WÄAJEN daut Läwen en dise “latste Doag” emma schwanda woat, brucken Jehova siene Deena Jedult noch needja aus jeemols ea (2. Tim. 3:1-5). Wie läwen en eene Welt, wua de Menschen foaken väl von sikj selfst hoolen, sikj nich veseenen loten un sikj nich beharschen. Soone, waut sikj soo oppstalen, haben foaken uk kjeene Jedult. Doawäajen wudd jieda Christ sellen äwa nodenkjen: “Hab ekj aul krakjt soo weinich Jedult aus de Menschen en de Welt? Waut bediet daut, opp iernst Jedult to haben? Un woo kaun ekj mie daut to Natua saten, jeduldich to sennen?”

Wan de Schreft von Jedult rät, dan meent daut nich bloos, en eene schwieeje Loag uttohoolen. Een jeduldja Mensch haft eenen Grunt, wuarom hee uthelt. Soona haft de Hopninj, daut et woat bäta woaren. Dee denkjt nich bloos aun sikj, oba uk aun aundre un mau rajcht aun dee, waut am oajren ooda schlajcht behaundlen. Wan een jeduldja Mensch met aundre Trubbel haft, dan jeft dee nich de Hopninj opp, lota met dee wada fein foadich to woaren. Doawäajen wundat ons daut nich, daut de Schreft sajcht, daut jeduldich sennen von de Leew häakjemt (1. Kor. 13:4). * Jedult jehieet uk to “dän Jeist siene Frucht” (Gal. 5:22-23). Waut mott wie dan doonen, om de woare Jedult to haben?

Toom Jedult kjrieen mott wie Jehova om sienen Jeist bäden, waut hee dee jeft, dee opp am vetruen (Luk. 11:13). Gott sien Jeist kaun väl doonen, oba wie motten doa uk waut too doonen, daut Gott no onse Jebäda horcht (Psa. 86:10-11). Daut bediet, wie motten ons daut selfst jieda Dach to Natua saten, jeduldich to sennen, daut wie ons daut aunwanen. Oba mau rajcht dan jlekjt ons daut nich emma. Waut kaun ons noch halpen, jeduldja to woaren?

Wie kjennen äwa Jesus siene Jedult lieren un sien volkomnet Biespel nodoonen. Aus de Apostel Paulus von de “niee Natua” räd, wua uk Jedult met en es, säd hee uk: “Lot Christus sien Fräd en june Hoaten rejieren” (Kol. 3:10, 12, 15). Toom daut doonen mott wie ons no Jesus sien Biespel rechten un volstendich doaropp vetruen, daut Gott to de rajchte Tiet aules trajchtstalen woat, waut ons Sorjen moakt. Wan wie dit Vetruen haben, dan woa wie nich de Jedult velieren, krakjt endoont waut doa oppkjemt (Joh. 14:27; 16:33).

Wie aula wenschen ons, daut de niee Welt soo schwind aus mäajlich kjemt. Oba wie lieren, jeduldja to sennen, wan wie doaräwa nodenkjen, woo jeduldich Jehova met ons  es. De Schreft sajcht: “De Har vetrakjt sien Vespräakjen nich too lang, soo aus eenje meenen. Hee haft bloos Jedult met junt, wiels hee well, daut aulemaun sikj oppmoaken saul, un daut kjeena veloaren jeit” (2. Pet. 3:9). Wan wie äwa nodenkjen, woo jeduldich Jehova met ons es, dan woa wie uk jeduldja met aundre sennen (Reem. 2:4). En waut vonne Loagen kaun daut doaropp aunkomen, Jedult to haben?

Daut kaun jieda Dach Loagen jäwen, wua onse Jedult aufjeprooft woat. Biejlikj mott eena Jedult haben, daut eena aundre nich mankrät, wan eena uk jleeft, eena haft waut wichtjet to sajen (Jak. 1:19). Wie brucken uk Jedult, wan onse Gloowesbreeda waut doonen, waut ons oajat. Enne Städ daut wie ons doaräwa too sea oppräajen, es daut goot, doaraun to denkjen, woo Jehova un Jesus daut doonen, wan wie Fäla moaken. Dee äwaseenen ons uk väl, waut wie orrajcht doonen. Dee kjikjen no onse goode Sieden un jäwen ons jeduldich de Jeläajenheit, ons to vebätren (1. Tim. 1:16; 1. Pet. 3:12).

Wie brucken uk Jedult, wan doa wäa sajcht, daut wie waut orrajchtet jesajcht ooda jedonen haben. Veleicht sent wie fuaz beleidicht ooda sieekjen no eene Uträd. Oba Gott sien Wuat rot ons to sestwaut. Daut sajcht: “Daut es bäta wan eena jeduldich es, aus wan eena stolt es. Lot die nich leicht enoajren; wiels de Schosel drajcht dän Oaja em Hoat” (Liera 7:8-9). Mau rajcht, wan se ons onen Uasoak beschuljen, sell wie Jedult haben un ieescht goot nodenkjen, ea wie doa waut too sajen. Soo deed Jesus daut, aus se am schlajchtet noräden deeden (Mat. 11:19).

Elren brucken besonda dan Jedult, wan see enwoaren, daut äare Kjinja en jewesse Stekjen nich rajcht enjestalt sent ooda daut dee waut orrajchtet jankat. Soo wia daut biejlikj bie Mattias, waut nu em Betel en Skandinauvien es. Aus Mattias en siene Jugentjoaren wia, wort hee en de School wäajen sienen Gloowen vespott. Aum Aunfank wisten siene Elren doa nich om, oba dan worden see en, daut Mattias aunfunk, aun sienen Gloowen to twiewlen. Mattias sien Voda Gillis sajcht: “Wie musten väl Jedult met dän haben.” Mattias fruach: “Wäa es Gott? Waut, wan de Bibel nich Gott sien Wuat es? Woo weet wie, daut et Gott es, waut dit ooda daut von ons velangt?” Hee fruach sienen Voda uk: “Wuarom wudden se mie fa schlajcht talen, bloos wäajen ekj aundasch denkj ooda aundasch jleew aus jie?”

Gillis sajcht: “Eenjemol wia ons Sän doll, wan hee ons waut fruach. Hee wia nich äwa mie un miene Fru doll, oba äwa de Woarheit, wäajen am späad sikj daut soo, daut de Woarheit am daut Läwen schwoa muak.” Woo jinkj Gillis doamet om? Hee sajcht: “Ekj un mien Sän unjahilden ons foaken stundenlank. Mieeschtens horcht ekj dän bloos too un stald dän bieaun eene Froag toom rutfinjen, woo dee werkjlich docht. Eenjemol läd ekj dän uk waut ut un säd, hee sull  doa eenen Dach ooda lenja äwa nodenkjen, ea wie doa fresch von räden. Oba eenjemol säd ekj uk to am, daut ekj selfst een poa Doag brukt toom doaräwa nodenkjen, woo hee eenjet sach. Derch de Unjahoolungen, waut wie pinkjlich hauden, kunn Mattias soo bie sacht jewesse Lieren bäta vestonen un dee uk aunnämen, biejlikj de Lia von daut Leesjelt un daut Jehova de hechsta Harscha es un daut dee ons sea leeft. Daut brukt Tiet un daut wia foaken schwoa, oba soo bie sacht lieed hee Jehova to leewen. Ekj un miene Fru freien ons sea, daut onsen Sän daut to Hoaten jinkj. Daut haft sikj goot jeloont, daut wie dän jeduldich biestunden.”

Gillis un siene Fru vetruden doaropp, daut Jehova an halpen wudd, aus see äaren Sän jeduldich biestunden. Gillis sajcht: “Ekj säd foaken to Mattias, daut ekj un siene Mame ut groote Leew noch dolla fa am bäden wudden, daut Jehova am halpen sull, aules rajcht to vestonen.” Mattias siene Elren sent sea froo, daut see jeduldich wieren un nich oppjeewen.

Wie brucken uk Jedult, wan wie ons om wäm von onse Famielje ooda Frind kjemren, waut eene aunhoolende Krankheit haft. See wie mol, woo Ellen * daut jeit, waut uk en Skandinauvien wont.

Soo bie acht Joa trigj haud Ellen äa Maun tweemol eenen Schlach. Doabie kjrieech hee Schoden aum Vestaunt un nu haft dee kjeen Jefeel mea fa schaftich ooda truarich sennen un kaun uk nich mea met aundre metfeelen. Daut es fa Ellen sea schwoa. See sajcht: “Daut brukt een deel Jedult un väl Jebäda. Mien basta Bibelvarsch treest mie sea. Daut es Filippa 4:13, wua daut sajcht: ‘Etj kaun aules derjch dem, dee mie stoatj moakt’ (Friesenbibel).” Ellen kaun jeduldich uthoolen, wäajen Jehova ar stoakj moakt un biesteit (Psa. 62:6-7).

Daut baste Biespel fa Jedult es Jehova (2. Pet. 3:15). En Gott sien Wuat kjenn wie foaken finjen, woo jeduldich Jehova es (Neh. 9:30; Jes. 30:18). Waut deed Jehova biejlikj, aus Abraham am fruach, aus hee Sodom werkjlich venichten wull? Jehova leet am ieescht uträden, ea hee waut säd. Hee horcht jeduldich no aules, waut Abraham oppem Hoaten lieech. Un aus hee dän auntwuad, brukt hee deeselwje Wieed, waut Abraham am jefroacht haud, toom am wiesen, daut hee krakjt toojehorcht haud. Hee vespruak Abraham, daut hee Sodom nich venichten wudd, wan doa tieen Jerajchte wieren (1. Mo. 18:22-33). Jehova es werkjlich een goodet Biespel fa ons, wiels hee emma jeduldich toohorcht un nich fuaz oajalich woat.

Jedult es een wichtjet Poat von de niee Natua, waut aule Christen haben sellen. Wan wie ons bastet doonen toom werkjlich jeduldich woaren, dan iea wie onsen leeftoljen un jeduldjen Voda Jehova un woaren mank dee sennen, “dee derch äa jeduldich sennen, daut jekjräajen haben, waut an vesproaken wia” (Heb. 6:10-12).