1. Yehova neden haklı olarak her şeyin sahibidir? (Makalenin başındaki resme bakın.)

HER ŞEY Yehova’ya aittir. “Gökler, göklerin göğü, yeryüzü ve üzerindeki her şey” O’nundur (Tekr. 10:14; Vah. 4:11). Tüm insanları Yehova yarattığı için hepimiz O’na aitiz (Mezm. 100:3). Bununla birlikte, tarih boyunca Tanrı bazı grupları özel bir şekilde sahiplendi.

2. Kutsal Kitapta Yehova’nın özel olarak sahiplendiği hangi gruplardan söz edilir?

² Örneğin 135. Mezmur eski İsrail’de Yehova’ya sadakatle tapınanlardan “O’nun Kendi halkı” diye bahseder (Mezm. 135:4). Ayrıca Hoşea kitabı, İsrailli olmayan bazı kişilerin de Yehova’nın halkı olacağını bildirmişti (Hoş. 2:23). Hoşea’nın sözleri, Yehova Yahudi olmayan kişileri Mesih’le birlikte gökte hüküm sürmek üzere seçmeye başlayınca gerçekleşti (Elçi. 10:45; Rom. 9:23-26). Kutsal ruh tarafından meshedilen bu kişiler “kutsal millet” olarak adlandırılır. Onlar ‘Tanrı’nın toplumudurlar’ (1. Pet. 2:9, 10). Peki yeryüzünde sonsuz yaşam ümidi olan sadık Hıristiyanlar için ne denebilir? Yehova onlardan da “halkım” ve “seçtiklerim” diye söz eder (İşa. 65:22).

3. (a) Bugün kimler Yehova’yla özel bir ilişkiye sahip? (b) Bu makalede neyi ele alacağız?

 ³ Günümüzde, gökte yaşama ümidine sahip “küçük sürü” ve yeryüzünde yaşama ümidine sahip “başka koyunlar” Yehova’nın Kendi toplumu olarak gördüğü ‘tek sürüyü’ oluşturuyor (Luka 12:32; Yuhn. 10:16). Bize Kendisiyle özel bir ilişkiye sahip olma ayrıcalığı tanıdığı için Yehova’ya minnettarız ve elbette minnettarlığımızı göstermek isteriz. Bu makalede bunu nasıl yapabileceğimizi ele alacağız.

4. Yehova’ya minnettar olduğumuzu nasıl gösterebiliriz? İsa bunu nasıl yaptı?

⁴ Yehova’ya minnettarlığımızı göstermenin bir yolu kendimizi tüm yürekle O’na adamaktır. Vaftiz edildiğimizde, Yehova’ya ait olduğumuzu ve O’na boyun eğmeye istekli olduğumuzu herkesin önünde gösteririz (İbr. 12:9). İsa da vaftiz edildiğinde Yehova’ya bir bakıma şöyle dedi: “Senin isteğini yapmaktan zevk alırım ey Tanrım” (Mezm. 40:7, 8). O Tanrı’ya adanmış bir toplumun içinde doğmuş olsa da, kendini Yehova’nın isteğini yapmak üzere O’na sundu.

5, 6. (a) İsa vaftiz edildiğinde Yehova ne hissetti? (b) Her şey Yehova’ya ait olsa da O bizim adağımıza neden değer verir? Örnek verin.

⁵ İsa vaftiz edildiğinde Yehova ne hissetti? Kayıt şöyle diyor: “İsa vaftiz edildikten sonra hemen sudan çıktı. İşte, gökler açılmıştı ve Yahya Tanrı’nın ruhunun bir güvercin gibi onun üzerine indiğini gördü. O sırada göklerden gelen bir ses de şunları söylüyordu: ‘Sevgili oğlum budur, ondan memnunum’” (Mat. 3:16, 17). İsa zaten Yehova’ya aitti. Fakat O’ndan başka hiç kimseye hizmet etmek istemediğini gösterdiğinde Tanrı çok mutlu oldu. Benzer şekilde biz de hayatımızı O’na adadığımızda Yehova çok mutlu olur ve bize bereket verir (Mezm. 149:4).

⁶ Bir adamın bahçesine çok güzel çiçekler ektiğini hayal edin. Bir gün küçük kızı çiçeklerden birini koparıp ona hediye ediyor. Çiçek zaten adama ait değil mi? Kız babasına ait olan bir şeyi nasıl ona verebilir ki? Böyle sorular sevgi dolu bir babanın aklından bile geçmez. Onun için kızının getirdiği tek bir çiçek, bahçesindeki tüm çiçeklerden daha değerlidir. Benzer şekilde kendimizi seve seve Yehova’ya adadığımızda O da böyle mutlu olur (Çık. 34:14).

7. Malaki’nin sözlerine göre Yehova Kendisine seve seve hizmet edenler hakkında ne hisseder?

⁷ Malaki 3:16’yı okuyun. Henüz kendinizi Tanrı’ya adayıp vaftiz edilmediyseniz bu adımın önemi üzerinde düşünün. Gerçek şu ki tüm insanlar gibi siz de var olduğunuz andan beri Yehova’ya aitsiniz. Ama egemenliğini kabul edip kendinizi O’na adadığınızda Tanrı’nın ne kadar mutlu olacağını düşünün (Özd. 23:15). Yehova Kendisine seve seve hizmet edenleri tanır ve isimlerini ‘anılma kitabına’ yazar.

8, 9. Yehova, ismi ‘anılma kitabında’ yazılı olanlardan ne bekler?

⁸ İsmimizin Yehova’nın ‘anılma kitabında’ yazılı kalmasını istiyorsak yapmamız gereken bazı şeyler var. Malaki ‘Yehova’dan korkmamız ve ismini  düşünmemiz’ gerektiğine özel olarak dikkat çekti. Tanrı dışında birine ya da bir şeye tapınmak ya da bu anlama gelebilecek bir bağlılık duymak, ismimizin Yehova’nın hayat kitabından silinmesiyle sonuçlanır (Çık. 32:33; Vah. 3:5).

⁹ Dolayısıyla Yehova’ya adağımız, O’nun isteğini yapacağımıza söz vermekten ve vaftiz edilmekten ibaret değildir. Bunlar hayatımızda bir kez attığımız adımlardır ama Yehova’ya ibadet etmek ömür boyu sürer. Yaşadığımız sürece Yehova’ya itaatli olduğumuzu her gün davranışlarımızla göstermeliyiz (1. Pet. 4:1, 2).

10. Yehova’ya kulluk edenlerle etmeyenler arasında nasıl bir fark olmalı?

¹⁰ Önceki makalede Kain, Süleyman ve İsrailoğullarının, Yehova’ya ibadet ettiklerini söyledikleri halde O’na vefalı olmadıklarını gördük. Onlarla ilgili kayıtlar şunu gösteriyor: Gerçekten Yehova’ya ait olanlar, doğruluğun tarafında ve kötülüğün karşısında tavır almalı (Rom. 12:9). Yehova, “doğru kişiyle kötü kişi, Tanrı’ya kulluk edenle etmeyen arasında” belirgin bir fark olacağını söyledi (Mal. 3:18).

11. Sadece Yehova’ya ait olduğumuzu neden herkes görebilmeli?

¹¹ Bu durumda, Yehova’ya bizi toplumuna kabul ettiği için minnettar olduğumuzu göstermenin başka bir yolu daha var. Ruhi ilerleyişimiz ‘açıkça görülmeli’ (1. Tim. 4:15; Mat. 5:16). Kendinize şöyle sorun: “Yehova’ya tam anlamıyla vefalı olduğumu herkes görebiliyor mu? Kendimi Yehova’nın Şahidi olarak tanıtmak için fırsat kolluyor muyum?” Yehova bizi toplumuna kabul ettikten sonra biz O’na ait olduğumuzu söylemekten utanırsak bu O’nu kim bilir ne kadar üzer! (Mezm. 119:46; Markos 8:38’i okuyun).

12, 13. Bazıları Yehova’nın Şahidi olarak tanınmalarını zorlaştıran hangi davranışlarda bulunuyor?

 ¹² Ne yazık ki bazı Şahitler “bu dünyanın ruhunu” yansıtıyor. Bu nedenle Yehova’ya tapınmayanlarla aralarında belirgin bir fark kalmıyor (1. Kor. 2:12). Dünyanın ruhu ‘beden arzularını’ besler (Efes. 2:3). Örneğin bazıları, verilen tüm öğütlere rağmen hâlâ ölçülü giyinmiyor. İbadetlere gelirken bile dar ve açık giysiler giyiyorlar. Ya da sıra dışı saç modelleri seçiyorlar (1. Tim. 2:9, 10). Sonuçta, toplum içindeyken onların Yehova’nın mı yoksa dünyanın mı dostu olduğu anlaşılmayabilir (Yak. 4:4).

¹³ Bazı kardeşler de dünya ile aralarındaki farkı belirsizleştiren başka şeyler yapıyor. Sosyal buluşmalarda Hıristiyanlara yakışmayan davranışlar sergiliyor ve uygun olmayan şekilde dans ediyorlar. Sosyal medyada ruhi düşünüşlü birinin paylaşmayacağı fotoğraflar paylaşıyor ve yorumlar yazıyorlar. Bu kişiler ciddi bir günah işlememiş ve cemaat tarafından terbiye edilmemiş olabilir, fakat dünyadan farklı olmak için mücadele veren kardeşleri olumsuz etkileyebilirler (1. Petrus 2:11, 12’yi okuyun).

14. Yehova’yla aramızdaki özel ilişkiyi korumak için ne yapmalıyız?

¹⁴ Dünyadaki her şey, ‘bedenin arzusuna, gözlerin arzusuna ve gösteriş merakına’ odaklanmamız için tasarlanmıştır (1. Yuhn. 2:16). Ancak bizler Yehova’ya aitiz, bu nedenle “Tanrı’nın isteğine aykırı her şeyi ve dünyevi arzuları reddetmemiz ve şimdiki ortamda sağduyu, doğruluk ve Tanrı’ya bağlılık göstererek yaşamamız” gerekir (Tit. 2:12). Konuşma tarzımız, yeme içme alışkanlıklarımız, giyim tarzımız, dış görünüşümüz ve iş ahlakımız, evet yaptığımız her şey, Yehova’ya tam anlamıyla bağlı olduğumuzu herkese göstermeli (1. Korintoslular 10:31, 32’yi okuyun).

15. İman kardeşlerimize neden iyilikle ve sevgiyle davranmalıyız?

¹⁵ Yehova’yla dostluğumuza duyduğumuz minnettarlık, iman kardeşlerimize davranışlarımızdan belli olur. Onların da Yehova’ya ait olduğunu aklımızdan hiç çıkarmazsak kardeşlerimize her zaman iyilikle ve sevgiyle davranırız (1. Sel. 5:15). İsa takipçilerine şöyle dedi: “Aranızda sevgi olursa, herkes benim öğrencilerim olduğunuzu bununla bilecek” (Yuhn. 13:35).

16. Musa Kanunu Yehova’nın, halkına çok değer verdiğini nasıl gösteriyor?

¹⁶ İman kardeşlerimize nasıl davranmamız gerektiğini anlamak için şunu düşünelim: Yehova’nın mabedindeki takımlar pak tapınmaya adanmıştı. Musa Kanununda bu takımlarla nasıl ilgilenilmesi gerektiği konusunda ayrıntılı talimatlar vardı ve bunları ihlal etmenin cezası ölümdü (Say. 1:50, 51). Yehova pak tapınmayla bağlantılı eşyaların korunmasına bu kadar özen gösterdiyse, hayatını O’na adamış vefalı kullarını korumaya çok daha fazla önem vermez mi? Yehova’nın şu sözleri, halkına çok değer verdiğini gösteriyor: “Size dokunan Benim gözbebeğime dokunmuş olur” (Zek. 2:8).

17. Yehova’nın bize ‘kulak verip dinlemesi’ ne anlama gelir?

¹⁷ Malaki kitabında Yehova’nın, kulları birbiriyle konuşurken ‘kulak verip dinlediğini’ okuruz (Mal. 3:16). Gerçekten de “Yehova, Kendisine ait olanları tanır” (2. Tim. 2:19). O yaptığımız ve söylediğimiz her şeyin farkındadır (İbr. 4:13). Eğer kardeşlerimize iyilikle davranmazsak Yehova bunu fark eder. Öte yandan birbirimize konuksever, cömert, bağışlayıcı ve iyilikle davrandığımızda Yehova’nın bunu da fark edeceğinden emin olabiliriz (İbr. 13:16; 1. Pet. 4:8, 9).

18. Yehova’nın toplumunda olma ayrıcalığı için minnettar olduğumuzu nasıl gösterebiliriz?

¹⁸ Elbette hepimiz toplumunda olma ayrıcalığı için Yehova’ya minnettar olduğumuzu göstermek istiyoruz. Tanrı’ya ait olduğumuzu kabul etmenin ve kendimizi gönüllü olarak O’na adamanın, hayattaki en hikmetli karar olduğunu biliyoruz. “Yoldan çıkmış bozuk bir neslin ortasında” yaşasak da, ‘kusursuz ve saf olabilir ve dünyanın ışıkları olarak parlayabiliriz’ (Filip. 2:15, 16). Bunun için kötülüğe karşı kararlı bir tavır alırız (Yak. 4:7). Ayrıca iman kardeşlerimizin de Yehova’ya ait olduğunu aklımızda tutarak onları sever ve saygı duyarız (Rom. 12:10).

19. Yehova Kendisine ait olanları nasıl ödüllendirir?

¹⁹ Kutsal Kitap şu vaatte bulunur: “Yehova halkını terk etmez” (Mezm. 94:14). Başımıza ne gelirse gelsin bu vaat değişmez. Ölüm bile Yehova’nın bizi sevmesine engel olamaz (Rom. 8:38, 39). “Yaşarsak Yehova için yaşıyoruz, ölürsek de Yehova için ölüyoruz. Dolayısıyla, yaşarsak da ölürsek de Yehova’ya aitiz” (Rom. 14:8). Yehova’nın ölmüş olan tüm dostlarını dirilteceği günü özlemle bekliyoruz (Mat. 22:32). Ayrıca daha şimdiden tattığımız pek çok nimet var. Kutsal Kitabın dediği gibi, “Ne mutlu Tanrısı Yehova olan millete! Ne mutlu Kendi halkı olarak seçtiklerine!” (Mezm. 33:12).