Σκεφτείτε τις προεκτάσεις αυτής της άποψης. Ένας αδελφός του οποίου ο γιος αυτοκτόνησε ρώτησε: “Αξιολόγησε εκ των προτέρων ο Ιεχωβά ότι η γυναίκα μου και εγώ θα ήμασταν ικανοί να υπομείνουμε την αυτοκτονία του γιου μας; Συνέβη αυτό επειδή ο Θεός είχε προσδιορίσει ότι θα μπορούσαμε να την υπομείνουμε;” Υπάρχει άραγε βάσιμος λόγος να πιστεύουμε ότι ο Ιεχωβά κατευθύνει τα γεγονότα της ζωής μας με τόσο συγκεκριμένους τρόπους;

Μια περαιτέρω εξέταση των λόγων του Παύλου στο εδάφιο 1 Κορινθίους 10:13 μας οδηγεί στο εξής συμπέρασμα: Δεν υπάρχει κανένας Γραφικός λόγος να πιστεύουμε ότι ο Ιεχωβά αξιολογεί εκ των προτέρων τι μπορούμε να αντέξουμε και στη συνέχεια, βασιζόμενος σε αυτή την αξιολόγηση, επιλέγει ποιες δοκιμασίες θα μας βρουν. Ας δούμε τέσσερις λόγους για τους οποίους μπορούμε να καταλήξουμε σε αυτό το συμπέρασμα.

Πρώτον, ο Ιεχωβά έδωσε στους ανθρώπους το δώρο της ελεύθερης βούλησης. Θέλει να επιλέξουμε τη δική μας πορεία στη ζωή. (Δευτ. 30:19, 20· Ιησ. Ναυή 24:15) Αν εμείς επιλέξουμε τη σωστή πορεία, μπορούμε να αποβλέπουμε στον Ιεχωβά για να κατευθύνει τα βήματά μας. (Παρ. 16:9) Αλλά αν επιλέξουμε εσφαλμένη πορεία, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες. (Γαλ. 6:7) Αν ο Ιεχωβά επέλεγε ποιες δοκιμασίες θα μας έβρισκαν, δεν θα υποβάθμιζε στην ουσία το δώρο της ελεύθερης βούλησης;

Δεύτερον, ο Ιεχωβά δεν μας προφυλάσσει από “καιρό και απρόβλεπτη περίσταση”. (Εκκλ. 9:11) Τραγικά ατυχήματα—ίσως με ολέθριες συνέπειες—μπορεί να συμβούν επειδή βρισκόμαστε στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Ο Ιησούς μίλησε για μια τραγωδία στην οποία σκοτώθηκαν 18 άνθρωποι όταν έπεσε πάνω τους ένας πύργος, και έδειξε ότι αυτοί οι θάνατοι δεν ήταν αποτέλεσμα του θελήματος του Θεού. (Λουκ. 13:1-5) Δεν είναι παράλογο να σκεφτούμε ότι ο Θεός θα καθόριζε εκ των προτέρων ποιος ζει και ποιος πεθαίνει εξαιτίας κάποιων τυχαίων γεγονότων;

Τρίτον, ο καθένας μας περιλαμβάνεται προσωπικά στο ζήτημα της ακεραιότητας. Θυμηθείτε ότι ο Σατανάς έχει αμφισβητήσει την ακεραιότητα όλων των υπηρετών του Ιεχωβά, ισχυριζόμενος ότι δεν θα παραμέναμε όσιοι στον Ιεχωβά όταν θα έρχονταν δοκιμασίες. (Ιώβ 1:9-11· 2:4· Αποκ. 12:10) Αν ο Ιεχωβά δεν  μας άφηνε να αντιμετωπίσουμε ορισμένες δοκιμασίες επειδή έκρινε ότι θα ξεπερνούσαν τα όρια της αντοχής μας, δεν θα προσέδιδε αυτό βαρύτητα στην κατηγορία του Σατανά ότι υπηρετούμε τον Θεό από ιδιοτέλεια;

Τέταρτον, ο Ιεχωβά δεν χρειάζεται να προγνωρίζει οτιδήποτε μας συμβαίνει. Η ιδέα πως ο Θεός επιλέγει από πριν ποιες δοκιμασίες θα αντιμετωπίσουμε υποδηλώνει ότι πρέπει να γνωρίζει τα πάντα για το μέλλον μας. Αλλά μια τέτοια άποψη δεν είναι Γραφική. Ο Θεός σίγουρα μπορεί να προγνωρίζει το μέλλον. (Ησ. 46:10) Αλλά η Γραφή δείχνει ότι είναι επιλεκτικός στην πρόγνωση μελλοντικών γεγονότων. (Γέν. 18:20, 21· 22:12) Με αυτόν τον τρόπο, εξισορροπεί τη δύναμη της πρόγνωσής του με τον σεβασμό του για την ελεύθερη βούλησή μας. Άλλωστε, αυτό δεν θα αναμέναμε από τον Θεό που θεωρεί πολύτιμη την ελευθερία μας και ασκεί πάντοτε τις ιδιότητές του με τέλεια ισορροπία;—Δευτ. 32:4· 2 Κορ. 3:17.

Πώς πρέπει, λοιπόν, να εκλάβουμε τα λόγια του Παύλου: «Ο Θεός . . . δεν θα σας αφήσει να πειραστείτε πέρα από αυτό που μπορείτε να αντέξετε»; Ο Παύλος εδώ περιγράφει τι κάνει ο Ιεχωβά, όχι πριν, αλλά κατά τη διάρκεια των δοκιμασιών. * Τα λόγια του αποστόλου μάς διαβεβαιώνουν ότι, όποιες δοκιμασίες και αν προκύψουν στη ζωή μας, ο Ιεχωβά θα μας στηρίζει αν τον εμπιστευόμαστε. (Ψαλμ. 55:22) Τα παρηγορητικά λόγια του Παύλου βασίζονται σε δύο θεμελιώδεις αλήθειες.

Πρώτον, οι δοκιμασίες που αντιμετωπίζουμε είναι “κοινές στους ανθρώπους”. Οι δοκιμασίες μας, λοιπόν, είναι κοινές στην ανθρώπινη ζωή. Αυτές δεν είναι πέρα από την ικανότητά μας να αντέξουμε—με την προϋπόθεση ότι στηριζόμαστε στον Θεό. (1 Πέτρ. 5:8, 9) Στα συμφραζόμενα του εδαφίου 1 Κορινθίους 10:13, ο Παύλος αναφέρεται στις δοκιμασίες που αντιμετώπισε ο Ισραήλ στην έρημο. (1 Κορ. 10:6-11) Καμιά από αυτές τις δοκιμασίες δεν ήταν κάτι το πρωτόγνωρο για την ανθρώπινη ζωή ή πέρα από την ικανότητα των πιστών Ισραηλιτών να αντέξουν. Ο Παύλος αναφέρει τέσσερις φορές ότι «μερικοί από αυτούς» δεν υπάκουσαν. Δυστυχώς, μερικοί Ισραηλίτες ενέδωσαν σε εσφαλμένες επιθυμίες επειδή δεν στηρίχτηκαν στον Θεό.

Δεύτερον, «ο Θεός είναι πιστός». Το υπόμνημα του τρόπου με τον οποίο ενεργούσε ο Θεός απέναντι στον λαό του δείχνει ότι προσφέρει την όσια αγάπη του σε “εκείνους που τον αγαπούν και εκείνους που τηρούν τις εντολές του”. (Δευτ. 7:9) Αυτό το υπόμνημα δείχνει επίσης ότι ο Θεός τηρεί πάντοτε τις υποσχέσεις του. (Ιησ. Ναυή 23:14) Με βάση το μέχρι τώρα υπόμνημα πιστότητας του Θεού, όσοι τον αγαπούν και υπακούν σε αυτόν μπορούν να είναι βέβαιοι ότι θα τηρήσει τη διπλή του υπόσχεση σχετικά με τις δοκιμασίες που μπορεί να αντιμετωπίζουν: (1) Δεν θα επιτρέψει σε καμιά δοκιμασία να εξελιχθεί σε τέτοιον βαθμό ώστε να είναι αδύνατον να αντέξουν και (2) «θα προμηθεύσει . . . τη διέξοδο» για αυτούς.

Πώς προμηθεύει ο Ιεχωβά τη διέξοδο για όσους στηρίζονται σε αυτόν όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με δοκιμασίες; Φυσικά, αν είναι θέλημά του, μπορεί απλώς να απομακρύνει μια δοκιμασία. Θυμηθείτε όμως τα λόγια του Παύλου: “[Ο Ιεχωβά] θα προμηθεύσει και τη διέξοδο για να μπορέσετε να την υπομείνετε”. Έτσι λοιπόν, σε πολλές περιπτώσεις, προμηθεύει «τη διέξοδο» παρέχοντάς μας ό,τι χρειαζόμαστε για να υπομένουμε τις δοκιμασίες με επιτυχία. Εξετάστε μερικούς τρόπους με τους οποίους μπορεί να προμηθεύσει ο Ιεχωβά τη διέξοδο για εμάς:

• «Μας παρηγορεί σε κάθε μας θλίψη». (2 Κορ. 1:3, 4) Ο Ιεχωβά μπορεί να καθησυχάσει το μυαλό μας, την καρδιά μας και τα συναισθήματά μας μέσω του Λόγου του, του αγίου πνεύματός του και της πνευματικής τροφής που χορηγεί ο πιστός δούλος.—Ματθ. 24:45· Ιωάν. 14:16· Ρωμ. 15:4.

• Μπορεί να μας καθοδηγήσει μέσω του αγίου πνεύματος. (Ιωάν. 14:26) Όταν έρχονται δοκιμασίες, το πνεύμα μπορεί να μας βοηθήσει να θυμηθούμε Γραφικές αφηγήσεις και αρχές και έπειτα να διακρίνουμε τις σοφές ενέργειες που πρέπει να κάνουμε.

• Μπορεί να χρησιμοποιήσει τους αγγέλους του προς όφελός μας.—Εβρ. 1:14.

• Μπορεί να μας βοηθήσει μέσω των συλλάτρεών μας οι οποίοι με τα λόγια και τις πράξεις τους μπορούν να είναι «ενισχυτική βοήθεια» για εμάς.—Κολ. 4:11.

Σε ποιο συμπέρασμα, λοιπόν, μπορούμε να καταλήξουμε για το τι εννοούσε ο Παύλος στο εδάφιο 1 Κορινθίους 10:13; Ο Ιεχωβά δεν επιλέγει τις δοκιμασίες που αντιμετωπίζουμε. Αλλά όταν ανακύπτουν δοκιμασίες στη ζωή μας, μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το εξής: Αν εμπιστευόμαστε πλήρως στον Ιεχωβά, εκείνος δεν θα επιτρέψει ποτέ στις δοκιμασίες μας να ξεπεράσουν το όριο της ανθρώπινης αντοχής. Θα προμηθεύει πάντα τη διέξοδο για να μπορούμε να τις υπομένουμε. Τι παρηγορητική σκέψη!