ใบ​แจ้ง​ข่าว * ธันวาคม ปี 1937 ฉบับ​ลอนดอน มี​คำ​กระตุ้น​ที่​เป็น​เหมือน​เสียง​ปลุก​ว่า “ผู้​ประกาศ​รัฐบาล​ของ​พระเจ้า​ใน​บริเตน​ตื่น​ได้​แล้ว!!” แล้ว​ก็​มี​หัวข้อ​ย่อย​ว่า “แทบ​ไม่​เห็น​ความ​ก้าว​หน้า​ที่​ชัดเจน​เลย​ใน 10 ปี” ใน​หน้า​แรก​ของ​ใบ​แจ้ง​ข่าว นั้น​มี​รายงาน​การ​รับใช้​ของ​ปี 1928-1937 ที่​เห็น​ว่า​มัน​เป็น​อย่าง​นั้น​จริง ๆ

อะไร​เป็น​สาเหตุ​ที่​ทำ​ให้​งาน​รับใช้​ใน​บริเตน​ไม่​ค่อย​ก้าว​หน้า? ประชาคม​ต่าง ๆ ไม่​ค่อย​กระตือรือร้น “ย่ำ​อยู่​กับ​ที่” ไม่​ได้​ก้าว​หน้า​เพิ่ม​ขึ้น​จาก​ปี​ก่อน ๆ นอก​จาก​นั้น สำนักงาน​สาขา​ที่​นั่น​ยัง​บอก​ว่า​มี​เขต​ทำ​งาน​พอ​สำหรับ​ไพโอเนียร์​แค่ 200 คน​เท่า​นั้น ซึ่ง​ไพโอเนียร์​ตอน​นั้น​รับใช้​ใน​เขต​โดด​เดี่ยว​ไม่​ได้​รับใช้​กับ​ประชาคม สำนักงาน​สาขา​เลย​บอก​พี่​น้อง​ที่​ตั้งใจ​จะ​เป็น​ไพโอเนียร์​ว่า​ไม่​มี​เขต​ทำ​งาน​ที่​บริเตน​แล้ว และ​สนับสนุน​พวก​เขา​ให้​ไป​รับใช้​ที่​ประเทศ​อื่น​ใน​ยุโรป น่า​ชมเชย​จริง ๆ ที่​มี​ไพโอเนียร์​มาก​มาย​ที่​เชื่อ​ฟัง​และ​ออก​จาก​บริเตน​เพื่อ​ไป​รับใช้​ที่​ประเทศ​อื่น​ทั้ง ๆ ที่​พวก​เขา​แทบ​จะ​ไม่​รู้​ภาษา​ของ​ประเทศ​นั้น​เลย เช่น หลาย​คน​ย้าย​ไป​ฝรั่งเศส

ใบ​แจ้ง​ข่าว ปี 1937 ตั้ง​เป้า​ที่​ท้าทาย​สำหรับ​พี่​น้อง​ใน​บริเตน​ที่​จะ​รับใช้​หนึ่ง​ล้าน​ชั่วโมง​ให้​ได้​ใน​ปี 1938! เป้าหมาย​นี้​จะ​สำเร็จ​ได้​ง่าย ๆ ถ้า​ผู้​ประกาศ​แต่​ละ​คน​รับใช้ 15 ชั่วโมง​ต่อ​เดือน และ​ไพโอเนียร์​รับใช้ 110 ชั่วโมง​ต่อ​เดือน นอก​จาก​นั้น​ยัง​มี​การ​จัด​กลุ่ม​ประกาศ​ซึ่ง​จะ​รับใช้​วัน​ละ 5 ชั่วโมง และ​เน้น​การ​กลับ​เยี่ยม โดย​เฉพาะ​ช่วง​เย็น​ของ​กลาง​สัปดาห์

การ​ปรับ​เปลี่ยน​และ​เน้น​เกี่ยว​กับ​การ​รับใช้​มาก​ขึ้น​แบบ​นี้​ทำ​ให้​หลาย​คน​รู้สึก​ตื่นเต้น​มาก ฮิลดา แพดเจตต์​บอก​ว่า “มัน​เป็น​คำ​เชิญ​ที่​กระตุ้น​ให้​ลง​มือ​ทำ​จาก​สำนักงาน​ใหญ่​ซึ่ง​พวก​เรา​ส่วน​ใหญ่​รอ​มา​นาน แล้ว​เรา​ก็​ได้​เห็น​ผล​ที่​ดี​มาก​เลย” * พี่​น้อง​อี. เอฟ. วอลลิส เล่า​ว่า “คำ​แนะ​นำ​ที่​ให้​รับใช้​วัน​ละ 5 ชั่วโมง​ยอด​เยี่ยม​มาก​เลย! มัน​จะ​มี​อะไร​ที่​ทำ​ให้​มี​ความ​สุข​ยิ่ง​กว่า​การ​รับใช้​ผู้​เป็น​นาย​ทั้ง​วัน . . . ฉัน​อยาก​บอก​ว่า ถึง​บาง​ครั้ง​เรา​จะ​เหนื่อย​กัน​มาก แต่​ก็​มี​ความ​สุข​เหลือ​เกิน” สตีเฟน มิลเลอร์​ที่​ตอน​นั้น​อายุ​ยัง​น้อย​รู้สึก​ว่า​งาน​นี้​มัน​เร่ง​จริง ๆ และ​เขา​อยาก​จะ​ทำ​ตอน​ที่​ยัง​มี​โอกาส เขา​ก็​เลย​ตอบรับ​คำ​เชิญ เขา​จำ​ได้​ว่า​ตอน​นั้น​พี่​น้อง​ขี่​จักรยาน​กัน​เป็น​กลุ่ม​ไป​รับใช้​ทั้ง​วัน และ​ใน​ฤดู​ร้อน พวก​เขา​ก็​ออก​ไป​รับใช้​โดย​เปิด​คำ​บรรยาย​ที่​บันทึก​เสียง​ให้​ผู้​คน​ฟัง​ใน​ตอน​เย็น ๆ ด้วย นอก​จาก​นั้น พวก​เขา​ยัง​ยืน​ประกาศ​และ​เสนอ​วารสาร​ที่​ถนน และ​บาง​ครั้ง​ก็​เดิน​เรียง​แถว​กัน​ไป​ตาม​ถนน​โดย​แขวน​แผ่น​ป้าย​โฆษณา​ประกบ​หน้า​หลัง

ใบ​แจ้ง​ข่าว ยัง​มี​คำ​เชิญ​อีก​ว่า “เรา​ต้องการ​กองทัพ​ไพโอเนียร์ 1,000 คน” มี​การ​ปรับ​นโยบาย​เกี่ยว​กับ​เขต​ประกาศ​ว่า ไพโอเนียร์​ต้อง​ไม่​แยก​ไป​รับใช้​เอง​แต่​ต้อง​สนับสนุน​และ​รับใช้​ด้วย​กัน​กับ​ประชาคม พวก​เขา​ต้อง​ช่วย​พี่​น้อง​ให้​กระตือรือร้น​มาก​ขึ้น จอยซ์ เอลลิส (นามสกุล​เดิม​คือ บาร์เบอร์) จำ​ ได้​ดี​ว่า​ใน​ตอน​นั้น “มี​พี่​น้อง​หลาย​คน ‘ถูก​ปลุก’ ให้​เห็น​ความ​จำเป็น​ที่​ต้อง​เป็น​ไพโอเนียร์” เธอ​บอก​ว่า “ตอน​นั้น​ฉัน​อายุ​แค่ 13 แต่​ฉัน​ก็​อยาก​เป็น​ไพโอเนียร์​จริง ๆ” แล้ว​พอ​ถึง​เดือน​กรกฎาคม​ปี 1940 ตอน​นั้น​เธอ​อายุ 15 เธอ​ก็​ทำ​ตาม​เป้าหมาย​นั้น​ได้ ปีเตอร์​ซึ่ง​ต่อ​มา​เป็น​สามี​ของ​จอยซ์​ก็​เป็น​อีก​คน​หนึ่ง​ที่​ได้​ยิน “เสียง​ปลุก” นี้ เขา “เริ่ม​คิด​ถึง​งาน​ไพโอเนียร์​ทันที” ใน​เดือน​มิถุนายน​ปี 1940 ตอน​ที่​อายุ 17 เขา​ปั่น​จักรยาน 105 กิโลเมตร​ไป​ที่​เมือง​สคาร์โบโร​และ​เป็น​ไพโอเนียร์​ที่​นั่น

ซีริล​กับ​คิตตี จอห์นสัน​เป็น​ไพโอเนียร์​ใหม่​ที่​เสีย​สละ​เหมือน​กับ​ไพโอเนียร์​คน​อื่น ๆ พวก​เขา​ตัดสิน​ใจ​ขาย​บ้าน​และ​ทรัพย์​สมบัติ​เพื่อ​จะ​ใช้​เป็น​ทุน​สำหรับ​การ​รับใช้​เต็ม​เวลา ซีริล​ลา​ออก​จาก​งาน​และ​ไม่​ถึง​หนึ่ง​เดือน​พวก​เขา​สอง​คน​ก็​พร้อม​จะ​เริ่ม​งาน​ไพโอเนียร์ ซีริล​จำ​ได้​ว่า “ตอน​นั้น พวก​เรา​ตัดสิน​ใจ​อย่าง​ไม่​ลังเล เรา​มี​ความ​สุข​ที่​ได้​ทำ​อย่าง​นั้น​และ​เรา​ทำ​ด้วย​ความ​เต็ม​ใจ”

เนื่อง​จาก​จำนวน​ไพโอเนียร์​เพิ่ม​ขึ้น​อย่าง​รวด​เร็ว พวก​พี่​น้อง​ชาย​ที่​นำ​หน้า​เริ่ม​คิด​เกี่ยว​กับ​วิธี​ที่​จะ​สนับสนุน​กองทัพ​ใหญ่​นี้ ใน​ปี 1938 จิม คาร์​ผู้​รับใช้​โซน (ปัจจุบัน​คือ​ผู้​ดู​แล​หมวด) ทำ​ตาม​คำ​แนะ​นำ​ใน​การ​ตั้ง​บ้าน​พัก​สำหรับ​ไพโอเนียร์​ใน​เมือง​ต่าง ๆ กลุ่ม​ไพโอเนียร์​ถูก​สนับสนุน​ให้​อยู่​ด้วย​กัน​และ​รับใช้​ด้วย​กัน​เพื่อ​ประหยัด​ค่า​ใช้​จ่าย อย่าง​เช่น​ใน​เมือง​เชฟฟิลด์ พวก​เขา​เช่า​บ้าน​หลัง​ใหญ่​และ​ให้​พี่​น้อง​ชาย​คน​หนึ่ง​ที่​มี​ความ​รับผิดชอบ​ดู​แล​บ้าน​นั้น ประชาคม​ท้องถิ่น​จะ​บริจาค​เงิน​และ​เฟอร์นิเจอร์ จิม​จำ​ได้​ว่า “ทุก​คน​ช่วย​กัน​ทำ​ให้​บ้าน​หลัง​นี้​เสร็จ” มี​พี่​น้อง​ไพโอเนียร์​ที่​ขยัน​รับใช้ 10 คน​อาศัย​อยู่​ที่​นั่น พวก​เขา​มี​ตาราง​เวลา​อย่าง​ดี​สำหรับ​กิจกรรม​คริสเตียน “มี​การ​พิจารณา​พระ​คัมภีร์​ประจำ​วัน​ทุก​เช้า​ที่​โต๊ะ​อาหาร หลัง​จาก​นั้น พวก​ไพโอเนียร์​ก็​ออก​ไป​ที่​เขต​งาน​ใน​ที่​ต่าง ๆ ของ​เมือง​ทุก​วัน”

ทั้ง​ผู้​ประกาศ​และ​ไพโอเนียร์​ตอบรับ​คำ​เชิญ​ใน​ครั้ง​นั้น​ที่​ให้​ประกาศ 1 ล้าน​ชั่วโมง​ใน​ปี 1938 ที่​จริง รายงาน​ต่าง ๆ แสดง​ให้​เห็น​ถึง​ความ​ก้าว​หน้า​ของ​งาน​รับใช้​ใน​ทุก ๆ ด้าน ใน​ช่วง 5 ปี​จำนวน​ผู้​ประกาศ​ใน​บริเตน​เพิ่ม​ขึ้น​เกือบ 3 เท่า การ​ที่​ประชาชน​ของ​พระ​ยะโฮวา​ถูก​กระตุ้น​ให้​จดจ่อ​อยู่​กับ​งาน​ประกาศ​รัฐบาล​ของ​พระเจ้า​อีก​ครั้ง ได้​ช่วย​ให้​พวก​เขา​รับมือ​กับ​ปัญหา​ต่าง ๆ จาก​สงคราม​ที่​จะ​กิน​เวลา​หลาย​ปี​ต่อ​ไป​จาก​นี้

ใน​ทุก​วัน​นี้​ขณะ​ที่​เรา​เข้า​ใกล้​อาร์มาเกดโดน ไพโอเนียร์​ที่​บริเตน​ก็​เพิ่ม​ขึ้น​เรื่อย ๆ ใน​เดือน​ตุลาคม 2015 มี​จำนวน​ไพโอเนียร์​มาก​ถึง 13,224 คน ซึ่ง​เป็น​จำนวน​ที่​เพิ่ม​ขึ้น​มาก​ที่​สุด​ใน​รอบ 10 ปี ไพโอเนียร์​เหล่า​นี้ “ตื่น​แล้ว” พวก​เขา​มั่น​ใจ​อย่าง​ชัดเจน​ว่า​การ​รับใช้​เต็ม​เวลา​เป็น​วิธี​ที่​ดี​ที่​สุด​ที่​เขา​จะ​ใช้​ชีวิต​ใน​ตอน​นี้