តើលោកអ្នកដឹងឬទេ?
នៅសម័យបុរាណ តើមនុស្សត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីធ្វើដំណើរតាមសំពៅ?
តាមធម្មតានៅសម័យរបស់ប៉ូល គ្មានសំពៅសម្រាប់ដឹកតែអ្នកដំណើរប៉ុណ្ណោះទេ។ តាមធម្មតា ដើម្បីធ្វើដំណើរតាមសំពៅ អ្នកដំណើរត្រូវសួរអ្នកឯទៀតដើម្បីដឹងអំពីសំពៅដឹកទំនិញដែលទៅទិសដៅដែលគាត់ចង់ទៅ និងដែលព្រមទទួលអ្នកដំណើរ។ (សកម្ម. ២១:២, ៣) ទោះជាសំពៅមិនទៅដល់កន្លែងដែលអ្នកដំណើរចង់ទៅក្ដី ពេលដែលសំពៅដែលគាត់ជិះឈប់នៅកំពង់ផែនីមួយៗ គាត់អាចរកសំពៅមួយទៀតដែលទៅដល់កន្លែងដែលគាត់ចង់ទៅ។—សកម្ម. ២៧:១-៦
ការធ្វើដំណើរតាមសំពៅច្រើនតែធ្វើឡើងតាមរដូវកាល ហើយសំពៅមិនតែងតែចេញតាមកាលវិភាគដែលបានត្រូវកំណត់ច្បាស់លាស់នោះទេ។ ក្រៅពីបញ្ហាអាកាសធាតុ អបិយជំនឿរបស់អ្នកដើរសំពៅបានធ្វើឲ្យពួកគេពន្យារការធ្វើដំណើរបើមានប្រផ្នូលមិនល្អ ដូចជាសត្វក្អែកយំនិងទំលើខ្សែសំពៅ ឬបើពួកគេឃើញសំពៅលិចនៅជិតឆ្នេរសមុទ្រ។ ខ្យល់គឺសំខាន់សម្រាប់អ្នកដើរសំពៅ ដូច្នេះពេលមានខ្យល់បក់ស្របតាមទិសដៅដែលគេចង់ទៅ ពួកគេចេញដំណើរពីកំពង់ផែ។ ពេលអ្នកដំណើររកឃើញសំពៅដែលព្រមទទួលគាត់ គាត់យកអីវ៉ាន់របស់គាត់ទៅរង់ចាំជិតកំពង់ផែ ហើយចាំរហូតដល់ឮការប្រកាសថាសំពៅនោះហៀបនឹងចាកចេញ។
ប្រវត្ដិវិទូម្នាក់ឈ្មោះឡែអេណិល ខាសិននិយាយថា៖ «នៅក្រុងរ៉ូមគេមានការរៀបចំមួយដែលធ្វើឲ្យអ្នកដំណើរស្រួលរកសំពៅ ហើយមិនចាំបាច់ឲ្យពួកគេដើររកសំពៅដោយខ្លួនឯង។ កំពង់ផែក្រុងរ៉ូមបាននៅម៉ាត់ទន្លេថៃបឺ។ នៅជិតនោះ នាក្រុងអូស្ទីយ៉ាមានទីលានសាធារណៈដ៏ធំមួយដែលមានការិយាល័យផ្សេងៗនៅជុំវិញ។ ការិយាល័យជាច្រើននៅទីនោះចាត់ចែងការដឹកទំនិញទៅកំពង់ផែផ្សេងៗ ដូចជាការដឹកទំនិញទៅក្រុងណាបូន[ដែលសព្វថ្ងៃនេះនៅប្រទេសបារាំង] និងការដឹកទំនិញទៅក្រុងកាកតាស[ដែលសព្វថ្ងៃនៅប្រទេសទុយនីស៊ី]ជាដើម។ ដូច្នេះ អ្នកធ្វើដំណើរអាចទៅរកសំពៅនៅការិយាល័យផ្សេងៗនាក្រុងអូស្ទីយ៉ានោះ ដើម្បីសួរអំពីសំពៅដែលទៅក្រុងនានាតាមផ្លូវដែលគាត់ចង់ធ្វើដំណើរទៅ»។
ការធ្វើដំណើរតាមសំពៅគឺលឿនជាងមធ្យោបាយធ្វើដំណើរផ្សេងទៀត តែវាក៏មានគ្រោះថ្នាក់ផងដែរ។ នៅពេលដែលប៉ូលបានធ្វើដំណើរជាសាសនទូត គាត់បានលិចសំពៅអស់ប៉ុន្មានដង។—២កូ. ១១:២៥
