1, 2. (a) Jakie trzy duchowe skarby otrzymaliśmy od Jehowy? (b) Co omówimy w tym artykule?

JEHOWA jest najbogatszą Osobą we wszechświecie (1 Kron. 29:11, 12). Jako szczodry Ojciec chętnie dzieli się duchowymi skarbami ze wszystkimi, którzy dostrzegają ich niezwykłą wartość. Jesteśmy Mu bardzo wdzięczni, że udostępnił nam duchowe skarby, do których należą: 1) Królestwo Boże, 2) ratująca życie służba kaznodziejska oraz 3) cenne prawdy ze Słowa Bożego. Ale jeśli nie będziemy ostrożni, możemy przestać cenić te skarby i w rezultacie je utracić. Żeby tego uniknąć, musimy odpowiednio z nich korzystać i wciąż pamiętać o ich wartości. Jezus powiedział: „Gdzie jest wasz skarb, tam też będzie wasze serce” (Łuk. 12:34).

² Przeanalizujmy, jak możemy rozwinąć i pielęgnować docenianie Królestwa, służby i prawdy. W trakcie tej analizy zastanawiajmy się, jak każdy z nas może pogłębiać miłość do tych duchowych skarbów.

3. Co był gotowy zrobić kupiec z przykładu Jezusa, żeby zdobyć cenną perłę? (Zobacz ilustrację tytułową).

³ Odczytaj Mateusza 13:45, 46. Jezus opowiedział przykład o kupcu poszukującym pereł. Człowiek ten przez lata bez wątpienia sprzedał i kupił setki z nich. Ale teraz znalazł wyjątkową perłę, która była tak niezwykła, że na sam jej widok serce mocniej mu zabiło. Jednak żeby ją kupić, musiał sprzedać wszystko, co miał. Czy potrafisz sobie wyobrazić, jak bardzo była dla niego cenna?

4. Co będziemy gotowi zrobić, jeśli kochamy Królestwo Boże?

⁴ Czego możemy się z tego nauczyć? Prawda o Królestwie Bożym jest jak bezcenna perła. Jeśli będziemy ją kochać tak, jak kupiec perłę, zdobędziemy się na wszelkie poświęcenia, żeby stać się poddanymi Królestwa i nimi pozostać (odczytaj Marka 10:28-30). Przeanalizujmy przeżycia dwóch osób, które tak zrobiły.

5. Na co był zdecydowany Zacheusz, żeby wejść do Królestwa?

⁵ Zacheusz był naczelnym poborcą podatkowym, który wzbogacił się, wymuszając od innych pieniądze (Łuk. 19:1-9). Ale kiedy usłyszał, jak Jezus głosi o Królestwie, uświadomił sobie niezrównaną wartość tych informacji i podjął natychmiastowe działania. Powiedział: „Oto połowę mego mienia, Panie, daję biednym, a cokolwiek od kogoś wymusiłem fałszywym oskarżeniem, zwracam poczwórnie”. Zacheusz bez wahania oddał nieuczciwie zdobyte pieniądze i wyzbył się chciwości.

6. Jakich zmian dokonała Rose, żeby zostać poddaną Królestwa Bożego, i dlaczego się na to zdobyła?

⁶ Jakiś czas temu dobrą nowinę o Królestwie usłyszała kobieta, którą nazwiemy Rose. Żyła w związku lesbijskim i była przewodniczącą organizacji walczącej o prawa homoseksualistów. Kiedy jednak zaczęła studiować Biblię, dostrzegła niezrównaną wartość prawdy o Królestwie Bożym. Zdała sobie sprawę, że musi dokonać dużych zmian (1 Kor. 6:9, 10). Serce skłoniło ją do rezygnacji z pełnionej funkcji i zakończenia homoseksualnego związku. W roku 2009 Rose przyjęła chrzest, a w następnym została pionierką stałą. Jej miłość do Jehowy i do Królestwa okazała się silniejsza niż cielesne pragnienia (Marka 12:29, 30).

7. Dzięki czemu uda nam się zachować silną miłość do Królestwa Bożego?

⁷ Wielu z nas, żeby zostać poddanymi Królestwa, również musiało dokonać gruntownych zmian (Rzym. 12:2). Ale nie możemy na tym poprzestać. Powinniśmy stale uważać, ponieważ na nasze serca nieustannie próbują wpływać różne czynniki, takie jak chęć posiadania rzeczy materialnych i różnego rodzaju niemoralne pragnienia (Prz. 4:23; Mat. 5:27-29). Jehowa chce nam pomóc w zachowaniu silnej miłości do Królestwa Bożego, dlatego dał nam jeszcze inny cenny dar.

8. (a) Dlaczego apostoł Paweł nazwał służbę „skarbem w naczyniach glinianych”? (b) Jak Paweł pokazał, że kocha służbę?

⁸ Jezus polecił nam głosić dobrą nowinę i uczyć o Królestwie Bożym (Mat. 28:19, 20). Ze szczególnej wartości tego zadania zdawał sobie sprawę apostoł Paweł. Służbę związaną z nowym przymierzem nazwał „skarbem w naczyniach glinianych” (2 Kor. 4:7; 1 Tym. 1:12). Chociaż jako niedoskonali ludzie przypominamy naczynia gliniane, to głoszone przez nas orędzie może zapewnić życie wieczne nam i tym, którzy nas słuchają. Dlatego Paweł napisał: „Wszystko czynię przez wzgląd na dobrą nowinę, żeby wraz z drugimi mieć w niej udział” (1 Kor. 9:23). Ponieważ tak bardzo kochał głosić, wysilał się w tej działalności (odczytaj Rzymian 1:14, 15; 2 Tymoteusza 4:2). Pomogło mu to przetrwać zaciekły sprzeciw (1 Tes. 2:2). Jak możemy naśladować jego miłość do służby?

9. W jaki sposób możemy pokazać, że cenimy służbę?

⁹ Paweł pokazywał, jak bardzo ceni służbę, między innymi w ten sposób, że wykorzystywał nadarzające się okazje do prowadzenia rozmów. Podobnie jak apostołowie i pierwsi chrześcijanie, my również głosimy nieoficjalnie, w miejscach publicznych i od domu do domu (Dzieje 5:42; 20:20). Jeśli pozwalają nam warunki, staramy się poszerzyć zakres służby, na przykład podejmując pomocniczą albo stałą służbę pionierską. Możemy też nauczyć się języka obcego lub przenieść się na inny teren w kraju czy nawet za granicę (Dzieje 16:9, 10).

10. Jakie korzyści odnosi Irene dzięki temu, że wysila się w służbie?

¹⁰ Pomyślmy o wysiłkach Irene, siostry w stanie wolnym z USA. Bardzo chciała głosić imigrantom posługującym się językiem rosyjskim. Kiedy zaczęła to robić w roku 1993, w grupie rosyjskiej w Nowym Jorku było jedynie około 20 głosicieli. Po 20 latach wysilania się na tym terenie Irene przyznała: „Mój rosyjski nadal nie jest idealny”. Ale Jehowa pobłogosławił gorliwość Irene i podobnych jej osób. Obecnie w Nowym Jorku działa sześć zborów rosyjskich. Piętnaście osób, z którymi studiowała Irene, zostało ochrzczonych. Niektóre z nich usługują w Betel, są pionierami oraz starszymi zboru. Irene mówi: „Kiedy pomyślę o innych celach, jakie mogłam sobie wyznaczyć, to nie znajduję żadnego, który dałby mi podobną radość”. Jak widać, ta siostra bardzo ceni służbę.

11. Jakie pozytywne rezultaty daje głoszenie mimo prześladowań?

¹¹ Jeśli cenimy służbę, będziemy głosili mimo prześladowań — tak jak apostoł Paweł (Dzieje 14:19-22). W latach trzydziestych i czterdziestych XX wieku nasi bracia w Stanach Zjednoczonych napotykali zaciekły sprzeciw. Ale tak jak Paweł pozostali niezachwiani i nie przestali głosić. W obronie prawa do głoszenia stoczyli wiele batalii sądowych. W roku 1943 brat Nathan Knorr tak skomentował jedną z wygranych w Sądzie Najwyższym USA: „Wygraliśmy dzięki waszej walce. Gdyby głosiciele nie kontynuowali dzieła, żadna nasza sprawa nie trafiłaby do Sądu Najwyższego. Ale dzięki temu, że wy, bracia na całym świecie, jesteście aktywni i wciąż głosicie, odniesiemy zwycięstwo nad prześladowaniami. Lud Boży zwycięża, bo jest niewzruszony”. Zdecydowana postawa braci w różnych krajach doprowadziła do wielu wygranych w sądach. Bez wątpienia nasza miłość do służby nie pozwoli, by powstrzymały nas prześladowania.

12. Na co jesteś zdecydowany w związku ze służbą?

¹² Kiedy patrzymy na służbę jak na cenny dar od Jehowy, nie będziemy się zadowalać „liczeniem czasu”. Wręcz przeciwnie — będziemy robić wszystko, „żeby złożyć dokładne świadectwo na rzecz dobrej nowiny” (Dzieje 20:24; 2 Tym. 4:5). Ale czego mamy uczyć innych? Przyjrzyjmy się kolejnemu darowi od Jehowy.

13, 14. Czym jest „skarbiec”, o którym wspomniał Jezus w Mateusza 13:52, i jak go napełniamy?

¹³ Trzecim duchowym skarbem jest zbiór prawd ze Słowa Bożego. Jehowa jest Bogiem prawdy (Ps. 31:5; Jana 17:17). Jako szczodry Ojciec objawia prawdę tym, którzy się Go boją. Od chwili, gdy po raz pierwszy usłyszeliśmy dobrą nowinę, zbieramy duchowe skarby, czytając Biblię i chrześcijańskie publikacje, a także korzystając z kongresów, zgromadzeń i cotygodniowych zebrań. Z czasem dysponujemy już, jak to nazwał Jezus, skarbcem zawierającym „rzeczy nowe i stare” (odczytaj Mateusza 13:52). Jehowa pomoże nam w gromadzeniu cennych nowych prawd, jeśli poszukujemy ich jak ukrytych skarbów (odczytaj Przysłów 2:4-7). Jak możemy to robić?

¹⁴ Niezbędne jest regularne i wnikliwe analizowanie Słowa Bożego oraz naszych publikacji. To pomoże nam odkryć prawdy „nowe” w tym sensie, że wcześniej ich nie znaliśmy (Joz. 1:8, 9; Ps. 1:2, 3). Już w pierwszym wydaniu tego czasopisma z lipca 1879 roku powiedziano: „Prawda jest niczym skromny kwiatek w zdziczałym ogrodzie życia, otoczona i niemal zagłuszona przez wybujałe chwasty błędu. Jeżeli chcesz ją znaleźć, stale wytężaj wzrok. (...) Jeśli chcesz ją posiąść, schyl się po nią. Nie zadowalaj się jednym kwiatem prawdy. (...) Zbieraj je dalej i nie przestawaj szukać”. Jak wynika z tych słów, powinniśmy być gotowi powiększać swój duchowy skarbiec.

15. Dlaczego pewne prawdy możemy nazwać „starymi” i które z nich szczególnie cenisz?

¹⁵ Niektóre bezcenne prawdy odkryliśmy, kiedy po raz pierwszy zetknęliśmy się z ludem Bożym. Możemy je nazwać „starymi”, bo poznaliśmy je i zaczęliśmy cenić na samym początku. O jakie prawdy chodzi? Dowiedzieliśmy się, że Jehowa jest naszym Stwórcą i Życiodawcą oraz że ma zamierzenie względem ludzi. Ponadto dowiedzieliśmy się, że z miłości dał na okup swojego Syna, żeby nas uwolnić od grzechu i śmierci. Wyczekujemy też czasu, gdy Królestwo Boże położy kres wszystkim cierpieniom i gdy pod jego panowaniem będziemy mogli żyć wiecznie w pokoju i szczęściu (Jana 3:16; Obj. 4:11; 21:3, 4).

16. Co powinniśmy robić, gdy otrzymujemy uaktualnione zrozumienie jakiejś prawdy?

¹⁶ Niekiedy może zmienić się nasze zrozumienie któregoś proroctwa lub innego fragmentu Biblii. Gdy otrzymujemy nowe wyjaśnienia, powinniśmy poświęcić czas na uważne zapoznanie się z nimi i przemyślenie ich (Dzieje 17:11; 1 Tym. 4:15). Staramy się nie tylko pojąć istotę danej zmiany, ale również wychwycić drobne różnice między poprzednim a obecnym zrozumieniem tej kwestii. W ten sposób umieszczamy nowe prawdy w swoim osobistym skarbcu. Dlaczego warto zdobywać się na takie wysiłki?

17, 18. Jak może nam pomóc duch święty?

¹⁷ Jezus uczył, że duch Boży przypomni nam rzeczy, z którymi się zapoznaliśmy (Jana 14:25, 26). Jak może nam się to przydać podczas służby kaznodziejskiej? Rozważmy przykład brata o imieniu Peter. W roku 1970 w wieku 19 lat rozpoczął służbę w Betel w Wielkiej Brytanii. Kiedy głosił od domu do domu, spotkał brodatego mężczyznę w średnim wieku. Zapytał go, czy chciałby lepiej zrozumieć Biblię. Mężczyzna, nieco zszokowany, powiedział, że jest rabinem. Chcąc przeegzaminować Petera, zapytał: „Powiedz, chłopcze, w jakim języku została spisana Księga Daniela?”. Peter odpowiedział, że częściowo w aramejskim. Wspominał później: „Rabin był zdziwiony, że znałem odpowiedź, ale nie mniej zdziwiony byłem ja sam. Skąd to wiedziałem? Po powrocie do domu przejrzałem Strażnice i Przebudźcie się! z poprzednich miesięcy i natknąłem się na artykuł wyjaśniający, że Księga Daniela została częściowo spisana po aramejsku”. Duch święty rzeczywiście potrafi przypomnieć nam informacje, które kiedyś przeczytaliśmy i bezpiecznie złożyliśmy w swoim skarbcu (Łuk. 12:11, 12; 21:13-15).

¹⁸ Jeśli cenimy mądrość pochodzącą od Jehowy, serca pobudzą nas do zabiegania o to, by nasze skarbce obfitowały w prawdy — zarówno te stare, jak i nowe. Dzięki pogłębianiu umiłowania i doceniania mądrości Jehowy będziemy dobrze wyposażeni do nauczania innych.

19. Dlaczego musimy strzec duchowych skarbów?

¹⁹ Szatan i jego świat nieustannie próbują osłabić i zniszczyć nasze docenianie omówionych duchowych skarbów. Nie jesteśmy cudownie uodpornieni na jego taktykę. Łatwo moglibyśmy ulec obietnicom błyskotliwej kariery, marzeniom o luksusach lub pragnieniu popisywania się rzeczami materialnymi. Apostoł Jan przypomina nam, że świat i jego pragnienia przemijają (1 Jana 2:15-17). Dlatego powinniśmy robić, co w naszej mocy, żeby nie utracić miłości do duchowych bogactw.

20. Na co jesteś zdecydowany, żeby chronić duchowe bogactwa?

²⁰ Bądź gotowy zrezygnować ze wszystkiego, co mogłoby w twoim sercu zająć miejsce Królestwa Bożego. Nadal gorliwie głoś i nie przestawaj cenić służby, która ratuje życie. Z zapałem wyszukuj w Biblii drogocenne prawdy. Robiąc to, będziesz gromadził ‛skarb w niebiosach, gdzie złodziej nie podchodzi ani mól nie niszczy. Bo gdzie jest twój skarb, tam też będzie twoje serce’ (Łuk. 12:33, 34).