۱-‏۳.‏ الف)‏ هنگام پیشگویی زَکَریا،‏ قوم یَهُوَه خدا در چه وضعیتی قرار داشت؟‏ ب)‏ چرا یَهُوَه از قومش خواست که ‹به سوی او بازگشت کنند›؟‏

در کتاب زَکَریا رؤیاهایی با تصویر مجازی به نگارش درآمده است؛‏ رؤیاهایی مانند طوماری پَرّان،‏ زنی در سبدی درپوش‌دار،‏ و دو زنی که بال‌هایی همچون بال لک‌لک دارند و در آسمان پرواز می‌کنند.‏ (‏زکر ۵:‏۱،‏ ۷-‏۹‏)‏ چرا یَهُوَه خدا این رؤیاهای عجیب و شگفت‌انگیز را به پیامبر خود نشان داد؟‏ اسرائیلیان در آن زمان در چه وضعیتی قرار داشتند؟‏ از رؤیاهای زَکَریا چه درسی می‌گیریم؟‏

^۲ سال ۵۳۷ قبل از میلاد سالی خوب و به‌یادماندنی برای قوم خدا بود.‏ آنان که به مدت ۷۰ سال در بابل در اسارت بودند،‏ سرانجام در آن سال از اسارت آزاد شدند.‏ آنان خیلی خوشحال بودند که می‌توانستند برای بازسازی معبد و پرستش یَهُوَه خدا به اورشلیم بازگردند.‏ در سال ۵۳۶ قبل از میلاد پایه و بنیاد معبد نهاده شد.‏ در آن هنگام «قوم به صدای بلند فریاد می‌کردند،‏ و صدای آنها از دوردستها به گوش می‌رسید.‏» (‏عز ۳:‏۱۰-‏۱۳‏)‏ اما دیری نگذشت که مخالفت‌ها شروع شد.‏ به دلیل مشکلات و سختی‌های زیاد،‏ اسرائیلیان مأیوس شدند،‏ از کار بازسازی معبد دست کشیدند و  مشغول خانه‌سازی و زراعت شدند.‏ ۱۶ سال پس از آن هنوز معبد یَهُوَه خدا بازسازی نشده بود.‏ به قوم خدا باید یادآوری می‌شد که به سوی یَهُوَه بازگشت کنند و منافع شخصی خود را بر امور روحانی ترجیح ندهند.‏ خواست یَهُوَه این بود که به سوی او بازگردند و دوباره با شجاعت و با تمام دل او را پرستش کنند.‏

^۳ خدا برای این که به قومش یادآوری کند که دلیل اصلی آزادی آنان از بابل چه بود،‏ زَکَریای نبی را در سال ۵۲۰ قبل از میلاد نزد آنان فرستاد.‏ اسم زَکَریا که مفهوم آن «یَهُوَه به یاد آورده است» می‌باشد،‏ شاید حقیقتی مهم را به آنان یادآوری می‌کرد.‏ اگرچه قوم خدا اعمال نجات‌بخش او را فراموش کرده بودند،‏ اما خدا قومش را از یاد نبرده بود.‏ ‏(‏زَکَریا ۱:‏۳،‏ ۴ خوانده شود.‏)‏ او با مهربانی به آنان اطمینان داد که برای برقراری مجدد پرستش پاک به آنان یاری خواهد رساند.‏ همچنین به آنان قاطعانه هشدار داد که هرگز پرستشی را که با تمام دل نباشد،‏ نخواهد پذیرفت.‏ حال می‌خواهیم ببینیم که چگونه یَهُوَه از طریق رؤیای ششم و هفتم زَکَریا آنان را برانگیخت تا دست به کار شوند.‏ همچنین خواهیم دید که ما چه درس‌هایی از آن می‌آموزیم.‏

۴.‏ زَکَریا در رؤیای ششم خود چه چیزی را دید و چرا هر دو طرف طومار نوشته شده بود؟‏ (‏تصویر شمارهٔ ۱ ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏

^۴ باب ۵ زَکَریا با رؤیایی عجیب و شگفت‌انگیز شروع می‌شود.‏ ‏(‏زَکَریا ۵:‏۱،‏ ۲ خوانده شود.‏)‏ زَکَریا طوماری را می‌بیند که در آسمان در حال پرواز است!‏ طول آن طومار حدود ۹ متر و عرض آن ۵/‏۴ متر بود.‏ آن طومار باز و برای خواندن آماده بود.‏ پشت و روی آن طومار با پیام داوری پر شده بود.‏ (‏زکر ۵:‏۳‏)‏ معمولاً فقط بر یک طرف طومار می‌نوشتند،‏ اما این طومار که هر دو طرف آن نوشته شده بود،‏ مسلّماً حاوی پیامی قاطع و جدّی بود.‏

۵،‏ ۶.‏ یَهُوَه با چه دیدی به هر نوع دزدی می‌نگرد؟‏

^۵ زَکَریا ۵:‏۳،‏ ۴ خوانده شود.‏ البته همهٔ انسان‌ها باید برای اعمالی که انجام می‌دهند به یَهُوَه خدا حساب پس دهند.‏ این امر در مورد قوم خدا که اسم او را بر خود دارد بیشتر صدق می‌کند.‏ آنانی که خدا را دوست دارند آگاهند که هر نوع دزدی ‹نام خدایشان را بی‌حرمت می‌سازد.‏› (‏امث ۳۰:‏۸،‏ ۹‏)‏ شاید بتوان انگیزهٔ دزدی یا شرایطی را که منجر به دزدی شده است،‏ توجیه کرد.‏ اما وقتی شخص دزدی می‌کند نشان می‌دهد که خواهش حریصانهٔ خود را بر خواست خدا ترجیح می‌دهد و برای داشتن مال و اموال ارزش بیشتری قائل است.‏ او قانون خدا را خوار می‌شمارد،‏ یَهُوَه و حرمت نام او را نادیده می‌گیرد و هیچ اهمیتی به آن نمی‌دهد.‏

^۶ آیا به آنچه در زَکَریا ۵:‏۳،‏ ۴ آمده است توجه کردید؟‏ در آنجا می‌خوانیم:‏ «آن لعنت .‏ .‏ .‏ به خانهٔ دزد .‏ .‏ .‏ داخل خواهد شد و در میان خانهٔ او خواهد ماند و آن را .‏ .‏ .‏ منهدم خواهد کرد.‏» از حکمی که یَهُوَه خدا صادر می‌کند نمی‌توان فرار کرد و درهای بسته نمی‌تواند جلوی آن را بگیرد.‏ آن حکم به هر مخفیگاهی نفوذ می‌کند تا هر گناهی را آشکار سازد.‏ حتی اگر شخص دزدی خود را از دید مقامات دولتی،‏ کارفرمایان،‏ پیران جماعت یا والدینش پنهان سازد،‏ آن را از دید خدا نمی‌تواند پنهان کند.‏ زیرا خدا ما را مطمئن می‌سازد که هر نوع دزدی افشا خواهد شد.‏ (‏عبر ۴:‏۱۳‏)‏ چقدر خوشحالیم که با مردمی معاشرت می‌کنیم که همیشه مراقبند «از هر جهت» صادق باشند.‏—‏عبر ۱۳:‏۱۸‏.‏

۷.‏ چگونه می‌توانیم از حکم داوری و لعنتی که در طومار پَرّان آمده است به دور باشیم؟‏

^۷ از دید یَهُوَه خدا هر نوع دزدی زشت و زننده است.‏ برای ما این یک افتخار است که بر طبق معیارهای والای یَهُوَه زندگی کنیم و هرگز مرتکب اعمالی نشویم که حرمت نام او را از بین می‌برد.‏ مسلماً نمی‌خواهیم در  میان کسانی باشیم که عمداً قانون یَهُوَه را زیر پا می‌گذارند و از سوی او داوری می‌شوند.‏

۸-‏۱۰.‏ الف)‏ قسم چیست؟‏ ب)‏ صِدِقیّای پادشاه به کدام سوگند یا قول خود وفا نکرد؟‏

^۸ پیام هشداردهنده‌ای که بر طومار پَرّان نوشته شده است همچنین به کسانی اعلام می‌شود که ‹به نام خدا قسم دروغ می‌خورند.‏› (‏زکر ۵:‏۴‏)‏ قسم سوگندی است که برای درستی و حقیقی بودن چیزی بر زبان می‌آورند؛‏ همچنین قول صمیمانه‌ای است که شخص برای انجام دادن یا ندادن کاری می‌دهد.‏

^۹ قسم خوردن به نام یَهُوَه خدا موضوعی بسیار جدّی است.‏ سرگذشت صِدِقیّا آخرین پادشاهی که در اورشلیم حکمرانی می‌کرد،‏ جدّیت این امر را به ما نشان می‌دهد.‏ صِدِقیّا به نام یَهُوَه سوگند خورد که از فرمان پادشاه بابل اطاعت کند و مطیع او باشد.‏ اما صِدِقیّا به قول خود وفا نکرد.‏ از این رو،‏ یَهُوَه خدا او را محکوم کرد و چنین گفت:‏ «به حیات خودم قسم که [صِدِقیّا] به‌یقین در وسط بابِل خواهد مرد،‏ در سرزمین پادشاهی که او را به سلطنت رسانید اما او سوگند خود را به وی خوار شمرد و پیمان خود را با وی شکست.‏»—‏حز ۱۷:‏۱۶‏.‏

^۱۰ صِدِقیّای پادشاه به نام خدا سوگند خورده بود و یَهُوَه خدا انتظار داشت که او به قولش وفا کند.‏ (‏۲توا ۳۶:‏۱۳‏)‏ اما او بر طبق قول خود عمل نکرد و برای این که از زیر سلطهٔ بابل آزاد شود از مصر درخواست کمک کرد،‏ ولی مصر نتوانست به او کمک کند.‏—‏حز ۱۷:‏۱۱-‏۱۵،‏ ۱۷،‏ ۱۸‏.‏

۱۱،‏ ۱۲.‏ الف)‏ مهم‌ترین قولی که داده‌ایم چیست؟‏ ب)‏ وقف‌مان به خدا چگونه باید بر زندگی روزانهٔ ما تأثیر بگذارد؟‏

^۱۱ بنابراین،‏ یَهُوَه قول‌هایی را که می‌دهیم می‌شنود.‏ اگر بخواهیم او را خشنود سازیم باید به قول‌هایمان وفا کنیم.‏ (‏مز ۷۶:‏۱۱‏)‏ مهم‌ترین قول ما وقف‌مان به یَهُوَه خداست.‏ وقف،‏ قول صادقانه‌ای  است که شخص به یَهُوَه خدا می‌دهد که او را بدون قید و شرط خدمت کند.‏

^۱۲ چگونه می‌توانیم به قول‌مان به یَهُوَه وفا کنیم؟‏ «هر روزه» ما با آزمایشات بزرگ و کوچک روبرو می‌شویم.‏ عملکرد ما در این آزمایشات نشان می‌دهد که چقدر به یَهُوَه نزدیک هستیم.‏ (‏مز ۶۱:‏۸‏)‏ برای مثال،‏ اگر کسی در مدرسه یا سر کار با رفتار و سخنان ناشایست به ما ابراز علاقه کند،‏ چگونه عمل می‌کنیم؟‏ آیا ابراز علاقهٔ او را رد می‌کنیم و نشان می‌دهیم که می‌خواهیم از یَهُوَه خدا اطاعت کنیم و «مشتاق راههای» او هستیم؟‏ (‏امث ۲۳:‏۲۶‏)‏ اگر ما تنها پرستندهٔ یَهُوَه در خانواده‌مان هستیم،‏ رفتارمان نشانگر چیست؟‏ آیا برای این که رفتاری مسیحی داشته باشیم از یَهُوَه خدا درخواست کمک می‌کنیم؟‏ صرف‌نظر از این که تحت چه شرایطی قرار داریم،‏ آیا هر روز از طریق دعا از پدر آسمانی‌مان برای محبت و راهنمایی‌اش تشکر می‌کنیم؟‏ آیا هر روز برای خواندن کتاب مقدّس وقت می‌گذاریم؟‏ در واقع،‏ وقتی ما خودمان را به یَهُوَه خدا وقف کردیم به او قول دادیم که این کارها را انجام دهیم.‏ هنگامی که مطیع یَهُوَه هستیم و با آنچه داریم به او خدمت می‌کنیم،‏ نشان می‌دهیم که او را دوست داریم و وقفمان به او واقعی است.‏ خدمت ما به خدا مراسم و تشریفات نیست،‏ بلکه راه زندگی ماست.‏ اگر به قول‌مان وفا کنیم فایده خواهیم برد،‏ زیرا یَهُوَه خدا آینده‌ای درخشان به ما وعده داده است.‏—‏تث ۱۰:‏۱۲،‏ ۱۳‏.‏

۱۳.‏ از رؤیای ششم زَکَریا چه یاد می‌گیریم؟‏

^۱۳ رؤیای ششم زَکَریا به ما نشان می‌دهد که دوستداران یَهُوَه خدا باید از هر نوع دزدی بپرهیزند و به قول خود وفا کنند.‏ همچنین آموختیم با این که اسرائیلیان بارها از یَهُوَه نافرمانی کردند،‏ او به وعدهٔ خود وفا کرد و آنان را ترک نکرد.‏ او شرایط سخت اسرائیلیان را درک می‌کرد و می‌دید که آنان به خاطر دشمنان اطرافشان بسیار تحت فشار قرار گرفته‌اند.‏ یَهُوَه به این شکل سرمشقی برای ما گذاشت تا یاد بگیریم همچون او ما نیز به قول‌مان وفا کنیم.‏ ما می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که او در این راه به ما کمک خواهد کرد.‏ برای این منظور آینده‌ای درخشان را به ما وعده داده است.‏ او به‌زودی شرارت را از روی زمین به طور کامل از بین خواهد برد.‏ یَهُوَه خدا تحقق این امید را در رؤیای بعدی زَکَریا تضمین کرده است.‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ الف)‏ زَکَریا در رؤیای هفتم خود چه چیزی را مشاهده کرد؟‏ (‏تصویر شمارهٔ ۲ ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏ ب)‏ زنی که درون سبد ایفَه نشسته است نماد چیست و چرا در سبدی درپوش‌دار حبس شده است؟‏

^۱۴ وقتی که زَکَریا طومار پَرّان را دید،‏ فرشته‌ای به او چنین گفت:‏ «سر برافراز.‏» سپس،‏ زَکَریا سبدی را دید که ایفَه نامیده شد.‏ ‏(‏زَکَریا ۵:‏۵-‏۸ خوانده شود.‏)‏ این سبد درپوشی سربی و دایره‌ای‌شکل داشت.‏ هنگامی که درِ سبد باز شد،‏ زَکَریا دید که ‹درون سبد زنی نشسته است!‏› آن فرشته به زَکَریا گفت که آن زن «شرارت» است.‏ آیا می‌توانید ترس زَکَریا را تصوّر کنید وقتی که دید آن زن سعی می‌کند از درون سبد بیرون آید؟‏ اما فرشته سریع آن زن را دوباره به درون سبد انداخت و درپوش سربی و سنگین را بر آن گذاشت.‏ مفهوم این رؤیا چه بود؟‏

^۱۵ این بخش از رؤیا به ما نشان می‌دهد که یَهُوَه هرگز اجازه نمی‌دهد که هیچ نوع شرارتی در میان قومش وجود داشته باشد.‏ اگر او در میان قومش شرارتی ببیند،‏ سریع وارد عمل می‌شود و آن را دور می‌سازد.‏ (‏۱قر ۵:‏۱۳‏)‏ هنگامی که آن فرشته درپوش سربی و سنگین را سریع بر روی سبد گذاشت،‏ درستی این موضوع را نشان داد.‏

۱۶.‏ الف)‏ چه اتفاقی برای سبد ایفَه افتاد؟‏ (‏تصویر شمارهٔ ۳ ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏ ب)‏ زنان بالدار سبد ایفَه را به کجا بردند؟‏

^۱۶ پس از آن،‏ زَکَریا دو زن را دید که بال‌هایی قوی همچون بال‌های لک‌لک داشتند.‏ ‏(‏زَکَریا ۵:‏۹-‏۱۱ خوانده شود.‏)‏ آن زن‌ها با زنی که درون سبد نشسته بود  کاملاً فرق داشتند.‏ آنان او را به کجا بردند؟‏ آنان زن درون سبد را یعنی «شرارت» را برداشتند و با بال‌های قوی خود به آسمان پرواز کردند و به «سرزمین شِنعار» که همان بابل بود بردند.‏ چرا او را به آنجا بردند؟‏

۱۷،‏ ۱۸.‏ الف)‏ چرا بابل مکانی مناسب برای «شرارت» بود؟‏ ب)‏ شما مصمم به چه کاری هستید؟‏

^۱۷ برای اسرائیلیانی که در زمان زَکَریا زندگی می‌کردند،‏ بردن سبد «شرارت» به بابل تعجب‌آور نبود.‏ آنان می‌دانستند که بابل شهری بود پر از شرارت،‏ فساد و بت‌پرستی.‏ زَکَریا و یهودیان دیگر که در بابل زندگی کرده بودند هر روز سخت تلاش می‌کردند تا بتوانند در مقابل نفوذ بت‌پرستان ایستادگی کنند.‏ در واقع،‏ این رؤیا به اسرائیلیان اطمینان می‌داد که پرستش یَهُوَه پرستشی پاک است و او اجازه نمی‌دهد که شرارت در میان پرستندگانش وجود داشته باشد.‏

^۱۸ این رؤیا همچنین مسئولیت اسرائیلیان را به آنان یادآوری می‌کرد؛‏ آنان باید پرستش خدا را پاک نگه می‌داشتند.‏ در میان قوم خدا شرارت جایی ندارد و نخواهد داشت.‏ در واقع،‏ یَهُوَه خدا ما را به داخل سازمان پاکش آورده است،‏ جایی که ما از محبت و حمایت او برخورداریم.‏ هر یک از ما موظف است که سازمان خدا را پاک و تمیز نگه دارد.‏ در بهشت روحانی ما شرارت جایی ندارد.‏

۱۹.‏ رؤیاهای عجیب و شگفت‌انگیز زَکَریا چه مفهومی برای ما دارد؟‏

^۱۹ رؤیای ششم و هفتم زَکَریا هشداری جدّی برای بدکاران است.‏ یَهُوَه خدا اجازه نخواهد داد که شرارت همچنان وجود داشته باشد.‏ ما که خادمان او هستیم باید از شرارت نفرت داشته باشیم.‏ این رؤیاها همچنین به ما اطمینان می‌دهد که اگر سعی کنیم پدر مهربان و آسمانی‌مان را خشنود سازیم،‏ نه تنها از لعنت و مجازات در امان خواهیم ماند،‏ بلکه از برکت و حمایت او نیز برخوردار خواهیم شد.‏ حتی اگر پاک و تمیز ماندن در این دنیای شریر دشوار باشد،‏ با کمک یَهُوَه خدا می‌توانیم در این کار موفق شویم.‏ اما چگونه می‌توانیم مطمئن باشیم که پرستش حقیقی استوار خواهد ماند؟‏ چگونه می‌دانیم که یَهُوَه در مصیبت عظیم که به آن نزدیک می‌شویم از سازمانش محافظت خواهد کرد؟‏ این پرسش‌ها در مقالهٔ بعدی بررسی خواهد شد.‏