۱،‏ ۲.‏ الف)‏ به چه دلایلی ممکن است بپرسیم «تا به کِی»؟‏ ب)‏ چرا نمونهٔ خادمان وفادار یَهُوَه در گذشته باعث تشویق و دلگرمی ما می‌شود؟‏

‏«تا به کِی؟‏» این سؤالی بود که خادمان وفادار یَهُوَه خدا،‏ اِشَعْیا و حَبَقوق نبی به زبان آوردند.‏ (‏اشع ۶:‏۱۱؛‏ حب ۱:‏۲‏)‏ داوود پادشاه نیز هنگامی که مزمور ۱۳ را به قلم می‌آورد،‏ چهار مرتبه پرسید:‏ «تا به کِی؟‏» (‏مز ۱۳:‏۱،‏ ۲‏)‏ حتی سَرورمان عیسی مسیح نیز وقتی بی‌ایمانی مردم روزگار خود را دید،‏ آن سؤال را پرسید.‏ (‏مت ۱۷:‏۱۷‏)‏ بنابراین جای تعجب نیست که ما نیز گاهی اوقات چنین سؤالی از خود بپرسیم.‏

^۲ چه چیز باعث می‌شود این سؤال را بپرسیم؟‏ شاید با بی‌عدالتی‌هایی روبرو شده‌ایم یا به دلیل کهولت سن یا بیماری چنین احساسی داریم؛‏ یا شاید مقابله با فشارها و مشکلات زندگی در این ‹زمان‌های سخت› برایمان دشوار است.‏ (‏۲تیمو ۳:‏۱‏)‏ شاید هم ناکاملی اطرافیانمان ما را آزرده و ناامید ساخته است.‏ دلیل آن هر چه باشد،‏ باید به یاد داشته باشیم که خادمان وفادار یَهُوَه در گذشته نیز چنین احساسی داشتند و آن را به‌راحتی به زبان آوردند.‏ اما یَهُوَه خدا آنان را به دلیل احساسشان محکوم یا سرزنش نکرد.‏ به‌راستی که این موضوع باعث تشویق و دلگرمی ما می‌شود!‏

۳.‏ هنگام رویارویی با مشکلات و شرایط سخت چه چیز به ما کمک می‌کند؟‏

 ^۳ هنگام رویارویی با مشکلات و شرایط سخت چه چیز به ما کمک می‌کند؟‏ یعقوب،‏ برادر ناتنی عیسی تحت الهام خدا چنین نوشت:‏ «پس ای برادران،‏ تا حضور سَرور،‏ صبر داشته باشید.‏» (‏یعقو ۵:‏۷‏)‏ بلی،‏ همهٔ ما به صبر که خصوصیتی الٰهی است نیاز داریم.‏ اما صبور بودن به چه مفهوم است؟‏

۴،‏ ۵.‏ الف)‏ صبور بودن به چه مفهوم است؟‏ ب)‏ یعقوب چگونه با استفاده از مثلی صبر را توضیح داد؟‏ (‏تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏

^۴ بر طبق کتاب مقدّس صبر یکی از خصوصیات ثمرهٔ روح‌القدس است؛‏ انسان‌های ناکامل هنگام رویارویی با شرایط سخت بدون کمک خدا نمی‌توانند صبور باشند.‏ صبر هدیه‌ای از طرف خداست و ما با داشتن این خصوصیت نشان می‌دهیم که به یَهُوَه خدا و دیگران محبت داریم.‏ این خصوصیت پیوند محبت را تقویت می‌سازد،‏ در حالی که بدون آن پیوند محبت سست می‌شود.‏ (‏۱قر ۱۳:‏۴؛‏ غلا ۵:‏۲۲‏)‏ صبر خصوصیات مسیحی دیگر را نیز در بر دارد.‏ برای مثال این خصوصیت با قدرت تحمّل در ارتباط است که به ما کمک می‌کند در شرایط سخت رفتار و دیدگاه مثبتی داشته باشیم.‏ (‏کول ۱:‏۱۱؛‏ یعقو ۱:‏۳،‏ ۴‏)‏ صبر همچنین شامل این می‌شود که وقتی با بی‌عدالتی روبرو می‌شویم،‏ قصد تلافی نداشته باشیم و پایدار بمانیم.‏ کتاب مقدّس ما را تشویق می‌کند که صبورانه انتظار بکشیم.‏ در یعقوب ۵:‏۷،‏ ۸ به این جنبه از خصوصیت صبر اشاره شده است.‏ ‏(‏خوانده شود.‏)‏

^۵ چرا لازم است که صبورانه انتظار بکشیم؟‏ یعقوب شرایط ما را با شرایط یک کشاورز مقایسه می‌کند.‏ یک کشاورز سخت کار می‌کند تا بذرش را به موقع بکارد.‏ او هیچ کنترلی بر شرایط آب‌وهوایی یا سرعت رشد محصول ندارد و نمی‌تواند زمان را به جلو اندازد.‏ او می‌داند که باید صبور باشد و منتظر بماند تا «ثمرهٔ پرارزش زمین» را برداشت کند.‏ ما نیز به طور مشابه قادر نیستیم بسیاری از موارد را کنترل کنیم یا تغییر دهیم.‏ از این رو باید منتظر بمانیم تا یَهُوَه وعده‌هایش را به تحقق رساند.‏ (‏مرق ۱۳:‏۳۲،‏ ۳۳؛‏ اعما ۱:‏۷‏)‏ مانند آن کشاورز ما نیز باید صبورانه انتظار بکشیم.‏

۶.‏ از نمونهٔ میکاه نبی چه می‌آموزیم؟‏

^۶ وضعیت دنیای امروز همچون وضعیت دوران میکاه نبی است.‏ او در زمان سلطنت آحاز پادشاه زندگی می‌کرد؛‏ زمانی که همه گونه فساد در بین مردم رواج داشت و مردم «در شرارت‌ورزی چیره‌دست» شده بودند.‏ ‏(‏میکاه ۷:‏۱-‏۳ خوانده شود.‏)‏ میکاه می‌دانست که قادر نیست به تنهایی شرایط را عوض کند.‏ پس چه می‌توانست بکند؟‏ او گفت:‏ «من به سوی خداوند چشم می‌دوزم،‏ و برای خدای نجاتِ خویش انتظار می‌کشم؛‏ خدای من مرا اجابت خواهد کرد.‏» (‏میکا ۷:‏۷‏)‏ ما نیز مانند میکاه،‏ باید صبورانه ‹انتظار بکشیم.‏›‏

۷.‏ چرا منتظر ماندن برای تحقق وعده‌های یَهُوَه به تنهایی کافی نیست؟‏

^۷ اگر ما نیز همچون میکاه ایمانی قوی داشته باشیم،‏ با میل و رغبت منتظر خواهیم ماند تا یَهُوَه وارد عمل شود.‏ شرایط ما همچون یک زندانی نیست که هیچ امیدی به آینده ندارد و تنها کاری که از دستش برمی‌آید این است که در سلولش منتظر بماند تا حکمش اجرا شود.‏ به راستی که شرایط ما کاملاً متفاوت است!‏ ما می‌خواهیم صبورانه منتظر یَهُوَه بمانیم،‏ زیرا می‌دانیم که او وعده‌اش را در مناسب‌ترین زمان به انجام خواهد رساند و به ما زندگی ابدی خواهد داد.‏ پس ‹در همه حال با بردباری و شادی پایداری می‌کنیم.‏› (‏کول ۱:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ اما اگر مرتباً گله و شکایت  کنیم که چرا یَهُوَه زودتر وارد عمل نمی‌شود،‏ باعث ناخوشنودی او می‌شویم.‏—‏کول ۳:‏۱۲‏.‏

۸.‏ هنگام تعمّق بر نمونه‌های خادمان وفادار یَهُوَه به چه چیزهایی باید توجه کنیم؟‏

^۸ خادمان وفادار یَهُوَه در دوران باستان صبورانه در انتظار تحقق وعده‌های او بودند.‏ با بررسی سرگذشت آنان ما نیز بر آن می‌شویم که منتظر بمانیم.‏ (‏روم ۱۵:‏۴‏)‏ هنگام تعمّق بر این نمونه‌ها توجه کنید که آنان چه مدت باید منتظر می‌ماندند؟‏ چه چیز آنان را برانگیخت که منتظر بمانند؟‏ و در نهایت چه برکاتی یافتند؟‏

۹،‏ ۱۰.‏ ابراهیم و سارا چه مدت می‌بایست در انتظار تحقق وعده‌های یَهُوَه می‌ماندند؟‏

^۹ ابراهیم و سارا را در نظر بگیرید.‏ آنان ‹وعده‌ها را از طریق ایمان و شکیبایی به میراث بردند.‏› کتاب مقدّس نشان می‌دهد که «پس از این که ابراهیم با شکیبایی انتظار کشید» یَهُوَه خدا به او وعده داد که برکتش شامل حال او خواهد شد و نسلش فزونی خواهد یافت.‏ (‏عبر ۶:‏۱۲،‏ ۱۵‏)‏ اما چرا ابراهیم باید منتظر می‌ماند؟‏ زیرا تحقق وعده‌های یَهُوَه زمان می‌گرفت.‏ عهد یَهُوَه خدا با ابراهیم،‏ در ۱۴ نیسان ۱۹۴۳ قبل از میلاد به اجرا گذاشته شد،‏ یعنی زمانی که ابراهیم و خانواده‌اش از رود فُرات گذشتند و به سرزمین موعود رسیدند.‏ ابراهیم می‌بایست تا سال ۱۹۱۸ قبل از میلاد یعنی به مدت ۲۵ سال انتظار می‌کشید تا پسرش اسحاق متولّد شود.‏ حتی بعد از آن نیز او می‌بایست ۶۰ سال انتظار می‌کشید تا نوه‌هایش عیسو و یعقوب در سال ۱۸۵۸ قبل از میلاد متولّد شوند.‏—‏عبر ۱۱:‏۹‏.‏

^۱۰ ابراهیم چه مقدار از سرزمین موعود را به میراث برد؟‏ کتاب مقدّس می‌گوید که یَهُوَه خدا «میراثی در  این سرزمین،‏ حتی به اندازهٔ جای پایی،‏ به او نداد.‏ با این حال،‏ وعده داد که این سرزمین را به او و پس از او به نوادگانش بدهد؛‏ هرچند در آن زمان ابراهیم هنوز فرزندی نداشت.‏» (‏اعما ۷:‏۵‏)‏ این وعدهٔ یَهُوَه ۴۳۰ سال پس از این که ابراهیم از رود فُرات عبور کرد به تحقق رسید؛‏ یعنی زمانی که نوادگان او قومی سازمان‌یافته شدند و سرزمین موعود را به ارث بردند.‏—‏خرو ۱۲:‏۴۰-‏۴۲؛‏ غلا ۳:‏۱۷‏.‏

۱۱.‏ چرا ابراهیم با میل و رغبت منتظر یَهُوَه ماند و در آینده چگونه نتیجهٔ صبرش را خواهد دید؟‏

^۱۱ ابراهیم با میل و رغبت منتظر یَهُوَه ماند،‏ زیرا اطمینان داشت که یَهُوَه به وعده‌هایش عمل می‌کند.‏ او به یَهُوَه ایمان داشت.‏ ‏(‏عبرانیان ۱۱:‏۸-‏۱۲ خوانده شود.‏)‏ او با شادی منتظر یَهُوَه ماند و پایداری کرد،‏ اما هیچ گاه تحقق کامل وعده‌های یَهُوَه را به چشم ندید.‏ هیجان و شادی او را تصوّر کنید وقتی که در بهشت روی زمین رستاخیز می‌یابد.‏ او با خواندن سرگذشت زندگی خود و نوادگانش در بخش‌های مختلف کتاب مقدّس شگفت‌زده خواهد شد.‏ * شور و شعف او را تصوّر کنید هنگامی که درمی‌یابد نقشی بسیار مهم و حیاتی در تحقق مقصود یَهُوَه در رابطه با مسیح موعود داشته است!‏ بدون شک او در آن زمان با خود می‌گوید که این برکات ارزش آن همه انتظار را داشت.‏

۱۲،‏ ۱۳.‏ چرا یوسف باید انتظار می‌کشید و چه خصوصیت خوبی از خود نشان داد؟‏

^۱۲ یکی از نوادگان ابراهیم به نام یوسف نیز صبورانه انتظار کشید.‏ او قربانی بدترین بی‌عدالتی‌ها شد.‏ برادرانش او را که تنها ۱۷ سال داشت به بردگی فروختند.‏ بعدها در مصر به او تهمت زده شد که قصد تجاوز به همسر اربابش را داشته است و او را به ناحق به زندان انداختند.‏ (‏پیدا ۳۹:‏۱۱-‏۲۰؛‏ مز ۱۰۵:‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏ به نظر می‌رسید او به جای این که به دلیل درستکاری‌هایش پاداش یابد،‏ تنبیه شده بود.‏ اما ۱۳ سال بعد همه چیز فوراً تغییر کرد.‏ او از زندان آزاد شد و بعد از فرعون والاترین مقام را در سرزمین مصر یافت.‏—‏پیدا ۴۱:‏۱۴،‏ ۳۷-‏۴۳؛‏ اعما ۷:‏۹،‏ ۱۰‏.‏

^۱۳ آیا یوسف از آن همه بی‌عدالتی گله و شکایتی کرد؟‏ آیا او اطمینانش را به یَهُوَه از دست داد؟‏ خیر.‏ چه چیز به او کمک کرد که صبورانه انتظار بکشد؟‏ ایمانش به یَهُوَه خدا.‏ او می‌دانست که یَهُوَه همه چیز را تحت کنترل خود دارد.‏ او به برادرانش چنین گفت:‏ «مترسید.‏ زیرا مگر من در جای خدا هستم؟‏ شما قصد بد برای من داشتید،‏ اما خدا قصد نیک از آن داشت تا کاری کند که مردمان بسیاری زنده بمانند،‏ چنانکه امروز شده است.‏» (‏پیدا ۵۰:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ او می‌دانست که برکات یَهُوَه ارزش آن همه انتظار را داشت.‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ الف)‏ چه چیز در رابطه با صبر داوود جالب توجه است؟‏ ب)‏ چه چیز به داوود کمک کرد که صبورانه انتظار بکشد؟‏

^۱۴ داوود پادشاه نیز قربانی بی‌عدالتی‌های بسیار شد.‏ او در سنین جوانی از طرف یَهُوَه مسح شده بود که پادشاه آیندهٔ اسرائیل باشد.‏ با این حال او باید حدود ۱۵ سال انتظار می‌کشید که به پادشاهی یهودا برسد.‏ (‏۲سمو ۲:‏۳،‏ ۴‏)‏ در طول آن مدت شاؤل،‏ پادشاه خائن در تعقیب داوود بود تا او را بکشد.‏ * به همین دلیل داوود می‌بایست مانند یک انسان فراری گاهی در کشوری بیگانه و گاهی در غارهای بیابان زندگی کند.‏ حتی بعد از این که شاؤل در جنگ کشته شد،‏ داوود می‌بایست هفت سال دیگر انتظار می‌کشید تا  بتواند بر تمامی قوم اسرائیل حکمرانی کند.‏—‏۲سمو ۵:‏۴،‏ ۵‏.‏

^۱۵ چرا داوود با میل و رغبت انتظار کشید؟‏ جواب این سؤال را می‌توانیم در مزموری بیابیم که داوود در آن چهار بار پرسید:‏ «تا به کِی؟‏» او چنین گفت:‏ «اما من،‏ بر محبت تو توکل می‌دارم؛‏ دلم در نجات تو شادی خواهد کرد.‏ برای خداوند خواهم سرایید،‏ زیرا مرا سزای نیکو داده است.‏» (‏مز ۱۳:‏۵،‏ ۶‏)‏ داوود به محبت پایدار یَهُوَه اطمینان کامل داشت.‏ او به این فکر کرد که یَهُوَه چطور در گذشته به او کمک کرده بود و چشم‌انتظار روزی بود که یَهُوَه به سختی‌های او پایان دهد.‏ بلی،‏ داوود می‌دانست که برکات آینده ارزش آن همه انتظار را دارد.‏

۱۶،‏ ۱۷.‏ یَهُوَه خدا و عیسی مسیح چطور صبورانه انتظار کشیده‌اند و برای ما الگوهای والایی در این زمینه به جا گذاشته‌اند؟‏

^۱۶ یَهُوَه هیچ گاه از ما نمی‌خواهد کاری کنیم که او خود انجام آن را مناسب نمی‌داند.‏ او بهترین نمونهٔ صبر و شکیبایی است.‏ ‏(‏۲پِطرُس ۳:‏۹ خوانده شود.‏)‏ برای مثال هزاران سال پیش در باغ عدن شیطان عدالت یَهُوَه خدا را زیر سؤال برد.‏ از آن زمان تا کنون یَهُوَه صبورانه انتظار کشیده است تا زمان آن برسد که نامش را به طور کامل تقدیس کند.‏ در آن روز برکاتی غیرقابل‌تصوّر نصیب آنانی می‌شود که «برای او انتظار می‌کشند.‏»—‏اشع ۳۰:‏۱۸‏.‏

^۱۷ عیسی مسیح نیز مانند یَهُوَه صبورانه انتظار می‌کشد.‏ او هنگامی که بر روی زمین بود آزمایش ایمانش را به خوبی گذراند و در سال ۳۳ میلادی بهای قربانی‌اش را به یَهُوَه خدا تقدیم کرد.‏ با این حال او می‌بایست تا سال ۱۹۱۴ انتظار می‌کشید تا حکمرانی‌اش را در آسمان شروع کند.‏ (‏اعما ۲:‏۳۳-‏۳۵؛‏ عبر ۱۰:‏۱۲،‏ ۱۳‏)‏ به علاوه او باید تا پایان حکومت هزار ساله‌اش صبر کند تا تمام دشمنانش به کلّی نابود شوند.‏ (‏۱قر ۱۵:‏۲۵‏)‏ اگرچه این انتظار طولانی به نظر می‌رسد،‏ ولی اطمینان داریم که این انتظار ارزش برکات آینده را دارد.‏

۱۸،‏ ۱۹.‏ چه چیز به ما کمک می‌کند که صبورانه انتظار بکشیم؟‏

^۱۸ بنابراین شکی نیست که یَهُوَه از ما می‌خواهد صبور باشیم و انتظار بکشیم.‏ اما چه چیز در این راه به ما کمک می‌کند؟‏ باید برای دریافت روح‌القدس خدا دعا کنیم.‏ به یاد داشته باشید که صبر یکی از خصوصیات ثمرهٔ روح خداست.‏ (‏افس ۳:‏۱۶؛‏ ۶:‏۱۸؛‏ ۱تسا ۵:‏۱۷-‏۱۹‏)‏ بنابراین با خواهش و تمنا از یَهُوَه بخواهید که به شما صبر و قدرت تحمّل بدهد.‏

^۱۹ ابراهیم،‏ یوسف و داوود به دلیل ایمانشان به یَهُوَه و توکل به او توانستند صبورانه منتظر تحقق وعده‌هایش باشند.‏ آنان تنها به زندگی و راحتی خود فکر نمی‌کردند.‏ با تعمّق بر این که چه برکاتی نصیب آنان شد ما نیز بر آن می‌شویم که خصوصیت صبر را در خود پرورش دهیم و همواره امیدوار باشیم.‏

۲۰.‏ هر یک از ما باید مصمم به چه کاری باشیم؟‏

^۲۰ بنابراین می‌خواهیم مصمم باشیم که با وجود سختی‌ها و مشکلاتی که داریم،‏ «امیدوار» باشیم.‏ شاید گاهی اوقات از شدّت ناامیدی و دلسردی به یَهُوَه بگوییم:‏ «خداوندگارا،‏ تا به کِی؟‏» (‏اشع ۶:‏۱۱‏)‏ اما با کمک روح‌القدس خدا می‌توانیم از اِرْمیای نبی سرمشق بگیریم و بگوییم:‏ «خداوند نصیب من است .‏ .‏ .‏ از این رو امیدوار خواهم بود.‏»—‏مرا ۳:‏۲۱،‏ ۲۴‏.‏