«Амин» сөзүнүн мәнасы «гој белә олсун» вә ја «доғрудур» демәкдир. Бу сөз «садиг», јахуд «етибара лајиг» мәнасы верән ибрани сөзүндән әмәлә ҝәлиб. «Амин» сөзү бәзән һүгуги мәсәләләрлә бағлы да истифадә олунурду. Инсан анд ичәндән сонра «амин» сөзүнү ишләтмәклә дедикләринин доғру олдуғуну тәсдиг едир вә дејиләнләрин мәсулијјәтини өз үзәринә ҝөтүрүрдү (Сај. 5:22). Һамынын гаршысында «амин» демәси онун андына садиг галмаг мәсулијјәтини артырырды (Нәһ. 5:13).

«Амин» сөзүнүн истифадә олундуғу ән тәсирли сәһнәләрдән бири Ганунун тәкрары китабынын 27-ҹи фәслиндә гәләмә алыныб. Исраиллиләр Вәд едилмиш дијара дахил оландан сонра Ганунда дејиләнләри ешитмәк вә ону гәбул етдикләрини билдирмәк үчүн Ејбал вә Гәризим дағларынын арасында топлашыр. Итаәтсизлијин агибәтләри барәдә ганун охунан заман «амин» демәклә халг Гануну гәбул етдијини ҝөстәрир (Ган. 27:15—26). Минләрлә кишинин, гадынын вә ушағын бирҝә «амин» дедији заман уҹалан сәданы бир тәсәввүр един! (Јуш. 8:30—35). Шүбһәсиз ки, онлар орада вердикләри анды һеч вахт унутмадылар. Халг сөзүнүн үстүндә дурду. Мүгәддәс Китабда јазылыб: «Исраил халгы Јушәнин, һабелә ондан сонра галан вә Јеһованын Исраил үчүн етдији ишләрдән хәбәри олан ағсаггалларын вахтында Јеһоваја гуллуг етди» (Јуш. 24:31).

Иса Мәсиһ дә дејиләнләрин доғрулуғуну вурғуламаг үчүн «амин» дејирди. Амма о, буну хүсуси тәрздә едирди. Иса «амин» сөзүнү дејиләнләрин сонунда сөјләмирди. О, өз сөзүнүн әввәлиндә «амин» дејирди.  (Азәрбајҹан дилиндә «әминлик вермәк» феили ишләнилиб.) Бәзән исә о, бу сөзү тәкрарлајараг «амин, амин» дејирди (Мәт. 5:18; Јәһ. 1:51). Бунунла Иса ону динләјәнләри сөзләринин тамамилә доғру олдуғуна әмин едирди. Онун бу гәдәр әминликлә данышмаға әсасы вар иди, чүнки она Аллаһын бүтүн вәдләрини һәјата кечирмәк сәлаһијјәти верилмишди (2 Кор. 1:20; Вәһј 3:14).

Исраиллиләр Јеһоваја дуа вә алгыш едәндә дә «амин» дејирдиләр (Нәһ. 8:6; Зәб. 41:13). Дуанын сонунда «амин» демәклә ҝөстәрирдиләр ки, дуада дејиләнләрлә разыдырлар. Бунунла бир јерә јығышанларын һамысы дуада иштирак етмиш олурду вә Јеһоваја ибадәт һамынын көнлүнү шад едирди. Белә бир һадисә Давуд падшаһ Јеһованын әһд сандығыны Јерусәлимә ҝәтирәндә баш вермишди. Шәнлик заманы о, 1 Салнамәләр 16:8—36 ајәләриндә јазылмыш сәмими дуаны нәғмә шәклиндә ифа етмишди. Бу сөзләр шәнликдә иштирак едәнләрә о гәдәр хош ҝәлмишди ки, бүтүн халг «амин» дејиб Јеһоваја алгыш етмишди. Беләҹә, онларын јекдилликлә вердикләри ҹаваб һәмин ҝүнүн севинҹинә севинҹ гатмышды.

Биринҹи әсрдә јашамыш мәсиһиләр дә Јеһованы һәмд едәркән «амин» дејирдиләр. Мүгәддәс Китабы јазанлар тез-тез мәктубларында «амин» сөзүнү истифадә едирди (Ром. 1:25; 16:27; 1 Бут. 4:11). Вәһј китабында һәтта ҝөјдә олан руһани варлыгларын да Јеһованы мәдһ едәркән: «Амин! Јаһа алгыш един!» дедикләри гејд олунур (Вәһј 19:1, 4). Илк мәсиһиләр адәтән ибадәт ҝөрүшләриндә сәсләнән дуадан сонра «амин» дејирдиләр (1 Кор. 14:16). Лакин бу, механики олараг тәкрарланан ади сөз дејилди.

Јеһованын хидмәтчиләринин «амин» сөзүнү неҹә истифадә етмәсиндән ҝөрдүк ки, дуанын сонунда «амин» демәк чох јеринә дүшүр. Шәхси дуаларымызын сонунда «амин» демәклә  сөјләдикләримизин үрәкдән ҝәлдијини ҝөстәрмиш олуруг. Киминсә етдији дуанын сонунда үрәјимиздә, јахуд уҹа сәслә «амин» демәјимиз исә дејиләнләрлә разы олдуғумузу билдирир. Ҝәлин ҝөрәк «амин» сөзүмүз башга һансы сәбәбләрә ҝөрә өнәмлидир.

Ибадәтә мүнасибәтимизә тәсир едир. Ибадәтимизин бир һиссәси олан дуа заманы тәкҹә нә дедијимиз јох, өзүмүзү неҹә апармағымыз да өнәмлидир. Сәмими-гәлбдән «амин» дејә билмәк үчүн дуа олунан заман диггәтимизи дуаја ҹәмләјәҹәјик.

Бизи бирләшдирир. Бирҝә дуа едәркән бүтүн јығынҹаг үзвләринин диггәти ејни фикирләрә ҹәмләнир (Һәв. 1:14; 12:5). Бүтүн баҹы-гардашларымызла бирҝә «амин» дејәндә бирлијимиз даһа да мөһкәмләнир. Уҹадан, јахуд үрәјимиздә демәјимиздән асылы олмајараг, «амин» сөзүмүз Јеһоваја даһа бир әсас верир ки, үмуми дуамыза ҹаваб версин.

Јеһованын адыны уҹалдырыг. Јеһова Она ибадәтдә етдијимиз һәр хырда шејә фикир верир (Лука 21:2, 3). О, үрәјимиздән кечәнләрдән, фикирләримиздән аҝаһдыр. Һәтта ибадәт ҝөрүшүнә телефон васитәсилә гулаг асмалы олсаг да, әмин ола биләрик ки, дедијимиз «амин» сөзү Јеһованын нәзәриндән јајынмыр. «Амин» демәклә биз дә јығынҹагдакыларын һәмд сөзләринә гошулуруг.

Бизә елә ҝәлә биләр ки, «амин» демәјимиз әһәмијјәтли бир шеј дејил, амма бу сөз бөјүк мәна кәсб едир. Мүгәддәс Китаб үзрә бир енсиклопедијаја әсасән, Аллаһын хидмәтчиләри «бу бир сөзлә үрәкләриндәки әминлији, разылығы вә сәмими үмиди» ифадә едә билирләр. Гој һәр «амин» кәлмәмиз Аллаһымыз Јеһованы мәмнун етсин! (Зәб. 19:14).