1. Pavlus İbrani Hıristiyanlara neden birbirlerini “daha da çok” teşvik etmelerini tembihledi?

NEDEN birbirimizi daha da çok teşvik etmeliyiz? Pavlus İbranilere yazdığı mektupta bunun sebebini şöyle açıkladı: “Sevgi ve iyi işler için gayretlendirmek üzere birbirimize dikkat edelim. Dolayısıyla, bazılarının alışkanlık edindiği gibi, toplantılarımızı ihmal etmeyelim, tersine birbirimizi teşvik edelim ve günün yaklaştığını gördükçe bunu daha da çok yapalım” (İbr. 10:24, 25). Bu sözlerin üzerinden beş yıl bile geçmeden bu kardeşler ‘Yehova’nın gününün’ yaklaştığını ve İsa’nın bahsettiği gibi şehirden kaçmaları gerektiğini anlayacaktı (Elçi. 2:19, 20; Luka 21:20-22). MS 70’te Roma orduları Yehova’nın Yeruşalim’e verdiği hükmü infaz ettiğinde ‘Yehova’nın günü’ gelmiş oldu.

2. Bugün birbirimizi teşvik etmemiz neden daha da önemlidir?

² Bugün biz de benzer bir durumdayız. Yehova’nın ‘büyük  ve çok korkunç’ günü yakın (Yoel 2:11). Tsefanya peygamber şöyle yazdı: “Yehova’nın büyük günü yakın. O gün yakın, çok çabuk geliyor” (Tsef. 1:14). Bu uyarı bugün için de geçerlidir. Bu nedenle ‘sevgi ve iyi işler için gayretlendirmek üzere birbirimize dikkat etmeliyiz’ (İbr. 10:24). İhtiyaçları olduğunda kardeşlerimizin yanında olabilmek için onlarla daha da yakından ilgilenmeliyiz.

3. Pavlus başkalarını teşvik etmek konusunda neye dikkat çekti? (Makalenin başındaki resme bakın.)

³ “İçindeki kaygı insanın yüreğini karartır; iyi söz ise yüreği sevindirir” (Özd. 12:25). Zaman zaman hepimiz teşvik edici bir söze ihtiyaç duyarız. Pavlus, başkalarını teşvik etme sorumluluğu taşıyan kişilerin de yüreklendirilmeye ihtiyacı olduğunu gösterdi. Roma’daki Hıristiyanlara şöyle yazdı: “Sizi görmeyi çok istiyorum. Amacım size bazı ruhi hediyeler vererek kararlılığınızı pekiştirmektir. Böylece, sizin ve benim, birbirimizin imanıyla bir teşvik alışverişinde bulunmuş olacağız” (Rom. 1:11, 12). Evet, başkalarını teşvik etmek konusunda harika bir örnek olan Pavlus’un bile zaman zaman teşvike ihtiyacı oldu (Romalılar 15:30-32’yi okuyun).

4, 5. Kimleri teşvik etmeliyiz, neden?

⁴ Özverili bir yaşam süren kardeşlerimizi teşvik etmeliyiz. Onlar arasında sadakatle hizmet eden öncülerimiz var. Bu kardeşlerden birçoğu öncülük yapabilmek için büyük fedakârlıklarda bulundu. Aynı şey görevli vaizler, çevre gözetmenleri ve eşleri, Beytel’de ve Yerel Tercüme Ofislerinde çalışan kardeşlerimiz için de geçerli. Hepsi kutsal hizmete daha fazla zaman ayırabilmek için özverilerde bulunuyor. Bu kardeşlerimizi teşvik etmemiz gerekmez mi? Ayrıca farklı sebeplerle artık tamgün hizmet edemeyen ve bu hizmeti çok özleyen kardeşlerimiz de teşvik sözleri duymaktan mutlu olacaktır.

⁵ Bunun yanı sıra, ‘Efendimizin takipçisi’ olmayan biriyle evlenmemek için bekâr kalan kardeşlerimizi teşvik etmeliyiz (1. Kor. 7:39). Evli kadınlar da emekleri kocaları tarafından takdir edildiğinde mutlu olur (Özd. 31:28, 31). Zulüm veya hastalıklarla mücadele eden kardeşlerimizin güçlendirilmeye ihtiyacı var (2. Sel. 1:3-5). Yehova ve İsa tüm bu sadık kullarını teselli ediyor (2. Selanikliler 2:16, 17’yi okuyun).

6. İşaya 32:1, 2’de bahsedildiği gibi, ihtiyarların rolü nedir?

⁶ İşaya 32:1, 2’yi okuyun. İsa Mesih bu zor dönemde kederli ve cesareti kırılmış kişilere teşvik ve rehberlik sağlıyor. Bunu ‘yöneticileri’, yani meshedilmiş kardeşlerinden ve başka koyunlardan olan ihtiyarları kullanarak yapıyor. İhtiyarlar başkalarının imanı üzerinde ‘hâkimiyet kurmaya’ çalışmaz, tersine kardeşlerinin sevinci için çalışan ‘iş arkadaşlarıdır’ (2. Kor. 1:24).

7, 8. İhtiyarlar başkalarını güçlendirmek için teşvik edici sözler söylemenin yanı sıra neler yapabilir?

⁷ Elçi Pavlus bizim için harika bir örnektir. O, zulüm gören Selanik’teki Hıristiyanlara şöyle yazdı: “Gönülden sevdiğimiz sizlere sadece Tanrı’nın iyi haberini değil, canımızı da seve seve vermeye hazırdık, çünkü sevgili kardeşlerimiz olmuştunuz” (1. Sel. 2:8).

 ⁸ Başkalarını teşvik etmek için sözlerin her zaman yeterli olmadığını bilen Pavlus Efesos’taki ihtiyarlara şöyle dedi: “Zayıflara yardım etmeniz ve Efendimiz İsa’nın, ‘Vermek almaktan daha büyük mutluluktur’ sözünü unutmamanız gerek” (Elçi. 20:35). Pavlus kardeşlerini teşvik etmekle kalmadı, onlar için ‘varını yoğunu, kendini de feda etmeye’ hazırdı (2. Kor. 12:15). Benzer şekilde ihtiyarlar kardeşleri cesaretlendiren ve teselli eden sözler söylemekle kalmamalı, içten ilgi göstererek de onları ruhen güçlendirmelidirler (1. Kor. 14:3).

9. İhtiyarlar nasıl teşvik edici şekilde öğüt verebilir?

⁹ Bazen birini ruhen güçlendirmek için öğüt vermek gerekebilir. İhtiyarlar bunu teşvik edici şekilde yapmayı yine Kutsal Kitaptan öğrenebilir. İsa ölüp diriltildikten sonra bu konuda harika bir örnek bıraktı. Onun Anadolu’daki bazı cemaatlere ciddi öğütler verirken bunu nasıl yaptığına bakalım. Efesos, Bergama ve Tiyatira’daki cemaatlere öğüt vermeden önce onları içtenlikle övdü (Vah. 2:1-5, 12, 13, 18, 19). Laodikya’daki cemaate şunları söyledi: “Ben tüm sevdiklerimi, yanlışlarını gösterip terbiye ederim. Bu yüzden gayretli ol ve tövbe et” (Vah. 3:19). İhtiyarlar da öğüt verecekleri zaman Mesih’in örneğini izlemelidir.

10. Kardeşlerimizin güçlenmesine hepimiz nasıl katkıda bulunabiliriz?

¹⁰ Kardeşleri teşvik etmek yalnızca ihtiyarların sorumluluğu değildir. Şu öğüt tüm Hıristiyanlar için geçerlidir: “İhtiyaca göre yapıcı sözler söyleyin, böylece işitenler yarar görsün” (Efes. 4:29). Her birimiz başkalarının ‘ihtiyaçlarını’ fark etmek için uyanık olmalıyız. Pavlus İbrani Hıristiyanlara şu öğüdü verdi: “Sarkık elleri ve dermansız dizleri doğrultun,  ayaklarınız için her zaman düz yollar seçin ki, aksayan ayaklar burkulmasın, tersine iyileşebilsin” (İbr. 12:12, 13). Çocuklar da dahil hepimiz birbirimizi sözlerimizle teşvik edebiliriz.

11. Depresyon geçiren bir kardeşimize ne yardım etti?

¹¹ Ayla * isimli bir kardeşimiz, depresyondayken yaşadığı bir olayı şöyle anlatıyor: “Bir gün Yehova’ya bana güç vermesi için dua ederken yaşlı bir hemşireyle karşılaştım. Bana ilgi ve şefkat gösterdi, o anda tam da buna ihtiyacım vardı. Kendisinin de geçmişte benzer bir sorunla mücadele ettiğini anlatınca o kadar da yalnız olmadığımı anladım.” Muhtemelen bu yaşlı hemşire sözlerinin yarattığı etkinin farkında bile değildi.

12, 13. Filipililer 2:1-4’teki öğüdü nasıl uygulayabiliriz?

¹² Pavlus Filipi cemaatindeki tüm kardeşlere şu öğüdü verdi: “Mesih’in takipçisi olarak birbirinizi teşvik ediyor, sevgiyle teselli ediyorsanız; birbirinize duygudaşça davranıp içten bir şefkat ve merhamet gösteriyorsanız, sevincim tam olsun diye, aynı düşünüşü ve aynı sevgiyi paylaşın; tek yürek olup fikir birliği içinde kalın. Hiçbir şeyi birbirinizle çekişerek veya kendini beğenmiş bir tutumla yapmayın; tersine, başkalarını kendinizden üstün tutarak alçakgönüllü davranın. Sadece kendinizle ilgilenmeyin, başkalarıyla da ilgilenmeye dikkat edin” (Filip. 2:1-4).

¹³ Evet, hepimiz kardeşlerimizle ilgilenmeye dikkat etmeliyiz. Onları ‘sevgiyle teselli etmeli, duygudaşça davranmalı, içten bir şefkat ve merhamet göstermeliyiz.’

14. Başkalarını teşvik etmenin bir yolu nedir?

¹⁴ Geçmişte yardım ettiğimiz kişilerin hâlâ Yehova’ya hizmet ettiğini öğrenmek bizi çok mutlu eder. Elçi Yuhanna da böyle hissetmişti. Şunları yazdı: “Şükretmek için en büyük nedenim, çocuklarımın hakikat yolunda yürüdüklerini duymaktır” (3. Yuhn. 4). Birçok öncü, yıllar önce hakikate gelmesine yardım ettiği birinin hâlâ sadakatini koruduğunu, hatta öncülük yaptığını öğrenince çok sevindiğini söyler. Cesareti kırılmış bir öncüye geçmişte başkalarına nasıl yardım ettiğini hatırlatmak bile onu çok teselli edebilir.

15. Yehova’ya sadakatle hizmet eden kardeşleri teşvik etmenin başka bir yolu nedir?

¹⁵ Birçok çevre gözetmeni, ziyaretlerinin ardından aldıkları küçük bir teşekkür notunun bile kendilerini ve eşlerini çok teşvik ettiğini söylüyor. Aynı şey ihtiyarlar, görevli vaizler, öncüler ve Beytel ailesi üyeleri için de geçerlidir. Bir takdir sözü onlara tahmin ettiğinizden de çok güç verebilir.

16. Birini teşvik etmek için ne yapmak yeterli olabilir?

¹⁶ Pek konuşkan biri olmadığınız için başkalarını teşvik edemeyeceğinizi düşünüyorsanız yanılıyorsunuz. Bunun için çok şey yapmanız gerekmez, bazen birini sıcak bir gülümsemeyle selamlamak bile yeterlidir. Size gülümseyerek karşılık vermezse, belki bir sıkıntısı olabilir. Bu durumda sadece dinleyerek bile onu teselli edebilirsiniz (Yak. 1:19).

17. Zor bir dönem geçiren genç bir kardeşimize ne yardım etti?

¹⁷ İhtiyar olarak hizmet eden babası  ve bazı yakın akrabaları hakikati bıraktığında Henri çok kötü günler geçirdi. Bu gencin durumunu fark eden bir çevre gözetmeni onunla bir yerde oturup kahve içti ve Henri içini dökerken onu can kulağıyla dinledi. Henri bu sohbetin ardından ailesine ancak sadakatini koruyarak yardım edebileceğini anladı. Ayrıca 46. Mezmur’u, Tsefanya 3:17’yi ve Markos 10:29, 30’u okumak onu çok teselli etti.

18. (a) Kral Süleyman başkalarını teşvik etmek hakkında ne yazdı? (b) Elçi Pavlus hangi tavsiyede bulundu?

¹⁸ Ayla ve Henri’nin yaşadıkları, hepimizin teselliye ihtiyacı olan bir kardeşe destek olabileceğini gösteriyor. Kral Süleyman şunları yazdı: “Yeri geldiğinde söylenen söz ne güzeldir! . . . . Gözlerin ışıltısı yüreğin sevincidir; iyi haber de kemiklere şifadır” (Özd. 15:23, 30). Gözcü Kulesi’nden veya internet sitemizden bir makale okumamız morali bozuk olan birine ilaç gibi gelebilir. Pavlus birlikte ilahi söylemenin de çok teşvik edici olabileceğine dikkat çekti. Şöyle yazdı: “Birbirinize mezmurlarla, Tanrı’ya övgülerle, güzel ilahilerle öğretmeye ve tembihlerde [ya da “teşvikte”] bulunmaya devam edin, Yehova’ya yüreğinizden ilahiler söyleyin” (Kol. 3:16; Elçi. 16:25).

19. Teşvik alışverişinde bulunmamız önümüzdeki günlerde neden daha çok önem kazanacak? Bize düşen nedir?

¹⁹ Yehova’nın gününün “yaklaştığını” gördükçe birbirimizi teşvik etmemiz daha da önem kazanacak (İbr. 10:25). Pavlus’un iman kardeşlerine söylediği şu sözler bizim için de geçerlidir: “Şimdi yaptığınız gibi, birbirinizi teselli etmeye ve güçlendirmeye devam edin” (1. Sel. 5:11).