۱،‏ ۲.‏ الف)‏ بسیاری نسبت به روحانی بودن چه دیدگاهی دارند؟‏ ب)‏ در این مقاله به بررسی پاسخ چه سؤالاتی می‌پردازیم؟‏

خواهری از کانادا می‌گوید:‏ «روحانی بودن شادی بیشتری در زندگی به من داده و کمک کرده تا با سختی‌ها بهتر مقابله کنم.‏» برادری از برزیل نیز می‌گوید:‏ «ما در طول ۲۳ سال زندگی مشترک واقعاً شاد بودیم،‏ زیرا همیشه سعی کردیم طرز فکری روحانی داشته باشیم.‏» برادری دیگر از فیلیپین می‌گوید:‏ «طرز فکر روحانی به من آرامش خاطر داده و کمک کرده تا با برادرانی که پیشینه‌های متفاوتی دارند بهتر برخورد کنم.‏»‏

^۲ بنابراین داشتن طرز فکر روحانی برای ما مفید است.‏ بجاست هر یک از ما از خود بپرسد،‏ ‹من چطور می‌توانم از لحاظ روحانی پیشرفت کنم و از فوایدی که در بالا به آن‌ها اشاره شد برخوردار شوم؟‏› اما پیش از این که به این سؤال پاسخ دهیم،‏ باید ببینیم که شخص روحانی یا شخصی که طرز فکری روحانی دارد در کتاب مقدّس چگونه تعریف می‌شود.‏ در این مقاله به این سه سؤال مهم پاسخ می‌دهیم:‏ ۱)‏ روحانی بودن به چه معناست؟‏ ۲)‏ چه نمونه‌هایی به ما از لحاظ روحانی کمک می‌کند؟‏ ۳)‏ وقتی تلاش می‌کنیم «طرز فکر مسیح» را داشته باشیم،‏ چطور از لحاظ روحانی رشد می‌کنیم؟‏

۳.‏ کتاب مقدّس چگونه تفاوت بین شخص روحانی و شخص نفسانی را نشان می‌دهد؟‏

^۳ پولُس رسول با مقایسهٔ «انسان نفسانی» و «انسان روحانی» به ما کمک می‌کند تا دریابیم که شخص روحانی چگونه شخصی است.‏ ‏(‏۱قُرِنتیان ۲:‏۱۴-‏۱۶ خوانده شود.‏)‏ تفاوت انسان روحانی و انسان نفسانی در چیست؟‏ پولُس دربارهٔ «انسان نفسانی» می‌گوید که «آنچه از روح خداست نمی‌پذیرد؛‏ زیرا در نظرش جهالت است.‏ او نمی‌تواند آن‌ها را درک کند.‏» از طرف دیگر،‏ او دربارهٔ «انسان روحانی» می‌گوید که ‹همه چیز را محک می‌زند و طرز فکر مسیح را دارد.‏› پولُس همچنین ما را ترغیب می‌کند که شخصی روحانی باشیم.‏ اما چه تفاوت‌های دیگری بین شخص روحانی و شخص نفسانی وجود دارد؟‏

۴،‏ ۵.‏ شخص نفسانی چه خصوصیاتی دارد؟‏

^۴ شخص نفسانی چه طرز فکری دارد؟‏ چنین شخصی روحیهٔ دنیا را به خود می‌گیرد،‏ یعنی روحیه‌ای که بر امیال جسمانی تمرکز دارد.‏ پولُس روحیهٔ دنیا را چنین تعریف کرده است:‏ «همان روحی است که اکنون در سرکشان عمل می‌کند.‏» (‏افس ۲:‏۲‏)‏ این روحیه،‏ اکثر مردم را بر آن می‌دارد تا به‌اصطلاح خود را همرنگ جماعت کنند.‏ چنین افرادی بنا بر آنچه که در نظر خودشان درست است عمل می‌کنند و به معیارهای خدا اهمیتی نمی‌دهند.‏ شخص نفسانی اغلب به مقام و مادیات اهمیت می‌دهد و همواره به دنبال این است که حق خود را بگیرد.‏

^۵ به علاوه،‏ شخص نفسانی همواره به دنبال «اعمال نفس» است.‏ (‏غلا ۵:‏۱۹-‏۲۱‏)‏ پولُس در اولین نامه‌اش به جماعت قُرِنتیان به برخی دیگر از خصوصیات انسان‌های نفسانی اشاره کرد.‏ خصوصیاتی همچون ایجاد تفرقه،‏ فرقه‌بندی،‏ ستیزه‌جویی،‏ دیگران را به دادگاه کشیدن،‏ نادیده گرفتن اصل سَروری و عدم خویشتنداری در خوردن و نوشیدن.‏ همچنین شخص نفسانی هنگام رویارویی با وسوسه هیچ مقاومتی از خود نشان نمی‌دهد.‏ (‏امث ۷:‏۲۱،‏ ۲۲‏)‏ یهودا نیز دربارهٔ انسان‌های نفسانی می‌گوید که وضعیت آنان چنان رو به وخامت می‌رود که حتی ‹از درک امور روحانی عاجز می‌مانند.‏›—‏یهو ۱۸،‏ ۱۹‏.‏

۶.‏ شخص روحانی چه خصوصیاتی دارد؟‏

^۶ شخص روحانی چه طرز فکری دارد؟‏ شخص روحانی برخلاف شخص نفسانی،‏ برای رابطه‌اش با خدا ارزش زیادی قائل است.‏ افراد روحانی تلاش می‌کنند تا ‹از خدا سرمشق بگیرند.‏› (‏افس ۵:‏۱‏)‏ آنان سعی می‌کنند تا طرز فکر یَهُوَه را در خود پرورش دهند و دیدگاهی همچون دیدگاه او داشته باشند.‏ یَهُوَه برای افراد روحانی شخصی واقعی است.‏ انسان‌های روحانی همواره سعی می‌کنند تا تمام جنبه‌های زندگی‌شان را با معیارهای یَهُوَه هماهنگ سازند.‏ (‏مز ۱۱۹:‏۳۳؛‏ ۱۴۳:‏۱۰‏)‏ شخص روحانی به جای تمرکز بر اعمال جسم،‏ تلاش می‌کند تا خصوصیات «ثمرهٔ روح» را از خود نشان دهد.‏ (‏غلا ۵:‏۲۲،‏ ۲۳‏)‏ بنابراین،‏ شخص روحانی شخصی است که به امور روحانی علاقه دارد و برای آن‌ها ارزش قائل است.‏

۷.‏ کتاب مقدّس دربارهٔ انسان‌های روحانی چه می‌گوید؟‏

^۷ عیسی انسان‌های روحانی را انسان‌هایی شاد می‌خواند.‏ در مَتّی ۵:‏۳ آمده است:‏ «خوشا به حال کسانی که به نیاز روحانی خود آگاهند؛‏ زیرا پادشاهی آسمان‌ها به آنان تعلّق دارد.‏» در کتاب مقدّس آمده است که زندگی ما در گرو این است که طرز فکری همچون طرز فکر یَهُوَه داشته باشیم.‏ رومیان ۸:‏۶ در این باره می‌گوید:‏ «اگر افکار خود را درگیر آنچه نفسانی است بسازیم،‏ به مرگ می‌انجامد.‏ اما اگر افکار خود را به آنچه از روح است مشغول سازیم،‏ به حیات و آرامش می‌انجامد.‏» ما با تمرکز بر امور روحانی یَهُوَه را خشنود می‌سازیم و به آرامش‌خاطر می‌رسیم.‏ همچنین در آینده به حیات جاودان دست خواهیم یافت.‏

۸.‏ چرا باید سخت تلاش کنیم تا شخصی روحانی شویم و روحانیتمان را حفظ کنیم؟‏

 ^۸ ما امروزه در دنیایی پرخطر زندگی می‌کنیم.‏ اطرافمان را انسان‌هایی احاطه کرده‌اند که طرز فکرشان با طرز فکر خدا کاملاً متفاوت است.‏ از این رو،‏ ما باید تمام تلاشمان را بکنیم تا فکر و ذهن خود را محفوظ نگاه داریم.‏ اگر ذهنمان را با افکار یَهُوَه پر نسازیم،‏ دنیای شیطان ذهنمان را با افکار و خصوصیات نفسانی پر می‌سازد.‏ برای محفوظ نگاه داشتن فکر و ذهن خود چه باید بکنیم؟‏ چگونه می‌توانیم روحانیت را در خود پرورش دهیم؟‏

۹.‏ الف)‏ چه عاملی در رشد روحانی به ما کمک می‌کند؟‏ ب)‏ در این مقاله نمونه‌های کدام افراد روحانی را بررسی می‌کنیم؟‏

^۹ فرزند یک خانواده می‌تواند با مشاهده و الگوبرداری از والدین به بلوغ برسد.‏ به طور مشابه،‏ ما نیز می‌توانیم با مشاهده و سرمشق قرار دادن افراد روحانی بالغ از لحاظ روحانی پیشرفت کنیم.‏ همچنین با مشاهدهٔ انسان‌های نفسانی،‏ درمی‌یابیم که باید از چه اعمالی دوری کنیم.‏ (‏۱قر ۳:‏۱-‏۴‏)‏ در کتاب مقدّس می‌توانیم نمونه‌هایی خوب و بد بیابیم.‏ اما از آنجا که می‌خواهیم از لحاظ روحانی پیشرفت کنیم،‏ برخی از نمونه‌های خوب را بررسی می‌کنیم.‏ در این مقاله خواهیم دید که یعقوب،‏ مریم و عیسی چه نمونه‌هایی از خود برایمان به جا گذاشتند.‏

۱۰.‏ چرا می‌توان گفت که یعقوب شخصی روحانی بود؟‏

^۱۰ ابتدا نمونهٔ یعقوب را بررسی می‌کنیم.‏ او نیز همچون بسیاری از ما انسان‌ها،‏ در زندگی با مشکلاتی روبرو بود.‏ برادرش عیسو که شخصی نفسانی بود قصد جان او را داشت.‏ از طرف دیگر،‏ پدرزنش همواره در پی این بود که از او سوءاستفاده کند.‏ اما یعقوب در بین آن انسان‌های نفسانی،‏ طرز فکر روحانی خود را حفظ کرد و همواره به وعده‌ای که یَهُوَه به ابراهیم داده بود ایمان داشت.‏ او به‌خوبی می‌دانست که خانواده‌اش در تحقق این وعده نقشی اساسی دارند.‏ از این رو،‏  همواره در تلاش بود تا از آنان محافظت کند.‏ (‏پیدا ۲۸:‏۱۰-‏۱۵‏)‏ سخنان و اعمال یعقوب نشان می‌دهد که همواره بر معیارها و خواسته‌های یَهُوَه تمرکز می‌کرد.‏ برای مثال،‏ وقتی برادرش عیسو او را تهدید کرد،‏ یعقوب به یَهُوَه چنین دعا کرد:‏ «تمنا اینکه مرا .‏ .‏ .‏ رهایی بخشی،‏ .‏ .‏ .‏ تو گفته‌ای:‏ ‹بی‌گمان بر تو احسان خواهم کرد و نسل تو را همچون شنِ دریا خواهم ساخت.‏›» (‏پیدا ۳۲:‏۶-‏۱۲‏)‏ به‌وضوح می‌توان دید که یعقوب به وعده‌ای که یَهُوَه به او و اجدادش داده بود ایمان داشت و همواره می‌خواست هماهنگ با مقصود یَهُوَه عمل کند.‏

۱۱.‏ چرا می‌توان گفت که مریم شخصی روحانی بود؟‏

^۱۱ حال به بررسی نمونهٔ مریم می‌پردازیم.‏ چرا یَهُوَه او را به‌عنوان مادر عیسی برگزید؟‏ زیرا یَهُوَه به‌خوبی می‌دانست که او طرز فکری روحانی دارد.‏ ما چطور از این امر آگاهیم؟‏ مریم هنگام دیدار از خویشاوندانش،‏ زَکَریا و اِلیزابِت،‏ یَهُوَه را با عبارات زیبایی ستود که نشانهٔ روحانیت او بود.‏ ‏(‏لوقا ۱:‏۴۶-‏۵۵ خوانده شود.‏)‏ گفته‌های مریم نشانگر شناخت دقیق او از نوشته‌های عبری و محبت عمیقش برای کلام خدا بود.‏ (‏پیدا ۳۰:‏۱۳؛‏ ۱سمو ۲:‏۱-‏۱۰؛‏ ملا ۳:‏۱۲‏)‏ به علاوه،‏ یوسف و مریم که به تازگی ازدواج کرده بودند،‏ تا تولّد عیسی با یکدیگر همبستر نشدند.‏ این تصمیم آنان نشانگر چه بود؟‏ آنان با این کار نشان دادند که خواسته‌های یَهُوَه بسیار مهم‌تر از خواسته‌های خودشان است.‏ (‏مت ۱:‏۲۵‏)‏ همچنین با گذشت زمان،‏ مریم به وقایع زندگی عیسی و سخنان حکیمانهٔ او دقت می‌کرد و تمامی آن «امور را در دل خود می‌سپرد.‏» (‏لو ۲:‏۵۱‏)‏ آنچه برای او اهمیت زیادی داشت،‏ مقصود یَهُوَه در رابطه با عیسی مسیح بود.‏ آیا نمونهٔ مریم ما را نیز بر آن نمی‌دارد که به مقاصد یَهُوَه در زندگی اولویت دهیم؟‏

۱۲.‏ الف)‏ عیسی چگونه یَهُوَه را سرمشق قرار داد؟‏ ب)‏ ما چگونه می‌توانیم از نمونهٔ عیسی سرمشق گیریم؟‏ (‏تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏

^۱۲ حال می‌خواهیم به بررسی نمونهٔ عیسی بپردازیم که از لحاظ روحانی والاترین نمونه در طول همهٔ اعصار است.‏ او در طول زندگی و خدمت زمینی‌اش با میل و رغبت،‏ پدرش یَهُوَه را سرمشق خود قرار داد.‏ افکار،‏ احساسات و اعمال عیسی با مقاصد و معیارهای یَهُوَه هماهنگ بود.‏ (‏یو ۸:‏۲۹؛‏ ۱۴:‏۹؛‏ ۱۵:‏۱۰‏)‏ برای مثال،‏ می‌توانید احساسات عیسی را که در مَرقُس توصیف شده با حس همدردی و دلسوزی یَهُوَه که در اِشَعْیا توصیف شده است مقایسه کنید.‏ ‏(‏اِشَعْیا ۶۳:‏۹؛‏ مَرقُس ۶:‏۳۴ خوانده شود.‏)‏ آیا ما نیز همچون عیسی آماده‌ایم تا با نیازمندان همدردی کنیم؟‏ آیا مانند عیسی،‏ ما نیز خود را وقف موعظهٔ خبر خوش و تعلیم کتاب مقدّس به دیگران کرده‌ایم؟‏ (‏لو ۴:‏۴۳‏)‏ به‌راستی که چنین احساسات و اعمالی خصوصیات یک شخص روحانی است.‏

۱۳،‏ ۱۴.‏ الف)‏ ما از اشخاص روحانی همعصر خود چه می‌آموزیم؟‏ ب)‏ به یک نمونه اشاره کنید.‏

^۱۳ علاوه بر نمونه‌هایی که در کتاب مقدّس آمده است،‏ امروزه اشخاص روحانی بسیاری هستند که طرز فکر مسیح را در خود پرورش داده‌اند.‏ احتمالاً شما نیز شاهد خصوصیات خوب این افراد بوده‌اید؛‏ خصوصیاتی همچون غیرت در موعظه،‏ مهمان‌نوازی،‏ همدردی و دلسوزی و بسیاری خصوصیات خوب دیگر.‏ آنان نیز با این که ناکامل هستند،‏ همواره تلاش می‌کنند تا خصوصیات خداپسندانه را در خود پرورش دهند و مطابق خواست یَهُوَه عمل کنند.‏ خواهری به نام ریچِل از برزیل می‌گوید:‏ «من همیشه دوست داشتم هماهنگ با مد روز باشم.‏ به خاطر همین،‏ لباس‌هایی می‌پوشیدم که مناسب و شایسته نبودند.‏ اما وقتی با حقیقت آشنا شدم تلاش کردم تا طرز فکر مسیحی را در خود پرورش  دهم.‏ ایجاد تغییرات برایم آسان نبود،‏ اما در نهایت به شادی بیشتری رسیدم و مقصود واقعی زندگی را یافتم.‏»‏

^۱۴ رِیلین از فیلیپین با مشکلی دیگر روبرو بود.‏ او برای پیشرفت در زندگی روی تحصیلات عالی و شغل خوب تمرکز کرد.‏ او می‌گوید:‏ «اهداف روحانی‌ام هر روز کمرنگ‌تر می‌شد.‏ تا این که حس کردم کمبودی در زندگی دارم که بسیار مهم‌تر از شغلم است.‏ از این رو،‏ دوباره بر خدمت به یَهُوَه تمرکز کردم.‏» رِیلین به این شکل نشان داد که به وعدهٔ یَهُوَه در مَتّی ۶:‏۳۳،‏ ۳۴ ایمان دارد.‏ او در این باره می‌گوید:‏ «اطمینان دارم که یَهُوَه به فکر من است!‏» احتمالاً شما نیز نمونه‌هایی همچون رِیلین در جماعت خود دارید.‏ آیا برانگیخته نمی‌شوید تا از چنین افرادی که سرمشق مسیح را دنبال کرده‌اند الگو گیرید؟‏—‏۱قر ۱۱:‏۱؛‏ ۲تسا ۳:‏۷‏.‏

۱۵،‏ ۱۶.‏ الف)‏ چگونه می‌توانیم عیسی را سرمشق قرار دهیم؟‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم «طرز فکر مسیح» را در خود ایجاد کنیم؟‏

^۱۵ بجاست از خود بپرسیم،‏ ‹من چطور می‌توانم عیسی را سرمشق قرار دهم؟‏› کتاب مقدّس در اول قُرِنتیان ۲:‏۱۶ به داشتن «طرز فکر مسیح» اشاره می‌کند.‏ در رومیان ۱۵:‏۵ نیز آمده است:‏ «همان طرز فکری را داشته باشید که مسیحْ عیسی داشت.‏» اگر بخواهیم همچون عیسی باشیم باید با طرز فکر و شخصیت او کاملاً آشنا شویم.‏ به این شکل می‌توانیم قدم‌های او را دنبال کنیم.‏ عیسی همواره بر رابطه‌اش با یَهُوَه تمرکز داشت و شخصیت او را منعکس می‌کرد.‏ از این رو،‏ اگر از عیسی سرمشق گیریم ما نیز می‌توانیم خصوصیات یَهُوَه را در خود پرورش دهیم.‏ بنابراین بسیار مهم است که «طرز فکر مسیح» را داشته باشیم.‏

^۱۶ ما چگونه می‌توانیم چنین طرز فکری را در خود ایجاد کنیم؟‏ شاگردان عیسی تعالیمش را شنیدند و نحوهٔ برخورد او با افراد مختلف و معجزاتش را دیدند.‏ به علاوه،‏ شاهد بودند که عیسی چگونه اصول یَهُوَه را در زندگی بکار می‌بندد.‏ آنان در این باره گفتند:‏ «ما شاهد تمام کارهایی بودیم که او .‏ .‏ .‏ انجام داد.‏» (‏اعما ۱۰:‏۳۹‏)‏ درست است که ما امروزه عیسی را نمی‌بینیم،‏ اما یَهُوَه از روی محبتش گزارشاتی را در انجیل‌ها در اختیارمان گذاشته است که شخصیت مسیح را برایمان زنده می‌کند.‏ بنابراین با مطالعه و تعمّق بر کتاب‌های مَتّی‏،‏ مَرقُس‏،‏ لوقا و یوحنا می‌توانیم بیشتر با طرز فکر مسیح آشنا شویم.‏ به این شکل می‌توانیم ‹به‌دقت در جای پای او گام برداریم› و ‹خود را با همان طرز فکری که او داشت،‏ مجهز سازیم.‏›—‏۱پطر ۲:‏۲۱؛‏ ۴:‏۱‏.‏

۱۷.‏ داشتن طرز فکر مسیح چگونه به ما کمک می‌کند؟‏

^۱۷ داشتن طرز فکری همچون طرز فکر مسیح چگونه به ما کمک می‌کند؟‏ همان طور که خوردن غذای مغذی موجب تقویت جسم می‌شود،‏ پر کردن ذهنمان با افکار عیسی نیز ما را از لحاظ روحانی تقویت می‌کند.‏ به این طریق می‌توانیم تشخیص دهیم که اگر عیسی در شرایط ما بود چه واکنشی از خود نشان می‌داد.‏ به این شکل،‏ همواره با وجدانی آسوده تصمیماتی می‌گیریم که یَهُوَه را خشنود می‌سازد.‏ به‌راستی ما دلایل خوبی داریم که ‹خصوصیات سَرور خود عیسی مسیح را سرمشق قرار دهیم.‏›—‏روم ۱۳:‏۱۴‏،‏ پاورقی.‏

۱۸.‏ در این مقاله چه نکاتی دربارهٔ شخصی که طرز فکر روحانی دارد آموختیم؟‏

^۱۸ در این مقاله دیدیم که روحانی بودن به چه معناست،‏ از اشخاص روحانی چه می‌آموزیم و داشتن «طرز فکر مسیح» چگونه ما را از لحاظ روحانی تقویت می‌کند.‏ اما می‌توانیم در این باره نکات بیشتری بیاموزیم.‏ برای مثال،‏ چگونه دریابیم که تا چه حد روحانی هستیم؟‏ به چه طرقی می‌توانیم خود را از لحاظ روحانی تقویت کنیم؟‏ و این که روحانی بودن چه تأثیری بر زندگی‌مان خواهد داشت؟‏ در مقالهٔ بعدی به بررسی پاسخ این سؤالات می‌پردازیم.‏