«حال که اینها را میدانید، خوشا به حال شما اگر آنها را به جا آورید»
«خوراک من این است که خواست او را که مرا فرستاده است، به جا آورم و کار او را به پایان رسانم.»—یوحنا ۴:۳۴.
۱. روحیهٔ خودخواهانهٔ دنیا چه تأثیری میتواند بر فروتنی ما داشته باشد؟
چرا به کار بستن آنچه از کلام خدا میآموزیم دشوار است؟ یک دلیل آن این است که انجام کار درست مستلزم فروتنی است و دنیا فروتن ماندن را برای ما دشوار میکند. در این «روزهای آخر» ما در میان مردمانی «خودپرست، پولدوست، خودستا، خودپسند» که «فاقد خویشتنداری» هستند، زندگی میکنیم. (۲تیمو ۳:۱-۳) وقتی در خبرها به رفتار خودخواهانهٔ افراد اشاره میشود و حتی از آن تجلیل میشود، خادم خدا که از چنین رفتاری نفرت دارد، شاید با دیدن نتیجهٔ آن تا حدّی غبطه بخورد. (مز ۳۷:۱؛ ۷۳:۳) شاید از خود بپرسد: ‹آیا واقعاً ارزشش را دارد که به نیاز دیگران بیشتر از نیاز خودم اهمیت بدهم؟› اگر در رفتارم خود را «کوچکتر» از دیگران نشان دهم، مردم شاید آن طور که باید به من احترام نگذراند.› (لو ۹:۴۸) اگر اجازه دهیم روحیهٔ خودخواهانهٔ دنیا رفتهرفته در ما نفوذ کند، چه بسا دوستی و صمیمیتمان با اعضای جماعت و هویت مسیحیمان خدشهدار شود. اما وقتی در کتاب مقدّس زندگی افرادی نمونه را بررسی میکنیم و آنان را سرمشق قرار میدهیم، فایدهٔ فراوان میبریم.
۲. ما از خادمان وفادار خدا چه میتوانیم بیاموزیم؟
۲ حال میخواهیم رفتار و اعمال چند خادم وفادار خدا را بررسی کنیم و ببینیم چگونه
آنان با یَهُوَه رابطهٔ دوستی برقرار کردند، مورد قبول او واقع شدند و قدرت لازم را یافتند تا خواست او را به جا آورند؟ مطالعه و تعمّق بر نمونهٔ این افراد، بخش مهمی از خوراک روحانی ما را تشکیل میدهد و ایمان ما را تقویت میکند.خوراک روحانی فقط کسب اطلاعات نیست
۳، ۴. الف) راهنماییهای روحانی را به چه شکل دریافت میکنیم؟ ب) چرا میتوان گفت که خوراک روحانی تنها به کسب اطلاعات محدود نمیشود؟
۳ ما از طریق کتاب مقدّس، نشریات مسیحی، گردهماییها همچنین از طریق برنامهٔ تلویزیونی ما و وبسایتمان، پندها و آموزشهای بسیار مفیدی میگیریم. اما بر طبق سخن عیسی در یوحنا ۴:۳۴ خوراک روحانی تنها به کسب اطلاعات محدود نمیشود. پس چه چیز دیگر لازم است؟ عیسی گفت: «خوراک من این است که خواست او را که مرا فرستاده است، به جا آورم و کار او را به پایان رسانم.»
۴ از نظر عیسی، خوراک روحانی شامل این است که بر طبق راهنماییهای خدا عمل کنیم. از چه جهت میتوان این را به خوراک یا غذا تشبیه کرد؟ همان طور که ما از خوردن غذا احساس رضایت میکنیم و بدنمان تقویت شده، به حیات خود ادامه میدهد، وقتی خواست خدا را به جا میآوریم، دلمان شاد و ایمانمان برای رسیدن به حیات جاودان تقویت میشود. حتماً برایتان بارها پیش آمده است که پیش از رفتن به جلسهٔ موعظه چندان سرحال نبودید، اما بعد از موعظه بسیار سرحالتر و سرزندهتر بودهاید.
۵. رفتار حکیمانه چه پاداشی به همراه دارد؟
۵ حکمت نیز در واقع همان به عمل آوردن راهنماییهای الٰهی است. (یعقو ۳:۱۳) پاداش چنین حکمتی ارزش تلاشش را دارد. کتاب مقدّس میگوید: «هیچیک از نفایس تو با آن برابری نتواند کرد. . . آنان را که به دستش آرند، درخت حیات است و آنان را که به چنگش گیرند، برکت.» (امث ۳:۱۳-۱۸) عیسی گفت: «حال که اینها را میدانید، خوشا به حال شما اگر آنها را به جا آورید.» (یو ۱۳:۱۷) خوشی و سعادت شاگردان عیسی زمانی تداوم مییافت که همچنان مطابق راهنماییهای عیسی عمل میکردند. آنان فقط در آن زمان و از روی هیجان به تعالیم عیسی عمل نکردند، بلکه آن را شیوهٔ زندگی خود ساختند.
۶. چرا باید در انجام آنچه درست است پایدار بمانیم؟
۶ امروزه نیز پایداری در انجام آنچه درست است، اهمیت بسیار دارد. مثالی بزنیم. فردی مکانیک ممکن است ابزار، وسایل و مهارت لازم را برای کار خود داشته باشد. اما اگر از اینها استفاده نکند، فایدهای نخواهد داشت. اگر او در این حرفه تجربههای ارزندهای کسب کرده باشد، باید همچنان تجربیاتش را به کار گیرد تا ماهر و کارآمد بماند. ما نیز احتمالاً در ابتدا به دلیل بهکارگیری آنچه از کتاب مقدّس آموختیم، شاد شدیم. اما شادی پایدار را زمانی حاصل میکنیم که هر روزه آموزشهای یَهُوَه را با فروتنی به کار گیریم.
۷. برای کسب حکمت، پس از بررسی نمونههای کتاب مقدّس چه باید بکنیم؟
۷ اکنون میخواهیم چند موقعیت را بررسی کنیم که ممکن است تواضع ما را محک بزند و ببینیم خادمان وفادار در زمان باستان چگونه با موقعیتهایی مشابه روبرو شدند. البته واضح است که تنها بررسی این مطالب به ما قدرت روحانی لازم را نمیدهد. بنابراین، برای کسب حکمت پس از بررسی این مطالب به این فکر کنید که چگونه میتوانید هر یک از این نکات را در زندگی خود به کار گیرید و برای انجام این کار مصمم باشید.
آنان را به یک چشم بنگرید
۸، ۹. واقعهای که در اعمال ۱۴:۸-۱۵ ثبت شده است، چه نکتهای را در مورد فروتنی پولُس نشان میدهد؟ (تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.)
۸ خواست خدا این است که «همه گونه افراد ۱تیمو ۲:۴) شما به افراد گوناگون که باید به شناخت حقیقت دست یابند به چه چشمی مینگرید؟ پولُس رسول در وهلهٔ اول به یهودیان موعظه میکرد، یعنی کسانی که تا حدّی از خدای حقیقی شناخت داشتند. اما او به کسانی که خدایان دیگر را پرستش میکردند نیز موعظه میکرد. عکسالعمل آنان عمق فروتنی او را محک زد.
نجات یابند و به شناخت دقیق حقیقت برسند.» (۹ برای مثال، در نخستین سفر میسیونری پولُس، مردم لیکائونیه تصوّر کردند که او و بَرنابا در واقع زئوس و هِرمِس، خدایان مشهورشان هستند. آیا پولُس و بَرنابا وسوسه شدند که از این موقعیت برای کسب شهرت استفاده کنند؟ آیا تصوّر کردند که بعد از آزار و اذیتهایی که در دو شهرِ قبلی دیده بودند، کمی آسایش چندان بد نباشد؟ آیا فکر کردند که میتوانند از این موقعیت برای پیشبرد فعالیت موعظه استفاده کنند؟ به هیچ وجه! آنان فوراً به نشان اعتراض، جامههای خود را چاک زدند و به میان جمعیت شتافتند و با صدای بلند گفتند: «ای مردم، چرا چنین میکنید؟ ما نیز انسانیم با ضعفهایی همچون ضعفهای شما.»—اعما ۱۴:۸-۱۵.
۱۰. پولُس و بَرنابا از چه لحاظ خود را همطراز با مردم لیکائونیه میدانستند؟
۱۰ وقتی پولُس و بَرنابا گفتند که همچون مردمان لیکائونیه ضعف دارند، در واقع اذعان کردند که خود نیز ناکامل هستند. اما منظورشان این نبود که روش پرستششان همچون آن بتپرستان ضعف دارد. پولُس و بَرنابا هر دو میسیونر بودند و از طرف خدا مسئولیتی خاص به آنان داده شده بود. (اعما ۱۳:۲) آنان با روحالقدس مسح و برای آیندهای پرجلال انتخاب شده بودند. اما میدانستند که مردم لیکائونیه نیز اگر به بشارت نظر مساعد نشان میدادند، میتوانستند از همین برکات برخوردار شوند.
۱۱. چگونه میتوانیم در موعظه فروتنی پولُس را سرمشق قرار دهیم؟
۱۱ ما چگونه میتوانیم فروتنی پولُس را سرمشق قرار دهیم؟ نخست، نباید انتظار داشته باشیم به خاطر عملی که به قدرت یَهُوَه انجام دادهایم، دیگران ما را تمجید کنند. هر یک از ما خوب است از خود سؤال کند: ‹من کسانی را که به آنان موعظه میکنم، با چه چشمی مینگرم؟ آیا ممکن است ناخواسته نگاه تبعیضآمیزی که در جامعه رایج است، نسبت به بعضی افراد داشته باشم؟› جای تحسین دارد که شاهدان یَهُوَه در سراسر جهان همچنان در پی کسانی هستند که در محدودهٔ موعظهشان به خبر خوش نظر مساعد نشان میدهند. گاه لازم است که با زبان یا فرهنگ افرادی آشنا شوند که در دید مردم خوار و بیارزش شمرده میشوند. شاهدانی که سعی میکنند به این گونه افراد موعظه کنند، به هیچ وجه نباید خود را برتر بدانند. بلکه باید تلاش کنند با خصوصیات هر شخص آشنا شوند تا بتوانند پیام پادشاهی را برای او معقول و دلنشین سازند.
در دعا از دیگران یاد کنید
۱۲. اِپافراس چگونه به دیگران توجهی خالصانه نشان داد؟
۱۲ ما از راه دیگری نیز میتوانیم با فروتنی به راهنماییهای الٰهی عمل کنیم. ما میتوانیم برای کسانی که «ایمانی گرانبها همچون ایمان ما یافتهاند،» دعا کنیم. (۲پطر ۱:۱) اِپافراس چنین کرد. در کتاب مقدّس تنها سه بار و فقط در نامههای الهامی پولُس به او اشاره شده است. زمانی که پولُس در روم در حبس خانگی بود، در نامهای به مسیحیان کولُسی در مورد اِپافراس گفت که «او در دعا کردن برای [آنان،] همّت بسیار به خرج میدهد.» (کول ۴:۱۲) اِپافراس آن برادران را بهخوبی میشناخت و واقعاً به فکر آنان بود. او هر چند با پولُس در زندان به سر میبرد، به فکر نیاز روحانی دیگران بود. (فیلیمو ۲۳) پس کاری که از دستش بر میآمد انجام داد. آیا این موضوع توجه خالصانهٔ او را نشان نمیداد؟ دعا برای دیگر خادمان یَهُوَه بسیار پرقدرت و مؤثر است، بهویژه وقتی در دعا نام افراد را ذکر میکنیم.—۲قر ۱:۱۱؛ یعقو ۵:۱۶.
۱۳. چگونه میتوان اِپافراس را سرمشق قرار داد؟
۱۳ به کسانی فکر کنید که میتوانید در دعا نام آنان را ذکر کنید. برای مثال میتوانید برای برخی اعضای جماعت و خانوادههایی که با مشکلی روبرو هستند دعا کنید. شاید آنان مسئولیتهای سنگین داشته باشند، با تصمیمی بزرگ روبرو باشند یا در مقابل وسوسهای قرار گرفته باشند. همچنین میتوانید برای کسانی دعا کنید که اکنون در زندانند و نامشان در وبسایتمان آمده است. * به علاوه، میتوانید کسانی را در یاد داشته باشید که عزیزی را از دست دادهاند، اخیراً از یکی از فجایع طبیعی یا جنگ جان به در بردهاند یا به دلیل بحرانهای اقتصادی تحت فشارند. واضح است که بسیاری از برادران و خواهرانمان به دعاهای ما نیاز دارند و این دعاها کمک بزرگی برای آنان است. وقتی ما برای چنین عزیزانی دعا میکنیم، نشان میدهیم که تنها به فکر نیازهای خود نیستیم، بلکه به فکر دیگران نیز هستیم. (فیلیپ ۲:۴) چنین دعاهایی در نظر یَهُوَه ارزشمند است.
«در شنیدن تند باشید»
۱۴. چرا میتوان گفت که یَهُوَه در گوش کردن به سخنان دیگران بهترین نمونه است؟
۱۴ مورد دیگری که عمق فروتنی ما را نشان میدهد، این است که با علاقه به سخنان دیگران گوش دهیم. در یعقوب ۱:۱۹ آمده است که باید ‹در شنیدن تند باشیم.› یَهُوَه خود در این خصوص بهترین نمونه برای ماست. (پیدا ۱۸:۳۲؛ یوش ۱۰:۱۴) توجه کنید که از گزارشی که در خروج ۳۲:۱۱-۱۴ آمده است چه میآموزیم. (خوانده شود.) هر چند یَهُوَه به اظهار نظر موسی نیازی نداشت، به او فرصت داد تا احساس خود را بیان کند. ما انسانها معمولاً به سخنان کسی که طرز فکری اشتباه داشته است توجه نمیکنیم؛ چه رسد به این که به آن عمل کنیم! اما یَهُوَه صبورانه به سخنان کسانی که با ایمان به او دعا میکنند، گوش میدهد.
۱۵. چگونه میتوان در احترام گذاشتن به دیگران یَهُوَه را سرمشق قرار داد؟
۱۵ هر یک از ما باید از خود سؤال کند: ‹اگر یَهُوَه تا این حد فروتن است که به سخن انسانها گوش میدهد، چنان که به سخن ابراهیم، راحیل، موسی، یوشَع، مانوح، ایلیّا و حِزْقیا گوش داد، آیا من هم نباید با فروتنی به تمام برادرانم احترام گذارم و به نظراتشان گوش دهم و حتی مطابق پیشنهادهای خوبشان عمل کنم؟ آیا کسی در جماعت یا خانوادهٔ من هست که الآن نیاز به توجه من داشته باشد؟ برای او چه کار باید بکنم؟ و چه کار خواهم کرد؟›—پیدا ۳۰:۶؛ داو ۱۳:۹؛ ۱پاد ۱۷:۲۲؛ ۲توا ۳۰:۲۰.
‹شاید که خداوند بر مصیبت من نظر کند›
۱۶. عکسالعمل داوود در مقابل شِمعی چگونه بود؟
۱۶ فروتنی همچنین به ما قدرت میدهد تا وقتی کسی سعی کرد ما را خشمگین کند، خویشتندار باشیم. (افس ۴:۲) نمونهٔ خوبی را میتوانیم در دوم سموئیل ۱۶:۵-۱۳ بیابیم. (خوانده شود.) یک بار مردی به نام شِمعی که از خاندان شائول پادشاه بود، داوود و مردانش را ناسزا گفت و مورد تهاجم قرار داد. داوود رفتار او را تحمّل کرد، هر چند بهراحتی میتوانست جلوی او را بگیرد. داوود چگونه توانست آرامش خود را حفظ کند؟ برای پاسخ دادن به این پرسش، بجاست مزمور سه را بررسی کنیم.
۱۷. چگونه داوود توانست آرامش خود را حفظ کند، و ما چگونه میتوانیم او را سرمشق قرار دهیم؟
مزمور ۳ نشان میدهد که این مزمور زمانی نوشته شد که داوود «از پسر خود اَبشالوم میگریخت.» آیات ۱ و ۲ با وقایعی که در دوم سموئیل ۱۶ آمده است، هماهنگی دارد. سپس در آیهٔ ۴ میبینیم که داوود چطور به یَهُوَه توکّل کرد و گفت: «خداوند را به فریاد بلند میخواندم و او از کوه مقدسش اجابتم فرمود.» ما نیز وقتی با آزار و اذیت روبرو میشویم، میتوانیم به یَهُوَه دعا کنیم. یَهُوَه نیز با روحالقدس خود به ما قدرت تحمّل میدهد. آیا وقتی با شما بدرفتاری میشود، میتوانید بیشتر خویشتنداری و بخشش نشان دهید؟ آیا شما نیز در سختیها به یَهُوَه توکّل میکنید و اعتماد دارید که او سختیهای شما را میبیند و در وقتش برکتتان میدهد؟
۱۷ توضیحات آغازین«حکمت، برترین است»
۱۸. عمل کردن به راهنماییهای یَهُوَه چه فوایدی برای ما دارد؟
۱۸ انجام کاری که میدانیم درست است، برای ما برکات فراوانی دارد. بیدلیل نیست که امثال ۴:۷ میگوید: «حکمت، برترین است»! هر چند لازمهٔ حکمت شناخت است، اما در واقع تصمیمات شخص است که حکمت او را نشان میدهد، نه صرفاً درک و شناخت او. چنین حکمتی را میتوان حتی در مورچهها مشاهده کرد. مورچگان خوراک خود را در تابستان فراهم میکنند و به این شکل حکمت غریزیشان را نشان میدهند. (امث ۳۰:۲۴، ۲۵) مسیح که «حکمت خداست» همواره هر آنچه پدرش را خشنود میسازد، انجام میدهد. (۱قر ۱:۲۴؛ یو ۸:۲۹) در نظر خدا گرفتن تصمیمی درست و عمل کردن به آن تفاوت دارد. پس وقتی ما با پایداری و فروتنی به آنچه میدانیم درست است عمل میکنیم، او به ما پاداش میدهد. (مَتّی ۷:۲۱-۲۳ خوانده شود.) چقدر بجاست که در جماعت فضایی ایجاد کنیم که همه بتوانند در آن فروتنی را در خود پرورش دهند. انجام کار درست رویهای است که رفتهرفته در ما ایجاد میشود و نیاز به زمان دارد. اما با این کار فروتنیمان را نشان میدهیم و چه در زمان حال و چه در آینده از سعادت برخوردار میشویم.
^ بند 13 به مقالهٔ Jehovah’s Witnesses Imprisoned for Their Faith در وبسایت انگلیسی رجوع شود. (در بخش NEWSROOM قسمت LEGAL DEVELOPMENTS)