ARALIK 1937 tarihli Informant’ın * Londra baskısında şu acil ve açık çağrı yapıldı: “Britanya’daki Krallık Müjdecileri, Uyanın!” Makaledeki şu altbaşlık oldukça düşündürücüydü: “On Yıldır Göze Çarpar Hiçbir Artış Yok.” İlk sayfadaki 1928-1937 yıllarını kapsayan on yıllık hizmet raporu da bu durumu kanıtlıyordu.

Britanya’da tarla hizmeti faaliyetlerinde neden böyle bir yavaşlama olmuştu? Görünüşe bakılırsa cemaatlerde miskin bir hava hâkimdi; onlar hizmetlerine yıllar önceki tempolarında devam ediyorlardı. Ayrıca Büro, sadece 200 öncünün hizmet edebileceği kadar saha olduğuna karar vermişti. Ve bu öncüler cemaatlerle değil, hiçbir cemaatin olmadığı sahalarda çalışıyorlardı. Bu nedenle Büro, öncü adaylarına Britanya’da yeterince saha olmadığını söylemişti ve onları Avrupa’daki başka ülkelerde hizmet etmeye teşvik etmişti. Bunun sonucunda Fransa gibi ülkelere Britanya’dan öncüler yağmaya başladı. Bu kişiler gittikleri ülkenin dilini çok az bilmelerine ya da hiç bilmemelerine rağmen bunu yapmaya istekli olmuşlardı.

1937 tarihli Informant’taki makale, kardeşlerin önüne 1938 yılı için zorlu bir hedef koydu: Bir milyon saat! Müjdeciler ayda 15, öncüler de 110 saat hizmet ettiklerinde bu hedefe kolaylıkla ulaşılabilecekti. Kardeşlere tarla hizmeti grupları oluşturmaları, bu gruplarla belirli günlerde günde beş saat hizmete çıkmaları, özellikle hafta içi akşamları olmak üzere tekrar ziyaretlere odaklanmaları tavsiye edildi.

Hizmeti yeniden canlandırma çabaları birçok kardeşi çok heyecanlandırdı. Hilda Padgett * isimli hemşire şöyle dedi: “Bu, merkez bürodan gelen bir harekete geçme çağrısıydı. Çoğumuz böyle bir şeyi uzun zamandır bekliyorduk. Bu çağrı kısa sürede muhteşem sonuçlar verdi.” E. F. Wallis hemşire de şunları anlattı: “Günde beş saat hizmet önerisi harikaydı! Tüm gününü Rabbin hizmetinde geçirmekten daha çok sevinç veren bir şey olabilir mi? . . . . Bazen eve döndüğümüzde yorgun oluyorduk, peki mutsuz muyduk? Kesinlikle hayır!” Stephen Miller isimli bir genç de bu hizmetin aciliyetinin farkına vardı ve yapılan çağrıya olumlu karşılık verdi. Böyle bir fırsatı varken bunu değerlendirmek istiyordu. Stephen, kardeşlerin bisikletli gruplar halinde tüm gün hizmet ettiklerini ve yaz akşamları insanlara konuşma kayıtları dinlettiklerini anlattı. Bu gayretli kardeşler pankartlarla tanıtım yürüyüşlerine katılıyor ve dergilerle sokakta şahitlik ediyorlardı.

Informant yeni bir çağrı daha yapmıştı: “1.000 kişilik bir öncü ordusuna ihtiyacımız var.” Artık saha için yeni bir prensip geçerli olacaktı; öncüler cemaatlerden bağımsız değil, onlarla birlikte hizmet edeceklerdi. Cemaatlere destek olup onları güçlendireceklerdi. Joyce Ellis hemşire “Çok sayıda kardeş öncülük yapması gerektiğini fark etmeye başladı”  dedi. “O sırada 13 yaşında olsam da ben de bunu yapmak istiyordum. Evet, öncü olmak istiyordum.” Joyce 1940 yılının Temmuz ayında 15 yaşındayken bu hedefine ulaştı. İleride Joyce hemşireyle evlenecek olan Peter da “Uyanın!” çağrısı üzerine öncülük yapmayı düşünmeye başladı. O, 1940 yılının Haziran ayında 17 yaşındayken, öncülük hizmetine başlamak için bisikletle 105 kilometre yol katederek Scarborough’ya gitti.

Özveriyle hizmet eden yeni öncülere bir örnek Cyril ve Kitty Johnson çiftiydi. Onlar evlerini ve eşyalarını satmaya karar verdiler, böylece tamgün hizmet ederken masraflarını karşılayabileceklerdi. Cyril birader işinden ayrıldı. Onlar öncülük yapabilmek için bir ayda hazırlıklarını tamamladılar. Cyril şöyle dedi: “Attığımız adımdan gayet emindik. Bunu büyük bir istekle ve sevinçle yaptık.”

Sorumlu konumdaki biraderler sayıları hızla artan bu öncü ordusunu desteklemek için bazı pratik adımlar attılar. 1938 yılında mıntıka hizmetçisi (bugünkü adıyla çevre gözetmeni) olarak hizmet eden Jim Carr birader, şehirlerde öncü evleri kurulması tavsiyesi üzerine harekete geçti. Öncüler birlikte yaşamaya ve hizmet etmeye teşvik edildi, böylece masraflar azalacaktı. Sheffield’da büyük bir ev kiralandı, ruhen olgun bir birader bu evin gözetiminden sorumlu oldu. Oradaki cemaat para ve eşya yardımı yaptı. Jim birader “Bu işin başarılması için herkes seferber oldu” dedi. Bu evde on öncü kalıyordu, onlar hizmette gayretle çalışıyor ve ruhi faaliyetlerini düzenli olarak yerine getiriyorlardı. Jim birader şunları ekledi: “Her sabah kahvaltıda günün ayeti müzakere edilirdi” ve “öncüler her gün şehrin farklı yerlerindeki sahalarına giderlerdi.”

Öncüler gibi müjdeciler de 1938 yılı için bir milyon saat çağrısına kulak verdi. Aslında raporlar verilen yayınlarda, tekrar ziyaretlerde ve diğer alanlarda da artış olduğunu gösteriyor. Beş yıllık bir süre içinde Britanya’daki müjdeci sayısı neredeyse üç katına çıktı. Dikkatin yeniden hizmete yoğunlaşması Yehova’nın toplumunu güçlendirerek onları önlerindeki zorlu savaş yıllarına hazırladı.

Bugün de yaklaşan Armagedon savaşıyla birlikte Britanya’daki öncü sayısı artmaya devam ediyor. Son on yıl boyunca öncü sayısında yeni zirveler yaşandı, Ekim 2015’te bu sayı 13.224’e ulaştı. Bu öncüler hayatta yapılabilecek en iyi şeylerden birinin tamgün hizmet olduğunun farkındalar.