ΛΟΓΩ των αυξανόμενων πιέσεων σε αυτές τις «τελευταίες ημέρες», ο λαός του Ιεχωβά χρειάζεται μακροθυμία περισσότερο από ποτέ άλλοτε. (2 Τιμ. 3:1-5) Στον κόσμο που μας περιβάλλει, πολλοί άνθρωποι αγαπούν μόνο τον εαυτό τους, είναι αδιάλλακτοι και δεν έχουν εγκράτεια. Συνήθως, όσοι εκδηλώνουν τέτοια χαρακτηριστικά είναι κάθε άλλο παρά μακρόθυμοι. Γι’ αυτό, κάθε Χριστιανός πρέπει να αναρωτηθεί: “Μήπως με έχει επηρεάσει η έλλειψη μακροθυμίας του κόσμου; Τι σημαίνει να είμαι πραγματικά μακρόθυμος; Και πώς μπορώ να κάνω αυτή την εξαιρετική Χριστιανική ιδιότητα μόνιμο κομμάτι της προσωπικότητάς μου;”

Σύμφωνα με τη Γραφική έννοια της λέξης, μακροθυμία δεν είναι απλώς η ανοχή μιας δύσκολης κατάστασης. Ο άνθρωπος που διαθέτει θεοειδή μακροθυμία υπομένει με σκοπό. Βλέπει πέρα από τις δικές του ανάγκες και σκέφτεται το καλό εκείνου που προκαλεί μια δυσάρεστη κατάσταση. Γι’ αυτόν τον λόγο, όταν τον αδικούν ή τον προκαλούν, ο μακρόθυμος άνθρωπος αρνείται να παραιτηθεί από την ελπίδα για βελτίωση της διαταραγμένης σχέσης. Εύλογα λοιπόν, η Αγία Γραφή κατατάσσει τη “μακροθυμία” πρώτη σε έναν μακροσκελή κατάλογο με εξαίρετες ιδιότητες που πηγάζουν από την αγάπη. * (1 Κορ. 13:4) Επίσης, τη συγκαταλέγει στις πτυχές του “καρπού του πνεύματος”. (Γαλ. 5:22, 23) Τι απαιτείται όμως από εμάς προκειμένου να καλλιεργούμε αυτή τη θεϊκή ιδιότητα;

Προκειμένου να καλλιεργούμε την ιδιότητα της μακροθυμίας, πρέπει να προσευχόμαστε για τη βοήθεια του πνεύματος του Ιεχωβά, το οποίο εκείνος δίνει σε όσους εμπιστεύονται και βασίζονται σε αυτόν. (Λουκ. 11:13) Όσο ισχυρό όμως και αν είναι το πνεύμα του Θεού, χρειάζεται να κάνουμε και εμείς το μέρος μας και να ενεργούμε σε αρμονία με τις προσευχές μας. (Ψαλμ. 86:10, 11) Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να εκδηλώνουμε μακροθυμία κάθε μέρα ώστε αυτή η ιδιότητα να ριζώσει στην καρδιά μας. Αλλά ακόμα και τότε, ίσως χρειαστεί να κάνουμε και κάτι άλλο ώστε να γίνει η μακροθυμία μόνιμο χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς μας. Τι ακριβώς;

Μπορούμε να καλλιεργούμε μακροθυμία αν εξετάζουμε το τέλειο παράδειγμα του Ιησού και το μιμούμαστε. Σε αρμονία με αυτό το παράδειγμα, ο απόστολος Παύλος περιέγραψε υπό θεϊκή έμπνευση «τη νέα προσωπικότητα», η οποία περιλαμβάνει τη «μακροθυμία», και μας πρότρεψε να αφήνουμε “την ειρήνη του Χριστού να κυβερνάει την καρδιά μας”. (Κολ. 3:10, 12, 15) Θα αφήνουμε αυτή την ειρήνη να «κυβερνάει» την καρδιά μας αν, όπως ο Ιησούς, πιστεύουμε ακράδαντα ότι ο Θεός στον ορισμένο Του καιρό θα διορθώσει τα ζητήματα που μας απασχολούν. Όταν ακολουθούμε το παράδειγμα του Ιησού, δεν θα εξαπτόμαστε φτάνοντας στο σημείο να χάνουμε τη μακροθυμία μας, ό,τι και αν συμβαίνει γύρω μας.​—Ιωάν. 14:27· 16:33.

Αν και λαχταρούμε να δούμε τον υποσχεμένο νέο κόσμο του Θεού, μαθαίνουμε να είμαστε πιο  μακρόθυμοι καθώς στοχαζόμαστε πόσο μακρόθυμος είναι ο Ιεχωβά μαζί μας. Οι Γραφές μάς διαβεβαιώνουν: «Ο Ιεχωβά δεν αργοπορεί όσον αφορά την υπόσχεσή του, όπως νομίζουν μερικοί, αλλά είναι μακρόθυμος μαζί σας επειδή δεν θέλει να καταστραφεί κανείς αλλά όλοι να φτάσουν σε μετάνοια». (2 Πέτρ. 3:9) Αναλογιζόμενοι τη μακροθυμία που μας δείχνει ο Ιεχωβά, δεν υποκινούμαστε να είμαστε και εμείς πιο μακρόθυμοι με τους άλλους; (Ρωμ. 2:4) Με αυτά υπόψη, ποιες είναι μερικές καταστάσεις που απαιτούν μακροθυμία;

Πολλές καταστάσεις της καθημερινής ζωής μπορεί να δοκιμάζουν τη μακροθυμία και την υπομονή μας. Λόγου χάρη, αν πιστεύετε ότι έχετε να πείτε κάτι σημαντικό, ίσως χρειαστεί να ασκήσετε υπομονή για να μη διακόψετε τους άλλους. (Ιακ. 1:19) Επίσης, ίσως χρειαστεί να εκδηλώσετε μακροθυμία όταν συναναστρέφεστε με ομοπίστους σας οι οποίοι έχουν συνήθειες που βρίσκετε ενοχλητικές. Αντί να αντιδράτε υπερβολικά, είναι ένδειξη σοφίας να σκέφτεστε πώς αντιδρούν ο Ιεχωβά και ο Ιησούς στις δικές μας αδυναμίες. Δεν εστιάζουν με επικριτική διάθεση στα μικροελαττώματά μας. Απεναντίας, βλέπουν τις καλές μας ιδιότητες και με μακροθυμία παρατηρούν τις προσπάθειές μας για βελτίωση.​—1 Τιμ. 1:16· 1 Πέτρ. 3:12.

Μια άλλη κατάσταση που μπορεί να δοκιμάσει την υπομονή μας είναι όταν κάποιος ισχυρίζεται ότι μιλήσαμε ή ενεργήσαμε εσφαλμένα. Πολλές φορές, ίσως θιγόμαστε εύκολα και σπεύδουμε να δικαιολογήσουμε τον εαυτό μας. Ωστόσο, ο Λόγος του Θεού συστήνει μια διαφορετική αντίδραση: «Καλύτερα να είναι κανείς υπομονετικός παρά να έχει υπεροπτικό πνεύμα. Μη θίγεσαι εύκολα, γιατί η ευθιξία φωλιάζει στον κόρφο των ανόητων». (Εκκλ. 7:8, 9) Επομένως, ακόμα και αν μια κατηγορία είναι εντελώς ανυπόστατη, πρέπει να ζυγίσουμε υπομονετικά την αντίδρασή μας. Ο Ιησούς ακολουθούσε αυτή την αρχή όταν οι άλλοι τον χλεύαζαν άδικα.​—Ματθ. 11:19.

Ιδιαίτερα οι γονείς χρειάζεται να δείχνουν μακροθυμία όταν το κρίνουν απαραίτητο να αντιμετωπίσουν κάποια εσφαλμένη νοοτροπία, επιθυμία ή τάση που ίσως αναπτύσσουν τα παιδιά τους. Εξετάστε την περίπτωση του Ματίας, ο οποίος υπηρετεί στο Μπέθελ της Σκανδιναβίας. Όταν ήταν έφηβος, υπέμενε ατελείωτες κοροϊδίες στο σχολείο εξαιτίας των πεποιθήσεών του. Αρχικά, οι γονείς του δεν είχαν ιδέα για αυτή την κατάσταση. Εντούτοις, χρειάστηκε να ασχοληθούν με την επίδραση που είχε η εναντίωση στον γιο τους, ο οποίος άρχισε να αμφισβητεί το αν αυτή είναι η αλήθεια. «Η κατάσταση απαιτούσε πολλή υπομονή», θυμάται ο πατέρας του, ο Γίλις. Ο Ματίας ρωτούσε: «Ποιος είναι ο Θεός; Και αν η Γραφή δεν είναι ο Λόγος του Θεού; Πώς το ξέρουμε ότι ο Θεός θέλει όντως να κάνουμε αυτό ή εκείνο;» Έλεγε επίσης στον πατέρα του: «Γιατί να με κρίνει κάποιος αν δεν νιώθω ή δεν πιστεύω το ίδιο πράγμα με εσένα;»

«Κάποιες φορές», εξηγεί ο Γίλις, «ο γιος μας έκανε τις ερωτήσεις του με θυμό, όχι για τη μητέρα του ή για εμένα, αλλά για την αλήθεια, που θεωρούσε ότι του έκανε πολύ δύσκολη τη ζωή». Πώς χειρίστηκε την κατάσταση; «Καθόμουν και κουβέντιαζα μαζί του με τις ώρες. Βασικά άκουγα, και πότε πότε έκανα ερωτήσεις ώστε να σχηματίσω πλήρη εικόνα για τα αισθήματα και τις απόψεις του. Μερικές φορές, του έδινα μια εξήγηση και του έλεγα να τη  σκεφτεί μια δυο μέρες και να τα ξαναπούμε. Άλλες φορές, του έλεγα να μου δώσει λίγες μέρες για να σκεφτώ μια άποψη που είχε εκφράσει. Χάρη σε αυτές τις τακτικές συζητήσεις, ο Ματίας σταδιακά κατανοούσε και αποδεχόταν όλο και περισσότερο διδασκαλίες όπως το λύτρο, η κυριαρχία του Θεού και η αγάπη του Ιεχωβά. Όλο αυτό ήταν χρονοβόρο και συχνά δύσκολο. Ωστόσο, σιγά σιγά, η αγάπη για τον Ιεχωβά ρίζωσε στην καρδιά του. Η γυναίκα μου και εγώ είμαστε πανευτυχείς που οι υπομονετικές μας προσπάθειες να βοηθήσουμε τον γιο μας στα χρόνια της εφηβείας απέδωσαν καρπούς και άγγιξαν την καρδιά του».

Ο Γίλις και η γυναίκα του εμπιστεύτηκαν στην υποστήριξη του Ιεχωβά καθώς βοηθούσαν υπομονετικά τον γιο τους. Ο Γίλις θυμάται: «Συχνά, έλεγα στον Ματίας ότι η βαθιά αγάπη μας για εκείνον υποκινούσε τη μητέρα του και εμένα να προσευχόμαστε ακόμα πιο έντονα στον Ιεχωβά να τον βοηθήσει να καταλάβει». Πόσο ευγνώμονες είναι αυτοί οι γονείς που εκδήλωσαν τη ζωτική ιδιότητα της μακροθυμίας!

Πέρα από την παροχή πνευματικής βοήθειας, οι αληθινοί Χριστιανοί πρέπει να καλλιεργούν στοργική μακροθυμία όταν φροντίζουν μέλη της οικογένειάς τους ή φίλους που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες. Δείτε το παράδειγμα της Έλεν, * η οποία επίσης ζει στη Σκανδιναβία.

Πριν από περίπου οχτώ χρόνια, ο άντρας της Έλεν έπαθε δύο εγκεφαλικά τα οποία του προκάλεσαν βλάβη στις λειτουργίες του εγκεφάλου. Ως αποτέλεσμα, δεν είναι πλέον σε θέση να νιώσει συμπόνια, ευτυχία ή λύπη. Η κατάσταση είναι πολύ απαιτητική για την Έλεν. Η ίδια λέει: «Χρειάζεται πολλή υπομονή και πολλές προσευχές». Και προσθέτει: «Κάτι που με παρηγορεί είναι το αγαπημένο μου εδάφιο, το Φιλιππησίους 4:13, το οποίο λέει: “Για όλα έχω τη δύναμη μέσω αυτού που μου δίνει δύναμη”». Χάρη σε αυτή τη δύναμη, η Έλεν υπομένει μακρόθυμα με πλήρη πεποίθηση στην υποστήριξη του Ιεχωβά.​—Ψαλμ. 62:5, 6.

Βέβαια, σε ό,τι αφορά την εκδήλωση μακροθυμίας, το εξοχότερο παράδειγμα που πρέπει να ακολουθούμε είναι του Ιεχωβά. (2 Πέτρ. 3:15) Υπάρχουν πολλές αφηγήσεις στον Λόγο του Θεού για περιστατικά στα οποία ο Ιεχωβά εκδήλωσε εξαιρετική υπομονή. (Νεεμ. 9:30· Ησ. 30:18) Για παράδειγμα, πώς αντέδρασε ο Ιεχωβά όταν ο Αβραάμ τον κατέκλυσε με ερωτήσεις για την απόφασή του να καταστρέψει τα Σόδομα; Κατ’ αρχάς, ο Ιεχωβά δεν διέκοψε τον Αβραάμ όσο αυτός μιλούσε. Αντίθετα, άκουσε υπομονετικά κάθε ερώτηση και προβληματισμό του. Κατόπιν, ο Ιεχωβά έδειξε ότι τον άκουσε προσεκτικά επαναλαμβάνοντας τους προβληματισμούς του Αβραάμ και διαβεβαιώνοντάς τον ότι δεν θα κατέστρεφε τα Σόδομα αν βρίσκονταν έστω και δέκα δίκαιοι σε εκείνη την πόλη. (Γέν. 18:22-33) Τι θαυμάσιο παράδειγμα μακροθυμίας έθεσε ο Ιεχωβά, καθώς άκουγε υπομονετικά και δεν αντέδρασε υπερβολικά!

Η θεοειδής μακροθυμία είναι ζωτικό κομμάτι της νέας προσωπικότητας την οποία πρέπει να ντυθούν όλοι οι Χριστιανοί. Αν εργαζόμαστε σκληρά να καλλιεργούμε μακροθυμία, αυτή την πολύτιμη ιδιότητα που υπομένει με σκοπό, τιμούμε τον στοργικό και μακρόθυμο ουράνιο Πατέρα μας, και θα συγκαταλεχθούμε σε «εκείνους οι οποίοι μέσω πίστης και υπομονής κληρονομούν τις υποσχέσεις».​—Εβρ. 6:10-12.