Հրեշտակները, ինչպես Աստված, անտեսանելի ոգիներ են և չունեն «մարմին ու ոսկոր»։ Հավատարիմ հրեշտակները ապրում են երկնքում և ազատ ելումուտ ունեն Աստծու բնակության սուրբ վայր (Ղուկաս 24։39; Մատթեոս 18։10; Հովհաննես 4։24)։

Հնում հրեշտակները երբեմն մարդկային մարմիններ էին հագնում և գալիս երկիր, որպեսզի կատարեին Աստծու տված հանձնարարությունները, իսկ հետո կրկին փոխակերպվում էին (Դատավորներ 6։11–23; 13։15–20)։

Թեև Աստվածաշնչում հրեշտակները ներկայացված են արական սեռով և միշտ տղամարդու տեսքով են հայտնվել մարդկանց, բայց, իրականում, նրանք որևէ սեռ չունեն։ Նրանք չեն ամուսնանում և սերունդ չեն տալիս։ Բացի այդ՝ հրեշտակները նախկինում չեն ապրել մարդկային կյանքով՝ որպես նորածիններ, երեխաներ կամ չափահաս մարդիկ, ինչպես ոմանք են կարծում։ Հրեշտակներին ստեղծել է Եհովան, այդ պատճառով Աստվածաշունչը նրանց կոչում է «ճշմարիտ Աստծու որդիներ» (Հոբ 1։6; Սաղմոս 148։2, 5)։

Աստվածաշունչը խոսում է «մարդկանց և հրեշտակների լեզուների» մասին, ինչը ցույց է տալիս, որ ոգեղեն արարածները լեզու և խոսք ունեն։ Ճիշտ է, Աստված հրեշտակների միջոցով հաղորդակցվել է մարդկանց հետ, բայց նա թույլ չի տալիս, որ երկրպագենք հրեշտակներին կամ աղոթենք նրանց (1 Կորնթացիներ 13։1; Հայտնություն 22։8, 9)։

Գոյություն ունեն բյուր բյուրավոր հրեշտակներ։ Նրանց թիվը թերևս հասնում է միլիարդների (Դանիել 7։10; Հայտնություն 5։11)։ *

Հրեշտակները «ուժով զորավոր են», շատ ավելի զորեղ, քան մարդիկ։ Նրանք իրենց մտային ունակություններով անհամեմատ գերազանցում են մարդկանց։ Ըստ ամենայնի, նրանք կարողանում են տեղաշարժվել այնպիսի ահռելի արագությամբ, որը մարդկային պատկերացումից վեր է (Սաղմոս 103։20; Դանիել 9։20–23)։

Չնայած հրեշտակները ավելի բարձր բանականություն ունեն և ավելի զորեղ են, քան մենք, բայց նրանք նույնպես սահմանափակ հնարավորություններ ունեն, և կան բաներ, որ չգիտեն (Մատթեոս 24։36; 1 Պետրոս 1։12)։

Յուրաքանչյուր հրեշտակ առանձին անհատականություն է, ունի ազատ կամք և օժտված է այնպիսի հատկություններով, ինչպիսիք ունի Աստված։ Ուստի մարդկանց պես՝ նրանք էլ կարող են ընտրել ճիշտ վարվել, թե սխալ։ Ցավոք, նրանցից ոմանք որոշեցին ըմբոստանալ Աստծու դեմ (Հուդա 6)։