گایوس و مسیحیان دیگر که در اواخر قرن اول میلادی می‌زیستند،‏ با مشکلاتی مواجه شدند؛‏ زیرا برخی تلاش می‌کردند که با پخش تعالیم دروغین،‏ جماعت‌ها را تضعیف کرده و نفاق در میانشان ایجاد کنند.‏ (‏۱یو ۲:‏۱۸،‏ ۱۹؛‏ ۲یو ۷‏)‏ مردی به نام دیوتْرِفیس که «سخنان مغرضانه» یا بدخواهانه در مورد یوحنای رسول و دیگران پخش می‌کرد،‏ مسیحیانِ مهمان را نمی‌پذیرفت و تلاش می‌کرد که دیگران را نیز متقاعد سازد تا از او پیروی کنند.‏ (‏۳یو ۹،‏ ۱۰‏)‏ یوحنای رسول تحت چنین شرایطی به گایوس نامه نوشت.‏ یوحنا نامهٔ خود را حدود سال ۹۸ میلادی نوشت که در بخش یونانی نوشته‌های مقدّس تحت عنوان «نامهٔ سوم یوحنا» آمده است.‏

گایوس با وجود مشکلاتی که داشت،‏ همچنان با وفاداری به یَهُوَه خدمت کرد.‏ او چگونه وفاداری خود را نشان داد؟‏ چرا باید گایوس را سرمشق قرار دهیم؟‏ نامهٔ یوحنا در این راه چگونه به ما یاری می‌رساند؟‏

نویسندهٔ نامهٔ سوم یوحنا خود را «مردی سالمند» می‌خواند.‏ گایوس که فرزند روحانی و عزیز یوحنای رسول بود با چنین عبارتی آشنا بود و می‌دانست که نامه از سوی چه کسی است.‏ یوحنا با گرمی در خطاب به گایوس چنین گفت:‏ «گایوس عزیز که او را حقیقتاً دوستش دارم.‏» سپس،‏ یوحنا گفت که امیدوار است سلامتی جسمانی گایوس همچون سلامتی روحانی او خوب باشد.‏ به‌راستی که چه اظهار زیبا و چه تعریف خوبی!‏—‏۳یو ۱،‏ ۲،‏ ۴‏.‏

گایوس به احتمال زیاد یکی از سرپرستان جماعت بود،‏ اما یوحنا در نامه‌اش به این موضوع اشاره‌ای نمی‌کند.‏ یوحنا،‏ گایوس را به دلیل مهمان‌نوازی از هم‌ایمانانی که نمی‌شناخت،‏ تحسین کرد.‏ از آنجایی که مهمان‌نوازی مشخصهٔ خادمان خداست،‏ یوحنای رسول این عمل گایوس را نشانهٔ وفاداری او به خدا می‌دانست.‏—‏پیدا ۱۸:‏۱-‏۸؛‏ ۱تیمو ۳:‏۲؛‏ ۳یو ۵‏.‏

قدردانی یوحنا از مهمان‌نوازی گایوس نشان می‌دهد که مسیحیانِ مسافر آنچه را در جماعت‌ها با آن روبرو می‌شدند،‏ با یوحنا در میان می‌گذاشتند.‏ ظاهراً این مسیحیان بین محل زندگی یوحنای رسول و جماعت‌ها در سفر بودند و احتمالاً یوحنای رسول از این طریق از وضعیت جماعت‌ها باخبر می‌شد.‏

مسلّماً مسیحیان مسافر ترجیح می‌دادند نزد هم‌ایمانانشان بمانند.‏ مهمان‌سراها آوازهٔ بدی داشتند،‏ به مهمانان به‌خوبی رسیدگی نمی‌کردند و محلّی برای انجام اعمال غیراخلاقی بودند.‏ به این دلیل اگر امکان داشت مسافران خردمند نزد دوستانشان می‌ماندند؛‏ مسیحیان مسافر نیز نزد هم‌ایمانان خود می‌ماندند.‏

یوحنا،‏ گایوس را تشویق کرد که دوباره از خود مهمان‌نوازی نشان دهد و در مورد مسافران به او چنین گفت:‏ «آنان را به گونه‌ای راهی سفر کن که مایهٔ خشنودی خدا شود.‏» راهی سفر کردن به این مفهوم بود که آنان باید آنچه را مهمانانشان برای ادامهٔ سفر خود و رسیدن به مقصد نیاز داشتند،‏ تأمین کنند.‏ واضح است که گایوس با مهمانان قبلی خود اینچنین رفتار کرده بود،‏ زیرا آنان وقتی نزد یوحنا رسیدند او را از محبت و ایمان میزبانشان باخبر ساختند.‏—‏۳یو ۳،‏ ۶‏.‏

مهمانان شاید میسیونرها،‏ فرستادگان یوحنای رسول و یا سرپرستان سیّار بودند.‏ قطع‌نظر از منصب آنان،‏ نکتهٔ مهم این بود که آنان برای اعلام خبر خوش پادشاهی خدا سفر می‌کردند.‏ یوحنا در این مورد گفت:‏ «آنان به نام او عازم سفر شدند.‏» (‏۳یو ۷‏)‏ از آنجایی که یوحنا در آیهٔ ۶ به خدا اشاره می‌کند،‏ منظور از عبارت «نام او» نام یَهُوَه خداست.‏ آن برادران و خواهران اعضای جماعت مسیحی بودند،‏ به این دلیل شایسته بود که از آنان به‌گرمی استقبال شود.‏ یوحنای رسول در این باره نوشت:‏ «مهمان‌نوازی به چنین افرادی وظیفهٔ ماست تا در پیشبرد حقیقت با ایشان همکار شویم.‏»—‏۳یو ۸‏.‏

نامهٔ یوحنا به گایوس فقط به دلیل تشکر نبود.‏ یوحنا همچنین می‌خواست که به گایوس یاری رساند تا او به مشکل جدّی‌ای که پیش آمده بود،‏ رسیدگی کند.‏ یکی از اعضای جماعت مسیحی به نام دیوتْرِفیس بنا به دلیلی نمی‌خواست که به مسیحیان مسافر مهمان‌نوازی نشان دهد.‏ او حتی سعی می‌کرد که دیگران را از این کار باز دارد.‏—‏۳یو ۹،‏ ۱۰‏.‏

حتی اگر این امکان وجود داشت که مسیحیان وفادار نزد دیوتْرِفیس بمانند،‏ بی‌شک آنان چنین کاری را نمی‌کردند.‏ او دوست داشت که جایگاه اول را در جماعت داشته باشد و احترام یوحنای رسول را نگاه نمی‌داشت و هیچ چیز از او نمی‌پذیرفت.‏ او همچنین سخنان بدخواهانه در مورد یوحنای رسول و دیگران پخش می‌کرد.‏ با این حال،‏ یوحنا هرگز او را معلّمی کاذب خطاب نکرد،‏ اما دیوتْرِفیس با اختیاراتی که رسولان داشتند،‏ مخالفت می‌کرد.‏ رفتار غیرمسیحی دیوتْرِفیس و میل شدیدش به کسب شهرت،‏ وفاداری او را زیر سؤال برد.‏ این گزارش نشان می‌دهد که افراد خودپسند و جاه‌طلب ممکن است تلاش کنند که در جماعت اِعمال نفوذ کرده،‏ باعث تفرقه شوند.‏ از این رو،‏ یوحنای رسول نه تنها به گایوس بلکه به هر یک از ما نیز چنین گفته است:‏ «نه بدی،‏ بلکه نیکویی را سرمشق خود ساز.‏»—‏۳یو ۱۱‏.‏

مسیحی دیگری به نام دیمیتریوس رفتاری برخلاف دیوتْرِفیس داشت.‏ یوحنا از او به عنوان نمونه‌ای خوب یاد می‌کند و می‌گوید:‏ «همه در مورد دیمیتریوس به‌نیکی شهادت می‌دهند .‏ .‏ .‏ در واقع،‏ ما نیز در مورد او شهادت می‌دهیم و تو نیز می‌دانی که شهادت ما راست است.‏» (‏۳یو ۱۲‏)‏ شاید دیمیتریوس به کمک گایوس نیاز داشت و نامهٔ سوم یوحنا همچون معرفی‌نامه و توصیه‌نامه‌ای در مورد دیمیتریوس به گایوس بود.‏ ممکن است دیمیتریوس خود شخصاً این نامه را به گایوس داده باشد.‏ او که یکی از فرستادگان یوحنای رسول یا شاید یکی از سرپرستان سیّار بود،‏ به احتمال زیاد بر گفته‌های یوحنا اعتبار بیشتری بخشید.‏

اگر گایوس مهمان‌نواز بود،‏ چرا یوحنا او را تشویق کرد که همواره مهمان‌نواز باشد؟‏ آیا یوحنا متوجه شده بود که گایوس نیاز به شجاعت بیشتری دارد؟‏ آیا به دلیل این که دیوتْرِفیس سعی می‌کرد مسیحیان مهمان‌نواز را از جماعت بیرون کند،‏ یوحنا نگران بود که گایوس دچار شک و تردید شود؟‏ حال دلیل آن هر چه که باشد،‏ یوحنا به گایوس اینچنین اطمینان داد:‏ «هر که نیکویی می‌کند از خداست.‏» (‏۳یو ۱۱‏)‏ این دلیلی عالی است که به انجام کار نیکو ادامه دهیم.‏

آیا نامهٔ یوحنا گایوس را برانگیخت که همواره مهمان‌نواز باشد؟‏ این که نامهٔ سوم یوحنا در کتاب مقدّس حفظ شده است و به دست دیگران رسیده است تا همه برانگیخته شوند ‹نیکویی را سرمشق خود سازند،‏› نشان می‌دهد که گایوس این کار را انجام داده است.‏

ما از زندگی برادر عزیزمان گایوس اطلاعات زیادی در دست نداریم.‏ با این همه،‏ ما می‌توانیم از طریق این نامه که گوشه‌ای از زندگی او را نمایان می‌سازد،‏ درس‌های زیادی بیاموزیم.‏

نخست این که همهٔ ما تا اندازه‌ای مدیون اشخاص وفاداری هستیم که برای شناساندن حقیقت به ما،‏ حاضر شدند مشکلات سفر را تحمّل کنند.‏ امروزه شاید همهٔ اعضای جماعت مسیحی برای اعلام خبر خوش پادشاهی خدا سفرهای طولانی نکنند.‏ اما هر یک از ما می‌تواند همچون گایوس از کسانی مانند سرپرست سیّار و همسرش که سفر می‌کنند،‏ به گونه‌ای حمایت و تشویق کند.‏ یا شاید بتوانیم از برادران و خواهرانی حمایت و پشتیبانی کنیم که به دلیل نیاز بیشتر به مبشّر در داخل کشور یا به خارج از کشور سفر می‌کنند.‏ باشد که همهٔ ما ‹سعی کنیم همواره مهمان‌نواز باشیم.‏›—‏روم ۱۲:‏۱۳؛‏ ۱تیمو ۵:‏۹،‏ ۱۰‏.‏

دوم این که ما نباید تعجب کنیم اگر گاهی اوقات در جماعت مسیحی اختیارات برخی سرپرستان زیر سؤال برده شود.‏ اختیارات یوحنا و پولُس رسول نیز زیر سؤال برده شد.‏ (‏۲قر ۱۰:‏۷-‏۱۲؛‏ ۱۲:‏۱۱-‏۱۳‏)‏ اگر با چنین اتفاقاتی در جماعت مواجه شویم،‏ چگونه باید عمل کنیم؟‏ پولُس رسول در این مورد به تیموتائوس چنین پند داد:‏ «خادم خداوند نباید نزاع کند،‏ بلکه باید با همه مهربان باشد،‏ صلاحیت تعلیم دادن داشته و در مقابل بدرفتاری بر خود مسلّط باشد.‏ همچنین با ملایمت به مخالفان اندرز دهد.‏» حتی زمانی که احساسات‌مان تحریک می‌شود،‏ باید از خود ملایمت نشان دهیم،‏ شاید برخی از کسانی که انتقاد می‌کنند،‏ به‌تدریج رفتارشان را اصلاح کنند.‏ شاید یَهُوَه نیز «اجازه دهد که آنان توبه کنند و به شناخت دقیق حقیقت برسند.‏»—‏۲تیمو ۲:‏۲۴،‏ ۲۵‏.‏

سوم این که هم‌ایمانانمان که با وجود مخالفت‌ها وفادارانه به یَهُوَه خدا خدمت می‌کنند،‏ نیاز دارند به دلیل وفاداری‌شان به گرمی تحسین و تشویق شوند.‏ قطعاً یوحنای رسول گایوس را تشویق کرد و به او اطمینان داد که کار درستی را انجام می‌دهد.‏ به طور مشابه،‏ پیران جماعت نیز باید از یوحنا سرمشق گرفته و برادران و خواهران را تشویق کنند تا آنان ‹خسته نشوند.‏›—‏اشع ۴۰:‏۳۱؛‏ ۱تسا ۵:‏۱۱‏.‏

نامهٔ یوحنای رسول به گایوس که به زبان یونانی نوشته شد،‏ فقط ۲۱۹ کلمه دارد و کوتاه‌ترین کتاب در کتاب مقدّس است.‏ با این حال،‏ این نامه برای مسیحیان امروز واقعاً ارزشمند است.‏