AUS de Israeliten sikj reedmuaken, derch dän Jordan-Riefa en daut vesproakne Launt nentogonen, kjeem doa onverhofs wäa han. Daut wieren utlendsche Frues, waut de Mana no een Fast kroagden. De Mana dochten veleicht, daut eena sikj soowaut nich kunn derchgonen loten un daut daut wudd eene goode Jeläajenheit sennen, fresche Frind to kjrieen, to daunzen un waut scheenet to äten. De Jewanheiten un daut Vehoolen von dise Frues stemden nich met daut Jesaz, waut Gott de Israeliten jeef, oba veleicht dochten eenje israelitische Mana: “Daut deit je nuscht. Wie woaren aul oppaussen.”

 Woo kjeem daut ut? De Schreft sajcht: “De Mana [fungen] sikj aun met moabitische Frues auftojäwen.” Dise Frues wullen de israelitische Mana bat doa brinjen, faulsche Jetta auntobäden. Un daut jlekjt dee uk. Kjeen Wunda, daut “däm HARN sien Oaja äwa Israel opp[brend]”! (4. Mo. 25:1-3).

Dise Israeliten deeden twee Sachen, waut jäajen Gott sien Jesaz wieren: Dee bekjten sikj ver Aufjetta un dee bejinjen Huararie. Dusende storwen, wäajen dee ojjehuarsom wieren (2. Mo. 20:4-5, 14; 5. Mo. 13:7-10). Wuarom wia daut soo truarich? Wäajen dee meist fuaz wudden haben kunt derch dän Jordan en daut vesproakne Launt nengonen, wan dee Gott sien Jesaz jehorcht hauden (4. Mo. 25:5, 9).

De Apostel Paulus räd von dise Jeschicht un säd: “Aul dit passieed aun jane ons toom Väabilt, un es fa ons jeschräwen worden, dee wie en de latste Tiet läwen, om ons to woarnen” (1. Kor. 10:7-11). Secha wia de Soton sea schaftich, daut eenje von dise Israeliten groote Sinden bejinjen un doawäajen nich en daut vesproakne Launt nenkunnen. Woo goot wudd daut sennen, wan wie doa waut von lieeden! Wie weeten je, daut de Soton sikj sea freien wudd, wan hee ons daut vedoawen kunn, en de niee Welt nentokomen!

Wan de Soton vondoag dän Dach Christen enne Faul nenlocken well, dan brukt dee doatoo soont, wua am daut aul ea met jejlekjt haft. Soo aus wie jroz jeseenen haben, velokt hee de Israeliten met Huararie, un daut es noch emma eene jefäadelje Faul. Un eent, woo wie wudden kjennen en dise Faul nenjeroden, es derch noaktje Bilda.

Vondoag dän Dach kaun eena leicht noaktje Bilda kjikjen, onen daut aundre daut enwoaren. Joaren trigj must eena no jewesse Städen gonen toom schwiensche Films kjikjen ooda Bieekja met noaktje Bilda kjeepen. Väle jinjen doa goanich han, wiels an sikj daut schämd, wan se an wudden opp soone Städen seenen. Oba nu kaun eena bie de Oabeit ooda soogoa en een Foatich, waut irjentwua stellhelt, äwa Internet schwiensche Bilda kjikjen. Un en väl Lenda kjennen Mana ooda Frues sikj mau rajcht tus soont veschaufen, onen daut see wua hanfoaren brucken.

Oba daut es noch nich aules. Met de niemootsche Dinja, waut et nu jeft, es daut noch leichta, noaktje Bilda to kjikjen. Wan de Menschen wua hangonen ooda met de Boss ooda Zuach metfoaren, kjennen dee doa met äare Fons ooda Tablets schwiensche Bilda kjikjen.

De noaktje Bilda rechten nu väl mea Schoden aun, wäajen dee väl leichta to haben sent aus ea un daut nich mea soo oppfelt, wan eena sikj dee aunjeit. Sea väl Menschen kjrieen doaderch Trubbel en äaren Ehestaunt ooda een schlajchtet Jewessen ooda feelen sikj nuscht wieet. Un daut schlemste es, daut dee nich kjennen met Gott Frind bliewen. Daut es kloa to seenen, daut schwiensche Bilda deejanje schoden, waut sikj met dee aufjäwen. Dee kjennen sea väl aun de Menschen äa denkjen un äare Jefeelen doonen, un daut kaun sea lang dieren ooda sea schwoa sennen, soonen Schoden wada gaunz goottomoaken.

Oba Jehova well ons fa dise Faul beschitzen, waut de Soton brukt. Daut Jehova ons beschizt, mott wie aundasch sennen aus de israelitische Mana, wua wie ea von räden. Wie motten emma no am horchen (2. Mo. 19:5). Wie motten enseenen, daut Gott noaktje Bilda sea schlajcht lieden kaun. Wuarom talt hee dee fa soo schlajcht?

Denkj doaraun, daut de Jesazen, waut Gott de Israeliten jeef, aundasch wieren aus de aundre Velkja äare Jesazen. Dee wieren soo aus eene Waunt, waut de Israeliten fa de Velkja rom an schizt un uk fa daut schlajchte, waut dee deeden (5. Mo. 4:6-8). Dise Jesazen weesen sea kloa, daut Jehova Huararie haust.

 Aus Jehova von de orreine Jewanheiten räd, waut de Velkja doa hauden, säd hee to de Israeliten: “Jie sellen nich soo läwen . . . aus daut en daut Launt Kanaan woat, wua ekj junt hanbrinjen woa. . . . Doamet haben see daut Launt orrein jemoakt; un ekj trakj daut Launt to Räakjenschoft”. Jehova es een heilja Gott. Am äakjeld de Kanaanita äa orreinet Läwen soo sea, daut hee daut Launt, wua dee wonden, fa orrein un schwiensch tald (3. Mo. 18:3, 25).

Jehova stroft de Kanaanita, oba de aundre Velkja hieeden nich opp, Huararie to driewen. Mea aus 1 500 Joa lota schreef Paulus, daut de Velkja, wua de Christen läwden, “stomp jeworden [wieren] jäajen aules, waut äa ieejnet Jewessen an sajen kunn”. Dee läwden “huachhäa un . . . [leeten] sikj en oppscheiselje Sachen gonen, onen sikj to schämen” (Efs. 4:17-19). Vondoag dän Dach haben uk väle een orreinet Läwen un schämen sikj nich mol. Gott siene Deena motten oppaussen, daut dee soo wiet aus mäajlich wajchbliewen von aul daut orreine, waut en dise Welt Mood es.

Gott talt noaktje Bilda fa oppscheislich. Hee haft de Menschen soo jemoakt, daut dee am likjnen un daut dee rajcht un orrajcht unjascheeden kjennen. Gott jeef ons uk feine Jesazen äwa daut Jeschlajchtsläwen. Hee haft daut Jeschlajchtsläwen fa Befriede enjerecht, daut dee unjarenaunda kjennen Freid haben (1. Mo. 1:26-28; Spr. 5:18-19). Oba waut es met soone, waut noaktje Bilda moaken ooda aundre daut enjankren, dee to kjikjen? Dee gonen gaunz jäajen Gott. Wäa aundre soont enjankat, veacht Jehova. Hee woat deejanje rechten, waut orreine Sachen moaken ooda vebreeden, wäajen dee jäajen siene Jesazen un Gruntsauzen gonen (Reem. 1:24-27).

Oba woo steit et met deejanje, waut irjent orreinet läsen ooda seenen wellen? Eenje jleewen veleicht, daut deit je nuscht. Oba en Werkjlichkjeit unjastetten see doaderch deejanje, waut jäajen Jehova siene Jesazen un Gruntsauzen gonen, wan see doa veleicht uk nich mol aun denkjen. Daut es gaunz dietlich, daut deejanje, waut dän woaren Gott deenen, eenen Aufschu haben sellen fa noaktje Bilda. De Schreft sajcht: “Jie, dee jie dän HARN goot sent, stalt junt jäajen daut beese!” (Psa. 97:10).

Mau rajcht fa dee, waut nich mol wellen noaktje Bilda kjikjen, es daut eenjemol schwoa. Wie sent  onvolkomen un motten oppaussen, daut wie nich ons orrajchtet Velangen nogonen. Un uk ons onvolkomnet Hoat kaun ons daut enbillen, daut daut goanich soo schlemm es, noaktje Bilda to kjikjen (Jer. 17:9, NW). Oba väle, waut Christen jeworden sent, kunnen von soont looskomen, un daut kaun ons Moot jäwen, wan wie ons bemieejen, schwiensche Bilda tochtoloten. Well wie mol seenen, woo Gott sien Wuat ons halpen kaun, daut wie nich derch noaktje Bilda en dän Soton siene Faul nenjeroden.

Soo aus wie jeseenen haben, leeten een deel Israeliten orrajchte Wenschen en sikj oppkomen un daut kjeem sea schlajcht ut. Vondoag dän Dach kaun daut uk soont jäwen. Jesus sien Haulfbrooda Jakobus räd von dise Jefoa un säd: “Een Mensch woat . . . von siene ieejne beese Lost metjeräten . . . Wan de beese Lost sikj ieescht faustjesat haft, woat de Sind jebuaren” (Jak. 1:14-15). Wan orrajchte Wenschen sikj en eenen Mensch sien Hoat enwartlen kjennen, dan woat dee meist secha eene Sind begonen. Doawäajen mott wie orreine Jedanken aufstonen un doa nich wieda äwa nodenkjen.

Wan wie enwoaren, daut wie äwa orreine Sachen nodenkjen, dan mott wie doa fuaz waut met doonen. Jesus säd: “Wan diene Haunt ooda Foot die Uasoak jäwen to sindjen, dan hak dee auf un schmiet dee von die. . . . Un wan dien Uag die veuasoakt to sindjen, riet daut ut un schmiet daut wajch” (Mat. 18:8-9). Jesus meend nich, daut wie onsen Kjarpa sullen Schoden aundoonen. Dit Jlikjnis saul ons wiesen, daut wie ons gaunz eenich sennen sellen, fuaz aules auftostonen, waut ons kaun tofaul brinjen. Woo kjenn wie daut doonen, wan daut om noaktje Bilda jeit?

Wan du een noaktjet Bilt sitst, dan denkj nich: “Daut deit je nuscht.” Kjikj doa fuaz wajch. Switsch fuaz daut Tellewizhen, dän Komputa, daut Tablet ooda daut Fon ut. Denkj aun waut goodet. Daut kaun die halpen, daut du orreine Jedanken kontrollen kaust, enne Städ daut dee die kontrollen.

Waut kaun eena doonen, wan eenem eenjemol noch von de noaktje Bilda denkjt, waut eena ieeschtemma jeseenen haft? Schwiensche Bilda  ooda Jedanken kjennen noch lang en eenem sienen Kopp bliewen un onverhofs wada verendach komen. Dan jankat eenem daut veleicht sea, waut orreinet to doonen, biejlikj sikj selfst tofrädtostalen. Moak die doaropp reed, daut soone Jedanken oppkomen kjennen, un äwalaj, waut du dan doonen kaust.

Schauf noch dolla doaropp, soo to denkjen un to haundlen, aus Gott daut jefelt. Doo dän Apostel Paulus no, waut doa säd: “Ekj bedwinj mienen Kjarpa, daut dee mie jehorcht” (1. Kor. 9:27). Lot die nich von diene orreine Wenschen kontrollen. De Schreft sajcht: “Jie sellen derch june niee Jesennunk veendat woaren, daut jie weeten kjennen, waut Gott sien Wellen, waut goot, aunjenäm un volkomen es” (Reem. 12:2). Denkj doaraun: Du woascht väl schaftja sennen, wan du soont denkjst un deist, waut Gott haben well, aus wan du waut orreinet deist.

Proow, die jewesse Bibelvarzh utwendich to lieren. Un wan orreine Jedanken oppkomen, dan bemott die daut selfst, äwa dise Varzh notodenkjen. Soone Bibelvarzh aus Psalm 119:37; Jesaja 52:11; Matäus 5:28; Efeesa 5:3; Kolossa 3:5 un 1. Tessalonicha 4:4-8 (NW) woaren die halpen, soo äwa noaktje Bilda to denkjen, aus Jehova deit, un daut to doonen, waut hee haben well.

Oba waut, wan eenem daut soo sea jankat, orreine Sachen to kjikjen ooda doaräwa notodenkjen, daut eena sikj meist nich beoabeiden kaun? Dan wudd eena sellen krakjt daut doonen, waut Jesus deed (1. Pet. 2:21). Nodäm daut Jesus sikj deepen leet, wort hee mieremol vom Fient vesocht, oba hee wadastunt dän. Aus de Soton am vesocht, räd Jesus von veschiedne Bibelvarzh un deed nich daut, waut de Soton haben wull. Hee säd: “Wajch met die, Soton!” un de Soton veleet am. Wie sellen uk kjeenmol oppjäwen, ons jäajen dän Soton to stalen (Mat. 4:1-11). De Soton un siene Welt woaren wieda doaropp schaufen, daut wie äwa orreine Sachen nodenkjen, oba wie wellen nich opphieren, doajäajen to schaufen. Eena kaun von noaktje Bilda looskomen. Met Jehova siene Help es daut mäajlich.

Doo aunhoolent bäden un froag Jehova no Help. Paulus säd: “Lot Gott . . . aules weeten waut junt fält! Un Gott sien Fräd, dee wiet äwa aules jeit waut Menschen vestonen kjennen, woat june Hoaten un Jedanken en Christus Jesus bewoaren” (Filip. 4:6-7). Gott sien Fräd woat ons halpen, daut wie nuscht orrajchtet doonen. Un wan wie Jehova noda komen, “dan woat hee uk dicht no . . . [ons] komen” (Jak. 4:8).

Wie haben dän basten Schutz fa dän Soton siene Faulen, wan wie dicht bie Jehova bliewen, waut de Hechsta äwa Himmel un Ieed es. Jesus säd: “Dee, dee äwa dise Welt rejieet [de Soton], es aul aum komen. Hee haft äwa mie kjeene Macht” (Joh. 14:30). Wuarom wia Jesus sikj doa soo secha äwa? Hee säd mol: “Dee wäa mie jeschekjt haft, es met mie. De Voda haft mie nich auleen jeloten, un ekj doo emma daut, waut am jefelt” (Joh. 8:29). Wan wie daut doonen, waut Jehova jefelt, dan woat hee ons uk kjeenmol auleen loten. Wan wie wajchbliewen von noaktje Bilda, dan woat de Soton ons nich en siene Faul nenkjrieen.