ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យតម្លៃចំពោះពាក្យ«អាមេន»
ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យតម្លៃទៅលើការគោរពប្រណិប័តន៍របស់យើង។ លោក«ប្រុងស្ដាប់ ក៏បានឮ»ពួកអ្នកបម្រើលោក ហើយលោកឲ្យតម្លៃចំពោះអ្វីទាំងអស់ដែលពួកគេធ្វើដើម្បីសរសើរលោក ទោះជានោះគឺតូចតាចក៏ដោយ។ (ម៉ាឡ. ៣:១៦) ជាឧទាហរណ៍ សូមគិតអំពីពាក្យមួយដែលយើងទំនងជាបានពោលអស់ជាច្រើនដង។ ពាក្យនោះគឺ«អាមេន»។ តើព្រះយេហូវ៉ាឲ្យតម្លៃចំពោះពាក្យនេះឬទេ? លោកពិតជាឲ្យតម្លៃមែន! ដើម្បីដឹងអំពីមូលហេតុ សូមយើងពិចារណាអំពីអត្ថន័យនៃពាក្យនេះ និងរបៀបដែលពាក្យនេះបានត្រូវប្រើក្នុងគម្ពីរ។
«បណ្ដាជនទាំងឡាយត្រូវឆ្លើយឡើងថា‹អាម៉ែន›»
ពាក្យ«អាមេន»មានអត្ថន័យថា«ប្រាកដហើយ» ឬ«សូមឲ្យបានសម្រេចដូចបំណង»។ ពាក្យនេះមកពីពាក្យភាសាហេប្រឺដែលមានន័យថា«ស្មោះត្រង់» និង«គួរឲ្យទុកចិត្ត»។ ជួនកាលពាក្យនេះបានត្រូវប្រើខាងផ្លូវច្បាប់។ ក្រោយពីបុគ្គលណាម្នាក់បានស្បថ គាត់បាននិយាយ«អាមេន»ដើម្បីបញ្ជាក់ថាអ្វីដែលគាត់ទើបតែបាននិយាយជាការពិត ហើយគាត់នឹងព្រមទទួលលទ្ធផលនៃសម្បថនោះ។ (ជន. ៥:២២) ពេលបុគ្គលនោះបាននិយាយពាក្យ«អាមេន»នៅមុខគេ នេះកាន់តែជំរុញគាត់ឲ្យធ្វើតាមពាក្យរបស់គាត់។—នេហ. ៥:១៣
ឧទាហរណ៍ដ៏ល្អមួយអំពីការប្រើពាក្យ«អាមេន»បានត្រូវកត់ទុកនៅចោទិយកថា ជំពូកទី២៧។ ក្រោយពីជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានចូលស្រុកដែលព្រះបានសន្យា ពួកគេត្រូវជួបជុំគ្នានៅចន្លោះភ្នំកេរិស៊ីមនិងភ្នំអេបាល ដើម្បីស្ដាប់ច្បាប់ដែលបានត្រូវអានឮៗ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេនៅទីនោះមិនគ្រាន់តែដើម្បីស្ដាប់ច្បាប់ប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ដើម្បីប្រកាសថាពួកគេព្រមធ្វើតាមច្បាប់នោះ។ ពួកគេបានធ្វើដូច្នេះដោយតបឆ្លើយថា‹អាមេន!› ពេលបានស្ដាប់លទ្ធផលដែលមកពីការមិនស្ដាប់បង្គាប់។ (ចោ. ២៧:១៥-២៦) សូមស្រមៃគិតអំពីសំឡេងរបស់បុរស ស្ត្រី និងកូនក្មេងរាប់ពាន់នាក់ដែលបានឆ្លើយយ៉ាងឮៗ! (យ៉ូស. ៨:៣០-៣៥) ពួកគេច្បាស់ជាមិនបានភ្លេចពាក្យដែលពួកគេបាននិយាយនៅថ្ងៃនោះទេ។ យើងដឹងថាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងនោះបានរក្សាពាក្យសន្យានោះ ដោយសារគម្ពីរចែងថា៖ «ឯសាសន៍អ៊ីស្រាអែលគេបានគោរពប្រតិបត្ដិដល់ព្រះយេហូវ៉ាគ្រប់១ជីវិតរបស់យ៉ូស្វេ នឹងជីវិតរបស់ពួកចាស់ទុំដែលរស់នៅក្រោយលោក ជាពួកអ្នកបានស្គាល់អស់ទាំងការដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើសំរាប់ពួកអ៊ីស្រាអែល»។—យ៉ូស. ២៤:៣១
លោកយេស៊ូក៏បានប្រើពាក្យ«អាមេន»ដើម្បីបញ្ជាក់ថាអ្វីដែលលោកមានប្រសាសន៍ជាការពិត តែលោកបានធ្វើដូច្នេះតាមរបៀបដ៏ពិសេសមួយ។ ជាជាងប្រើពាក្យ«អាមេន»(ដែលបានត្រូវបកប្រែជាភាសាខ្មែរថា«ការពិត»)ដើម្បីតបឆ្លើយនឹងការលើកឡើងណាមួយ លោកបានប្រើពាក្យ«អាមេន»មុនលោកមានប្រសាសន៍អំពីការពិតណាមួយ។ ជួនកាលក្នុងភាសាដើម លោកបានប្រើពាក្យនេះស្ទួន ដោយមានប្រសាសន៍ថា៖ «អាមេន អាមេន»។ (ម៉ាថ. ៥:១៨; យ៉ូន. ១:៥១) យ៉ាងនេះ លោកបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ដល់អ្នកស្ដាប់ថាប្រសាសន៍របស់លោកគឺជាការពិត។ លោកយេស៊ូអាចមានប្រសាសន៍ដោយជឿជាក់បែបនេះ ដោយសារលោកគឺជាបុគ្គលដែលមានតួនាទីធ្វើឲ្យសេចក្ដីសន្យាទាំងអស់របស់ព្រះទៅជាការពិត។—២កូ. ១:២០; បប. ៣:១៤
«បណ្ដាជនទាំងអស់គ្នាក៏ទទួលឡើងថា៖ ‹អាម៉ែន!› ហើយក៏សរសើរដំកើងដល់ព្រះយេហូវ៉ាដែរ»
ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលក៏ប្រើពាក្យ«អាមេន»ពេលសរសើរនិងអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ា។ (នេហ. ៨:៦; ទំនុក. ៤១:១៣) ពេលនិយាយពាក្យនេះបន្ទាប់ពីសេចក្ដីអធិដ្ឋាន អ្នកស្ដាប់បានបង្ហាញថាពួកគេយល់ស្របនឹងអ្វីដែលបានត្រូវនិយាយ។ យ៉ាងនេះអស់អ្នកដែលមានវត្តមាននៅទីនោះអាចរួមចំណែក ហើយក៏អាចសប្បាយរីករាយក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។ នេះបានកើតឡើងពេលស្តេចដាវីឌបាននាំយកហឹបនៃកិច្ចព្រមព្រៀងទៅក្រុងយេរូសាឡិម។ ក្នុងអំឡុងបុណ្យដែលពួកគេបានធ្វើនៅពេលនោះ គាត់បានអធិដ្ឋានអស់ពីចិត្តដោយច្រៀងចម្រៀងដែលបានត្រូវកត់ទុកនៅរបាក្សត្រទី១ ១៦:៨-៣៦។ អ្នកស្ដាប់បានរំជួលចិត្តយ៉ាងខ្លាំងដោយសារពាក្យរបស់គាត់ រហូតដល់«បណ្ដាជនទាំងអស់គ្នាក៏ទទួលឡើងថា៖ ‹អាម៉ែន!› ហើយក៏សរសើរដំកើងដល់ព្រះយេហូវ៉ាដែរ»។ ការឆ្លើយរួមគ្នាបានធ្វើឲ្យពួកគេកាន់តែសប្បាយក្នុងពិធីនោះ។
គ្រិស្តសាសនិកនៅសតវត្សរ៍ទី១ក៏បានប្រើពាក្យ«អាមេន»ពេលសរសើរព្រះយេហូវ៉ា ហើយអ្នកសរសេរគម្ពីរបានប្រើពាក្យនេះច្រើនដងក្នុងសំបុត្ររបស់ពួកគេ។ (រ៉ូម ១:២៥; ១៦:២៧; ១ពេ. ៤:១១) សៀវភៅការបើកបង្ហាញថែមទាំងពណ៌នាអំពីបុគ្គលវិញ្ញាណនៅស្ថានសួគ៌ថា ពួកគេបានសរសើរតម្កើងព្រះយេហូវ៉ាដោយពោលថា៖ «អាមេន! ចូរអ្នករាល់គ្នាសរសើរយ៉ា!»។ (បប. ១៩:១, ៤) តាមធម្មតា គ្រិស្តសាសនិកនៅសម័យដើមបាននិយាយ«អាមេន»បន្ទាប់ពីសេចក្ដីអធិដ្ឋាននៅកិច្ចប្រជុំ។ (១កូ. ១៤:១៦) ប៉ុន្តែ នេះមិនមែនជាពាក្យដែលពួកគេនិយាយដោយមិនគិតទេ។
មូលហេតុដែលការពោលពាក្យ«អាមេន»គឺសំខាន់
ការពិចារណាអំពីរបៀបដែលអ្នកបម្រើព្រះបានប្រើពាក្យនេះនៅអតីតកាល ជួយយើងឲ្យឃើញអំពីមូលហេតុដែលពាក្យ«អាមេន»គឺសំខាន់ដើម្បីបញ្ចប់សេចក្ដីអធិដ្ឋាន។ ពេលយើងពោលពាក្យនេះនៅទីបញ្ចប់នៃសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់ខ្លួន យើងបង្ហាញថាអ្វីដែលយើងបាននិយាយគឺស្មោះអស់ពីចិត្ត។ ម្យ៉ាងទៀត ពេលយើងនិយាយពាក្យ«អាមេន»បន្ទាប់ពីបងប្អូនណាម្នាក់អធិដ្ឋានជាតំណាងយើង ទោះជាយើងពោលពាក្យនេះក្នុងចិត្តក៏ដោយ យើងបង្ហាញថាយើងយល់ស្របចំពោះអ្វីដែលអ្នកនោះបាននិយាយ។ សូមពិចារណាអំពីមូលហេតុផ្សេងទៀតដែលការពោលពាក្យ«អាមេន»គឺសំខាន់។
យើងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។ យើងចង់ពោលពាក្យ«អាមេន»យ៉ាងស្មោះ ដូច្នេះយើងរក្សាចិត្តគំនិតត្រឹមត្រូវ និងយកចិត្តទុកដាក់ស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋាននោះ។ ពេលយើងអធិដ្ឋាន យើងគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាមិនគ្រាន់តែតាមរយៈការពោលពាក្យ«អាមេន»ប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏តាមរយៈការស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋាននោះផងដែរ។
យើងមានសាមគ្គីភាពជាអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ។ ក្នុងសេចក្ដីអធិដ្ឋានជាសាធារណៈ សមាជិកក្រុមជំនុំទាំងអស់គ្នាស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋានតែមួយជាមួយគ្នា។ (សកម្ម. ១:១៤; ១២:៥) ពេលយើងពោលពាក្យ«អាមេន»ជាមួយនឹងបងប្អូនរបស់យើង យើងមានសាមគ្គីភាពកាន់តែខ្លាំង។ ទោះជាយើងពោលពាក្យនេះឮៗឬក្នុងចិត្តក្ដី ពាក្យ«អាមេន»ផ្ដល់មូលហេតុថែមទៀតឲ្យព្រះយេហូវ៉ាធ្វើតាមសំណូមពររបស់យើងជាក្រុម។
ពេលយើងពោលពាក្យ«អាមេន» យើងរួមចំណែក្នុងការធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាទទួលការសរសើរ
យើងសរសើរព្រះយេហូវ៉ា។ ព្រះយេហូវ៉ាកត់សម្គាល់អ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងធ្វើដើម្បីគោរពប្រណិប័តន៍លោក។ (លូក. ២១:២, ៣) លោកឃើញអ្វីៗដែលនៅក្នុងចិត្ត រួមទាំងបំណងចិត្តរបស់យើង។ សូម្បីតែពេលយើងត្រូវស្ដាប់កិច្ចប្រជុំតាមទូរស័ព្ទ ក៏យើងអាចប្រាកដថាព្រះយេហូវ៉ាកត់សម្គាល់ពេលយើងពោលពាក្យ«អាមេន»។ ពេលយើងពោលពាក្យនេះ យើងរួមចំណែកក្នុងការសរសើរព្រះជាមួយនឹងបងប្អូនដែលនៅកិច្ចប្រជុំនោះ។
ការពោលពាក្យ«អាមេន»ប្រហែលជាមើលទៅមិនសូវសំខាន់ទេ ប៉ុន្តែតាមពិតនេះគឺសំខាន់។ សព្វវចនាធិប្បាយមួយអំពីគម្ពីររៀបរាប់ថា៖ «តាមរយៈការពោលពាក្យតែមួយនេះ» អ្នកបម្រើរបស់ព្រះអាចប្រាប់«អំពីទំនុកចិត្ត ការពេញចិត្តយ៉ាងខ្លាំង និងសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏មុតមាំដែលពួកគេមានក្នុងចិត្ត»។ សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តរាល់ដងដែលយើងពោលពាក្យ«អាមេន»។—ទំនុក. ១៩:១៤
