1. Ποια βάση είχε ο λαός του Θεού για να ελπίζει ότι θα απελευθερωθεί από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, και ποια ερωτήματα θα εξετάσουμε;

ΣΤΟ προηγούμενο άρθρο, μάθαμε πώς οι πιστοί Χριστιανοί βρέθηκαν σε μια μορφή Βαβυλωνιακής αιχμαλωσίας. Το παρήγορο όμως είναι ότι δεν θα παρέμεναν σε εκείνη την κατάσταση επ’ άπειρον. Η εντολή του Θεού «Βγείτε από αυτήν, λαέ μου» δεν θα είχε κανένα νόημα αν ποτέ δεν θα μπορούσε κάποιος να δραπετεύσει από την επιρροή της παγκόσμιας αυτοκρατορίας της ψεύτικης θρησκείας. (Διαβάστε Αποκάλυψη 18:4) Ανυπομονούμε να μάθουμε πότε απελευθερώθηκε εντελώς ο λαός του Θεού από τα νύχια της Βαβυλώνας! Αλλά πρώτα πρέπει να απαντήσουμε στα ακόλουθα ερωτήματα: Ποια στάση πήραν απέναντι στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη οι Σπουδαστές της Γραφής πριν από το 1914; Πόσο δραστήριοι ήταν οι αδελφοί μας στο έργο κηρύγματος στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου; Υπάρχει κάποια σύνδεση ανάμεσα στο γεγονός ότι χρειάζονταν διόρθωση και διαπαιδαγώγηση εκείνον τον καιρό και στο ότι βρίσκονταν υπό Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία;

2. Ποια θέση πήραν οι πρώτοι Σπουδαστές της Γραφής απέναντι στην ψεύτικη θρησκεία έτσι όπως την κατανοούσαν τότε;

² Τις δεκαετίες που προηγήθηκαν του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, ο Κάρολος Τέηζ Ρώσσελ και οι σύντροφοί του συνειδητοποίησαν ότι  οι οργανώσεις του Χριστιανικού κόσμου δεν δίδασκαν τη Γραφική αλήθεια. Οπότε, αποφάσισαν να μην έχουν καμιά σχέση με την ψεύτικη θρησκεία έτσι όπως την κατανοούσαν τότε. Ήδη από τον Νοέμβριο του 1879, Η Σκοπιά της Σιών διατύπωσε ευθέως τη Γραφική τους θέση δηλώνοντας: «Οποιαδήποτε εκκλησία η οποία ισχυρίζεται ότι είναι αγνή παρθένα αρραβωνιασμένη με τον Χριστό, ενώ στην πραγματικότητα είναι ενωμένη με τον κόσμο (θηρίο) και έχει τη δική του υποστήριξη, πρέπει να την καταδικάσουμε ως, σύμφωνα με τη γλώσσα της Γραφής, πορνική εκκλησία», μια αναφορά στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη.—Διαβάστε Αποκάλυψη 17:1, 2.

3. Σε ποια αποφασιστική ενέργεια προέβησαν οι Σπουδαστές της Γραφής, δείχνοντας ότι κατανοούσαν την ανάγκη να αποχωριστούν από την ψεύτικη θρησκεία; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.)

³ Οι θεοφοβούμενοι άντρες και γυναίκες ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν. Δεν μπορούσαν να αναμένουν την ευλογία του Θεού αν συνέχιζαν να υποστηρίζουν ψεύτικες θρησκευτικές οργανώσεις. Έτσι λοιπόν, πολλοί Σπουδαστές της Γραφής ετοίμασαν επιστολές αποχώρησης από τις εκκλησίες τους. Σε μερικές περιπτώσεις, διάβασαν τις επιστολές δημοσίως σε εκκλησιαστικές συνάξεις. Εκεί όπου απαγορευόταν η δημόσια ανάγνωση, μερικοί έστειλαν αντίγραφα της επιστολής σε κάθε μέλος της εκκλησίας. Δεν ήθελαν περαιτέρω δοσοληψίες με την ψεύτικη θρησκεία! Σε άλλη εποχή, θα πλήρωναν πολύ ακριβά μια τέτοια θαρραλέα κίνηση. Αλλά σε πολλές χώρες στα τέλη του 19ου αιώνα, η εκκλησία είχε αρχίσει να χάνει την υποστήριξη του Κράτους. Χωρίς τον φόβο των αντιποίνων, οι πολίτες τους είχαν την ελευθερία να συζητούν θρησκευτικά ζητήματα και να διαφωνούν ανοιχτά με τις επίσημες θρησκείες.

4. Στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, ποια σχέση υπήρχε ανάμεσα στον λαό του Θεού και στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη;

⁴ Οι Σπουδαστές της Γραφής κατανοούσαν ότι δεν αρκούσε να ενημερώσουν συγγενείς, στενούς φίλους και μέλη της εκκλησίας για τη στάση τους απέναντι στην ψεύτικη θρησκεία. Ολόκληρος ο κόσμος έπρεπε να δει το πραγματικό πρόσωπο της Βαβυλώνας της Μεγάλης—ήταν μια θρησκευτική πόρνη! Γι’ αυτό, από τον Δεκέμβριο του 1917 ως τις αρχές του 1918, οι λίγες χιλιάδες Σπουδαστές της Γραφής διένειμαν με ζήλο 10.000.000 αντίτυπα του φυλλαδίου «Η Πτώσις της Βαβυλώνος»​—ένα δριμύ κατηγορώ για τον Χριστιανικό κόσμο. Όπως φαντάζεστε, ο κλήρος έγινε έξαλλος, αλλά οι Σπουδαστές της Γραφής συνέχισαν απτόητοι το σημαντικό τους έργο. Ήταν αποφασισμένοι να υπακούν «στον Θεό ως άρχοντα μάλλον παρά στους ανθρώπους». (Πράξ. 5:29) Τι συμπεραίνουμε; Ότι εκείνοι οι Χριστιανοί άντρες και γυναίκες κάθε άλλο παρά υποδουλώνονταν στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη στη διάρκεια του πολέμου. Τουναντίον, απελευθερώνονταν από την επιρροή της και βοηθούσαν και άλλους να κάνουν το ίδιο.

5. Ποια μαρτυρία υπάρχει για το ότι οι αδελφοί ήταν πολύ ζηλωτές στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου;

⁵ Τα περασμένα χρόνια, πιστεύαμε ότι ο Ιεχωβά είχε δυσαρεστηθεί με τον λαό του επειδή δεν συμμετείχαν με ζήλο στο έργο κηρύγματος στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Συμπεραίναμε ότι γι’ αυτόν τον λόγο ο Ιεχωβά επέτρεψε στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη να τους αιχμαλωτίσει για λίγο καιρό. Αλλά οι πιστοί αδελφοί και αδελφές που υπηρετούσαν τον Θεό το διάστημα 1914-1918 κατέστησαν αργότερα σαφές πως ο λαός του Κυρίου, ως σύνολο, έκανε ό,τι μπορούσε για να συνεχιστεί το έργο κηρύγματος. Ισχυρές αποδείξεις πιστοποιούν αυτή τη μαρτυρία. Μια πιο ακριβής κατανόηση της θεοκρατικής μας ιστορίας έχει οδηγήσει σε σαφέστερη αντίληψη ορισμένων γεγονότων που καταγράφονται στη Γραφή.

6, 7. (α) Ποιες δυσκολίες χρειάστηκε να υπερπηδήσουν οι Σπουδαστές της Γραφής στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου; (β) Δώστε παραδείγματα του ζήλου των Σπουδαστών της Γραφής.

 ⁶ Η πραγματικότητα είναι ότι οι Σπουδαστές της Γραφής που υπήρχαν στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου (1914-1918) έδωσαν τεράστια μαρτυρία τότε. Δεν τους ήταν εύκολο να το κάνουν αυτό, για διάφορους λόγους. Θα εξετάσουμε δύο. Πρώτα από όλα, το κύριο έργο εκείνες τις ημέρες περιλάμβανε τη διανομή Γραφικών εντύπων. Όταν οι κοσμικές αρχές απαγόρευσαν το βιβλίο Το Τετελεσμένον Μυστήριον στις αρχές του 1918, το κήρυγμα έγινε δύσκολη υπόθεση για πολλούς αδελφούς. Δεν είχαν μάθει ακόμα να κηρύττουν μόνο με τη Γραφή, και βασίζονταν στο Τετελεσμένον Μυστήριον προκειμένου να «μιλάει» αυτό αντί για εκείνους. Ένας δεύτερος παράγοντας αφορούσε το ολέθριο ξέσπασμα της ισπανικής γρίπης το 1918. Η εξάπλωση εκείνης της φρικτής μάστιγας δυσχέραινε τις μετακινήσεις των ευαγγελιζομένων. Ωστόσο, σε πείσμα αυτών και άλλων δυσκολιών, οι Σπουδαστές της Γραφής ως σύνολο έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να συνεχιστεί το έργο.

⁷ Το 1914 και μόνο, ο μικρός αριθμός των Σπουδαστών της Γραφής παρουσίασε το «Φωτόδραμα της Δημιουργίας» σε 9.000.000 και πλέον ανθρώπους. Το Δράμα, όπως αποκαλούνταν, συνδύαζε κινούμενες εικόνες και διαφάνειες που συγχρονίζονταν με ήχο και ακολουθούσε την ιστορία του ανθρώπου από τον καιρό της δημιουργίας ως το τέλος της Χιλιετίας. Ήταν ένα εντυπωσιακό επίτευγμα για εκείνη την εποχή. Σκεφτείτε: Ο αριθμός εκείνων που παρακολούθησαν αυτή την παρουσίαση το 1914 και μόνο ξεπερνάει τον συνολικό αριθμό των δραστήριων ευαγγελιζομένων της Βασιλείας σε όλο τον κόσμο σήμερα! Οι εκθέσεις δείχνουν επιπλέον ότι το 1916 ένα σύνολο 809.393 ατόμων παρακολούθησαν δημόσιες συναθροίσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ το 1918 ο αριθμός ανήλθε στους 949.444. Εκείνοι οι Σπουδαστές της Γραφής ήταν όντως ζηλωτές!

8. Πώς καλύπτονταν οι πνευματικές ανάγκες των αδελφών στη διάρκεια του πρώτου παγκόσμιου πολέμου;

⁸ Στη διάρκεια του πρώτου παγκόσμιου πολέμου, καταβλήθηκε κάθε δυνατή προσπάθεια για να συνεχιστεί η παροχή πνευματικής τροφής και ενθάρρυνσης στους διασκορπισμένους Σπουδαστές της Γραφής. Εκείνες οι προμήθειες έδωσαν στους αδελφούς τη δύναμη να συνεχίσουν το έργο κηρύγματος. Ο Ρίτσαρντ Χ. Μπάρμπερ, ένας δραστήριος αδελφός εκείνης της εποχής, αφηγήθηκε: «Μπορέσαμε να διατηρήσουμε  μερικούς περιοδεύοντες επισκόπους επί το έργον. Επίσης, διατηρήσαμε σε κυκλοφορία τη Σκοπιά, ενώ τη στέλναμε και στον Καναδά όπου είχε τεθεί υπό απαγόρευση. Εγώ είχα το προνόμιο να ταχυδρομώ αντίτυπα του Τετελεσμένου Μυστηρίου σε μέγεθος τσέπης σε αδελφούς που δεν είχαν πια το βιβλίο τους επειδή τους το είχαν κατασχέσει. Ο αδελφός Ρόδερφορντ ζήτησε να διοργανώσουμε συνελεύσεις σε διάφορες πόλεις στις δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες και να στείλουμε ομιλητές για να ενθαρρύνουν όσο το δυνατόν περισσότερο τους αδελφούς».

9. (α) Γιατί χρειαζόταν ο λαός του Θεού διόρθωση και διαπαιδαγώγηση το διάστημα 1914-1919; (β) Τι δεν υποδήλωνε η ανάγκη για διαπαιδαγώγηση;

⁹ Δεν ήταν όλα όσα έκαναν οι Σπουδαστές της Γραφής το διάστημα 1914-1919 σε αρμονία με τις Γραφικές αρχές. Παρότι ειλικρινείς, οι αδελφοί δεν είχαν πάντα τη σωστή άποψη για την υποταγή στις κοσμικές κυβερνήσεις. (Ρωμ. 13:1) Επομένως, ως ομάδα, δεν ήταν πάντοτε ουδέτεροι σε ό,τι αφορούσε τις πολεμικές προσπάθειες. Για παράδειγμα, όταν ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών όρισε την 30ή Μαΐου 1918 ως ημέρα προσευχής για την ειρήνη, Η Σκοπιά πρότρεψε τους Σπουδαστές της Γραφής να συμμετάσχουν και εκείνοι στην τήρησή της. Μερικοί αδελφοί αγόρασαν ομόλογα για να υποστηρίξουν οικονομικά τις πολεμικές προσπάθειες, ενώ κάποιοι λίγοι πήγαν μάλιστα στα χαρακώματα με όπλα και ξιφολόγχες. Εντούτοις, θα ήταν λάθος να συμπεράνουμε ότι οι Σπουδαστές της Γραφής αιχμαλωτίστηκαν αρχικά από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη επειδή χρειάζονταν διόρθωση και διαπαιδαγώγηση. Αντιθέτως, καταλάβαιναν την υποχρέωσή τους να αποχωριστούν από την ψεύτικη θρησκεία και, στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, η ρήξη με εκείνη την παγκόσμια αυτοκρατορία ήταν σχεδόν ολοκληρωτική.—Διαβάστε Λουκάς 12:47, 48.

10. Ποια σταθερή στάση πήραν οι Σπουδαστές της Γραφής αναφορικά με την ιερότητα της ζωής;

¹⁰ Μολονότι δεν κατανοούσαν κάθε πτυχή της Χριστιανικής ουδετερότητας τόσο ξεκάθαρα όσο εμείς σήμερα, οι Σπουδαστές της Γραφής ήξεραν το εξής: Η Γραφή απαγορεύει την αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής. Έτσι λοιπόν, ακόμα και αυτοί οι λίγοι αδελφοί που πήραν όπλο και πήγαν στα χαρακώματα στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου αρνήθηκαν κατηγορηματικά να χρησιμοποιήσουν εκείνα τα όπλα για να σκοτώσουν κάποιον συνάνθρωπό τους. Μερικοί που αρνήθηκαν να σκοτώσουν στάλθηκαν στην πρώτη γραμμή της μάχης, με απώτερο σκοπό να χάσουν τη ζωή τους.

11. Πώς αντέδρασαν οι κοσμικές αρχές στη στάση των Σπουδαστών της Γραφής απέναντι στις ένοπλες συγκρούσεις;

¹¹ Ο Διάβολος ήταν σαφώς οργισμένος με τη στάση που έπαιρναν οι αδελφοί απέναντι στον πόλεμο, όσο ατελής και αν ήταν αυτή η στάση. Γι’ αυτό, μηχανεύτηκε «προβλήματα μέσω διατάγματος». (Ψαλμ. 94:20) Ο Τζέιμς Φράνκλιν Μπελ, υποστράτηγος του Στρατού των ΗΠΑ, σε συνομιλία του με τους αδελφούς Ι. Φ. Ρόδερφορντ και Γ. Ε. Βαν Άμπουργκ, τους αποκάλυψε ότι το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ είχε προσπαθήσει να εισαγάγει ένα νομοσχέδιο στο Κογκρέσο σύμφωνα με το οποίο θα επιτρεπόταν να επιβάλλεται η θανατική ποινή σε όσους αρνούνταν να πάρουν όπλο στον πόλεμο. Πιο συγκεκριμένα, εννοούσε τους Σπουδαστές της Γραφής. Σε ένα ξέσπασμα θυμού, ο υποστράτηγος Μπελ είπε στον αδελφό Ρόδερφορντ: «Αυτό το νομοσχέδιο δεν πέρασε, γιατί το εμπόδισε ο [Πρόεδρος των ΗΠΑ] Γουίλσον, αλλά εμείς γνωρίζουμε πώς θα σας βάλουμε στο χέρι και οπωσδήποτε θα το πετύχουμε!»

12, 13. (α) Γιατί καταδικάστηκαν οχτώ υπεύθυνοι αδελφοί σε πολυετή εγκλεισμό; (β) Μήπως η φυλάκιση έκαμψε την αποφασιστικότητα των αδελφών να υπακούν στον Ιεχωβά; Εξηγήστε.

¹² Οι αρχές πραγματοποίησαν την απειλή τους. Ως εκπρόσωποι της Εταιρίας Σκοπιά,  οι αδελφοί Ρόδερφορντ, Βαν Άμπουργκ και έξι ακόμα συνελήφθησαν. Καθώς εξέδιδε την καταδικαστική απόφαση, ο δικαστής δήλωσε: «Η θρησκευτική προπαγάνδα στην οποία ενεπλάκησαν οι άνθρωποι αυτοί είναι πιο επικίνδυνη από μια μεραρχία Γερμανών στρατιωτών . . . Αυτοί, όχι μόνο αγνόησαν τους κρατικούς αξιωματούχους επιβολής του νόμου και το γραφείο πληροφοριών του στρατού, αλλά αποκήρυξαν όλους τους κληρικούς όλων των εκκλησιών. Η τιμωρία τους πρέπει να είναι σκληρή». (Πίστις εν Πορεία [Faith on the March], του Α. Χ. Μακμίλαν, σελ. 99) Και όντως ήταν. Οι οχτώ Σπουδαστές της Γραφής καταδικάστηκαν σε πολυετή εγκλεισμό στην ομοσπονδιακή φυλακή της Ατλάντα, στην Τζόρτζια. Αλλά όταν τελείωσε ο πόλεμος, αποφυλακίστηκαν και οι κατηγορίες εναντίον τους αποσύρθηκαν.

¹³ Ακόμα και ενώ ήταν στη φυλακή, αυτοί οι οχτώ άντρες έμειναν ακλόνητα προσκολλημένοι στις Γραφές έτσι όπως τις κατανοούσαν τότε. Σε μια αίτηση χάριτος που απηύθυναν στον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, έγραψαν: «Το θέλημα του Κυρίου όπως εξαγγέλλεται στις Γραφές είναι: “Ου φονεύσεις”, και ως εκ τούτου οποιοδήποτε καθιερωμένο στον Κύριο μέλος του [Διεθνούς] Συλλόγου [Σπουδαστών της Γραφής] το οποίο θα παραβίαζε ηθελημένα τη διαθήκη της καθιέρωσής του θα έχανε την εύνοια του Θεού, ακόμα και μέχρι του σημείου να καταστραφεί ολοκληρωτικά. Επομένως, αυτά τα μέλη δεν θα μπορούσαν ηθελημένα και ευσυνείδητα να συμμετάσχουν στην αφαίρεση ανθρώπινων ζωών». Τι θαρραλέα λόγια! Σαφώς, οι αδελφοί δεν είχαν καμιά πρόθεση να συμβιβαστούν!

14. Περιγράψτε από τις Γραφές τι έλαβε χώρα από το 1914 ως το 1919.

¹⁴ Τα εδάφια Μαλαχίας 3:1-3 περιγράφουν τον καιρό—από το 1914 ως τις αρχές του 1919—κατά τον οποίο οι χρισμένοι “γιοι του Λευί” θα υφίσταντο μια περίοδο εξαγνισμού. (Διαβάστε) Στη διάρκεια εκείνου του καιρού, ο Ιεχωβά Θεός, «ο αληθινός Κύριος», συνοδευόμενος από τον Ιησού Χριστό, τον “αγγελιοφόρο της διαθήκης”, ήρθε στον πνευματικό ναό για να επιθεωρήσει όσους υπηρετούσαν εκεί. Αφού έλαβε την απαραίτητη διαπαιδαγώγηση, ο καθαρισμένος λαός του Ιεχωβά ήταν έτοιμος να αναλάβει έναν επιπρόσθετο διορισμό υπηρεσίας. Το 1919, ένας «πιστός και φρόνιμος δούλος» διορίστηκε να παρέχει πνευματική τροφή στο σπιτικό της πίστης. (Ματθ. 24:45) Ο λαός του Θεού ήταν τώρα ελεύθερος από την επιρροή της Βαβυλώνας της Μεγάλης. Έκτοτε, με την παρ’ αξίαν καλοσύνη του Ιεχωβά, οι υπηρέτες του αυξάνουν συνεχώς σε γνώση του θεϊκού θελήματος και σε αγάπη για τον ουράνιο Πατέρα τους. Πόσο ευγνώμονες είναι για την ευλογία του! ^[1]

15. Πώς πρέπει να μας επηρεάζει η απελευθέρωσή μας από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη;

¹⁵ Πόση χαρά νιώθουμε που έχουμε ελευθερωθεί από την αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη! Οι προσπάθειες του Σατανά να εξαλείψει την αληθινή Χριστιανοσύνη από προσώπου γης έχουν αποτύχει οικτρά. Εντούτοις, δεν πρέπει να μας διαφύγει ο σκοπός για τον οποίο μας έχει χαρίσει ο Ιεχωβά αυτή την ελευθερία. (2 Κορ. 6:1) Πλήθη ειλικρινών ατόμων παραμένουν αιχμάλωτοι της ψεύτικης θρησκείας. Χρειάζεται να τους δείξει κάποιος τη διέξοδο. Εμείς μπορούμε να τους καθοδηγήσουμε. Πάση θυσία λοιπόν, μιμούμενοι τους αδελφούς μας του περασμένου αιώνα, ας κάνουμε όλα όσα μπορούμε για να τους βοηθήσουμε να απελευθερωθούν!