ЈЕҺОВА АЛЛАҺ хидмәтчиләрини сүлһә вә сүлһјарадан инсан олмаға сәсләјир. Сүлһјарадан олмагла бүтүн баҹы-гардашлара фајда ҝәтирә биләрик. Бу, һәмчинин сүлһ арзусунда олан инсанлары Јеһоваја ибадәтә ҹәлб едә биләр.

Мәсәлән, Мадагаскарда бир мәшһур ҹадуҝәр Јеһованын Шаһидләри арасындакы меһрибанчылығы ҝөрәндә өз-өзүнә дүшүнмүшдү: «Нә вахтса Аллаһа ибадәт етмәк гәрарына ҝәлсәм, Јеһованын Шаһидләринә гошулаҹағам». Бир мүддәт сонра о, ҹадуҝәрликдән әл чәкди, бир нечә ај вахтыны алса да, аилә мүнасибәтләрини Мүгәддәс Китабын тәләбләринә ујғунлашдырды вә сүлһ Аллаһы Јеһоваја ибадәт етмәјә башлады.

Һәр ил минләрлә инсан Јеһованын Шаһидләринин сыраларына гошулур вә ахтардығы сүлһү бурада тапыр. Лакин Мүгәддәс Китабда дејилдији кими «ҝүҹлү пахыллыг вә һөҹәт» јығынҹагда достлуг мүнасибәтләрини поза вә проблемләрә сәбәб ола биләр (Јаг. 3:14—16). Мүгәддәс Китабда јалныз проблемин көкү дејил, онун гаршысыны алмаға вә сүлһү горумаға көмәк едән мәсләһәтләр дә јер алыб. Ҝәлин ҝөрәк бу мәсләһәтләр бир нечә диндашымыза неҹә көмәк едиб.

«Бир јердә ишләдијим бир гардашла јола ҝедә билмирдим. Бир дәфә бир-биримизин үстүнә гышгыранда ики нәфәр ичәри ҝириб мүбаһисәмизә шаһид олду» (КРИС).

«Бир баҹы илә тез-тез тәблиғә чыхырдыг. Амма сонралар нәдәнсә о, мәнимлә хидмәтә чыхмады, һәтта кәлмә белә кәсмирди. Баша дүшә билмирдим о нијә белә едир» (ҸАНЕТ).

«Бир дәфә үч гардаш телефонла сөһбәт едирдик. Сонра гардашлардан бири сағоллашды. Мәнә елә ҝәлди ки, о, дәстәји гојуб, башладым онун һаггында мәнфи шејләр данышмаға, амма сән демә о, хәтдә имиш» (МАЈКЛ).

«Јығынҹағымызда ики өнҹүл баҹынын арасында проблем јаранмышды. Бири о бирини тәһгир етмишди. Онларын бир-биринә мәнфи мүнасибәти јығынҹаг үзвләрини мәјус едирди» (ГАРИ).

Ола билсин, бу проблемләр кимәсә ади ҝәлир. Амма һәр бири инсана бөјүк емосионал вә мәнәви зәрәр вура, һәтта јығынҹагдакы сүлһү поза биләр. Хошбәхтликдән јухарыда ады чәкилән баҹы-гардашлар Мүгәддәс Китабдакы мәсләһәтләрә әмәл едәрәк јаранан проблеми һәлл етмиш вә диндашлары илә мүнасибәтләрини дүзәлтмишдиләр. Ҝәлин ҝөрәк онлара һансы мәсләһәтләр көмәк етмишди.

«Јолда дава етмәјин» (Јар. 45:24). Јусиф бу мүдрик мәсләһәти Мисирдән аталарынын јанына гајыдан гардашларына вермишди. Адәтән  инсан һиссләринә һаким олмајанда, тез өзүндән чыханда башгаларыны да гәзәбләндирә биләр. Иш јолдашы илә јола ҝетмәјән Крис дә баша дүшдү ки, онун зәиф ҹәһәти гүрурудур, гүрур она башгаларынын мәсләһәтини гәбул етмәјә мане олур. О бу хасијјәтини тәрҝитмәк истәјирди. Буна ҝөрә дә ҝедиб мүбаһисә етдији гардашдан үзр истәди. Сонра вар ҝүҹү илә чалышырды ки, өзүнә һаким олсун. Крисин ҹәһдләрини ҝөрәндә о бири гардаш да өз үзәриндә ишләмәјә башлады. Инди онлар Јеһоваја чијин-чијинә севинҹлә хидмәт едир.

«Мәсләһәтсиз нијјәт боша чыхар» (Мәс. 15:22). Ҹанет бу мәсләһәтә әмәл етди. О, ондан күсән баҹы илә «мәсләһәтләшмәк», јәни данышмаг гәрарына ҝәлди. Сөһбәт вахты Ҹанет нәзакәтлә баҹыдан нәјә ҝөрә белә даврандығыны сорушду. Әввәлҹә сөһбәт бир аз ҝәрҝин кечди, лакин сонра онлар сакит данышмаға башлады вә вәзијјәт дүзәлди. Инҹијән баҹы јанылдығыны вә Ҹанетин она гаршы пис бир шеј етмәдијини баша дүшдү. О, Ҹанетдән үзр истәди. Инди онлар јенә бирликдә тәблиғә чыхырлар.

«Әҝәр бәхшишини гурбанҝаһа ҝәтирәндә јадына дүшсә ки, кимсә сәндән инҹијиб, бәхшиши орада, гурбанҝаһын гаршысында гој. Әввәлҹә ҝет онунла барыш» (Мәт. 5:23, 24). Билдијиниз кими, бу сөзләри Иса Мәсиһ дағүстү вәзиндә демишди. Јухарыда ады чәкилән Мајкл ағылсыз даврандығыны вә кобудлуг етдијини баша дүшәндә өзүнү чох пис һисс етмишди. О, гаршысына мәгсәд гојмушду ки, нә јолла олур олсун гардашла мүнасибәтини дүзәлтсин. Мајкл гардашла үз-үзә данышыб ондан үзр истәди. Бәс онун бу аддымы нә илә нәтиҹәләнди? Мајкл дејир: «Гардашым мәни үрәкдән бағышлады». Онлар јенидән достлуг етмәјә башладылар.

«Бир-биринизә гаршы һәмишә сәбирли олун, биринизин диҝәриндән шикајәти олса да, бир-биринизи үрәкдән бағышлајын» (Кол. 3:12—14). Ҝәлин ҝөрәк узун илләр өнҹүл олан баҹыларын мәсәләси неҹә һәлл олунду. Бир ағсаггал онлары дүшүндүрмәк үчүн нөвбәти суаллары вермишди: «Мәҝәр араныздакы наразылығы шиширдиб баҹы-гардашлары мәјус етмәјә дәјәр? Мәсәлә о гәдәр ҹиддидир ки, бир-биринизә сәбир етмәјә вә јығынҹагдакы бирлији горумаға ҝүҹүнүз чатмыр?» Баҹылар ағсаггалын сөзләриндән дәрс ҝөтүрүб вәзијјәти дүзәлтдиләр. Инди онлар бир-бири илә јахшы јола ҝедир вә чијин-чијинә тәблиғдә иштирак едирләр.

Кимсә хәтринизә дәјибсә, Колослулара 3:12—14 ајәләриндә јазылан мәсләһәт сизә дә мәсәләни јолуна гојмаға көмәк едә биләр. Чохлары фикир верибләр ки, тәвазөкарлыг бағышламаға вә олуб-кечәни унутмаға көмәк едир. Амма нә гәдәр чалышсаныз да бағышлаја билмирсинизсә, онда Мәтта 18:15 ајәсиндәки мәсләһәтә әмәл един. Әслиндә, Исанын бу мәсләһәти ҹидди ҝүнаһларла бағлы мәсәләләрә аиддир. Амма бу мәсләһәт ики  нәфәр арасында проблем јарадан һәр бир вәзијјәтдә кечәрлидир. Бурада чәтин бир шеј јохдур, садәҹә, баҹыја вә ја гардаша јахынлашыб меһрибан шәкилдә вә гүруру бир кәнара гојараг мәсәләни мүзакирә един вә проблеми һәлл етмәјә чалышын.

Мүгәддәс Китабда белә вәзијјәтләрлә бағлы башга мәсләһәтләр дә вар. Бу мәсләһәтләрин кечәрли олмасыны истәјириксә, руһун бәһрәсинә дахил олан «мәһәббәт, севинҹ, сүлһ, сәбир, хејирхаһлыг, јахшылыг, иман, мүлајимлик, өзүнә һаким олмаг» кими хүсусијјәтләри тәзаһүр етдирмәлијик (Гал. 5:22, 23). Неҹә ки, машыны јағлајанда машын јахшы ишләјир, бу хүсусијјәтләри дә өзүмүздә јетишдирсәк, баҹы-гардашларла мүнасибәти јахшы сахлаја биләҹәјик.

Һәр кәс бир фәрддир, һәр фәрдин дә өзүнәмәхсус хасијјәти, фикри вар. Мараглыдыр ки, һәрдән фәргли инсанлар арасында чох ҝөзәл достлуг мүнасибәти јараныр. Амма бу фәрг проблемләр дә јарада биләр. Узун илләрин ағсаггалы олан бир гардаш бунунла бағлы демишди: «Утанҹаг инсанлар үнсијјәтҹил, дејиб-ҝүлән адамларын әһатәсиндә өзләрини нараһат һисс едирләр. Бәлкә бу фәрг кимин үчүнсә нормалдыр, амма бу, һәрдән ҹидди проблемләр јарада биләр». Бәс сиз неҹә дүшүнүрсүнүз, доғруданмы, ики тамам фәргли хасијјәтли инсан бир-бири илә јола ҝедә билмәз? Онда ҝәлин ики һәваринин нүмунәсинә бахаг. Башлајаг Бутрусдан. Јәгин онун адыны ешидәндә хәјалынызда чылғын вә ағлындан кечәни дәрһал дилә ҝәтирән инсан ҹанланыр. Бәс һәвари Јәһја барәдә нә дејәрдиниз? Ола билсин, о, сизин јаддашыныза меһрибан хасијјәтли, данышығыны, отурушуну-дурушуну билән инсан кими һәкк олунуб. Ҝөрүндүјү кими, бу һәвариләр бир-бириндән чох фәргләнирдиләр. Бунунла белә онлар чох ҝөзәл әмәкдаш идиләр (Һәв. 8:14; Гал. 2:9). Бу ҝүн дә там фәргли хасијјәти олан мәсиһиләр бир-биринә ҝөзәл әмәкдаш ола биләр.

Ола билсин, јығынҹағынызда һансыса баҹынын, јахуд гардашын данышығы вә ја һәрәкәти сизи гыҹыгландырыр.  Амма унутмајын ки, Иса Мәсиһ бу инсанын да уғрунда ҹаныны гурбан вериб вә сиз ону севмәлисиниз (Јәһ. 13:34, 35; Ром. 5:6—8). Буна ҝөрә дә «онунла һеч вахт дост олмарам» демәкдәнсә вә ондан гачмагданса өзүнүзә суал верин: «Онун һәрәкәти Мүгәддәс Китабын һансыса ганунуну позур? О бу һәрәкәти гәсдән, мәним кефими позмаг үчүн едир? Јохса проблем, садәҹә, бизим фәргли инсан олмағымыздадыр?» Вә ән әсас суал: «Ондакы һансы хүсусијјәти өзүмдә ҝөрмәк истәјәрдим?»

Сонунҹу суал чох бөјүк әһәмијјәт дашыјыр. Белә ки, әҝәр сизи гыҹыгландыран диндашыныз үнсијјәтҹил, сиз исә сакит тәбиәтли инсансынызса, онунла бирҝә хидмәтә чыха вә ондан нә исә өјрәнә биләрсиниз. Ола билсин, о, сизинлә мүгајисәдә даһа сәхавәтлидир. Ондан нүмунә ҝөтүрүб јашлылара, хәстәләрә, еһтијаҹы оланлара сәхавәт ҝөстәрмәјин ҝәтирдији севинҹи дадын. Хүласә, баҹы-гардашларла фәргли хасијјәтдә олсаг да, онларын ҝөзәл хүсусијјәтләринә фикир версәк, онларла јахшы мүнасибәт гура биләрик. Дүздүр, бәлкә дә сиз хасијјәтҹә сиздән тамамилә фәргләнән инсанла ҹанбир-гәлб дост олмајаҹагсыныз, амма бу аддымлары атсаныз, ән азындан, һәм икинизин арасында, һәм дә бүтүн јығынҹагда сүлһ олаҹаг.

Јәгин биринҹи әсрдә јашамыш Еводија вә Синтихи дә фәргли хасијјәтли инсанлар олублар. Бунунла белә, Булус онлара мәсләһәт ҝөрмүшдү ки, «Рәббә хидмәтдә һәмфикир олсунлар» (Филип. 4:2). Биз дә истәјирик ки, Јеһова Аллаһа баҹы-гардашларла чијин-чијинә ибадәт едәк вә јығынҹагда бирлији горујаг.

Ҝүл бағчасында битән отлар вахташыры тәмизләнмәзсә, бағчаны от-әләф басар. Гәлбимизи дә инсанлара бәсләдијимиз мәнфи һиссләрдән тәмизләмәсәк, онлар алаг оту кими ҝүнү-ҝүндән артаҹаг. Гәлбимиздә долуб-дашан мәнфи һиссләр нәһајәтдә јығынҹағын бирлији үчүн тәһлүкә ола биләр. Јеһова Аллаһы вә  баҹы-гардашларымызы, доғрудан да, севириксә, вар ҝүҹүмүзлә чалышаҹағыг ки, јығынҹагдакы меһрибанчылыға зәрәр вурмајаг.

Баҹы-гардашларла арамызда јаранан мүбаһисәләри һәлл етмәјә чалышсаг, өзүмүзүн дә ҝөзләмәдијимиз нәтиҹәни әлдә едә биләрик. Буну бир баҹынын нүмунәсиндән ҝөрмәк олар. О дејир: «Мәнә елә ҝәлирди ки, бир баҹы мәнимлә ушаг кими рәфтар едир. Бу мәни өзүмдән чыхарырды. Ҝүнү-ҝүндән она һирсим артырды. Нәтиҹәдә мән онунла кобуд данышмаға башладым. Өз-өзүмә дүшүнүрдүм “әҝәр о, мәнә һөрмәт етмирсә, мән нәјә ҝөрә она һөрмәт етмәлијәм?”»

Амма сонралар бу баҹы өз давранышы барәдә дүшүнмәјә башлады. О дејир: «Ҝөрүрдүм ки, мәнәвијјатым корланыр вә буна ҝөрә өзүмдән зәһләм ҝедирди. Баша дүшүрдүм ки, дүшүнҹә тәрзими дәјишмәлијәм. Бу барәдә Јеһоваја дуа етдим. Сонра балаҹа һәдијјә алдым вә бир ачыгҹа јазыб баҹыдан давранышыма ҝөрә үзр истәдим. Биз гуҹаглашыб барышдыг вә сөз вердик ки, олуб-кечәни унудаҹағыг. О ҝүндән бу јана арамызда бир дәфә дә олсун проблем јаранмајыб».

Һамы истәјир ки, инсанларла арасында сүлһ вә меһрибанчылыг олсун. Амма бәзи инсанлар өзләринә гаршы һөрмәтсизлик ҝөрәндә вә ја кимсә онларын шәнинә тохунанда буну унудурлар, һеч дә сүлһпәрвәр инсан кими давранмырлар. Бу һал, әсасән, Јеһоваја ибадәт етмәјән инсанлар арасында баш верир. Јеһова исә хидмәтчиләрини сүлһә вә һәмрәј олмаға сәсләјир. Аллаһын илһамы илә һәвари Булус јазмышды: «Сизә јалварырам: алдығыныз дәвәтә лајиг јашајын. Там тәвазөкарлыг, мүлајимлик, сәбир вә мәһәббәтлә бир-биринизә гаршы дөзүмлү олуб сүлһүн бирләшдириҹи телләри арасында руһун вердији бирлији горумаға үрәкдән чалышын» (Ефес. 4:1—3). Мәсиһиләр арасындакы «сүлһүн бирләшдириҹи телләри» чох дәјәрлидир. Одур ки, ҝәлин бу телләри мөһкәмләндирәк вә арамызда јаранан бүтүн анлашылмазлыглары һәлл етмәк үчүн вар ҝүҹүмүзлә чалышаг.