ایّوب بیش از ۳۰۰۰ سال پیش دریافت که با تعمّق بر پرندگان آسمان می‌توان نکات بسیاری دربارهٔ خدا و آفریده‌های او آموخت.‏ به علاوه،‏ پرندگان خصوصیاتی دارند که می‌توان از آن‌ها در تشبیهات و مثل‌ها استفاده کرد.‏ کتاب مقدّس از این طریق نکات مهمی را دربارهٔ زندگی و رابطه‌مان با خدا به ما می‌آموزد.‏ در ادامه چند نمونه را بررسی می‌کنیم.‏

پرستوها معمولاً آشیانهٔ خود را زیر سایه‌بان ساختمان‌ها می‌سازند.‏ در زمان باستان برخی از آن‌ها آشیانهٔ خود را در معبد سلیمان در شهر اورشلیم ساخته بودند.‏ احتمالاً این پرندگان در آنجا می‌توانستند فرزندان خود را در امنیت کامل بزرگ کنند.‏

یکی از پسران قُوْرَح هر شش ماه به مدت یک هفته در معبد خدمت می‌کرد.‏ او آشیانهٔ پرستوها را در آنجا دیده بود و آرزو داشت که مانند آن پرستوها همیشه در خانهٔ یَهُوَه زندگی کند.‏ او که نگارندهٔ مزمور ۸۴ است چنین نوشت:‏ «ای خداوندِ لشکرها،‏ چه دلپذیر است مسکن تو!‏ جان من مشتاق بلکه مدهوش گشته است برای صحنهای خداوند!‏ .‏ .‏ .‏ حتی گنجشک نیز برای خود خانه‌ای یافته،‏ و پرستو برای خویشتن آشیانه‌ای،‏ تا جوجه‌های خود را در آن بگذارد؛‏ در جوار مذبحهای تو،‏ ای خداوندِ لشکرها،‏ که شاهِ من و خدای من هستی.‏» (‏مزمور ۸۴:‏۱-‏۳‏)‏ آیا ما و فرزندانمان نیز مشتاقیم که همواره برای پرستش یَهُوَه گرد هم آییم‏؟‏—‏مزمور ۲۶:‏۸،‏ ۱۲‏.‏

اِرْمیای نبی گفت:‏ «لک‌لک .‏ .‏ .‏ در هوا موسم خود را می‌داند.‏» بدون شک او چون در اسرائیل باستان زندگی می‌کرد با کوچ لک‌لک‌ها آشنا بود.‏ طبق آمار به دست آمده،‏ در فصل بهار بیش از ۳۰۰٬۰۰۰ لک‌لک سفید از مسیر درّهٔ اردن از آفریقا به اروپا کوچ می‌کنند.‏ این پرندگان به طور غریزی می‌دانند که برای زاد و ولد در فصل تابستان باید در آن سرزمین باشند.‏ آن‌ها همچون پرندگان مهاجر دیگر «زمان آمدن خویش را نگاه می‌دارند.‏»—‏اِرْمیا ۸:‏۷‏.‏

در «اطلس کالینز مهاجرت پرندگان»‏ * آمده است:‏ «آنچه کوچ پرندگان را شگفت‌انگیز می‌سازد،‏ غریزی بودن آن است.‏» یَهُوَه خدا به پرندگان مهاجر حکمتی غریزی داده است تا بدانند که در چه فصلی باید کوچ کنند؛‏ اما به انسان‌ها قدرت تشخیص عطا کرده است تا خودشان تشخیص دهند که در چه زمانی به سر می‌برند.‏ (‏لوقا ۱۲:‏۵۴-‏۵۶‏)‏ در واقع شناخت صحیح از کلام خدا به ما انسان‌ها کمک می‌کند تا اهمیت وقایع دوران کنونی را تشخیص دهیم.‏ اسرائیلیانی که در زمان اِرْمیا زندگی می‌کردند نسبت به وقایع دوران خود بی‌اعتنا بودند.‏ یَهُوَه خدا دربارهٔ آنان می‌گوید:‏ «آنان کلام خداوند را نپذیرفتند،‏ پس چگونه حکمتی دارند؟‏»—‏اِرْمیا ۸:‏۹‏.‏

امروزه شواهد کافی داریم که نشان می‌دهد ما در دورانی زندگی می‌کنیم که کتاب مقدّس آن را «روزهای آخر» می‌نامد‏.‏ (‏۲تیموتائوس  ۳:‏۱-‏۵‏)‏ آیا ما نیز همچون لک‌لک‌ها به اهمیت دورانی که در آن زندگی می‌کنیم واقفیم؟‏

در کتاب مقدّس بارها به عقاب اشاره شده است.‏ شمار قابل‌توجهی از عقاب‌ها در منطقهٔ اسرائیل باستان زندگی می‌کنند.‏ این پرنده از آشیانه‌اش در بالای صخره‌ها «شکار خود را زیر نظر می‌گیرد،‏ و از دور بر آن چشم می‌دوزد.‏» (‏ایّوب ۳۹:‏۲۷-‏۲۹‏)‏ قدرت بینایی عقاب به قدری زیاد است که می‌تواند یک خرگوش را از فاصلهٔ یک کیلومتری ببیند.‏

درست همان طور که یک عقاب به فاصله‌های دور «چشم می‌دوزد،‏» یَهُوَه نیز قادر است آینده‌های دور را ببیند.‏ او خود در این باره می‌گوید:‏ «انتها را از ابتدا بیان می‌کنم و آنچه را که هنوز انجام نشده،‏ از قدیم.‏» (‏اِشَعْیا ۴۶:‏۱۰‏)‏ ما نیز با گوش فرا دادن به توصیه‌های یَهُوَه می‌توانیم از دوراندیشی و حکمت بی‌نظیر او بهره گیریم.‏—‏اِشَعْیا ۴۸:‏۱۷،‏ ۱۸‏.‏

کتاب مقدّس آنانی را که به یهوه توکّل دارند نیز به عقاب تشبیه می‌کند و می‌گوید:‏ «آنان که برای خداوند انتظار می‌کشند،‏ نیروی تازه خواهند یافت و با بالهایی همچون عقاب اوج خواهند گرفت.‏» (‏اِشَعْیا ۴۰:‏۳۱‏)‏ عقاب برای اوج گرفتن از ستون‌های هوای گرم که از زمین یا دریا بلند می‌شوند استفاده می‌کند؛‏ پس از قرار گرفتن بر این ستون‌ها،‏ بال‌هایش را کاملاً باز کرده و به دور ستون هوا می‌چرخد تا بیشتر و بیشتر اوج بگیرد.‏ عقاب برای اوج گرفتن و پروازهای طولانی به قدرت خود تکیه نمی‌کند.‏ به همین شکل،‏ کسانی که به یَهُوَه توکّل دارند نیز برای دریافت ‹قدرتی فوق‌العاده،‏› به او تکیه می‌کنند.‏—‏۲قُرِنتیان ۴:‏۷،‏ ۸‏.‏

عیسی اندکی پیش از مرگش با کمال تأسف دربارهٔ اورشلیم،‏ پایتخت یهودیان گفت:‏ «اورشلیم،‏ اورشلیم،‏ ای قاتل انبیا و ای سنگسارکنندهٔ آنانی که نزد تو فرستاده شدند!‏ چند بار خواستم همچون مرغی که جوجه‌هایش را زیر بال‌هایش جمع می‌کند،‏ فرزندان تو را جمع کنم،‏ اما شما مردمان نخواستید!‏»—‏مَتّی ۲۳:‏۳۷‏.‏

یکی از قوی‌ترین غرایز بین پرندگان این است که از فرزندان خود محافظت می‌کنند.‏ برخی پرندگان همچون مرغ‌های خانگی که بر روی زمین لانه دارند،‏ نسبت به خطرات اطرافشان کاملاً هوشیار هستند.‏ برای مثال اگر یک مرغ خانگی،‏ شاهینی را ببیند که بالای سرش در پرواز است،‏ با صدایی بلند به جوجه‌هایش هشدار می‌دهد.‏ سپس جوجه‌ها به سرعت زیر بال‌های مادرشان پناه می‌برند.‏ همچنین این جوجه‌ها می‌توانند زیر بال‌های مادرشان از آفتاب سوزان و باران‌های شدید در امان باشند.‏ به طور مشابه،‏ عیسی در نظر داشت تا ساکنان اورشلیم را از لحاظ روحانی پناه دهد و از آنان محافظت کند.‏ امروزه نیز عیسی مسیح از ما دعوت می‌کند تا با پیروی از او نیرویی تازه یابیم و در نگرانی‌ها و مشکلات روزمره‌مان محفوظ بمانیم.‏—‏مَتّی ۱۱:‏۲۸،‏ ۲۹‏.‏

به راستی که می‌توان از پرندگان آسمان درس‌هایی ارزنده آموخت.‏ هنگامی که خصوصیات این پرندگان را بررسی می‌کنید،‏ بر تشبیهات کتاب مقدّس دربارهٔ آن‌ها تعمّق کنید.‏ همان طور که دیدیم نمونهٔ پرستوها به ما کمک می‌کند تا برای پرستش یَهُوَه گرد هم آییم.‏ از عقاب آموختیم که به جای تکیه بر خود،‏ بر یَهُوَه خدا توکّل کنیم تا ‹قدرتی فوق‌العاده› به ما دهد.‏ همچنین از پناه گرفتن جوجه‌ها زیر بال‌های مادرشان یاد گرفتیم که با پیروی از عیسی در دنیای امروز محفوظ خواهیم ماند.‏ به علاوه،‏ از لک‌لک‌ها آموختیم که همواره اهمیت دورانی را که در آن زندگی می‌کنیم به یاد داشته باشیم.‏