Η Αψίδα του Τίτου φέρει δύο μεγάλες ανάγλυφες παραστάσεις ενός γνωστού ιστορικού γεγονότος. Κάτι πολύ συναρπαστικό όμως, το οποίο λίγοι γνωρίζουν, είναι η σχέση που έχει με την Αγία Γραφή​—η Αψίδα του Τίτου δίνει σιωπηλά τη μαρτυρία της για την αξιοσημείωτη ακρίβεια των Βιβλικών προφητειών.

Στις αρχές του πρώτου αιώνα Κ.Χ., η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία εκτεινόταν από τη Βρετανία και τη Γαλατία (τη σημερινή Γαλλία) μέχρι την Αίγυπτο, και εντός των συνόρων της υπήρχε άνευ προηγουμένου σταθερότητα και ευημερία. Ωστόσο, μια απομακρυσμένη περιοχή προκαλούσε συνεχώς αναστάτωση στη Ρώμη​—η απείθαρχη επαρχία της Ιουδαίας.

Η Εγκυκλοπαίδεια της Αρχαίας Ρώμης (Encyclopedia of Ancient Rome) αναφέρει: «Η Ιουδαία ήταν από τις λίγες περιοχές υπό τον ρωμαϊκό έλεγχο στις οποίες υπήρχε τόσο έντονη απέχθεια και από τις δύο πλευρές. Οι Ιουδαίοι αντιπαθούσαν τους ξένους αφέντες τους οι οποίοι δεν νοιάζονταν καθόλου για τις παραδόσεις τους, ενώ οι Ρωμαίοι δεν μπορούσαν να ανεχτούν με τίποτα το πείσμα των Ιουδαίων». Πολλοί Ιουδαίοι πρόσμεναν έναν πολιτικό μεσσία που θα έδιωχνε τους μισητούς Ρωμαίους και θα ξανάφερνε εποχές δόξας στον Ισραήλ. Εντούτοις, το 33 Κ.Χ., ο Ιησούς Χριστός δήλωσε ότι η Ιερουσαλήμ επρόκειτο να καταστραφεί.

Ο Ιησούς είπε: «Θα σε βρουν ημέρες κατά τις οποίες οι εχθροί σου θα στήσουν γύρω σου οχύρωμα με αιχμηρούς πασσάλους και θα σε περικυκλώσουν και θα σε πολιορκήσουν από παντού. Θα σε κατεδαφίσουν και θα αφανίσουν τα παιδιά σου μέσα σε εσένα, και δεν θα σου αφήσουν πέτρα πάνω σε πέτρα».​—Λουκάς 19:43, 44.

Τα λόγια του Ιησού προφανώς παραξένεψαν τους μαθητές του. Δύο μέρες μετά, ένας από αυτούς είπε θαυμάζοντας τον ναό της Ιερουσαλήμ: «Δάσκαλε, κοίτα! Τι υπέροχες πέτρες και κτίρια!» Όντως, μερικές πέτρες του ναού λέγεται ότι είχαν πάνω από 11 μέτρα μήκος, 5 μέτρα πλάτος και 3 μέτρα ύψος! Ωστόσο, ο Ιησούς απάντησε: «Όσο για αυτά που βλέπετε, θα έρθουν ημέρες κατά τις οποίες δεν θα αφεθεί πέτρα πάνω σε πέτρα που να μην γκρεμιστεί».​—Μάρκος 13:1· Λουκάς 21:6.

Επίσης, ο Ιησούς τούς είπε: «Όταν δείτε την Ιερουσαλήμ περικυκλωμένη από στρατεύματα, τότε να ξέρετε ότι έχει πλησιάσει η ερήμωσή της. Τότε όσοι είναι στην Ιουδαία ας αρχίσουν να φεύγουν στα βουνά και όσοι είναι στο μέσο της ας αποχωρήσουν και όσοι είναι στην ύπαιθρο ας μην μπουν σε αυτήν». (Λουκάς 21:20, 21) Βγήκαν αληθινά τα λόγια του;

Πέρασαν 33 χρόνια, και η Ιουδαία δυσανασχετούσε ακόμη υπό τον ρωμαϊκό ζυγό. Αλλά το 66 Κ.Χ., όταν ο Ρωμαίος αυτοκρατορικός επίτροπος της Ιουδαίας Γέσσιος Φλώρος άρπαξε χρήματα από το ιερό θησαυροφυλάκιο του ναού, το ποτήρι ξεχείλισε για τους οργισμένους Ιουδαίους. Έπειτα από λίγο, ένα πλήθος Ιουδαίων μαχητών ξεχύθηκε στην Ιερουσαλήμ, έσφαξε την τοπική ρωμαϊκή φρουρά και κήρυξε ανεξαρτησία από τη Ρώμη.

Περίπου τρεις μήνες αργότερα, 30.000 και πλέον Ρωμαίοι στρατιώτες  υπό την ηγεσία του Κέστιου Γάλλου κατέφθασαν στην Ιερουσαλήμ για να καταπνίξουν την επανάσταση. Οι Ρωμαίοι εισχώρησαν γρήγορα στην πόλη και υπέσκαψαν το εξωτερικό τείχος της περιοχής του ναού. Στη συνέχεια, χωρίς προφανή λόγο, οπισθοχώρησαν. Οι Ιουδαίοι επαναστάτες πανηγύρισαν και τους καταδίωξαν αμέσως. Εφόσον οι αντιμαχόμενες παρατάξεις πολεμούσαν μακριά, οι Χριστιανοί, δίνοντας προσοχή στην προειδοποίηση του Ιησού, έφυγαν από την Ιερουσαλήμ και πήγαν στα βουνά πέρα από τον ποταμό Ιορδάνη.​—Ματθαίος 24:15, 16.

Την επόμενη χρονιά, η Ρώμη ξανάρχισε την εκστρατεία εναντίον της Ιουδαίας, με επικεφαλής τον στρατηγό Βεσπασιανό και τον γιο του Τίτο. Αλλά λίγο μετά τον θάνατο του αυτοκράτορα Νέρωνα το 68 Κ.Χ., ο Βεσπασιανός επέστρεψε στη Ρώμη για να πάρει τον θρόνο, αφήνοντας την ιουδαϊκή εκστρατεία στον γιο του Τίτο που ηγούνταν μιας στρατιάς περίπου 60.000 αντρών.

Τον Ιούνιο του 70 Κ.Χ., ο Τίτος πρόσταξε τους στρατιώτες του να κόψουν τα δέντρα της ιουδαϊκής υπαίθρου για να κατασκευάσουν γύρω από την Ιερουσαλήμ ένα τείχος με αιχμηρούς πασσάλους, το οποίο είχε μήκος 7 χιλιόμετρα. Τον Σεπτέμβριο, οι Ρωμαίοι είχαν ήδη λεηλατήσει και κάψει την πόλη και τον ναό της μη αφήνοντας σε αυτήν πέτρα πάνω σε πέτρα, ακριβώς όπως είχε προείπει ο Ιησούς. (Λουκάς 19:43, 44) Σύμφωνα με έναν συντηρητικό υπολογισμό, «στην Ιερουσαλήμ και στην υπόλοιπη χώρα αφανίστηκαν από 250.000 μέχρι 500.000 άνθρωποι».

Το 71 Κ.Χ., ο Τίτος επέστρεψε στην Ιταλία όπου οι πολίτες της Ρώμης τού επιφύλαξαν ενθουσιώδη υποδοχή. Ολόκληρη η πόλη ήταν παρούσα σε μια από τις λαμπρότερες θριαμβευτικές πομπές που διοργανώθηκαν ποτέ στην πρωτεύουσα.

Τα πλήθη έμειναν εκστατικά με τα αμύθητα πλούτη που παρέλασαν στους δρόμους της Ρώμης. Χόρτασαν να βλέπουν πλοία που πάρθηκαν ως λάφυρα, τεράστια γιορταστικά άρματα με αναπαραστάσεις σκηνών από τις μάχες, καθώς και αντικείμενα από τον ναό της Ιερουσαλήμ.

Ο Τίτος διαδέχθηκε στον αυτοκρατορικό θρόνο τον πατέρα του τον Βεσπασιανό το 79 Κ.Χ. Αλλά μόλις δύο χρόνια μετά, πέθανε ξαφνικά. Τον θρόνο ανέλαβε ο Δομιτιανός, ο αδελφός του Τίτου, ο οποίος σύντομα έστησε μια θριαμβική αψίδα προς τιμήν του.

Σήμερα, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που επισκέπτονται κάθε χρόνο τη Ρωμαϊκή Αγορά θαυμάζουν την Αψίδα του Τίτου. Μερικοί τη βλέπουν ως ένα μεγαλειώδες έργο τέχνης, άλλοι ως φόρο τιμής στην ισχύ της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και κάποιοι άλλοι ως επιτύμβια στήλη για την ερημωμένη Ιερουσαλήμ και τον ναό της.

Για τους προσεκτικούς αναγνώστες της Αγίας Γραφής, όμως, η Αψίδα του Τίτου έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία. Είναι ένας σιωπηλός μάρτυρας που επιβεβαιώνει την αξιοπιστία και την ακρίβεια των Βιβλικών προφητειών και πιστοποιεί ότι είναι θεόπνευστες.​—2 Πέτρου 1:19-21.