ບົດຄວາມສຶກສາທີ 28
ນະມັດສະການພະເຢໂຫວາຕໍ່ໆໄປເຖິງວ່າຈະຖືກສັ່ງຫ້າມ
“ການທີ່ພວກເຮົາໄດ້ເຫັນແລະໄດ້ຍິນນັ້ນ ພວກເຮົາອຳໄວ້ບໍ່ໄດ້.”—ກິດຈະການ 4:19, 20
ເພງ 122 ຂໍໃຫ້ຢືນຢັດໝັ້ນຄົງ
ໃຈຄວາມສຳຄັນ *
1-2. (ກ) ເປັນຫຍັງເຮົາບໍ່ຄວນແປກໃຈຖ້າເຮົາຖືກສັ່ງຫ້າມບໍ່ໃຫ້ນະມັດສະການພະເຢໂຫວາ? (ຂ) ເຮົາຈະພິຈາລະນາຫຍັງໃນບົດຄວາມນີ້?
ໃນປີ 2018 ມີຜູ້ປະກາດຫຼາຍກວ່າ 223.000 ຄົນທີ່ປະກາດຂ່າວດີຢູ່ໃນເຂດທີ່ການນະມັດສະການພະເຢໂຫວາຖືກສັ່ງຫ້າມ. ນີ້ບໍ່ແມ່ນເລື່ອງແປກ ດັ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ຮຽນໃນບົດຄວາມກ່ອນ ຄລິດສະຕຽນແທ້ຈະຕ້ອງເຈິກັບການຂົ່ມເຫງ. (2 ຕີໂມ. 3:12) ບໍ່ວ່າເຮົາຈະຢູ່ໃສ ລັດຖະບານກໍອາດຈະສັ່ງຫ້າມເຮົາບໍ່ໃຫ້ນະມັດສະການພະເຢໂຫວາຢ່າງກະທັນຫັນແລະແບບບໍ່ໄດ້ຄາດຄິດ.
2 ຖ້າລັດຖະບານໃນບ່ອນທີ່ເຮົາຢູ່ສັ່ງຫ້າມການນະມັດສະການພະເຢໂຫວາ ເຮົາອາດຖາມຕົວເອງວ່າ: ‘ການທີ່ເຮົາຖືກຂົ່ມເຫງໝາຍຄວາມວ່າພະເຢໂຫວາບໍ່ພໍໃຈເຮົາບໍ? ການສັ່ງຫ້າມຈະເຮັດໃຫ້ເຮົາເຊົານະມັດສະການພະເຢໂຫວາບໍ? ຂ້ອຍຄວນຍ້າຍໄປເຂດທີ່ສາມາດນະມັດສະການພະເຢໂຫວາໄດ້ຢ່າງອິດສະຫຼະບໍ?’ ໃນບົດຄວາມນີ້ເຮົາຈະພິຈາລະນາຄຳຖາມເຫຼົ່ານີ້. ນອກຈາກນັ້ນ ເຮົາຍັງຈະມາເບິ່ງວ່າເຮົາຈະນະມັດສະການພະເຢໂຫວາຕໍ່ໆໄປໄດ້ແນວໃດເຖິງວ່າຈະຖືກສັ່ງຫ້າມແລະເຮົາຕ້ອງຫຼີກລ່ຽງກັບດັກຫຍັງແດ່.
ການທີ່ເຮົາຖືກຂົ່ມເຫງໝາຍຄວາມວ່າພະເຢໂຫວາບໍ່ພໍໃຈເຮົາບໍ?
3. ຕາມ 2 ໂກລິນໂທ 11:23-27 ອັກຄະສາວົກໂປໂລຖືກການຂົ່ມເຫງແບບໃດແດ່? ແລະເຮົາໄດ້ຮຽນຮູ້ຫຍັງຈາກຕົວຢ່າງຂອງລາວ?
3 ຖ້າລັດຖະບານສັ່ງຫ້າມການນະມັດສະການຂອງເຮົາ ເຮົາອາດສະຫຼຸບແບບຜິດໆວ່າພະເຢໂຫວາບໍ່ອວຍພອນເຮົາ. ແຕ່ຂໍໃຫ້ຈື່ໄວ້ວ່າ ການທີ່ເຮົາຖືກຂົ່ມເຫງບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າພະເຢໂຫວາບໍ່ພໍໃຈເຮົາ. ຂໍໃຫ້ເບິ່ງຕົວຢ່າງຂອງອັກຄະສາວົກໂປໂລ ລາວເປັນຄົນທີ່ພະເຈົ້າພໍໃຈແນ່ນອນ. ລາວໄດ້ຮັບສິດທິພິເສດໃຫ້ຂຽນຈົດໝາຍ 14 ສະບັບໃນພະຄຳພີພາກພາສາເກັຣກ ແລະລາວກໍເປັນອັກຄະສາວົກທີ່ຖືກສົ່ງໄປຫາຄົນຕ່າງຊາດ. ແຕ່ລາວກໍເຈິການຂົ່ມເຫງຢ່າງຮຸນແຮງ. (ອ່ານ 2 ໂກລິນໂທ 11:23-27) ຈາກປະສົບການຂອງອັກຄະສາວົກໂປໂລ ເຮົາຮຽນຮູ້ວ່າພະເຢໂຫວາຍອມໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ຂອງພະອົງຖືກຂົ່ມເຫງ.
4. ເປັນຫຍັງໂລກຈຶ່ງກຽດຊັງເຮົາ?
4 ພະເຍຊູອະທິບາຍສາເຫດທີ່ເຮົາເຈິກັບການຂົ່ມເຫງ. ເພິ່ນເວົ້າວ່າເຮົາຈະຖືກກຽດຊັງຍ້ອນເຮົາບໍ່ເປັນສ່ວນຂອງໂລກ. (ໂຢ. 15:18, 19) ການຂົ່ມເຫງບໍ່ໄດ້ເປັນສັນຍານບອກວ່າພະເຢໂຫວາບໍ່ອວຍພອນເຮົາ ແຕ່ເປັນສິ່ງທີ່ສະແດງວ່າເຮົາກຳລັງເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ!
ການສັ່ງຫ້າມຈະເຮັດໃຫ້ເຮົາເຊົານະມັດສະການພະເຢໂຫວາບໍ?
5. ມະນຸດສາມາດລົບລ້າງການນະມັດສະການພະເຢໂຫວາໄດ້ບໍ? ຂໍໃຫ້ອະທິບາຍ.
5 ການຕໍ່ຕ້ານຂອງມະນຸດບໍ່ສາມາດລົບລ້າງການນະມັດສະການພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າອົງຍິ່ງໃຫຍ່ໄດ້. ຫຼາຍຄົນພະຍາຍາມຕໍ່ຕ້ານ ແຕ່ກໍເຮັດບໍ່ສຳເລັດ. ຂໍໃຫ້ເບິ່ງສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນສະໄໝສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ II. ໃນຕອນນັ້ນ ລັດຖະບານຂອງຫຼາຍປະເທດໄດ້ຂົ່ມເຫງປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າຢ່າງຮຸນແຮງ. ນອກຈາກຖືກພັກນາຊີເຢຍລະມັນສັ່ງຫ້າມແລ້ວ ວຽກຂອງພະຍານພະເຢໂຫວາກໍຍັງຖືກສັ່ງຫ້າມໃນອົດສະຕຣາລີ ການາດາ ແລະບ່ອນອື່ນໆນຳ. ແຕ່ເກີດຫຍັງຂຶ້ນ? ຕອນທີ່ສົງຄາມໂລກເລີ່ມຕົ້ນຂຶ້ນໃນປີ 1939 ມີຈຳນວນຜູ້ປະກາດທົ່ວໂລກ 72.475 ຄົນ. ແຕ່ເມື່ອສົງຄາມໂລກສິ້ນສຸດລົງໃນປີ 1945 ມີຈຳນວນຜູ້ປະກາດທົ່ວໂລກ 156.299 ຄົນ ເຊິ່ງເປັນຈຳນວນເພີ່ມຂຶ້ນຫຼາຍກວ່າສອງເທົ່າ. ເຫັນໄດ້ວ່າພະເຢໂຫວາອວຍພອນແທ້ໆ.
6. ເມື່ອເຮົາຖືກຂົ່ມເຫງເຮັດໃຫ້ເກີດຜົນດີຫຍັງແດ່? ຂໍໃຫ້ຍົກຕົວຢ່າງ.
6 ການຂົ່ມເຫງບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຮົາຢ້ານຈົນເຊົາຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາ ແຕ່ມັນພັດກະຕຸ້ນເຮົາໃຫ້ຮັບໃຊ້ພະອົງຫຼາຍຂຶ້ນ. ຂໍໃຫ້ເບິ່ງຕົວຢ່າງຂອງຜົວເມຍຄູ່ໜຶ່ງທີ່ມີລູກນ້ອຍເຊິ່ງຢູ່ໃນປະເທດທີ່ມີການສັ່ງຫ້າມການນະມັດສະການພະເຢໂຫວາ. ແທນທີ່ເຂົາເຈົ້າຈະຢ້ານ ເຂົາເຈົ້າເລີ່ມເປັນໄພໂອເນຍປະຈຳ. ຜູ້ເປັນເມຍໄດ້ລາອອກຈາກວຽກທີ່ໄດ້ເງິນເດືອນດີ. ຜູ້ເປັນຜົວເວົ້າວ່າ ການສັ່ງຫ້າມນີ້ເຮັດໃຫ້ຫຼາຍຄົນຢາກຮູ້ຈັກພະຍານພະເຢໂຫວາ. ຜົນກໍຄື ລາວພົບວ່າເປັນເລື່ອງງ່າຍຂຶ້ນທີ່ຈະເລີ່ມນຳການສຶກສາຄຳພີໄບເບິນກັບເຂົາເຈົ້າ. ຜູ້ເຖົ້າແກ່ໃນປະເທດນັ້ນບອກວ່າ ຫຼາຍຄົນທີ່ເຊົາຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາໄດ້ເລີ່ມມາປະຊຸມແລະກັບມາປະກາດອີກ.
7. (ກ) ເຮົາຮຽນຫຍັງໄດ້ຈາກພວກເລວີ 26:36, 37? (ຂ) ເມື່ອຖືກສັ່ງຫ້າມເຈົ້າຈະເຮັດແນວໃດ?
7 ເມື່ອພວກສັດຕູສັ່ງຫ້າມການນະມັດສະການຂອງເຮົາ ເຂົາເຈົ້າຢາກເຮັດໃຫ້ເຮົາຢ້ານທີ່ຈະຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາ. ນອກຈາກການສັ່ງຫ້າມແລ້ວ ເຂົາເຈົ້າອາດເຜີຍແຜ່ຄຳຕົວະກ່ຽວກັບເຮົາ ສົ່ງຕຳຫຼວດມາກວດຄົ້ນເຮືອນເຮົາ ຟ້ອງເຮົາຂຶ້ນສານ ຫຼືເຖິງຂັ້ນຈັບເຮົາໃສ່ຄຸກ. ເຂົາເຈົ້າຫວັງວ່າເຮົາຈະຢ້ານ ຍ້ອນເຂົາເຈົ້າສາມາດຈັບພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາບາງຄົນໃສ່ຄຸກແລ້ວ. ຖ້າເຮົາຢ້ານຕາມທີ່ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງການ ເຮົາກໍອາດຈະຄ່ອຍໆເຊົານະມັດສະການພະເຢໂຫວາແລະສຸດທ້າຍກໍເຊົາເລີຍ. ເຮົາບໍ່ຢາກເປັນຄືກັບຄົນເຫຼົ່ານັ້ນທີ່ບັນທຶກໃນພະທຳພວກເລວີ 26:36, 37 (ອ່ານ). ເຮົາຈະບໍ່ຍອມໃຫ້ຄວາມຢ້ານມາເຮັດໃຫ້ເຮົາເຊົານະມັດສະການພະເຢໂຫວາ. ແຕ່ເຮົາຕ້ອງໄວ້ວາງໃຈພະອົງຢ່າງເຕັມທີແລະບໍ່ຢ້ານ. (ເອຊາ. 28:16) ເຮົາຕ້ອງອະທິດຖານຂໍຄຳແນະນຳຈາກພະເຢໂຫວາຫຼາຍໆ. ຍ້ອນພະອົງກຳລັງຊ່ວຍເຮົາ ເຮົາຈຶ່ງຮູ້ວ່າແມ່ນແຕ່ລັດຖະບານມະນຸດທີ່ມີອຳນາດຫຼາຍທີ່ສຸດກໍບໍ່ສາມາດຂັດຂວາງເຮົາບໍ່ໃຫ້ນະມັດສະການພະອົງໄດ້.—ເຫບ. 13:6
ຂ້ອຍຄວນຍ້າຍໄປເຂດໃໝ່ບໍ?
8-9. (ກ) ຄລິດສະຕຽນທຸກຄົນຈະຕ້ອງຕັດສິນໃຈໃນເລື່ອງຫຍັງ? (ຂ) ເພື່ອຈະຕັດສິນໃຈຢ່າງດີເຮົາຄວນເຮັດແນວໃດ?
8 ຖ້າລັດຖະບານໃນເຂດທີ່ເຈົ້າຢູ່ສັ່ງຫ້າມການນະມັດສະການພະເຢໂຫວາ ເຈົ້າອາດສົງໄສວ່າເຈົ້າຄວນຈະຍ້າຍໄປເຂດທີ່ມີອິດສະຫຼະດີບໍ? ນີ້ເປັນເລື່ອງສ່ວນຕົວ ບໍ່ມີໃຜຕັດສິນໃຈແທນເຈົ້າໄດ້. ກ່ອນທີ່ພີ່ນ້ອງບາງຄົນຈະຕັດສິນໃຈ ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຄົ້ນຄວ້າເບິ່ງສິ່ງທີ່ຄລິດສະຕຽນໃນສະຕະວັດທຳອິດເຄີຍເຮັດຕອນທີ່ຖືກຂົ່ມເຫງ. ຫຼັງຈາກທີ່ສັດຕູໄດ້ດຶກກ້ອນຫີນໃສ່ເອຕຽນຈົນຕາຍ ພວກລູກສິດໃນເມືອງເຢຣຶຊາເລມກໍໄດ້ຍ້າຍໄປຢູເດ ສະມາລີ ແລະໄປຈົນຮອດເຟນີຊີ ຊີບເປ ແລະອັນຕິອົກ. (ມັດ. 10:23; ກິດ. 8:1; 11:19) ແຕ່ຕໍ່ມາ ເມື່ອມີການຂົ່ມເຫງຄລິດສະຕຽນໃນສະຕະວັດທຳອິດອີກ ໂປໂລກໍບໍ່ໄດ້ຍ້າຍອອກຈາກເຂດທີ່ມີການຕໍ່ຕ້ານ. ແຕ່ລາວສ່ຽງຊີວິດເພື່ອປະກາດຂ່າວດີແລະເສີມສ້າງຄວາມເຊື່ອຂອງພີ່ນ້ອງທີ່ຖືກຂົ່ມເຫງໃນເມືອງນັ້ນ.—ກິດ. 14:19-23
9 ເຮົາໄດ້ບົດຮຽນຫຍັງຈາກບັນທຶກເຫຼົ່ານີ້? ຫົວໜ້າຄອບຄົວແຕ່ລະຄົນຕ້ອງຕັດສິນໃຈເອົາເອງວ່າຈະຍ້າຍໄປຫຼືບໍ່. ແຕ່ກ່ອນທີ່ຈະຕັດສິນໃຈ ລາວຄວນອະທິດຖານແລະຄິດກ່ຽວກັບສະພາບຄອບຄົວຂອງລາວ ແລະຄິດເບິ່ງວ່າຖ້າຍ້າຍໄປແລ້ວຈະມີຜົນດີແລະຜົນເສຍແນວໃດ. ໃນເລື່ອງນີ້ຄລິດສະຕຽນທຸກຄົນ “ຕ້ອງຮັບແບກພາລະຂອງຕົນເອງ.” (ຄລາ. 6:5, ທ.ປ.) ເຮົາບໍ່ຄວນຕັດສິນຄົນອື່ນບໍ່ວ່າເຂົາເຈົ້າຈະເລືອກແບບໃດກໍຕາມ.
ເຮົາຈະນະມັດສະການພະເຢໂຫວາແນວໃດເມື່ອຖືກສັ່ງຫ້າມ?
10. ສຳນັກງານສາຂາແລະຜູ້ເຖົ້າແກ່ຈະໃຫ້ຄຳແນະນຳໃນເລື່ອງຫຍັງ?
10 ເຈົ້າຈະຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາຕໍ່ໆໄປໄດ້ແນວໃດເມື່ອຖືກສັ່ງຫ້າມ? ສຳນັກງານສາຂາຈະໃຫ້ຄຳແນະນຳກັບຜູ້ເຖົ້າແກ່ກ່ຽວກັບວິທີທີ່ຈະໄດ້ຮັບອາຫານບຳລຸງລ້ຽງຄວາມຄວາມເຊື່ອ ວິທີຈັດການປະຊຸມ ແລະການປະກາດຂ່າວດີ. ຖ້າສຳນັກງານສາຂາບໍ່ສາມາດຕິດຕໍ່ກັບຜູ້ເຖົ້າແກ່ໄດ້ ຜູ້ເຖົ້າແກ່ກໍຈະຊ່ວຍເຈົ້າແລະພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມໃຫ້ຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາຕໍ່ໆໄປ. ເຂົາເຈົ້າຍັງຈະໃຫ້ຄຳແນະນຳຕາມຄຳພີໄບເບິນແລະໜັງສືຕ່າງໆຂອງເຮົາ.—ມັດ. 28:19, 20; ກິດ. 5:29; ເຫບ. 10:24, 25
11. ເປັນຫຍັງເຮົາໝັ້ນໃຈໄດ້ວ່າເຮົາຈະໄດ້ອາຫານບຳລຸງລ້ຽງຄວາມເຊື່ອຕະຫຼອດ? ແລະເຮົາຄວນຈະເຮັດແນວໃດເພື່ອຈະຍັງມີຄຳພີໄບເບິນແລະໜັງສືຕ່າງໆຂອງເຮົາ?
11 ພະເຢໂຫວາສັນຍາວ່າຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະອົງຈະມີອາຫານບຳລຸງລ້ຽງຄວາມເຊື່ອຢ່າງບໍລິບູນ. (ເອຊາ. 65:13, 14; ລືກາ 12:42-44) ດັ່ງນັ້ນ ເຈົ້າໝັ້ນໃຈໄດ້ວ່າອົງການຂອງພະອົງຈະເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ເປັນໄປໄດ້ເພື່ອໃຫ້ເຈົ້າມີຄວາມເຊື່ອເຂັ້ມແຂງ. ແຕ່ກໍມີບາງຢ່າງທີ່ເຈົ້າສາມາດເຮັດໄດ້ຄືກັນ. ໃຫ້ເຊື່ອງປຶ້ມຄຳພີໄບເບິນແລະໜັງສືຕ່າງໆຂອງເຈົ້າໄວ້ດີໆບໍ່ວ່າຈະເປັນຮູບແບບເຈ້ຍຫຼືເອເລັກໂຕຣນິກ ແລະຄວນເຊື່ອງສິ່ງທີ່ມີຄ່າເຫຼົ່ານີ້ໄວ້ໃນບ່ອນທີ່ຄົນອື່ນຈະບໍ່ກວດພົບໄດ້ງ່າຍ. ເຮົາທຸກຄົນຕ້ອງເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ເຮັດໄດ້ເພື່ອຈະຮັກສາຄວາມເຊື່ອໃຫ້ເຂັ້ມແຂງເມື່ອຖືກສັ່ງຫ້າມ.
ເນື່ອງຈາກພະເຢໂຫວາຊ່ວຍເຮົາ ເຮົາຈຶ່ງກ້າຫານທີ່ຈະມານະມັດສະການພະອົງຮ່ວມກັນ (ເບິ່ງຂໍ້ 12) *
12. ຜູ້ເຖົ້າແກ່ຈະຈັດການປະຊຸມແນວໃດເພື່ອບໍ່ໃຫ້ຄົນອື່ນສັງເກດ?
12 ແລ້ວການປະຊຸມປະຈຳອາທິດເດຈະເຮັດແນວໃດ? ຜູ້ເຖົ້າແກ່ຈະຈັດໃຫ້ເຈົ້າເຂົ້າຮ່ວມປະຊຸມໃນວິທີທີ່ບໍ່ເປັນເປົ້າສາຍຕາຂອງຄົນອື່ນ. ເຂົາເຈົ້າອາດຈະບອກເຈົ້າໃຫ້ປະຊຸມເປັນກຸ່ມນ້ອຍໆ ເຊິ່ງຈະມີການປ່ຽນເວລາແລະສະຖານທີ່ເລື້ອຍໆ. ເຈົ້າສາມາດຊ່ວຍພີ່ນ້ອງໃຫ້ປອດໄພໄດ້ໂດຍການເວົ້າຄ່ອຍໆທັງຕອນມາແລະຕອນເລີກປະຊຸມ. ເຈົ້າອາດຈະຕ້ອງແຕ່ງໂຕທຳມະດາເພື່ອບໍ່ໃຫ້ເປັນທີ່ສັງເກດ.
ເຖິງວ່າລັດຖະບານຈະສັ່ງຫ້າມເຮົາ ແຕ່ເຮົາກໍບໍ່ເຊົາປະກາດ (ເບິ່ງຂໍ້ 13) *
13. ເຮົາໄດ້ຮຽນຮູ້ຫຍັງຈາກພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາໃນອະດີດສະຫະພາບໂຊວຽດ?
13 ວິທີປະກາດໃນແຕ່ລະບ່ອນບໍ່ຄືກັນ. ແຕ່ຍ້ອນເຮົາຮັກພະເຢໂຫວາແລະຢາກບອກຄົນອື່ນເລື່ອງລາຊະອາຈັກຂອງພະອົງ ເຮົາຈຶ່ງຊອກວິທີທີ່ຈະປະກາດ. (ລືກາ 8:1; ກິດ. 4:29) ນັກປະຫວັດສາດທີ່ຊື່ເອມິລີ ບີ. ບາຣານ ໄດ້ເວົ້າກ່ຽວກັບການປະກາດຂອງພະຍານພະເຢໂຫວາໃນອະດີດສະຫະພາບໂຊວຽດວ່າ: “ເມື່ອລັດຖະບານສັ່ງຫ້າມພະຍານພະເຢໂຫວາບໍ່ໃຫ້ເຜີຍແຜ່ຄວາມເຊື່ອ. ແຕ່ພະຍານພະເຢໂຫວາກໍລັກເວົ້າຄວາມເຊື່ອໃຫ້ຄົນແຖວບ້ານ ຄົນທີ່ເຮັດວຽກນຳກັນ ແລະໝູ່ເພື່ອນຟັງ. ຍ້ອນເຮັດແບບນີ້ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງຖືກຈັບເຂົ້າຄ້າຍກັກຂັງ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າກໍຍັງປະກາດກັບຄົນທີ່ຖືກຂັງນຳກັນ.” ເຖິງຈະມີການສັ່ງຫ້າມ ແຕ່ພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາໃນອະດີດສະຫະພາບໂຊວຽດກໍບໍ່ເຊົາປະກາດ. ຖ້າມີການສັ່ງຫ້າມໃນປະເທດຂອງເຈົ້າ ຂໍໃຫ້ເຈົ້າເຮັດແບບນີ້ຄືກັນ!
ກັບດັກທີ່ເຮົາຕ້ອງລະວັງ
ເຮົາຈຳເປັນຕ້ອງຮູ້ວ່າເວລາໃດຄວນມິດຢູ່ (ເບິ່ງຂໍ້ 14) *
14. ຄຳເພງ 39:1 ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຫຼີກລ່ຽງກັບດັກຫຍັງ?
14 ລະວັງເມື່ອໃຫ້ຂໍ້ມູນກັບຄົນອື່ນ. ໃນໄລຍະທີ່ເຮົາຖືກສັ່ງຫ້າມ ເຮົາຕ້ອງຈື່ວ່າ “ມີເວລາມິດປາກ.” (ຜູ້ປ. 3:7) ເຮົາຕ້ອງປົກປ້ອງຂໍ້ມູນທີ່ສຳຄັນເຊັ່ນ: ຊື່ພີ່ນ້ອງ ສະຖານທີ່ປະຊຸມ ວຽກປະກາດ ແລະວິທີທີ່ຈະຮັບສິ່ງທີ່ບຳລຸງລ້ຽງຄວາມເຊື່ອ. ເຮົາຈະບໍ່ບອກຂໍ້ມູນເຫຼົ່ານີ້ກັບເຈົ້າໜ້າທີ່ ໝູ່ເພື່ອນ ຫຼືຍາດພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາທັງໃນແລະນອກປະເທດ. ຖ້າເຮົາເປີດເຜີຍຂໍ້ມູນເຫຼົ່ານີ້ ເຮົາກໍຈະເຮັດໃຫ້ພີ່ນ້ອງຕົກຢູ່ໃນອັນຕະລາຍ.—ອ່ານຄຳເພງ 39:1
15. ຊາຕານຈະພະຍາຍາມເຮັດຫຍັງກັບເຮົາ ແລະເຮົາຈະເຮັດແນວໃດເພື່ອຫຼີກລ່ຽງກັບດັກນີ້?
15 ຢ່າຍອມໃຫ້ບັນຫາເລັກໆນ້ອຍໆເຮັດໃຫ້ເຮົາແຕກແຍກກັນ. ຊາຕານຮູ້ວ່າ ຖ້າໄທເຮືອນໃດແຕກແຍກຈາກກັນ ໄທເຮືອນນັ້ນກໍຈະຢູ່ບໍ່ໄດ້. (ມໂກ. 3:24, 25) ມັນພະຍາຍາມຢູ່ຕະຫຼອດເວລາທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ເຮົາແຕກແຍກກັນ. ມັນຫວັງໃຫ້ເຮົາຕໍ່ສູ້ກັນເອງແທນທີ່ຈະຕໍ່ສູ້ມັນ.
16. ພີ່ນ້ອງເກີທຣູດ ເພິດຊິງເກີ ວາງຕົວຢ່າງທີ່ດີແນວໃດ?
16 ແມ່ນແຕ່ຄລິດສະຕຽນທີ່ເປັນຜູ້ໃຫຍ່ກໍຍັງຕ້ອງລະວັງທີ່ຈະບໍ່ຕິດກັບດັກນີ້. ຂໍໃຫ້ມາເບິ່ງຕົວຢ່າງຂອງພີ່ນ້ອງສອງຄົນທີ່ເປັນຜູ້ຖືກເຈີມຄື ພີ່ນ້ອງເກີທຣຸດ ເພິດຊິງເກີ ແລະພີ່ນ້ອງ ເອນຟຣີເດ ເລີ. ເຂົາເຈົ້າຖືກຈັບເຂົ້າໃນຄ້າຍກັກຂັງນາຊີກັບພີ່ນ້ອງຍິງຄລິດສະຕຽນຫຼາຍຄົນ. ພີ່ນ້ອງເກີທຣຸດເລີ່ມມີຄວາມອິດສາ ເມື່ອເຫັນວ່າພີ່ນ້ອງເອນຟຣີເດໃຫ້ກຳລັງໃຈພີ່ນ້ອງຍິງຄົນອື່ນໃນຄ້າຍກັກຂັງ. ຕໍ່ມາ ລາວຮູ້ສຶກລະອາຍໃຈແລະໄດ້ອະທິດຖານຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຈາກພະເຢໂຫວາ. ລາວຂຽນວ່າ: “ຂ້ອຍຕ້ອງຮຽນຮູ້ທີ່ຈະຍອມຮັບວ່າ ຄົນອື່ນມີຄວາມສາມາດຫຼາຍກວ່າຂ້ອຍ.” ລາວເອົາຊະນະຄວາມອິດສາໄດ້ແນວໃດ? ພີ່ນ້ອງເກີທຣຸດເບິ່ງໄປທີ່ຄຸນລັກສະນະແລະນິດໄສທີ່ດີຂອງເອນຟຣີເດ. ໂດຍວິທີນີ້ ລາວກໍກັບມາເປັນໝູ່ທີ່ດີກັບເອນຟຣີເດຄືເກົ່າ. ທັງສອງໄດ້ລອດຊີວິດຈາກຄ້າຍກັກຂັງແລະຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາຢ່າງສັດຊື່ຈົນຈົບຊີວິດເທິງໂລກ. ຖ້າເຮົາພະຍາຍາມເອົາຊະນະບັນຫາທີ່ມີກັບພີ່ນ້ອງ ເຮົາຈະບໍ່ຍອມໃຫ້ສິ່ງໃດກໍຕາມມາເຮັດໃຫ້ເຮົາແຕກແຍກກັນ.—ໂກໂລ. 3:13, 14
17. ເປັນຫຍັງເຮົາຕ້ອງລະວັງທີ່ຈະບໍ່ເຮັດເກີນສິດ?
17 ລະວັງເຮັດເກີນສິດ. ຖ້າເຮົາເຮັດຕາມຄຳແນະນຳຈາກພີ່ນ້ອງທີ່ໄດ້ຮັບການແຕ່ງຕັ້ງ ເຮົາກໍຈະບໍ່ມີບັນຫາ. (1 ເປ. 5:5) ຕົວຢ່າງ: ໃນເຂດທີ່ມີການສັ່ງຫ້າມ ພີ່ນ້ອງທີ່ໄດ້ຮັບການແຕ່ງຕັ້ງໄດ້ແນະນຳຜູ້ປະກາດບໍ່ໃຫ້ແຈກປຶ້ມຫຼືແຜ່ນພັບໃນການປະກາດ ແຕ່ພີ່ນ້ອງຊາຍຄົນໜຶ່ງເຊິ່ງເປັນໄພໂອເນຍບໍ່ເຫັນດີກັບຄຳແນະນຳນັ້ນ ລາວຈຶ່ງແຈກປຶ້ມແລະແຜ່ນພັບໃນການປະກາດ. ຜົນເປັນແນວໃດ? ຫຼັງຈາກທີ່ລາວກັບພີ່ນ້ອງປະກາດແລ້ວ ຕຳຫຼວດກໍໄດ້ສອບສວນເຂົາເຈົ້າ. ຍ້ອນຕຳຫຼວດໄດ້ຕິດຕາມເຂົາເຈົ້າແລະເກັບປຶ້ມກັບແຜ່ນພັບທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ແຈກຢາຍ. ເຮົາໄດ້ບົດຮຽນຫຍັງຈາກເລື່ອງນີ້? ເຮົາຕ້ອງເຮັດຕາມຄຳແນະນຳເຖິງວ່າເຮົາຮູ້ສຶກວ່າບໍ່ເຫັນດີນຳກໍຕາມ. ພະເຢໂຫວາຈະອວຍພອນເຮົາ ຖ້າເຮົາຮ່ວມມືກັບພີ່ນ້ອງທີ່ໄດ້ຮັບການແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ນຳໜ້າເຮົາ.—ເຫບ. 13:7, 17
18. ເປັນຫຍັງເຮົາບໍ່ຄວນຕັ້ງກົດທີ່ບໍ່ຈຳເປັນ?
18 ຢ່າຕັ້ງກົດທີ່ບໍ່ຈຳເປັນ. ຖ້າຜູ້ເຖົ້າແກ່ຕັ້ງກົດທີ່ບໍ່ຈຳເປັນກໍຈະສ້າງພາລະໃຫ້ກັບພີ່ນ້ອງ. ສິ່ງນີ້ເຄີຍເກີດຂຶ້ນໃນໄລຍະທີ່ມີການສັ່ງຫ້າມໃນອະດີດປະເທດເຊັກໂກສະໂລວາກີ ພີ່ນ້ອງຢູຣີ ຄໍມິນສະກີ ບອກວ່າ: “ຫຼັງຈາກພີ່ນ້ອງທີ່ໄດ້ຮັບການແຕ່ງຕັ້ງແລະຜູ້ເຖົ້າແກ່ຫຼາຍຄົນຖືກຈັບ ພີ່ນ້ອງບາງຄົນທີ່ບໍ່ໄດ້ຖືກຈັບກໍໄດ້ຕັ້ງກົດໃຫ້ຜູ້ປະກາດວ່າອັນໃດທີ່ເຮັດໄດ້ແລະເຮັດບໍ່ໄດ້.” ພະເຢໂຫວາບໍ່ໄດ້ໃຫ້ເຮົາໄປຕັ້ງກົດໃຫ້ພີ່ນ້ອງ. ເມື່ອມີບາງຄົນຕັ້ງກົດທີ່ບໍ່ຈຳເປັນໃຫ້ກັບຄົນອື່ນ ເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ປົກປ້ອງພີ່ນ້ອງ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າພະຍາຍາມເປັນນາຍຄວບຄຸມຄວາມເຊື່ອຂອງພີ່ນ້ອງ.—2 ໂກ. 1:24.
ຢ່າເຊົານະມັດສະການພະເຢໂຫວາ
19. ຈາກ 2 ຂ່າວຄາວ 32:7, 8 ເປັນຫຍັງເຮົາຈຶ່ງສາມາດກ້າຫານໄດ້ບໍ່ວ່າຊາຕານຈະເຮັດຫຍັງກໍຕາມ?
19 ຊາຕານພະຍາມານສັດຕູໂຕສຳຄັນຈະບໍ່ເຊົາຂົ່ມເຫງຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ຂອງພະເຢໂຫວາ. (1 ເປ. 5:8; ຄຳປ. 2:10) ຊາຕານແລະພັກພວກຂອງມັນພະຍາຍາມສັ່ງຫ້າມການນະມັດສະການຂອງເຮົາ ແຕ່ເຮົາຈະບໍ່ຍອມໃຫ້ຄວາມຢ້ານມາເຮັດໃຫ້ເຮົາເຊົາຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາ! (ບັນຍັດ. 7:21) ພະເຢໂຫວາຈະຢູ່ກັບເຮົາ ແລະຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຮັບໃຊ້ພະອົງໄດ້ຕໍ່ໆໄປເຖິງວ່າຈະຖືກສັ່ງຫ້າມ.—ອ່ານ 2 ຂ່າວຄາວ 32:7, 8
20. ເຈົ້າຕັ້ງໃຈຈະເຮັດຫຍັງ?
20 ຂໍໃຫ້ເຮົາຕັ້ງໃຈທີ່ຈະເຮັດຄືກັບພີ່ນ້ອງໃນສະຕະວັດທຳອິດທີ່ບອກຜູ້ປົກຄອງວ່າ: “ທີ່ຈະຟັງຄຳທ່ານທັງຫຼາຍເປັນການຊອບທຳຕໍ່ໜ້າພະເຈົ້າຫຼາຍກວ່າຈະຟັງຄຳພະເຈົ້າຫຼືໃນການຂໍ້ນີ້ຂໍທ່ານທັງຫຼາຍຕັດສິນເຖີ້ນ. ເພາະວ່າຝ່າຍພວກເຮົາ ການທີ່ພວກເຮົາໄດ້ເຫັນແລະໄດ້ຍິນນັ້ນ ພວກເຮົາອຳໄວ້ບໍ່ໄດ້.”—ກິດ. 4:19, 20
ເພງ 73 ຂໍຊ່ວຍໃຫ້ເຮົາກ້າຫານ
^ ຂໍ້ 5 ເຮົາຄວນເຮັດແນວໃດຖ້າລັດຖະບານສັ່ງຫ້າມເຮົາບໍ່ໃຫ້ນະມັດສະການພະເຢໂຫວາ? ໃນບົດຄວາມນີ້ມີຄຳແນະນຳທີ່ເປັນປະໂຫຍດທີ່ຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຮູ້ວ່າສິ່ງໃດຄວນເຮັດແລະສິ່ງໃດບໍ່ຄວນເຮັດ ເພື່ອທີ່ເຮົາຈະສາມາດນະມັດສະການພະເຢໂຫວາໄດ້ຕໍ່ໆໄປ!
^ ຂໍ້ 59 ຄຳອະທິບາຍຮູບພາບ: ທຸກຮູບແມ່ນພະຍານພະເຢໂຫວາທີ່ຮັບໃຊ້ໃນເຂດທີ່ຖືກສັ່ງຫ້າມ. ໃນຮູບພາບນີ້ພີ່ນ້ອງປະຊຸມກັນເປັນກຸ່ມນ້ອຍໆຢູ່ຫ້ອງເກັບເຄື່ອງ.
^ ຂໍ້ 61 ຄຳອະທິບາຍຮູບພາບ: ພີ່ນ້ອງຍິງ (ເບື້ອງຊ້າຍ) ລົມກັບຜູ້ຍິງຄົນໜຶ່ງຢ່າງເປັນມິດເລື່ອງພະເຢໂຫວາ.
^ ຂໍ້ 63 ຄຳອະທິບາຍຮູບພາບ: ພີ່ນ້ອງຊາຍຄົນໜຶ່ງຖືກຕຳຫຼວດສອບສວນຂໍ້ມູນກ່ຽວກັບປະຊາຄົມຂອງລາວ ແຕ່ລາວບໍ່ບອກ.
