Tanrı Ruhtur, aynı şekilde melekler de ‘eti kemiği olmayan’ görünmez ruhi varlıklardır. Sadık melekler göktedirler ve Tanrı’nın huzuruna doğrudan çıkabilirler (Luka 24:39; Matta 18:10; Yuhanna 4:24).

Tanrı’nın yeryüzüyle ilgili verdiği görevleri yerine getirmek için geçmişte bazı meleklerin insan görünümü aldıkları ve görevlerini tamamladıktan sonra tekrar göğe döndükleri olmuştu (Hâkimler 6:11-23; 13:15-20).

Kutsal Kitapta melekler erkek olarak tarif edilir ve yeryüzünde her zaman erkek bedeni almışlardır. Ama aslında onların cinsiyeti yoktur. Evlenmezler ve çoğalmazlar. İnsanlar öldükten sonra göğe gidip melek olmaz. Melekler Tanrı tarafından melek olarak yaratılmıştır. Bu nedenle Kutsal Kitapta “Tanrı oğulları” olarak adlandırılırlar (Eyüp 1:6; Mezmur 148:2, 5).

Tanrı’nın Sözü ‘insanların ve meleklerin dillerinden’ söz eder, yani onların da konuştukları bir dil vardır ve iletişim kurarlar. Tanrı insanlarla iletişim kurmak için melekleri kullanmış olsa da onlara tapınmamızı ve dua etmemizi istemez (1. Korintoslular 13:1; Vahiy 22:8, 9).

Kutsal Kitapta meleklerin sayısının “on binlerce on binler” olduğu yazılıdır. Yani milyarlarca melek olabilir * (Daniel 7:10; Vahiy 5:11).

Melekler insanlardan çok daha “güçlü” ve çok daha zekidir. Kutsal Kitaptaki kayıtlardan anlaşıldığı kadarıyla, melekler gitmek istedikleri yere fizik kanunlarını aşan ve akıllara durgunluk veren bir hızla ulaşabilirler (Mezmur 103:20; Daniel 9:20-23).

Melekler çok güçlü ve zeki olsalar da sınırları vardır ve her şeyi bilmezler (Matta 24:36; 1. Petrus 1:12).

Meleklerin kişiliği, Tanrı’ya benzer nitelikleri ve özgür iradeleri vardır. Dolayısıyla insanlar gibi onlar da doğru ve yanlış arasında seçim yapabilirler. Ne yazık ki bazı melekler Tanrı’ya isyan etmeyi seçmiştir (Yahuda 6).