IYAN ang sinabi ni David ng sinaunang Israel bilang papuri sa isang babae. Siya si Abigail. Bakit siya pinuri ni David? At ano ang matututuhan natin kay Abigail?

Nakilala ni David ang babaeng ito noong tumatakas siya kay Haring Saul. May asawa si Abigail, si Nabal. Mayaman ang lalaking ito at marami siyang kawan na nanginginain sa bulubunduking pook ng timugang Juda. Si David at ang mga tauhan niya ay naging gaya ng “pader” dahil pinrotektahan nila ang mga pastol at kawan ni Nabal. Nang maglaon, nagsugo ng mga mensahero si David kay Nabal para humiling ng anumang suplay ng pagkain na ‘masusumpungan ng kaniyang kamay.’ (1 Sam. 25:8, 15, 16) Makatuwiran naman ang kahilingang iyon ni David kung titingnan ang ginawa niya at ng kaniyang mga tauhan para protektahan ang mga pag-aari ni Nabal.

Pero bagay na bagay kay Nabal ang kahulugan ng kaniyang pangalan—“Hangal” o “Mangmang.” Tumugon siya nang may kabagsikan at nanlait, at tinanggihan ang hiling ni David. Dahil dito, gustong salakayin ni David si Nabal. Magbabayad si Nabal at ang sambahayan niya dahil sa kaniyang kamangmangan.—1 Sam. 25:2-13, 21, 22.

Nakita ni Abigail ang malagim na kahihinatnan ng plano ni David, kaya buong-tapang na kumilos si Abigail. Magalang niya itong kinausap. Nakiusap si Abigail na isaalang-alang ni David ang kaugnayan nito kay Jehova. Nagbigay rin siya ng maraming suplay ng pagkain kay David—ang susunod na magiging hari—at sa kaniyang mga tauhan. Kinilala naman ni David na ginamit ni Jehova si Abigail para pigilan siyang magkasala sa harap ng Diyos. Sinabi ni David kay Abigail: “Pagpalain ang iyong katinuan, at pagpalain ka na siyang pumigil sa akin sa araw na ito mula sa pagpasok sa pagkakasala sa dugo.”—1 Sam. 25:18, 19, 23-35.

Tiyak na ayaw nating maging tulad ni Nabal, na walang pagpapahalaga sa mabubuting bagay na ginawa sa kaniya. At kapag nakakita tayo ng sitwasyon na posibleng may masamang kahihinatnan, gagawin natin ang ating makakaya para solusyunan ito. Oo, puwede rin nating hilingin sa Diyos ang gaya ng sinabi ng salmista: “Turuan mo ako ng kabutihan, ng katinuan at ng kaalaman.”—Awit 119:66.

Mapapansin din ng iba ang karunungan, o katinuan, ng ating mga pagkilos. At baka sabihin din nila sa atin ang gaya ng sinabi ni David: “Pagpalain ang iyong katinuan.”