۱،‏ ۲.‏ چشم دوختن به یَهُوَه شامل چه می‌شود؟‏

ما امروزه در «زمان‌هایی سخت» زندگی می‌کنیم.‏ تا رسیدن به دنیای جدید که صلح و آرامش در آن برقرار خواهد بود،‏ شرایط از این نیز بدتر می‌شود.‏ (‏۲تیمو ۳:‏۱‏)‏ بنابراین بجاست که از خود بپرسیم،‏ ‹برای دریافت کمک و راهنمایی نگاهم به سوی کیست؟‏› احتمالاً بدون درنگ می‌گوییم،‏ «به سوی یَهُوَه» و این بهترین جواب است.‏

^۲ چشم دوختن به یَهُوَه شامل چه می‌شود؟‏ چگونه می‌توانیم اطمینان یابیم که هنگام رویارویی با مشکلات نگاهمان همواره به سوی اوست؟‏ قرن‌ها پیش مزمورنویس نشان داد که ما باید برای دریافت کمک چشمان خود را به سوی یَهُوَه برافرازیم.‏ ‏(‏مزمور ۱۲۳:‏۱-‏۴ خوانده شود.‏)‏ مزمورنویس این موضوع را به رابطهٔ یک خدمتکار با اربابش تشبیه کرد.‏ منظور او از این تشبیه چه بود؟‏ یک خدمتکار نه تنها برای دریافت خوراک و حمایت به اربابش روی می‌آورد،‏ بلکه به‌دقت به او چشم می‌دوزد تا دریابد که خواست اربابش چیست و سپس مطابق با آن عمل می‌کند.‏ به طور مشابه،‏ ما نیز باید هر روزه در کلام خدا جستجو کنیم تا دریابیم که یَهُوَه از شخص ما چه انتظاری دارد و راهنمایی او را دنبال کنیم.‏  تنها در این صورت می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که او در مواقع نیاز به ما کمک می‌کند.‏—‏افس ۵:‏۱۷‏.‏

۳.‏ چرا باید همواره اطمینان یابیم که به یَهُوَه چشم می‌دوزیم؟‏

^۳ با این که ما می‌دانیم باید همواره به یَهُوَه چشم بدوزیم،‏ ممکن است گاهی تمرکز خود را از دست بدهیم.‏ مارتا،‏ یکی از دوستان نزدیک عیسی به دلیل اضطراب زیاد توجهش به اموری معطوف شد که اهمیت چندانی نداشت.‏ کتاب مقدّس می‌گوید که او «سخت مشغول بود و تدارک بسیار می‌دید.‏» (‏لو ۱۰:‏۴۰-‏۴۲‏)‏ با این که مارتا ایمانی قوی داشت و در آن لحظه در کنار عیسی بود،‏ تمرکزش را از دست داد.‏ پس جای تعجب نیست که ما نیز گاهی تمرکز خود را از دست بدهیم.‏ اما چه چیز می‌تواند مانع شود که همواره به یَهُوَه چشم بدوزیم؟‏ در این مقاله بررسی خواهیم کرد که چطور اعمال دیگران می‌تواند تمرکز ما را بر هم زند.‏ همچنین می‌آموزیم که چگونه همواره به یَهُوَه چشم بدوزیم.‏

۴.‏ چرا باعث تعجب است که موسی افتخار ورود به سرزمین موعود را از دست داد؟‏

^۴ موسی برای دریافت کمک و راهنمایی به یَهُوَه روی می‌آورد.‏ او «ثابت‌قدم بود،‏ چنان که گویی آن نادیده را می‌دید.‏» ‏(‏عبرانیان ۱۱:‏۲۴-‏۲۷ خوانده شود.‏)‏ کتاب مقدّس در مورد او می‌گوید:‏ «تا کنون پیامبری همچون موسی در اسرائیل برنخاسته است که خداوند او را رو در رو شناخته باشد.‏» (‏تث ۳۴:‏۱۰‏)‏ با این که موسی چنین رابطهٔ نزدیکی با یَهُوَه داشت،‏ افتخار ورود به سرزمین موعود را از دست داد.‏ (‏اعد ۲۰:‏۱۲‏)‏ چه چیز باعث لغزش او شد؟‏

۵-‏۷.‏ کمی پس از این که اسرائیلیان مصر را ترک کردند چه اتفاقی افتاد و موسی چه کرد؟‏

^۵ در کمتر از دو ماه پس از خروج اسرائیلیان از مصر،‏ قبل از این که به کوه سینا برسند مشکلی به وجود آمد.‏ آنان به دلیل کمبود آب به موسی شکوه و شکایت کردند.‏ وضعیت به قدری جدّی شد که موسی نزد خدا فریاد برآورد و گفت:‏ «با این قوم چه کنم؟‏ نزدیک است سنگسارم کنند.‏» (‏خرو ۱۷:‏۴‏)‏ یَهُوَه به موسی فرمانی واضح و روشن داد.‏ موسی می‌بایست چوبدستی خود را به صخرهٔ حوریب می‌زد تا از آن صخره آب بیرون آید.‏ در کتاب مقدّس می‌خوانیم که «موسی در برابر دیدگان مشایخ اسرائیل چنین کرد.‏» اسرائیلیان از آن آب نوشیدند و به این شکل مشکل حل شد.‏—‏خرو ۱۷:‏۵،‏ ۶‏.‏

^۶ گزارش کتاب مقدّس در ادامه می‌گوید که موسی «آن مکان را مَسَّه و مِریبَه نامید،‏ زیرا بنی‌اسرائیل مجادله کردند و خداوند را آزمودند و گفتند:‏ ‹آیا خداوند در میان ما هست یا نه؟‏›» (‏خرو ۱۷:‏۷‏)‏ آن نام‌ها برای آن مکان بسیار مناسب بود،‏ زیرا مَسَّه به معنی «آزمایش» و مِریبَه به معنی «مجادله» می‌باشد.‏

^۷ یَهُوَه چه دیدی نسبت به اتفاقی که در مِریبَه افتاد داشت؟‏ او اعمال اسرائیلیان را تنها نافرمانی از موسی نمی‌دانست،‏ بلکه نافرمانی از خود و بی‌احترامی به اختیارات خود می‌دانست.‏ ‏(‏مزمور ۹۵:‏۸،‏ ۹ خوانده شود.‏)‏ عمل اسرائیلیان بسیار اشتباه بود.‏ اما موسی واکنشی صحیح داشت؛‏ او به یَهُوَه چشم دوخت و راهنمایی‌های او را به‌دقت انجام داد.‏

۸.‏ در اواخر سفر ۴۰ سالهٔ اسرائیلیان در بیابان چه اتفاقی افتاد؟‏

^۸ حدود ۴۰ سال بعد یعنی در اواخر سفر اسرائیلیان در بیابان اتفاق مشابهی افتاد.‏ اسرائیلیان به مکانی در نزدیکی قادِش و نزدیک به مرز سرزمین موعود رسیده  بودند.‏ این مکان نیز مِریبَه نام داشت.‏ * آنان دوباره به دلیل کمبود آب به موسی شکایت می‌کردند.‏ (‏اعد ۲۰:‏۱-‏۵‏)‏ اما این بار واکنش موسی متفاوت بود.‏

۹.‏ یَهُوَه چه فرمانی به موسی داد و موسی چگونه عمل کرد؟‏ (‏تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏

^۹ موسی نسبت به شکایت اسرائیلیان چه واکنشی داشت؟‏ او دوباره برای دریافت راهنمایی به یَهُوَه روی آورد.‏ اما این بار یَهُوَه به او نگفت که چوبدستی‌اش را به صخره بزند.‏ بلکه موسی می‌بایست چوبدستی‌اش را بردارد،‏ مردم را در جلوی صخره گرد آورد و سپس با صخره صحبت کند.‏ ‏(‏اعد ۲۰:‏۶-‏۸‏)‏ اما موسی با صخره صحبت نکرد.‏ او احساس خشم و عصبانیتش را بیرون ریخت و بر سر جماعت چنین فریاد زد:‏ «ای یاغیان گوش فرا دهید:‏ آیا باید از این صخره آب برای شما بیرون آوریم؟‏» سپس چوبدستی‌اش را نه یک بار بلکه دو بار به صخره زد.‏—‏اعد ۲۰:‏۱۰،‏ ۱۱‏.‏

۱۰.‏ واکنش یَهُوَه نسبت به اعمال موسی چه بود؟‏

^۱۰ یَهُوَه به شدّت از موسی عصبانی و خشمگین شد.‏ (‏تث ۱:‏۳۷؛‏ ۳:‏۲۶‏)‏ چرا؟‏ احتمالاً عصبانیت یَهُوَه تنها یک دلیل نداشت.‏ همان طور که پیش از این اشاره شد،‏ یک دلیل آن می‌تواند این باشد که موسی از فرمان او اطاعت نکرد.‏

۱۱.‏ چرا ضربه‌ای که موسی به صخره زد،‏ ممکن است معجزهٔ یَهُوَه را در دید اسرائیلیان کوچک جلوه داده باشد؟‏

^۱۱ احتمال دیگری نیز وجود دارد.‏ صخره‌هایی که در مکان اول وجود داشت از جنس گرانیت سفت و محکم بودند.‏ بنابراین حتی اگر به‌شدّت به آن‌ها ضربه زده شود،‏ هیچ کس انتظار ندارد که از این نوع صخره آب بیرون آید.‏ اما صخره‌هایی که در مکان دوم وجود داشت از جنس سنگ آهک بودند که به محکمی گرانیت نیست.‏ این نوع سنگ‌ها روزنه‌دار و نفوذپذیر هستند.‏ بنابراین آب به درون این صخره‌ها نفوذ می‌کند و مردم معمولاً با ایجاد حفره‌ای در آن‌ها می‌توانند به منبع آب دسترسی داشته باشند.‏ هنگامی که موسی به جای صحبت کردن با صخره،‏ دو بار بر آن صخره کوبید،‏ ممکن بود مردم فکر کنند که به دلیل عوامل طبیعی آب از آن صخره بیرون آمده است،‏ نه از طریق معجزهٔ یَهُوَه!‏ * البته نمی‌توانیم از این موضوع کاملاً مطمئن باشیم.‏

۱۲.‏ دلیل خشم و عصبانیت یَهُوَه نسبت به موسی و هارون چه بود؟‏

^۱۲ احتمالاً خشم و عصبانیت یَهُوَه نسبت به موسی و هارون دلیل دیگری نیز داشت.‏ موسی به اسرائیلیان چنین گفت:‏ «آیا باید از این صخره آب برای شما بیرون آوریم؟‏» توجه کنید که موسی از ضمیر ‏‹ما› استفاده کرد.‏ احتمالاً منظور او خودش و هارون بود.‏ موسی با این سخنش به یَهُوَه که منشأ اصلی آن معجزه بود بی‌احترامی کرد.‏ مزمور ۱۰۶:‏۳۲،‏ ۳۳ درستی این موضوع را نشان می‌دهد.‏ در آنجا می‌خوانیم:‏ «نزد آبهای مِریبَه خداوند را خشمگین کردند،‏ و حتی موسی به سبب ایشان زیان دید؛‏ زیرا روح وی را مکدر ساختند،‏ و سخن نسنجیده بر زبان او جاری شد.‏» ‏(‏اعد ۲۷:‏۱۴‏)‏ در واقع موسی  احترام و ارجی را که درخور یَهُوَه بود،‏ به او نسبت نداد.‏ یَهُوَه به موسی و هارون چنین گفت:‏ «شما نزد آبهای مِریبَه از فرمان من سرپیچی کردید.‏» (‏اعد ۲۰:‏۲۴‏)‏ به‌راستی که موسی و هارون گناهی جدّی مرتکب شدند!‏

۱۳.‏ چرا داوری یَهُوَه در مورد موسی بجا و عادلانه بود؟‏

^۱۳ موسی و هارون به دلیل رهبری قوم خدا مسئولیت سنگینی بر عهده داشتند و باید در مقابل آن به یَهُوَه جوابگو می‌بودند.‏ (‏لو ۱۲:‏۴۸‏)‏ مدتی پیش از آن،‏ یَهُوَه اسرائیلیان را به دلیل نافرمانی‌شان از ورود به سرزمین موعود منع کرده بود.‏ (‏اعد ۱۴:‏۲۶-‏۳۰،‏ ۳۴‏)‏ بنابراین بجا و عادلانه بود که وقتی موسی نافرمانی کرد،‏ یَهُوَه او را نیز از ورود به سرزمین موعود بازدارد.‏ بلی،‏ موسی نیز مانند دیگر اسرائیلیان نافرمان اجازه نداشت وارد سرزمین موعود شود.‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ چه چیز باعث نافرمانی موسی شد؟‏

^۱۴ چه چیز باعث شد که موسی نافرمانی کند؟‏ دوباره توجه کنید که مزمور ۱۰۶:‏۳۲،‏ ۳۳ می‌گوید:‏ «نزد آبهای مِریبَه خداوند را خشمگین کردند،‏ و حتی موسی به سبب ایشان زیان دید؛‏ زیرا روح وی را مکدر ساختند،‏ و سخن نسنجیده بر زبان او جاری شد.‏» با این که اسرائیلیان در واقع یَهُوَه را خشمگین ساختند،‏ موسی بود که تلخ‌کام و عصبانی شد.‏ عدم خویشتنداری موسی باعث شد که سخنی نسنجیده بر زبان آورد و به عواقب آن فکر نکند.‏

^۱۵ موسی اجازه داد که اعمال دیگران تمرکز او را بر هم زند و او را از چشم دوختن به یَهُوَه بازدارد.‏ اولین بار که اسرائیلیان به دلیل کمبود آب شکایت کردند،‏ موسی واکنشی صحیح نشان داد.‏ (‏خرو ۷:‏۶‏)‏ اما احتمالاً نافرمانی اسرائیلیان در طول سال‌ها،‏ او را خسته و ناامید کرده بود.‏ بنابراین شاید او این بار به جای جلال دادن یَهُوَه،‏ بر احساسات خود تمرکز کرده بود.‏

۱۶.‏ چرا عمل موسی برای ما اهمیت دارد؟‏

^۱۶ اگر موسی که نبی‌ای وفادار بود،‏ منحرف شد و لغزش خورد،‏ ممکن است برای ما نیز چنین اتفاقی بیفتد.‏ ما نیز مانند موسی در آستانهٔ ورود به سرزمین موعود هستیم؛‏ یعنی دنیای جدید که یَهُوَه وعدهٔ آن را داده است.‏ (‏۲پطر ۳:‏۱۳‏)‏ مسلّماً هیچ یک از ما نمی‌خواهد این افتخار را از دست بدهد.‏ بنابراین برای رسیدن به این هدف باید همواره به یَهُوَه چشم بدوزیم و خواست او را انجام دهیم.‏ (‏۱یو ۲:‏۱۷‏)‏ ما از اشتباه موسی چه درس‌هایی می‌آموزیم؟‏

۱۷.‏ چگونه می‌توانیم هنگام یأس و ناامیدی خویشتندار بمانیم؟‏

^۱۷ تسلیم یأس و ناامیدی نشوید.‏ گاهی اوقات شاید ما مرتباً با مشکلی خاص مواجه شویم.‏ با این حال کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «از اعمال نیکو دست نکشیم؛‏ زیرا در وقت معین درو خواهیم کرد،‏ اگر خسته نشویم.‏» (‏غلا ۶:‏۹؛‏ ۲تسا ۳:‏۱۳‏)‏ زمانی که از چیزی خسته یا ناامید می‌شویم یا اختلافات شخصیتی مرتباً باعث رنجش ما می‌شود،‏ آیا می‌توانیم سخنان و رفتارمان را کنترل کنیم؟‏ (‏امث ۱۰:‏۱۹؛‏ ۱۷:‏۲۷؛‏ مت ۵:‏۲۲‏)‏ هنگامی که دیگران ما را خشمگین می‌کنند باید ‹آن را به غضب خدا واگذاریم.‏› ‏(‏رومیان ۱۲:‏۱۷-‏۲۱ خوانده شود.‏)‏ منظور از این آیه این است که به جای عصبانی شدن،‏ باید صبورانه در انتظار یَهُوَه باشیم تا در زمان مناسب به ما در آن مشکل یاری رساند.‏ اما اگر چنین نکنیم و قصد تلافی داشته باشیم،‏ در واقع به یَهُوَه بی‌احترامی کرده‌ایم.‏

۱۸.‏ دربارهٔ اطاعت از دستورالعمل‌های یَهُوَه چه چیز را باید به یاد داشته باشیم؟‏

 ^۱۸ جدیدترین دستورالعمل‌های یَهُوَه را به‌دقت دنبال کنید.‏ آیا ما وفادارانه به دستورالعمل‌های جدید یَهُوَه عمل می‌کنیم؟‏ اگر چنین است نباید همیشه مطابق روشی که در گذشته عمل می‌کردیم پیش برویم.‏ بلکه باید بدون درنگ دستورالعمل‌های جدیدی را که یَهُوَه از طریق سازمانش به ما می‌دهد دنبال کنیم.‏ (‏عبر ۱۳:‏۱۷‏)‏ همچنین باید مراقب باشیم ‹از آنچه نوشته شده است فراتر نرویم.‏› (‏۱قر ۴:‏۶‏)‏ به این شکل می‌توانیم همواره به یَهُوَه چشم بدوزیم.‏

۱۹.‏ چگونه می‌توانیم مانع شویم که اشتباهات دیگران به رابطهٔ ما با یَهُوَه صدمه زند؟‏

^۱۹ نگذارید اشتباهات دیگران به رابطهٔ شما با یَهُوَه صدمه زند.‏ اگر ما همواره به یَهُوَه چشم بدوزیم،‏ اجازه نخواهیم داد که اعمال دیگران ما را ناراحت و عصبانی کند یا به رابطه‌مان با یَهُوَه خدشه‌ای وارد کند.‏ اگر ما مانند موسی در سازمان یَهُوَه مسئولیت‌هایی داریم،‏ این موضوع از اهمیت بیشتری برخوردار می‌شود.‏ همهٔ ما باید ‹همچنان تلاش کنیم که نجات خود را با ترس و لرز به انجام رسانیم.‏› با این حال باید به یاد داشته باشیم که داوری یَهُوَه بر اساس اصولی خشک و انعطاف‌ناپذیر نیست.‏ (‏فیلیپ ۲:‏۱۲‏)‏ هر چه مسئولیتمان سنگین‌تر باشد،‏ یَهُوَه از ما انتظار بیشتری دارد.‏ (‏لو ۱۲:‏۴۸‏)‏ اما اگر یَهُوَه را با تمام وجود دوست داشته باشیم،‏ هیچ چیز نمی‌تواند باعث لغزش ما شود و به رابطهٔ ما با او صدمه زند.‏—‏مز ۱۱۹:‏۱۶۵؛‏ روم ۸:‏۳۷-‏۳۹‏.‏

۲۰.‏ ما باید به چه کاری مصمم باشیم؟‏

^۲۰ ما امروزه در دوران سختی زندگی می‌کنیم.‏ بنابراین بسیار مهم است که همواره به یَهُوَه،‏ یعنی آن که ‹در آسمانها بر تخت نشسته است› چشم بدوزیم تا دریابیم که از ما چه انتظاری دارد.‏ باشد که هیچ گاه اجازه ندهیم اعمال دیگران به رابطهٔ ما با یَهُوَه خدشه‌ای وارد کند.‏ نمونهٔ موسی و آنچه برای او اتفاق افتاد درس مهمی به ما می‌آموزد.‏ ما نباید با دیدن ناکاملی اطرافیانمان،‏ ناراحت یا عصبانی شویم.‏ بلکه باید مصمم باشیم که ‹بر یهوه خدایمان چشم بدوزیم تا ما را فیض بخشد.‏›—‏مز ۱۲۳:‏۱،‏ ۲‏.‏