۱.‏ میل طبیعی ما انسان‌ها چیست؟‏

اگر شخصی که می‌شناسید و برایش احترام قائلید،‏ نام شما را فراموش کند چه احساسی خواهید داشت؟‏ اگر اصلاً شما را بجا نیاورد چطور؟‏ ممکن است در چنین شرایطی دلسرد و ناامید شوید.‏ زیرا این میل طبیعی همهٔ ما انسان‌هاست که دیگران به ما توجه کنند و ما را قبول داشته باشند.‏ ما می‌خواهیم آنان بدانند که ما چگونه شخصی هستیم و چه کارهایی کرده‌ایم.‏—‏اعد ۱۱:‏۱۶؛‏ ایو ۳۱:‏۶‏.‏

۲،‏ ۳.‏ چرا باید همواره میل طبیعی خود را که می‌خواهیم دیگران به ما توجه کنند،‏ کنترل کنیم؟‏ (‏تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏

^۲ با این که میل طبیعی ماست که دیگران به ما توجه کنند،‏ اگر این میل همچون دیگر امیال ذاتی‌مان کنترل نشود ممکن است تحت تأثیر ناکاملی‌مان قرار گیرد.‏ یعنی شاید بخواهیم مورد تمجید دیگران قرار گیریم.‏ دنیای شیطان نیز همواره ما را بر آن می‌دارد که شهرت و آوازه‌ای برای خود بسازیم و به دنبال جلال  خود باشیم.‏ اما اگر چنین کنیم دیگر نمی‌توانیم یَهُوَه را آن طور که شایسته اوست جلال دهیم.‏—‏مکا ۴:‏۱۱‏.‏

^۳ در زمان عیسی،‏ برخی رهبران مذهبی در پی این بودند که توجه دیگران را به خود جلب کنند.‏ عیسی دربارهٔ آنان به شاگردانش چنین هشدار داد:‏ «از علمای دین برحذر باشید که دوست دارند با جامه‌های بلند راه بروند،‏ در بازارها مردم به آنان سلام کنند،‏ در کنیسه‌ها جلوتر از همه جا داشته باشند و در مهمانی‌ها در صدر مجلس بنشینند.‏ .‏ .‏ .‏ داوری بر آنان سنگین‌تر خواهد بود.‏» (‏لو ۲۰:‏۴۶،‏ ۴۷‏،‏ پاورقی)‏ اما عیسی یک بیوه‌زن را که دو سکهٔ بسیار کم‌ارزش اعانه داده بود تحسین کرد،‏ در حالی که شاید هیچ کس به اعانهٔ او توجهی نکرده بود.‏ (‏لو ۲۱:‏۱-‏۴‏)‏ به راستی که طرز فکر عیسی با طرز فکر رهبران مذهبی کاملاً متفاوت بود.‏ در این مقاله خواهیم دید که چطور می‌توانیم دیدگاهی مورد تأیید یَهُوَه داشته باشیم.‏

۴.‏ بهترین نوع شهرت و آوازه چیست و چرا؟‏

^۴ ما برای دستیابی به چه نوع شهرت و آوازه‌ای تلاش می‌کنیم؟‏ ما نمی‌خواهیم به دلیل مدارک تحصیلی،‏ شغل‌های عالی و یا پیشرفت در عرصهٔ هنر مشهور شویم.‏ پولُس رسول بهترین نوع شهرت و آوازه را چنین توضیح داد:‏ «حال که خدا را می‌شناسید یا بهتر بگویم،‏ خدا شما را می‌شناسد،‏ چگونه است که بار دیگر به اصول ابتدایی ضعیف و بی‌ارزش برمی‌گردید و می‌خواهید آن‌ها را از نو بندگی کنید؟‏» (‏غلا ۴:‏۹‏)‏ ما نزد یَهُوَه،‏ حاکم عالم هستی ‹شناخته شده‌ایم.‏› به راستی که چه افتخاری!‏ یَهُوَه به ما توجه دارد و دوستمان دارد.‏ او مشتاق است که رابطه‌ای نزدیک با ما داشته باشد.‏ در واقع،‏ هدف اصلی آفرینش ما این است که به عنوان دوست یَهُوَه شناخته شویم.‏—‏جا ۱۲:‏۱۳،‏ ۱۴‏.‏

۵.‏ ما چگونه می‌توانیم نزد یَهُوَه شناخته شویم؟‏

^۵ می‌دانیم که موسی از این برکت برخوردار بود.‏ وقتی او از یَهُوَه درخواست کرد که راه‌هایش را به او بیاموزد،‏ یَهُوَه در جواب گفت:‏ «این کار را نیز که گفته‌ای خواهم کرد،‏ زیرا در نظرم فیض یافته‌ای و تو را به نام می‌شناسم.‏» (‏خرو ۳۳:‏۱۲-‏۱۷‏)‏ امروزه نیز اگر یَهُوَه ما را بشناسد،‏ برکات فوق‌العاده‌ای نصیبمان می‌شود.‏ اما برای این که نزد یَهُوَه شناخته شویم چه باید بکنیم؟‏ باید یَهُوَه را دوست داشته باشیم و زندگی خود را به او وقف کنیم.‏—‏۱قُرِنتیان ۸:‏۳ خوانده شود.‏

۶،‏ ۷.‏ چگونه ممکن است رابطهٔ خود با یَهُوَه را به خطر بیندازیم؟‏

^۶ ما باید قدر دوستی‌مان با خدا را بدانیم و همواره برای حفظ آن بکوشیم.‏ بدین منظور،‏ همان طور که پولُس به مسیحیان غَلاطیه گفت،‏ نباید بردهٔ «اصول ابتدایی ضعیف و بی‌ارزش» این دنیا همچون شهرت و محبوبیت شویم.‏ (‏غلا ۴:‏۹‏)‏ مسیحیان قرن اول،‏ یَهُوَه را به خوبی می‌شناختند و نزد یَهُوَه نیز شناخته شده بودند.‏ با این حال،‏ پولُس گفت که آنان دوباره به اصول بی‌ارزش و پوچ روی آورده بودند.‏ در واقع پولُس به آنان گفت،‏ ‹حال که تا این حد پیشرفت کرده‌اید،‏ چرا دوباره به اعمال نابخردانه و پوچ روی می‌آورید؟‏›‏

^۷ آیا ممکن است برای ما نیز چنین اتفاقی بیفتد؟‏ بله.‏ مانند پولُس،‏ شاید ما هم زمانی که با حقیقت آشنا شدیم به برخی موقعیت‌ها و موفقیت‌هایی که در دنیای شیطان داشتیم پشت کردیم.‏ ‏(‏فیلیپیان ۳:‏۷،‏ ۸ خوانده شود.‏)‏ شاید تحصیلات دانشگاهی،‏ شغل‌های عالی و پردرآمد را کنار گذاشتیم.‏ یا شاید  می‌توانستیم با استفاده از استعدادمان در موسیقی یا ورزش به شهرت و ثروت زیادی دست یابیم.‏ ولی به همهٔ این موقعیت‌ها پشت کردیم.‏ (‏عبر ۱۱:‏۲۴-‏۲۷‏)‏ به راستی که نابخردانه است اگر حسرت چنین موقعیت‌هایی را بخوریم.‏ چنین طرز فکری شاید باعث شود دوباره به دنبال «اصول ابتدایی ضعیف و بی‌ارزش» این دنیا برویم که قبلاً به آن‌ها پشت کرده بودیم.‏

۸.‏ چه امری بیش از پیش ما را بر آن می‌دارد که نزد یَهُوَه شناخته شویم؟‏

^۸ ما نمی‌خواهیم در این دنیا به شهرت و آوازه دست یابیم،‏ بلکه می‌خواهیم نزد یَهُوَه شناخته شویم.‏ بدین منظور باید دو حقیقت مهم را به یاد داشته باشیم.‏ حقیقت اول این است که یَهُوَه همیشه به خادمان وفادارش توجه دارد و آنان را به خوبی می‌شناسد.‏ ‏(‏عبرانیان ۶:‏۱۰ خوانده شود؛‏ ۱۱:‏۶)‏ او صمیمانه از تک‌تک خادمان وفادارش قدردان است و بی‌توجهی به آنان را نوعی ‹بی‌انصافی› می‌داند.‏ یَهُوَه همیشه «کسانی را که به او تعلّق دارند،‏ می‌شناسد.‏» (‏۲تیمو ۲:‏۱۹‏)‏ او «راه پارسایان را می‌پاید» و می‌داند که در سختی‌ها چگونه به آنان کمک کند.‏—‏مز ۱:‏۶؛‏ ۲پطر ۲:‏۹‏.‏

۹.‏ با مثالی توضیح دهید که یَهُوَه چگونه نشان می‌دهد خادمانش مورد تأیید او هستند.‏

^۹ یَهُوَه گاه به شکلی خارق‌العاده نشان می‌دهد که خادمانش مورد تأیید او هستند.‏ (‏۲توا ۲۰:‏۲۰،‏ ۲۹‏)‏ برای مثال،‏ تصوّر کنید که یَهُوَه چگونه قومش را که تحت تعقیب لشکر عظیم مصر بود از دریای سرخ عبور داد و آنان را رهایی بخشید.‏ (‏خرو ۱۴:‏۲۱-‏۳۰؛‏ مز ۱۰۶:‏۹-‏۱۱‏)‏ آن رویداد به قدری شگفت‌انگیز بود که پس از گذشت حدود ۴۰ سال،‏ مردم آن منطقه هنوز دربارهٔ آن صحبت می‌کردند.‏ (‏یوش ۲:‏۹-‏۱۱‏)‏ اگر همواره به یاد داشته باشیم که یَهُوَه چگونه در گذشته محبت و قدرتش را به قومش نشان داده است بسیار دلگرم می‌شویم،‏ زیرا در آینده‌ای نزدیک ما نیز مورد حملهٔ جوج از ماجوج قرار خواهیم گرفت!‏ (‏حز ۳۸:‏۸-‏۱۲‏)‏ ما در آن زمان احساس رضایت خواهیم داشت که به دنبال شهرت و آوازهٔ این دنیا نرفتیم و مصمم بودیم که نزد یَهُوَه شناخته شویم.‏

۱۰.‏ چه حقیقت دیگری را باید همواره در نظر داشته باشیم؟‏

^۱۰ دومین حقیقتی که باید به یاد داشته باشیم این است که یَهُوَه گاه توجه و علاقه‌اش را طوری به ما نشان می‌دهد که انتظارش را نداریم.‏ یَهُوَه به کسانی که تنها برای جلب توجه دیگران دست به اعمال خوب می‌زنند پاداش نمی‌دهد.‏ چرا؟‏ زیرا همان طور که عیسی گفت،‏ آنان پاداش خود را که تمجید و تحسین دیگران است به طور کامل دریافت کرده‌اند.‏ ‏(‏مَتّی ۶:‏۱-‏۵ خوانده شود.‏)‏ از طرف دیگر،‏ یَهُوَه که «امور نهان را می‌بیند،‏» کسانی را که با اعمالشان به دنبال جلب توجه دیگران نیستند،‏ در نظر دارد و به آنان پاداش می‌دهد.‏ او حتی گاهی اوقات پاداشی به آنان می‌دهد که انتظارش را ندارند.‏ در ادامه به بررسی چند نمونه می‌پردازیم.‏

۱۱.‏ یَهُوَه چگونه به مریم توجه و علاقه نشان داد؟‏

^۱۱ یَهُوَه مریم را که باکره‌ای جوان و فروتن بود به عنوان مادر عیسی برگزید.‏ مریم در شهر کوچک ناصره زندگی می‌کرد.‏ این شهر از اورشلیم و معبد زیبای آن فاصلهٔ زیادی داشت.‏ ‏(‏لوقا ۱:‏۲۶-‏۳۳ خوانده شود.‏)‏ چرا یَهُوَه مریم را انتخاب کرد؟‏ فرشتهٔ خدا جبرائیل به مریم گفت که او ‹مورد لطف خدا قرار گرفته است.‏› همچنین از صحبت‌های مریم با  خویشاوندش اِلیزابِت درمی‌یابیم که او رابطه‌ای بسیار نزدیک با یَهُوَه داشت.‏ (‏لو ۱:‏۴۶-‏۵۵‏)‏ بله،‏ یَهُوَه که شاهد اطاعت و وفاداری مریم بود،‏ برکتی به او داد که او هرگز انتظارش را نداشت.‏

۱۲،‏ ۱۳.‏ یَهُوَه چگونه هنگام تولّد عیسی و ۴۰ روز پس از آن به عیسی توجه و علاقه نشان داد؟‏

^۱۲ زمانی که عیسی به دنیا آمد،‏ یَهُوَه توجه و علاقهٔ خاصّی به او نشان داد.‏ یَهُوَه اجازه نداد که خبر تولّد عیسی به گوش مقامات و حاکمان اورشلیم و بیت‌لَحَم برسد.‏ او فرشتگان خود را نزد شبانان فروتنی که در دشت‌های بیت‌لَحَم بودند فرستاد تا تولّد عیسی را بر آنان آشکار سازد.‏ (‏لو ۲:‏۸-‏۱۴‏)‏ سپس آن شبانان به دیدن عیسی رفتند.‏ (‏لو ۲:‏۱۵-‏۱۷‏)‏ یوسف و مریم از این که می‌دیدند آن شبانان برای عیسی ارج و احترام خاصّی قائلند بسیار خوشحال و متعجب بودند!‏ حال،‏ توجه کنید که عملکرد شیطان چقدر با عملکرد یَهُوَه تفاوت داشت.‏ شیطان با فرستادن طالع‌بینانی برای دیدن عیسی و والدینش،‏ باعث شد که خبر تولّد عیسی به گوش تمام مردم اورشلیم برسد.‏ (‏مت ۲:‏۳‏)‏ نتیجهٔ عمل شیطان این بود که کودکان بی‌گناه بسیاری کشته شدند.‏—‏مت ۲:‏۱۶‏.‏

^۱۳ مطابق با قوانین اسرائیل،‏ چهل روز پس از تولّد عیسی،‏ مریم باید قربانی‌ای به یَهُوَه اهدا می‌کرد.‏ بدین منظور او به همراه یوسف و عیسی باید به معبد اورشلیم که حدود ۹ کیلومتر با بیت‌لَحَم فاصله داشت می‌رفت.‏ (‏لو ۲:‏۲۲-‏۲۴‏)‏ احتمالاً مریم در طی سفر به این فکر می‌کرد که آیا عیسی به دلیل نقشی که در آینده خواهد داشت،‏ مورد احترام کاهن معبد اورشلیم نیز قرار می‌گیرد.‏ عیسی در اورشلیم نیز مورد ارج و احترام قرار گرفت،‏ اما احتمالاً نه آن طور که مریم تصوّر می‌کرد!‏ یَهُوَه از طریق مردی «درستکار و خداترس» به نام شَمعون و نبیه‌ای به نام حَنّا که بیوه‌زنی ۸۴ ساله بود،‏ نشان داد که عیسی در آینده همان مسیح موعود خواهد شد.‏—‏لو ۲:‏۲۵-‏۳۸‏.‏

۱۴.‏ یَهُوَه چه برکاتی به مریم داد؟‏

^۱۴ آیا مریم به دلیل این که وفادارانه از عیسی مراقبت کرد و او را بزرگ کرد،‏ برکات دیگری نیز یافت؟‏ بله.‏ یَهُوَه برخی از اعمال و سخنان مریم را در کلام خود آورده است.‏ ظاهراً مریم در طول سه سال و نیم خدمت عیسی نمی‌توانست در کنار او باشد.‏ شاید به این دلیل که بیوه‌زن بود و باید در ناصره می‌ماند.‏ با این که او افتخار همراهی عیسی را در این مدت نداشت،‏ اما هنگام مرگ عیسی کنارش بود.‏ (‏یو ۱۹:‏۲۶‏)‏ بعدها نیز پیش از این که شاگردان عیسی در پِنتیکاست با روح‌القدس پر شوند،‏ مریم همراه شاگردان عیسی در اورشلیم بود.‏ (‏اعما ۱:‏۱۳،‏ ۱۴‏)‏ احتمالاً او نیز در کنار دیگر شاگردان با روح‌القدس پر شد.‏ اگر چنین باشد،‏ مریم تا به ابد در آسمان در کنار عیسی خواهد بود.‏ به راستی چه پاداش فوق‌العاده‌ای برای خدمت وفادارانهٔ مریم!‏

۱۵.‏ هنگامی که عیسی روی زمین بود یَهُوَه چگونه نشان داد که از او خشنود است؟‏

^۱۵ عیسی هرگز به دنبال این نبود که مورد تمجید رهبران مذهبی و سیاسی آن زمان قرار گیرد.‏ اما وقتی می‌دید که یَهُوَه او را دوست دارد بسیار تشویق می‌شد.‏ یَهُوَه سه بار مستقیماً از آسمان سخن گفت و توجه و علاقه‌اش را به عیسی نشان داد.‏ او پس از تعمید عیسی در رود اردن گفت:‏ «این است پسر من،‏ محبوب من که از او خشنودم.‏» (‏مت ۳:‏۱۷‏)‏ از قرار معلوم به جز عیسی،‏ تنها یحیای تعمید دهنده صدای یَهُوَه را شنید.‏ حدود یک سال پیش از مرگ عیسی نیز سه نفر از رسولان او صدای یَهُوَه را شنیدند که گفت:‏ «این است پسر من،‏ محبوب من که از او خشنودم؛‏ به او گوش  دهید.‏» (‏مت ۱۷:‏۵‏)‏ چند روز پیش از مرگ عیسی نیز یَهُوَه دوباره از آسمان با او سخن گفت.‏—‏یو ۱۲:‏۲۸‏.‏

۱۶،‏ ۱۷.‏ یَهُوَه چگونه به شکلی غیرمنتظره عیسی را ارج نهاد؟‏

^۱۶ عیسی از قبل می‌دانست که مردم او را کفرگو می‌خوانند و مرگی دردناک پیش رویش است.‏ با این حال دعا کرد که خواست یَهُوَه انجام شود نه خواست خودش.‏ (‏مت ۲۶:‏۳۹،‏ ۴۲‏)‏ عیسی هرگز به دنبال این نبود که توجه دیگران را به خود جلب کند،‏ بلکه تنها می‌خواست مورد تأیید یَهُوَه باشد.‏ از این رو «تیر شکنجه را تحمّل کرده،‏ شرمساری را بی‌اهمیت شمرد.‏» (‏عبر ۱۲:‏۲‏)‏ یَهُوَه چگونه نشان داد که عیسی مورد تأیید اوست؟‏

^۱۷ عیسی در انتهای خدمتش روی زمین،‏ در دعا از یَهُوَه خواست تا همان جایگاهی را که در آسمان نزد یَهُوَه داشت دوباره به او بدهد.‏ (‏یو ۱۷:‏۵‏)‏ در هیچ جای کتاب مقدّس نیامده است که عیسی انتظاری بیش از این داشته باشد.‏ او توقع نداشت که مقام و جایگاهی والاتر از قبل،‏ در آسمان نصیبش شود.‏ اما یَهُوَه طوری عیسی را ارج نهاد که او انتظارش را نداشت.‏ یَهُوَه پس از رستاخیز عیسی،‏ «مقامی برتر» در آسمان به او داد.‏ همچنین وجودی فناناپذیر به عیسی بخشید که تا آن زمان نصیب هیچ کس نشده بود.‏ * (‏فیلیپ ۲:‏۹؛‏ ۱تیمو ۶:‏۱۶‏)‏ به راستی که یَهُوَه به خدمت وفادارانهٔ عیسی به بهترین شکل پاداش داد!‏

۱۸.‏ چه چیز به ما کمک می‌کند که به دنبال شهرت و محبوبیت در این دنیا نباشیم؟‏

^۱۸ ما مصممیم که به دنبال شهرت و محبوبیت در این دنیا نرویم،‏ زیرا می‌خواهیم نزد یَهُوَه شناخته شویم.‏ بدین منظور،‏ باید به یاد داشته باشیم که یَهُوَه همیشه خادمان وفادارش را می‌شناسد و به آنان پاداش می‌دهد؛‏ پاداشی که شاید بیش از انتظار آنان باشد.‏ ما اکنون می‌توانیم بر برکاتی چشم بدوزیم که یَهُوَه در آینده نصیبمان می‌کند.‏ به‌علاوه،‏ همچنان که مشکلات و سختی‌های این دنیا را تحمّل می‌کنیم،‏ باید همواره به یاد داشته باشیم که این دنیا به همراه شهرت و آوازه‌اش به زودی از بین خواهد رفت.‏ (‏۱یو ۲:‏۱۷‏)‏ یَهُوَه پدر مهربانمان «بی‌انصاف نیست که عمل شما و محبتی را که به خاطر نام او ابراز داشته‌اید،‏ فراموش کند.‏» (‏عبر ۶:‏۱۰‏)‏ مطمئناً او برای ما پاداشی در نظر دارد که اکنون تصوّرش را هم نمی‌کنیم!‏