Η λέξη «αμήν» σημαίνει «έτσι ας γίνει» ή «βεβαίως». Προέρχεται από μια εβραϊκή ρίζα που σημαίνει «είμαι πιστός», «αξιόπιστος». Μερικές φορές χρησιμοποιούνταν σε σχέση με νομικά ζητήματα. Όταν κάποιος ορκιζόταν, έλεγε «αμήν» για να επιβεβαιώσει ότι η δήλωσή του ήταν ακριβής και ότι δεσμευόταν να δεχτεί τις όποιες συνέπειες. (Αριθ. 5:22) Αν το έκανε αυτό δημοσίως, είχε ένα επιπλέον κίνητρο να κρατήσει τον λόγο του.​—Νεεμ. 5:13.

Ένα εντυπωσιακό παράδειγμα της χρήσης του «αμήν» καταγράφεται στο 27ο κεφάλαιο του Δευτερονομίου. Μετά την είσοδό τους στην Υποσχεμένη Γη, οι Ισραηλίτες έπρεπε να συγκεντρωθούν ανάμεσα στο όρος Εβάλ και στο όρος Γαριζίν για να ακούσουν την απαγγελία του Νόμου. Έπρεπε, όχι μόνο να ακούσουν, αλλά επίσης να διακηρύξουν ότι είχαν αποδεχτεί τον Νόμο. Αυτό το έκαναν απαντώντας «Αμήν!» καθώς διαβάζονταν οι συνέπειες της ανυπακοής. (Δευτ. 27:15-26) Φανταστείτε τον ήχο πολλών χιλιάδων αντρών, γυναικών και παιδιών που βροντοφώναζαν την απόκρισή τους! (Ιησ. Ναυή 8:30-35) Σίγουρα δεν ξέχασαν ποτέ τα λόγια που είπαν εκείνη την ημέρα. Αυτοί οι Ισραηλίτες κράτησαν τον λόγο τους, διότι η αφήγηση αναφέρει: «Ο Ισραήλ συνέχισε να υπηρετεί τον Ιεχωβά όλες τις ημέρες του Ιησού και όλες τις ημέρες των πρεσβυτέρων που έζησαν και μετά τον θάνατο του Ιησού, οι οποίοι είχαν γνωρίσει όλα όσα έκανε ο Ιεχωβά για χάρη του Ισραήλ».​—Ιησ. Ναυή 24:31.

Ο Ιησούς επίσης χρησιμοποιούσε το «αμήν» για να πιστοποιήσει ότι αυτά που έλεγε ήταν αληθινά, αλλά το έκανε με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Αντί να χρησιμοποιεί τη λέξη «αμήν» (που έχει αποδοθεί «αληθινά») για να απαντήσει σε μια δήλωση, τη χρησιμοποιούσε για να εισαγάγει τις αλήθειες που έλεγε. Ενίοτε επαναλάμβανε τη λέξη,  λέγοντας «αμήν αμήν». (Ματθ. 5:18· Ιωάν. 1:51) Με αυτόν τον τρόπο διαβεβαίωνε τους ακροατές του ότι τα λόγια του ήταν η απόλυτη αλήθεια. Ο Ιησούς μπορούσε να μιλάει με τέτοια βεβαιότητα επειδή ήταν εκείνος που είχε εξουσιοδοτηθεί να εκπληρώσει όλες τις υποσχέσεις του Θεού.​—2 Κορ. 1:20· Αποκ. 3:14.

Οι Ισραηλίτες χρησιμοποιούσαν επίσης το «αμήν» όταν ανέπεμπαν αίνους και προσευχές στον Ιεχωβά. (Νεεμ. 8:6· Ψαλμ. 41:13) Λέγοντας εκείνη τη λέξη έπειτα από μια προσευχή, όσοι άκουγαν έδειχναν ότι είχαν κάνει αυτή την προσευχή και δική τους. Με αυτόν τον τρόπο, όλοι οι παρόντες μπορούσαν να συμμετάσχουν, κάτι που έκανε ακόμα πιο χαρωπή την πνευματική περίσταση. Αυτό συνέβη όταν ο βασιλιάς Δαβίδ έφερε την Κιβωτό του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ. Στη διάρκεια του επακόλουθου εορτασμού, έκανε μια εγκάρδια προσευχή με τη μορφή ύμνου, η οποία έχει καταγραφεί στα εδάφια 1 Χρονικών 16:8-36. Οι παρευρισκόμενοι συγκινήθηκαν τόσο πολύ από τα λόγια του ώστε «όλος ο λαός είπε: “Αμήν!” και αίνεσαν τον Ιεχωβά». Η ομόφωνη απόκρισή τους πρόσθεσε στη χαρά εκείνης της ημέρας.

Παρόμοια, οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα χρησιμοποιούσαν το «αμήν» όταν εξυμνούσαν τον Ιεχωβά. Οι Βιβλικοί συγγραφείς συχνά το περιλάμβαναν στις επιστολές τους. (Ρωμ. 1:25· 16:27· 1 Πέτρ. 4:11) Επίσης, το βιβλίο της Αποκάλυψης παρουσιάζει πνευματικά πλάσματα στον ουρανό να δοξάζουν τον Ιεχωβά λέγοντας: «Αμήν! Αινείτε τον Γιαχ!» (Αποκ. 19:1, 4) Οι πρώτοι Χριστιανοί είχαν τη συνήθεια να λένε «αμήν» στο τέλος των προσευχών που αναπέμπονταν στις συναθροίσεις τους. (1 Κορ. 14:16) Ωστόσο, αυτή δεν ήταν μια λέξη που έπρεπε απλώς να επαναλαμβάνουν μηχανικά.

Αφού εξετάσαμε την ιστορία της λέξης «αμήν», καταλαβαίνουμε γιατί αποτελεί τόσο ουσιώδη τρόπο ολοκλήρωσης μιας προσευχής. Όταν λέμε «αμήν» στο τέλος της δικής μας προσευχής, δείχνουμε ότι εννοούμε πραγματικά τα όσα είπαμε.  Όταν υποκινούμαστε να αποκριθούμε «αμήν», ακόμα και από μέσα μας, σε μια δημόσια προσευχή, δείχνουμε ότι συμφωνούμε με τα αισθήματα που εκφράστηκαν. Εξετάστε για ποιους άλλους λόγους έχει σημασία το «αμήν» μας.

Είμαστε ενεργοί και άγρυπνοι στη λατρεία μας. Στη διάρκεια της προσευχής, λατρεύουμε τον Ιεχωβά, όχι μόνο με τα λόγια μας, αλλά και με τη συμπεριφορά μας. Η επιθυμία μας να πούμε ένα έγκυρο «αμήν» μπορεί να μας βοηθήσει να διατηρήσουμε κατάλληλη στάση και να παραμείνουμε συγκεντρωμένοι στην προσευχή.

Είμαστε ενωμένοι ως λάτρεις. Στις δημόσιες προσευχές όλα τα μέλη της εκκλησίας είναι ενωμένα καθώς ακούν το ίδιο μήνυμα. (Πράξ. 1:14· 12:5) Όταν υποκινούμαστε να αποκριθούμε ομόφωνα με τους αδελφούς και τις αδελφές μας, ενωνόμαστε ακόμα περισσότερο. Είτε το λέμε δυνατά είτε από μέσα μας, το «αμήν» μας δίνει στον Ιεχωβά έναν επιπρόσθετο λόγο να ενεργήσει σε αρμονία με το συλλογικό μας αίτημα.

Αινούμε τον Ιεχωβά. Ο Ιεχωβά παρατηρεί τις μικρές πράξεις λατρείας μας. (Λουκ. 21:2, 3) Βλέπει ποιο είναι το κίνητρό μας και τι υπάρχει στην καρδιά μας. Ακόμα και όταν είμαστε αναγκασμένοι να ακούσουμε τη συνάθροιση μέσω τηλεφώνου, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι το ταπεινό μας «αμήν» δεν περνάει απαρατήρητο από τον Ιεχωβά. Προσθέτει στον συλλογικό αίνο που προσφέρεται σε εκείνον.

Το «αμήν» μας μπορεί να φαίνεται μικρής αξίας αλλά δεν είναι ούτε κατά διάνοια ασήμαντο. Μια Βιβλική εγκυκλοπαίδεια αναφέρει ότι με αυτό οι υπηρέτες του Θεού μπορούν να εκφράζουν «μονολεκτικά την πεποίθηση, την έντονη επιδοκιμασία και τη διακαή ελπίδα που έχουν στην καρδιά τους». Ας είναι κάθε «αμήν» που λέμε ευάρεστο στον Ιεχωβά.​—Ψαλμ. 19:14.