۱.‏ ما مسیحیان حقیقی چه نگرشی باید به ایمان داشته باشیم؟‏

ایمان خصوصیتی گرانقدر است که هر انسانی از آن برخوردار نیست.‏ (‏۲تسا ۳:‏۲‏)‏ یَهُوَه خدا به هر کسی که می‌خواهند او را بپرستد،‏ ایمان می‌بخشد.‏ (‏روم ۱۲:‏۳؛‏ غلا ۵:‏۲۲‏)‏ هر یک از ما مسیحیان که از ایمان برخوردار است باید عمیقاً قدردان باشد.‏

۲،‏ ۳.‏ الف)‏ شخصی که ایمان دارد از چه برکاتی برخوردار می‌شود؟‏ ب)‏ در اینجا پاسخ به چه پرسش‌هایی بررسی می‌شود؟‏

^۲ عیسی مسیح گفت که پدر آسمانی‌اش انسان‌ها را از طریق او به سوی خود می‌کشد.‏ (‏یو ۶:‏۴۴،‏ ۶۵‏)‏ ایمان داشتن به عیسی این امکان را برای شخص فراهم می‌سازد که گناهانش بخشیده شود.‏ سپس،‏ از این طریق راه برقرار کردن رابطه‌ای ابدی با یَهُوَه خدا برای او باز می‌شود.‏ (‏روم ۶:‏۲۳‏)‏ به‌راستی ما چه کرده‌ایم که استحقاق چنین برکتی را داشته باشیم؟‏ در واقع انسان گناهکار تنها مستحق مرگ است.‏ (‏مز ۱۰۳:‏۱۰‏)‏ اما یَهُوَه خدا قابلیت پرورش خصوصیات خوب را در ما انسان‌ها  دیده است.‏ او از سر لطف خود،‏ دل ما را در پذیرش خبر خوش گشود و از این طریق ما با ایمان آوردن به عیسی مسیح امید به زندگی ابدی را در دل پرورانده‌ایم.‏—‏۱یوحنا ۴:‏۹،‏ ۱۰ خوانده شود.‏

^۳ اما حقیقتاً ایمان چیست؟‏ آیا تنها به دانستن این موضوع که یَهُوَه در گذشته برای ما چه کرده است و در آینده چه خواهد کرد،‏ محدود می‌شود؟‏ مهم‌تر از همه،‏ از چه طرقی باید ایمانمان را نشان دهیم؟‏

۴.‏ توضیح دهید که چرا ایمان تنها به درک مقاصد یَهُوَه خدا محدود نمی‌شود.‏

^۴ مفهوم ایمان بیش از دانستن و درک مقاصد یَهُوَه خداست.‏ ایمان،‏ نیرویی محرک و قوی است که شخص را برمی‌انگیزد مطابق خواست خدا عمل کند.‏ ایمان به نجاتی که یَهُوَه خدا برایمان فراهم کرده است،‏ شخص ایماندار را بر آن می‌دارد که خبر خوش را به دیگران برساند.‏ پولُس رسول چنین گفت:‏ «اگر به زبان خود در برابر عموم اعلام کنی که عیسی سَرور است و در دل خود ایمان بورزی که خدا او را از میان مردگان برخیزانید،‏ نجات خواهی یافت؛‏ زیرا با دل است که شخص ایمان می‌ورزد و درستکار شمرده می‌شود،‏ اما با زبان است که ایمان خود را در برابر عموم اعلام می‌کند و نجات می‌یابد.‏»—‏روم ۱۰:‏۹،‏ ۱۰؛‏ ۲قر ۴:‏۱۳‏.‏

۵.‏ چرا ایمان اهمیت دارد،‏ و چگونه می‌توانیم آن را استوار نگاه داریم؟‏ مثالی بزنید.‏

^۵ واضح است که برخوردار شدن از زندگی جاودان در دنیای جدید خدا،‏ بسته به ایمان شخص و استوار نگاه داشتن آن است.‏ از جهاتی می‌توان ایمان را به گیاهی تشبیه کرد که نیاز به آب و رسیدگی دارد.‏ برخلاف گیاه مصنوعی،‏ گیاه زنده مرتب در حال تغییر است.‏ اگر آب به آن نرسد از بین می‌رود،‏ اما اگر مرتباً آب لازم به آن برسد،‏ رشد و نموّ می‌کند.‏ حتی اگر گیاهی سالم نیز از آب محروم مانَد،‏ در نهایت خواهد مرد.‏ ایمان نیز چنین است.‏ اگر به آن رسیدگی نشود پژمرده و خشک می‌گردد.‏ (‏لو ۲۲:‏۳۲؛‏ عبر ۳:‏۱۲‏)‏ با رسیدگی و توجه لازم به ایمانمان آن را زنده و سالم نگاه می‌داریم و آن «رشد می‌کند» و استوار می‌گردد.‏—‏۲تسا ۱:‏۳؛‏ تیت ۲:‏۲‏.‏

۶.‏ در عبرانیان ۱۱:‏۱ ایمان به دو طریق توصیف شده است،‏ آن دو کدامند؟‏

^۶ کتاب مقدّس در عبرانیان ۱۱:‏۱ ایمان را توصیف کرده است‏.‏ (‏خوانده شود.‏)‏ ایمان بر دو موضوع نادیدنی متمرکز است:‏ ۱)‏ آنچه «به آن امید داریم.‏» رویدادهای آینده که وقوع آن‌ها وعده داده شده اما هنوز واقع نشده است از این جمله‌اند،‏ همچون پایان یافتن شرارت و آمدن دنیای جدید.‏ ۲)‏ «حقایقی که دیده نمی‌شود.‏» در این آیه واژهٔ یونانی‌ای که «گواهی روشن» ترجمه شده است به «گواهی قانع‌کننده» اشاره دارد که برای واقعیتی نادیدنی ارائه می‌شود،‏ همچون وجود یَهُوَه خدا،‏ عیسی مسیح،‏ فرشتگان و فعالیت‌های پادشاهی آسمانی.‏ (‏عبر ۱۱:‏۳‏)‏ چگونه می‌توانیم نشان دهیم که امید ما زنده است و به چیزهای نادیدنی که در کلام خدا گفته شده است معتقدیم؟‏ با گفتار و اعمالمان؛‏ چرا که بدون آن‌ها ایمان ما کامل نیست.‏

۷.‏ چگونه نمونهٔ نوح به ما یاری می‌رساند تا مفهوم ایمان داشتن را درک کنیم؟‏ (‏تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏

^۷ عبرانیان ۱۱:‏۷ ایمان نوح را برجسته می‌سازد.‏ او «پس از دریافت هشدار الٰهی،‏ در مورد آنچه پیش از آن دیده نشده بود،‏ با خداترسی عمل کرد و کشتی‌ای برای نجات خانوادهٔ خود ساخت.‏» نوح با ساختن کشتی‌ای عظیم ایمان خود را نشان داد.‏ بی‌شک،‏ همسایه‌ها و دیگران از او پرسیدند که چرا چنین  عمارت عظیمی می‌سازد.‏ بی‌گمان نوح در مقابل این پرسش سکوت نکرد.‏ ایمان نوح او را برانگیخت که با شجاعت شهادت دهد و به مردم آن زمان هشدار دهد که داوری خدا نزدیک است.‏ به احتمال قوی،‏ نوح دقیقاً آنچه را یَهُوَه خدا به او گفته بود به مردم بیان کرد.‏ یَهُوَه به نوح گفته بود:‏ «پایان تمامی بشر به حضورم رسیده است،‏ زیرا زمین به سبب آنان آکنده از خشونت شده است.‏ .‏ .‏ .‏ من توفانِ آب بر زمین می‌آورم تا هر ذی‌جسدی را که نَفَسِ حیات در آن باشد از زیر آسمان نابود سازم.‏ هر چه بر زمین است،‏ خواهد مرد.‏» بی‌گمان نوح تنها راه نجات،‏ یعنی وارد شدن به کشتی را نیز به آنان گفت.‏ بنابراین،‏ نوح همچنان که «طریق درست خدا را موعظه می‌کرد» ایمانش را در عمل نشان می‌داد.‏—‏پیدا ۶:‏۱۳،‏ ۱۷،‏ ۱۸؛‏ ۲پطر ۲:‏۵‏.‏

۸.‏ یعقوب شاگرد تحت الهام الٰهی ایمان حقیقی را چگونه توضیح داد؟‏

^۸ به احتمال قوی نامهٔ یعقوب پس از این که پولُس رسول توصیف ایمان را نوشت،‏ نگاشته شده است.‏ همچون پولُس،‏ یعقوب توضیح داد ایمان حقیقی تنها به اعتقاد داشتن،‏ محدود نمی‌شود،‏ عمل نیز دخیل است.‏ او نوشت:‏ «ایمانت را بدون عمل به من نشان  بده و من ایمانم را با عملِ خود به تو نشان خواهم داد.‏» (‏یعقو ۲:‏۱۸‏)‏ یعقوب تفاوت واضح میان اعتقاد داشتن و ایمان خود را در عمل نشان دادن یا ایمان ورزیدن را بیان می‌کند.‏ او می‌گوید که دیوها به وجود خدا اعتقاد دارند،‏ اما ایمان حقیقی ندارند و خلاف تحقق مقاصد خدا عمل می‌کنند.‏ (‏یعقو ۲:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ در مقابل،‏ اشاره می‌کند که شخص باایمان،‏ ایمانش را در عمل نشان می‌دهد و این پرسش را مطرح می‌کند:‏ «مگر پدرمان ابراهیم نبود که وقتی پسرش اسحاق را بر مذبح تقدیم کرد،‏ با اعمالش درستکار شمرده شد؟‏ می‌بینی که ایمان فعال او با اعمالش همراه بود و ایمان او با اعمالش کامل گردید.‏» سپس برای این که به این نکته بازگردد که ایمان باید در عمل ابراز شود،‏ می‌گوید:‏ «چنان که بدن بدون روح مرده است،‏ ایمان بدون عمل نیز مرده است.‏»—‏یعقو ۲:‏۲۱-‏۲۳،‏ ۲۶‏.‏

۹،‏ ۱۰.‏ یوحنای رسول چگونه به ما کمک می‌کند که اهمیت ایمان ورزیدن را درک کنیم؟‏

^۹ بیش از ۳۰ سال بعد،‏ یوحنای رسول انجیلی که به نام اوست و سه نامهٔ دیگر را نگاشت.‏ او نیز عمق مفهوم ایمان حقیقی را همچون دیگر نویسندگان کتاب مقدّس،‏ درک کرده بود.‏ یوحنا بیش از آنان از فعلی یونانی استفاده کرده است که در فارسی اغلب «ایمان ورزیدن» ترجمه شده است.‏

^۱۰ برای نمونه یوحنا نوشت:‏ «کسی که به پسر ایمان می‌ورزد،‏ زندگی جاودان خواهد یافت؛‏ اما کسی که از پسر نافرمانی می‌کند،‏ آن زندگی را نخواهد دید،‏ بلکه غضب خدا بر او می‌ماند.‏» (‏یو ۳:‏۳۶‏)‏ ایمان ورزیدن به عیسی شامل اطاعت از فرامین اوست.‏ یوحنا بارها از گفته‌های عیسی که اهمیت ایمان ورزیدن را نشان می‌دهد اقتباس کرد؛‏ ایمان ورزیدن به این مفهوم است که پیوسته ایمانمان را در عمل نشان دهیم.‏—‏یو ۳:‏۱۶؛‏ ۶:‏۲۹،‏ ۴۰؛‏ ۱۱:‏۲۵،‏ ۲۶؛‏ ۱۴:‏۱،‏ ۱۲‏.‏

۱۱.‏ چگونه می‌توانیم قدردانی‌مان را از دانستن حقیقت نشان دهیم؟‏

^۱۱ به‌راستی باید بسیار قدردان باشیم که یَهُوَه خدا از طریق روح مقدّسش حقیقت را بر ما آشکار ساخته و ما را قادر ساخته است که به خبر خوش ایمان ورزیم.‏ ‏(‏لوقا ۱۰:‏۲۱ خوانده شود.‏)‏ هیچ گاه نباید از قدردانی و سپاس از یَهُوَه باز ایستیم که از طریق پسرش که «پیشوای ارشد و کامل‌کنندهٔ ایمانمان است» ما را به سوی خود کشیده است.‏ (‏عبر ۱۲:‏۲‏)‏ برای این که قدردانی‌مان را از این لطف بی‌کران یَهُوَه نشان دهیم،‏ باید با دعا و مطالعهٔ کلام خدا ایمانمان را استوار نگاه داریم.‏—‏افس ۶:‏۱۸؛‏ ۱پطر ۲:‏۲‏.‏

۱۲.‏ از چه طرقی ایمانمان را در عمل نشان می‌دهیم؟‏

^۱۲ ما باید پیوسته به وعده‌های خدا ایمان بورزیم،‏ طوری که به وضوح بر دیگران آشکار باشد.‏ برای نمونه،‏ ما در مورد پادشاهی خدا موعظه می‌کنیم و به فعالیت شاگردسازی مشغولیم.‏ همین طور پیوسته ‹به همه نیکویی می‌کنیم؛‏ به‌خصوص به هم‌ایمانانمان.‏› (‏غلا ۶:‏۱۰‏)‏ همچنین سخت تلاش می‌کنیم که «شخصیت کهنه را با اعمال آن» از تن به در آوریم و خود را در مقابل هر آنچه که می‌تواند ما را از لحاظ روحانی ضعیف کند،‏ حفظ کنیم.‏—‏کول ۳:‏۵،‏ ۸-‏۱۰‏.‏

۱۳.‏ ایمان به وجود خدا تا چه حد اهمیت دارد،‏ به چه تشبیه شده است و چرا؟‏

^۱۳ در کتاب مقدّس آمده است:‏ «غیرممکن است که بدون ایمان بتوان خدا را خشنود ساخت؛‏ زیرا هر که به خدا نزدیک می‌شود،‏ باید معتقد باشد که او وجود دارد و به کسانی که از صمیم دل او را می‌جویند،‏ پاداش می‌دهد.‏» (‏عبر ۱۱:‏۶‏)‏ کتاب مقدّس اعتقاد به وجود یَهُوَه خدا را شالوده و زیربنای ایمان حقیقی  می‌شمارد.‏ (‏عبر ۶:‏۱‏)‏ مسیحیان بر این شالودهٔ ایمانشان باید خصوصیات دیگری نیز بیفزایند ‹تا بتوانند خود را در محبت خدا نگاه دارند.‏›—‏۲پِطرُس ۱:‏۵-‏۷ خوانده شود؛‏ یهو ۲۰،‏ ۲۱‏.‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ کتاب مقدّس در مقایسهٔ ایمان با محبت،‏ به چه نکتهٔ مهمی اشاره می‌کند؟‏

^۱۴ نویسندگان بخش یونانی کتاب مقدّس صدها بار به ایمان اشاره کرده‌اند و به این شکل اهمیت آن را برجسته ساخته‌اند.‏ هیچ خصوصیت دیگری تا این حد ذکر نشده است.‏ آیا این بدین معناست که ایمان مهم‌ترین خصوصیت مسیحی است؟‏

^۱۵ پولُس رسول در مقایسهٔ ایمان با محبت چنین نوشت:‏ «اگر ایمانم چنان باشد که بتوانم کوه‌ها را جابه‌جا کنم،‏ اما محبت نداشته باشم،‏ هیچ هستم.‏» (‏۱قر ۱۳:‏۲‏)‏ زمانی که از عیسی پرسیده شد:‏ «بزرگ‌ترین حکم در شریعت کدام است؟‏» او مهم‌ترین خصوصیت یعنی محبت به خدا را برجسته ساخت.‏ (‏مت ۲۲:‏۳۵-‏۴۰‏)‏ محبت بسیاری از خصوصیاتی را در بر دارد که برای مسیحیان ضروریست،‏ از جمله ایمان.‏ در کتاب مقدّس آمده است که «محبت .‏ .‏ .‏ همه چیز را باور می‌کند،‏» یعنی به آنچه در کلام خدا آمده است ایمان دارد.‏—‏۱قر ۱۳:‏۴،‏ ۷‏،‏ پاورقی.‏

۱۶،‏ ۱۷.‏ ایمان و محبت چگونه در نوشته‌های مقدّس برجسته شده‌اند،‏ اما کدام یک بزرگ‌تر است و چرا؟‏

^۱۶ به دلیل اهمیت ایمان و محبت،‏ آنان که بخش یونانی کتاب مقدّس را به نگارش درآورده‌اند،‏ بارها این دو خصوصیت را در کنار هم و اغلب در همان جمله یا عبارت برجسته کرده‌اند.‏ پولُس مسیحیان را ترغیب کرد که ‏«‏ایمان  و محبت را همچون سینه‌پوش» بر تن کنند.‏ (‏۱تسا ۵:‏۸‏)‏ پِطرُس نوشت:‏ «گرچه هرگز مسیح را ندیده‌اید،‏ او را دوست می‌دارید و گرچه اکنون او را نمی‌بینید،‏ به او ایمان می‌ورزید.‏» ‏(‏۱پطر ۱:‏۸‏)‏ یعقوب از برادران مسح‌شده‌اش چنین پرسید:‏ «آیا خدا آنانی را که از دید دنیا فقیرند،‏ برنگزید تا در ایمان‏،‏ ثروتمند و وارث آن پادشاهی شوند که به دوستداران خود وعده داده است؟‏» (‏یعقو ۲:‏۵‏)‏ یوحنا نوشت:‏ «حکم [خدا] این است:‏ به نام پسرش عیسی مسیح ایمان داشته باشیم و به یکدیگر محبت کنیم.‏»—‏۱یو ۳:‏۲۳‏.‏

^۱۷ با این که ایمان ضروری است،‏ زمانی که وعده‌های خدا و امید مسیحی ما به تحقق رسد،‏ ایمان در خصوص آن‌ها به پایان خواهد رسید.‏ اما محبت به خدا و همنوعانمان هیچ گاه پایان نخواهد یافت.‏ از این رو پولُس رسول نوشت:‏ «حال سه چیز باقی می‌ماند:‏ ایمان،‏ امید و محبت.‏ اما بزرگ‌ترین آن‌ها محبت است.‏»—‏۱قر ۱۳:‏۱۳‏.‏

۱۸،‏ ۱۹.‏ امروزه چه گواهی روشن از ایمان وجود دارد،‏ و چه کسی آن را میسر ساخته است؟‏

^۱۸ امروزه قوم یَهُوَه در عمل ایمان خود را به پادشاهی برپاشدهٔ خدا نشان می‌دهند.‏ نتیجهٔ آن نیز گسترش بهشت روحانی بوده است که اکنون بیش از هشت میلیون نفر در آن ساکنند؛‏ جایی که به وفور ثمرهٔ روح خدا وجود دارد.‏ (‏غلا ۵:‏۲۲،‏ ۲۳‏)‏ به‌راستی چه گواهی روشن از ایمان و محبت حقیقی.‏

^۱۹ این حاصل کار هیچ انسانی نیست،‏ بلکه یَهُوَه خدا آن را میسر ساخته است.‏ این کارِ فوق‌العاده «آوازه‌ای برای خداوند خواهد بود،‏ و آیتی جاودان که هرگز از میان نخواهد رفت.‏» (‏اشع ۵۵:‏۱۳‏)‏ به راستی این «هدیهٔ خداست» که می‌توانیم «از راه ایمان نجات» یابیم.‏ (‏افس ۲:‏۸‏)‏ بهشت روحانی ما همچنان رشد خواهد کرد تا زمانی که تمامی زمین از انسان‌هایی کامل،‏ عادل و شاد پر شود و نام یَهُوَه خدا تا ابد جلال یابد.‏ باشد که همچنان به وعده‌های خدا ایمان ورزیم.‏