1, 2. a) Йәһва адәмләргә ойлирини қандақ йәткүзгән? ә) Бу мақалидә немини көрүп чиқимиз?

 ЙӘҺВА биз билән сөзлишишни яхши көриду. Өтмүштә У Өзиниң ойлирини адәмләргә пәйғәмбәрләр, пәриштиләр вә Өзиниң Оғли Әйса Мәсиһ арқилиқ йәткүзгән (Амос 3:7; Гал. 3:19; Вәһ. 1:1). Бүгүнки күндә У биз билән Өзиниң Сөзи Муқәддәс китап арқилиқ сөзлишиду. У бизгә Муқәддәс китапни соға қилип, Өзиниң ойлирини вә һәрикәт қилиш йоллирини чүшәндүриду.

² Әйса йәрдә болғанда, Йәһва униңға үч қетим сөзлигән. Шу вәзийәтләрдә Йәһваниң немә ейтқанлиғини, сөзлиридин немини үгинидиғанлиғимизни вә биз қандақ пайда алидиғанлиғимизни көрәйли.

3. Марк 1:9—11дин билгинимиздәк, Әйса чөмдүрүлгәндә, Йәһва немә дегән? Бу сөзләрдин Әйса тоғрисида қайси муһим үч һәқиқәтни билимиз?

³ Марк 1:9—11дә (оқуң) Йәһва Худа асмандин сөзлигән биринчи вақиә йезилған. У Әйсаға: «Сән Мениң сөйүмлүк Оғлум. Мән сәндин разимән»,— деди. Асмандики Атисиниң меһир-муһәббитини көрситип, униңға ишинидиғанлиғини аңлиғанда, Әйсаниң жүриги хошаллиққа толди. Йәһваниң сөзлиридин Әйса тоғрисида муһим үч һәқиқәтни билимиз. Биринчиси, Әйса — Худаниң Оғли. Иккинчиси, Йәһва Оғлини яхши көриду. Үчинчиси, Йәһва Оғлидин рази. Келиңлар, бу үч вәзийәтни тәпсилийирақ көрүп чиқайли.

4. Чөмдүрүлүштин өткәндә, Әйса қайси мәнада Худаниң Оғли болди?

⁴ «Сән Мениң... Оғлум». Бу сөзләр Йәһва билән Әйсаниң арисида алаһидә йеңи бир мунасивәт пәйда болғанлиғини көрситиду. Қайси мәнада? Әйса асманда болғанда Худаниң Оғли болған әмәсму? Һә, болған. Лекин у чөмдүрүлүштин өткәндә, йеңи мәнада Худаниң Оғли болди. У Худаниң муқәддәс роһи билән майлинип,  асманға қайтип, Падиша вә Баш роһаний болуш үмитигә егә болди (Луқа 1:31—33; Ибр. 1:8, 9; 2:17). Шу сәвәптин, Әйса судин чиққанда Йәһва униңға: «Сән — Мениң... Оғлум»,— дегән (Луқа 3:22).

5. Меһир-муһәббәт вә разилиқни билдүрүштә Йәһвадин қандақ үлгә алалаймиз?

⁵ «Сән — Мениң сөйүмлүк Оғлум». Меһир-муһәббәт вә разилиқни билдүрүштә Йәһвадин үлгә елип, бизму башқиларни илһамландурушни халаймиз (Йоһ. 5:20). Бирси бизгә меһир-муһәббитимизни билдүрүп, яхши ишимиз үчүн махтиса, хошал болуп қалимиз. Дәл шуниңға охшаш, җамаәттики қериндашлар вә өйүмиздикиләрму бизниң меһир-муһәббитимиз билән иллиқ сөзлиримизгә муһтаҗ. Биз башқиларни махтиғанда, уларниң етиқадини мустәһкәмләп, Йәһваға садиқ хизмәт қилишиға ярдәм беримиз. Болупму ата-анилар балилирини махтиши керәк. Чүнки улар балилирини чин жүрәктин махтап, меһир-муһәббитини көрсәтсә, балиларниң гүлқәқәлири ечилиду.

6. Әйсаға немә үчүн ишәнсәк болиду?

⁶ «Мән сәндин разимән». Бу сөзләрдин көрүнгәндәк, Йәһва Худа Әйсаниң Униң ирадисини чоқум орунлайдиғанлиғиға ишәнгән. Әгәр Йәһва Оғлиға пүтүнләй ишәнсә, Йәһваниң һәммә вәдилирини Әйса әмәлгә ашуридиғанлиғиға бизму ишәнсәк болиду (Кор. 2-х. 1:20). Әйсаниң үлгиси һәққидә ойланғанда, биз униңдин үгинишни вә униң йоли билән меңишни техиму халаймиз. Йәһва Әйсаға ишәнгәндәк, Өз хизмәтчилиригиму шунчилик ишиниду. У хизмәтчилириниң хәлиқ сүпитидә Оғлидин давамлиқ үгинидиғанлиғиға гуман қилмайду (Пет. 1-х. 2:21).

7. Мәтта 17:1—5кә асасән, Йәһва асмандин қачан сөзлигән вә У немә дегән?

⁷ Мәтта 17:1—5ни оқуң. Йәһва Худа иккинчи қетим Әйсаниң ташқи қияпити «өзгирип кәткәндә» асмандин сөзлигән. Әйса өзи билән Петрус, Яқуп вә униң қериндиши Йоһанни елип, егиз бир таққа чиқти. Шу йәрдә шагиртлири әҗайип бир көрүнүшни көрди. Әйсаниң үзи қуяштәк парлап, униң кийими нурдәк чақниди. Муса билән Илияс пәйғәмбәрләргә охшаш икки киши пәйда болуп, Әйса билән униң өлүми һәм тирилиши һәққидә сөзләшти. Үч әлчини уйқу басқан болсиму, улар бу көрүнүшни уйқуси ечилғанда көрди (Луқа 9:29—32). Кейин уларни нур чақнап турған булут қаплап, булутниң ичидин бир аваз аңланди. Бу Худаниң авази еди. Әйса чөмдүрүлгәндә ейтқандәк, Йәһва йәнә бир қетим Оғлини сөйидиғанлиғини көрситип: «Бу Мениң сөйүмлүк Оғлум, уни Мән мақуллаймән»,— деди. Лекин бу қетим Йәһва: «Уни тиңшаңлар»,— дәп ейтти.

8. Тағдики әҗайип көрүнүш Әйсаға вә шагиртлириға қандақ тәсир қилған?

⁸ Бу көрүнүш Әйсаниң Худа Падишалиғиниң Падишаси болғанда қандақ күч-қудрәт вә шан-шәрәпкә еришидиғанлиғини ениқ көрсәткән. Әйса шу көрүнүштин илһам елип, келәчәктики синақларға вә азаплиқ өлүмгә бәрдашлиқ беришкә тәйяр болғанлиғи шүбһисиздур. Тағдики әҗайип көрүнүш шагиртларниңму етиқадини мустәһкәмлигән. Бу уларни алдидики синақларда садиқ болуп қелишқа вә тәр төкүп әмгәк қилишқа тәйярлиған. Әйсаниң «өзгирип кәткәнлиги» әлчи Петрусқа шунчилик тәсир қилғанки, у тәхминән 30 жилдин кейинму шу вақиәни өз хетидә тилға алған (Пет. 2-х. 1:16—18).

9. Әйса шагиртлириға қандақ пайдилиқ нәсиһәтләр бәргән?

⁹ «Уни тиңшаңлар». Йәһва Оғлиниң сөзигә қулақ селишимизни вә униңға итаәт қилишимизни халайдиғанлиғи ениқ. Әйса йәрдә болғанда көп муһим нәрсиләрни ейтқан. Мәсилән, шагиртлириға вәз қилишни меһрибанлиқ билән үгәткән вә һошияр болушниң муһимлиғини қайта-қайта уларниң есигә салған (Мәт. 24:42; 28:19, 20). Шундақла у шагиртлирини «тар ишиктин кириш үчүн» бар күчини чиқиришқа вә һечқачан бәл қоювәтмәсликкә дәвәт қилған (Луқа 13:24). Әйса бир-бирини сөйүш, инақ-иттипақ болуш вә униң көрсәтмилиригә қулақ селишниң муһимлиғини тәкитлигән (Йоһ. 15:10, 12, 13). Шагиртлириға бәргән нәсиһәтләр наһайити пайдилиқ болған. Бу нәсиһәтләрниң бүгүнки күндиму пайдиси зор.

10, 11. Әйсаға қулақ салидиғанлиғимизни қандақ испатлалаймиз?

¹⁰ Әйса: «Һәқиқәт тәрипидә турған һәр киши мениң авазимни тиңшайду»,— дегән (Йоһ. 18:37). Биз бир-биримизгә чидамлиқ болуп, чин көңлүмиздин кәчүрсәк, Әйсани тиңшайдиғанлиғимизни көрситимиз (Кол. 3:13; Луқа 17:3, 4). «Қолайлиқ вә қолайсиз вақитта» қизғин вәз қилғандиму, униңға қулақ салидиғанлиғимизни испатлаймиз (Тим. 2-х. 4:2).

¹¹ Әйса: «Мениң қойлирим авазимни тиңшайду»,— дегән (Йоһ. 10:27). Әйсаниң әгәшкүчилири уни тиңшапла қоймай, бәлки иш-һәрикәтлири билән униңға қулақ салидиғанлиғини көрситиду. Улар турмушниң ғәм-әндишилиригә берилмәйду (Луқа 21:34 ). Әксичә, һәтта қийин вәзийәтләргә учрашсиму, улар үчүн әң муһими Әйсаниң сөзигә қулақ селиш екәнлигини көрситиду. Көп қериндашлиримиз еғир синақларға дуч келиду. Мәсилән, улар дүшмәнләрниң зиянкәшлигигә учримақта, кәмбәғәлликниң дәрдини тартмақта яки тәбиий апәтләрдин зәрдап чәкмәктә. Етиқатдашлиримиз мәйли қандақ қийин әһвалға чүшсиму, Йәһваға садиқ болуп қалиду. Әйса әгәшкүчилирини: «Ким мениң әмирлиримни қобул қилип әмәл қилса, шу мени сөйиду. Ким мени сөйсә, шуни Атам сөйиду»,— дәп ишәндүриду (Йоһ. 14:21).

12. Әйсани тиңшайдиғанлиғимизни йәнә қандақ көрситәләймиз?

¹² Әйсани тиңшайдиғанлиғимизни көрситишниң йәнә бир йоли — тәшкилатта йетәкчилик қилғанлар билән һәмкарлишиш (Ибр. 13:7, 17). Худаниң тәшкилатида йеқинки жиллардин бу ян көп өзгиришләр болди. Мәсилән, вәз хизмитидә қоллинилидиған йеңи қураллар вә усуллар, һәптә ичидә өткүзүлидиған йеңи учришиш, Ибадәт өйлирини қуруш, җөндәш вә уларни яхши һаләттә тутушқа бағлиқ өзгиришләр. Биз пайдимиз үчүн берилгән вә Худа тәшкилатиниң меһир-муһәббитини әкс әттүридиған шу өзгиришләр үчүн бәк миннәтдар! Тәшкилатниң өз вақтида берилгән көрсәтмилиригә қулақ салғинимиз үчүн Йәһваниң бизгә бәрикәт беридиғанлиғиға ишәнчимиз камил.

13. Әйсаниң тәлимлиридин қандақ пайда алимиз?

¹³ Әйсаниң тәлимлиридин көп пайда алалаймиз. Әйса өз тәлимлириниң шагиртлириниң көңлигә арам беридиғанлиғини вәдә қилған. У: «Җениңлар тәскинлик тапиду. Сәвәви, боюнтуруғум қолайлиқ вә жүкүм йеник»,— дегән (Мәт. 11:28—30). Муқәддәс китаптин, җүмлидин Инҗилниң төрт китавидин, Әйсаниң һаяти билән вәз хизмити һәққидә оқуш бизгә илһам вә күч бериду һәм дана киши болушқа ярдәмлишиду (Зәб. 19:7; 23:3). Әйса мундақ дегән: «Тәңриниң сөзини аңлап, униңға әмәл қилидиғанлар бәхитликтур!» (Луқа 11:28).

14, 15. a) Йоһан 12:27, 28гә бенаән, Йәһва асмандин үчинчи қетим қачан сөзлигән? ә) Йәһваниң сөзлири Әйсани немә үчүн илһамландуруп, униңға күч бәргән?

¹⁴ Йоһан 12:27, 28ни оқуң. Йоһан китавида Йәһва асмандин сөзлигән  үчинчи вақиә тәсвирләнгән. Өлүмигә бирнәччә күн қалғанда, Әйса Өтүп кетиш һейтини ахирқи қетим өткүзүш үчүн Йерусалимға барған. Шу чағда у шагиртлириға: «Көңлүм әнсирәватиду»,— дегән. Кейин Йәһваға дуа қилип мундақ дегән: «Атам, Өз исмиңни улуқлиғин!» Йәһва болса, асмандин: «Мән улуқлидим вә йәниму улуқлаймән!»— дәп җавап бәрди.

¹⁵ Әйсаниң шунчилик қаттиқ әнсиришиниң сәвәви — у Йәһваға болған садиқлиғини сақлап қелиши керәк еди. У рәһимсиз қамчилинип, азаплинип өлидиғанлиғини алдин-ала билгән (Мәт. 26:38). Бирақ Әйса үчүн әң муһими — Атисиниң исмини улуқлаш болған. Әйса күпүрлүк қилғучи дәп әйипләнгәнликтин, униң өлүми Худани мәсхирә қилиду дәп әнсиригән. Йәһва Худаниң сөзлирини аңлиғанда, Әйса әнди әнсиримәй, Атисиниң исми улуқлинидиғанлиғиға ишәнчлик болди. Бу сөзләр Әйсаға тәсәлли берип, алдидики синақларға бәрдашлиқ беришкә күч бәргән. Бәлким, шу чағда Йәһваниң сөзлирини пәқәт Әйса чүшәнгән. Шундақ болсиму, Йәһва бу сөзләрни һәммимиз үчүн Муқәддәс китапқа яздурған (Йоһ. 12:29, 30).

16. Немә үчүн бәзи вақитларда Йәһваниң исмиға дағ кәлтүрүп қоюштин әнсиришимиз мүмкин?

¹⁶ Әйсаға охшаш бизму Йәһваниң исмиға дағ кәлтүрүштин әнсиришимиз  мүмкин. Бәлким, бизму адаләтсизликкә дуч кәлгәндимиз яки қарши чиққучиларниң биз тоғрилиқ тарқатқан ялған гәплирини аңлап, тәшвишләнгәндимиз. Бу гәпләр Йәһваниң исмиға вә тәшкилатниң намиға дағ тәккүзиду дәп ойлишимиз мүмкин. Шундақ вақитларда Йәһваниң Әйсаға ейтқан сөзлири бизгә тәсәлли бериду. Һәддидин ташқири әнсирәшниң кериги йоқ. Муқәддәс китапта: «Тәңриниң течлиғи жүрәклириңларни, һәм әқиллириңларни Мәсиһ Әйсада сақлайду»,— дегән вәдә йезилған (Флп. 4:6, 7). Йәһва Өз исмини һәрдайим улуқлайду. Худа Өз Падишалиғи арқилиқ Шәйтан вә бу рәзил дунияниң Униң хизмәтчилиригә кәлтүргән зиянни йоқ қилиду (Зәб. 94:22, 23; Йәшая 65:17).

17. Йәшая 30:21гә асасән Йәһва бүгүн биз билән қандақ сөзлишиду?

¹⁷ Йәһва һазирму биз билән сөзлишиду (Йәшая 30:21ни оқуң). У бизгә асмандин гәп қилмисиму, Муқәддәс китап арқилиқ көрсәтмиләрни бериду. Шундақла, Йәһваниң муқәддәс роһи «әқил-парасәтлик башқурғучини» бизгә өз вақтида роһий озуқни беришкә дәвәт қилиду (Луқа 12:42). Бүгүнки күндә биз мол роһий озуқтин, мәсилән бесип чиқирилған вә торбәттики әдәбиятлиримиз, аудио вә видео нәширлиримиздин бәһримән болалаймиз.

18. Йәһваниң сөзлири сизни немигә ишәндүриду вә етиқадиңизни қандақ мустәһкәмләйду?

¹⁸ Йәһваниң Әйсаға ейтқан сөзлирини ядимизда тутайли. Худаниң Муқәддәс китапта йезилған сөзлири Йәһваниң көзидин һечнәрсә чәттә қалмайдиғанлиғиға ишәндүриду. Шундақла бу сөзләрдин Шәйтан вә рәзил дунияниң Худа хәлқигә кәлтүргән барчә зиянни Худаниң чоқум йоқ қилидиғанлиғини билимиз. Йәһваниң авазиға зәң қоюп қулақ селишқа бәл бағлайли. Шундақ қилсақ, һазир яки келәчәктә қандақ қийинчилиқларға дуч келишимиздин қәтъийнәзәр, уларни йеңәләймиз. Муқәддәс китаптики: «Силәргә Худа ирадисини орунлап, вәдиләнгәнни елиш үчүн, бәрдашлиқ керәк»,— дегән сөзләрни дайим әстә сақлайли (Ибр. 10:36).