در کتاب مقدّس گفته‌های افراد بسیاری را می‌خوانیم که «احساساتی همچون ما» داشتند.‏ (‏یعقو ۵:‏۱۷‏)‏ برای مثال،‏ گفته‌های صادقانهٔ پولُس که در رومیان ۷:‏۲۱-‏۲۴ آمده است،‏ برای ما نیز صدق می‌کند.‏ او گفت:‏ «وقتی می‌خواهم آنچه درست است انجام دهم،‏ میل به بدی را در خود می‌بینم .‏ .‏ .‏ چه وضعیت اسفباری دارم!‏» آگاهی از احساسات پولُس به ما دلگرمی می‌دهد،‏ زیرا ما نیز با ناکاملی‌های خود در جنگیم.‏

همچنین پولُس در غَلاطیان ۲:‏۲۰ با اطمینان در مورد عیسی گفت:‏ «چون مرا دوست داشت،‏ جان خود را برای من داد.‏» آیا شما نیز چنین احساسی دارید؟‏ یا گاهی اوقات برایتان مشکل است تصوّر کنید که عیسی جانش را برای شما داد؟‏

اگر شما نیز به دلیل گناهان گذشتهٔ خود احساس بی‌ارزشی می‌کنید،‏ شاید نتوانید فدیهٔ عیسی را هدیه‌ای برای خود بدانید یا شاید برایتان سخت باشد که محبت و بخشش یَهُوَه را بپذیرید.‏ اما آیا عیسی واقعاً می‌خواهد که ما قربانی او را به عنوان هدیه‌ای شخصی بپذیریم؟‏ چگونه می‌توانیم چنین دیدی نسبت به فدیهٔ عیسی داشته باشیم؟‏ در ادامه به پاسخ این دو سؤال می‌پردازیم.‏

با اطمینان می‌توان گفت که عیسی می‌خواهد ما قربانی او را به عنوان هدیه‌ای شخصی بپذیریم.‏ چرا می‌توانیم چنین اطمینانی داشته باشیم؟‏ اتفاقاتی را که در لوقا ۲۳:‏۳۹-‏۴۳ آمده است در ذهن تجسّم کنید.‏ مردی گناهکار در کنار عیسی به تیر آویخته شده است.‏ او صریحاً اذعان می‌کند که در گذشته گناه کرده است.‏ بدون شک،‏ گناهان آن مجرم بسیار جدّی بوده است،‏ زیرا محکوم به مرگ شده است.‏ او با پریشانی از عیسی چنین تمنا می‌کند:‏ «ای عیسی،‏ وقتی به پادشاهی خود رسیدی،‏ مرا به یاد آور.‏»‏

پاسخ عیسی چه بود؟‏ عیسی را تجسّم کنید که با وجود درد بسیار،‏ سرش را به سوی آن مرد می‌چرخاند و به چشمان او می‌نگرد.‏ با این که عیسی خود در عذاب است،‏ با لبخندی به او چنین اطمینان می‌دهد:‏ «به‌راستی به تو می‌گویم امروز،‏ با من در بهشت خواهی بود.‏» عیسی می‌توانست به آن مرد یادآور شود که ‹پسر انسان آمد تا جان خود را همچون بهای رهایی در عوض بسیاری بدهد.‏› (‏مت ۲۰:‏۲۸‏)‏ اما در عوض،‏ با مهربانی گفت که قربانی او شامل حال آن مجرم نیز می‌شود.‏ عیسی با استفاده از ضمیرهای «تو» و «من،‏» با لحنی صمیمانه با او صحبت کرد.‏ همچنین به آن مرد اطمینان داد که در بهشت روی زمین،‏ زندگی خواهد کرد.‏

شکی نیست که عیسی می‌خواست آن مجرم،‏ قربانی او را به عنوان هدیه‌ای شخصی بپذیرد.‏ حال اگر عیسی چنین دیدی نسبت به مجرمی داشت که هنوز خادم خدا نشده بود،‏ چقدر بیشتر نسبت به شخصی که به خدا خدمت می‌کند،‏ چنین دیدی دارد.‏ ما باید اطمینان داشته باشیم که با وجود گناهان گذشته‌مان می‌توانیم از فواید فدیهٔ عیسی برخوردار شویم.‏

پولُس به دلیل خدمتی که از عیسی دریافت کرده بود،‏ می‌توانست فدیهٔ او را بپذیرد.‏ او گفت:‏ «من از سَرورمان مسیحْ  عیسی که به من قدرت بخشید،‏ سپاسگزارم؛‏ زیرا با سپردن این خدمت به من،‏ مرا مورد اعتماد خود دانست،‏ اگرچه پیش از این کفرگو،‏ آزاررسان و گستاخ بودم.‏» (‏۱تیمو ۱:‏۱۲-‏۱۴‏)‏ پولُس به دلیل خدمتی که به او داده شده بود،‏ از رحمت،‏ محبت و اعتماد عیسی به خود مطمئن شد.‏ امروزه عیسی به هر یک از ما نیز این خدمت را سپرده است.‏ (‏مت ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ آیا ما نیز احساسی مشابه احساس پولُس داریم؟‏

آلبرت که از جماعت اخراج شده بود،‏ پس از حدود ۳۴ سال دوباره به آغوش یَهُوَه بازگشت.‏ او می‌گوید:‏ «گناهانم را نمی‌توانم فراموش کنم.‏ ولی در خدمت موعظه احساسی همچون احساس پولُس دارم؛‏ یعنی حس می‌کنم که عیسی شخصاً این خدمت را به من داده است.‏ موعظه مرا شاد می‌کند و کمکم می‌کند دیدی مثبت نسبت به خود،‏ زندگی و آینده‌ام داشته باشم.‏»—‏مز ۵۱:‏۳‏.‏

آلِن که پیش از آموختن حقیقت یک مجرم و فردی خشن بود،‏ اذعان می‌کند:‏ «هنوز هم تمام صدماتی که به دیگران وارد کرده‌ام از ذهنم می‌گذرد.‏ اما از یَهُوَه واقعاً ممنونم که به شخص گناهکاری مانند من این افتخار را داده است که به دیگران خبر خوش را برسانم.‏ وقتی می‌بینم که خبر خوش چه تأثیری روی مردم می‌گذارد،‏ مهر و محبت یَهُوَه برایم بیشتر نمایان می‌شود.‏ یَهُوَه از طریق من به کسانی که پیشینه‌ای مانند خودم دارند کمک می‌کند.‏»‏

خدمت موعظه به هر یک از ما این فرصت را می‌دهد که انرژی خود را صرف افکار و اعمال مثبت کنیم.‏ شرکت در این فعالیت ما را از محبت،‏ رحمت و اعتماد عیسی به ما مطمئن می‌سازد.‏

تا زمانی که دنیای شیطان پابرجاست،‏ ممکن است دلمان به دلیل گناهان گذشته‌مان،‏ ما را محکوم کند.‏ چگونه می‌توانیم با چنین احساسی مقابله کنیم؟‏

جین که به دلیل داشتن زندگی دوگانه در دوران جوانی‌اش اغلب احساس گناه می‌کند،‏ می‌گوید:‏ «خیلی خوشحالم که ‹خدا از دل ما بزرگ‌تر است.‏›» (‏۱یو ۳:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ ما نیز با دانستن این که یَهُوَه و عیسی دید وسیع‌تری نسبت به موقعیت گناه‌آلود ما دارند،‏ دلگرمی می‌یابیم.‏ نباید فراموش کنیم که آنان فدیه را برای گناهکاران توبه‌کار فراهم کرده‌اند،‏ نه برای انسان‌های کامل.‏—‏۱تیمو ۱:‏۱۵‏.‏

ما در صورتی می‌توانیم اطمینان خاطر یابیم که یَهُوَه و عیسی موقعیت گناه‌آلود ما را درک می‌کنند که با دعا بر رفتار عیسی با انسان‌های گناهکار تعمّق کنیم و تمام تلاشمان را در خدمتی که او به ما سپرده است به خرج دهیم.‏ بدین شکل ما نیز مانند پولُس می‌توانیم بگوییم:‏ ‹[عیسی] مرا دوست داشت و جان خود را برای من داد.‏›‏