۱-‏۲.‏ مطابق اول پِطرُس ۴:‏۷،‏ ۸ چه چیز به ما کمک می‌کند که با آزمایش‌های دشوار آینده مقابله کنیم؟‏

همچنان که به انتهای «روزهای آخر» نزدیک می‌شویم،‏ شاید با آزمایش‌های دشواری روبرو شویم.‏ (‏۲تیمو ۳:‏۱‏)‏ برای مثال،‏ پس از انتخابات در یکی از کشورهای غرب آفریقا،‏ خشونت و آشوبگری در میان مردم اوج گرفت.‏ این شرایط به حدّی رسید که برادران و خواهران تا حدود شش ماه نمی‌توانستند به‌راحتی و در امنیت به خیابان‌های شهر بروند.‏ آنان چگونه توانستند با چنین شرایط سختی کنار آیند؟‏ برخی به منزل هم‌ایمانانی که در مناطق امن‌تر بود پناه بردند.‏ یکی از برادران گفت:‏ «در کنار دوستانم خوشحال بودم،‏ زیرا می‌توانستیم در آن شرایط سخت یکدیگر را تقویت کنیم.‏»‏

^۲ هنگام آغاز «مصیبت عظیم،‏» داشتن دوستانی خوب بسیار باارزش است.‏ (‏مکا ۷:‏۱۴‏)‏ از این رو،‏ بسیار اهمیت دارد که اکنون با هم‌ایمانانمان صمیمی‌تر شویم.‏ ‏(‏۱پِطرُس ۴:‏۷،‏ ۸ خوانده شود.‏)‏ در ادامه با بررسی نمونهٔ اِرْمیا خواهیم دید که او چگونه با کمک دوستانش از دوران سختی که به نابودی اورشلیم انجامید نجات یافت.‏ * همچنین خواهیم دید که ما چگونه می‌توانیم از اِرْمیا سرمشق گیریم.‏

۳.‏ الف)‏ چرا ممکن بود که اِرْمیا منزوی و گوشه‌گیر شود؟‏ ب)‏ اِرْمیا چه موضوعی را با منشی‌اش باروک در میان گذاشت و این کار چه نتیجه‌ای داشت؟‏

^۳ اِرْمیا حدود ۴۰ سال در بین انسان‌هایی خائن منجمله همسایگان و احتمالاً برخی از اعضای خانواده‌اش که در زادگاهش عَناتوت بودند زندگی کرد.‏ (‏ار ۱۱:‏۲۱؛‏ ۱۲:‏۶‏)‏ با این حال،‏ منزوی و گوشه‌گیر نشد.‏ اِرْمیا احساساتش را برای منشی وفادارش  باروک بیان کرد.‏ ما نیز امروزه می‌توانیم آن‌ها را در کلام خدا بخوانیم.‏ (‏ار ۸:‏۲۱؛‏ ۹:‏۱؛‏ ۲۰:‏۱۴-‏۱۸؛‏ ۴۵:‏۱‏)‏ می‌توان تصوّر کرد که وقتی باروک سرگذشت پرماجرای اِرْمیا را می‌نوشت،‏ چقدر محبت و احترام آن دو نسبت به یکدیگر افزایش می‌یافت!‏—‏ار ۲۰:‏۱،‏ ۲؛‏ ۲۶:‏۷-‏۱۱‏.‏

۴.‏ یَهُوَه چه مسئولیتی به اِرْمیا داد و این امر چگونه باعث تقویت دوستی اِرْمیا و باروک شد؟‏

^۴ اِرْمیا سال‌ها دربارهٔ اتفاقی که قرار بود برای اورشلیم بیفتد،‏ با شهامت به اسرائیلیان هشدار داده بود.‏ (‏ار ۲۵:‏۳‏)‏ یَهُوَه بار دیگر بر آن شد که اسرائیلیان را به توبه برانگیزد.‏ بنابراین،‏ از اِرْمیا خواست تا هشدار او را بر طوماری بنویسد.‏ (‏ار ۳۶:‏۱-‏۴‏)‏ اِرْمیا و باروک این مسئولیت را که احتمالاً ماه‌ها به طول انجامید،‏ در کنار هم انجام دادند.‏ بدون شک،‏ آنان در این مدت گفتگوهای بناکننده‌ای با هم داشتند.‏

۵.‏ باروک چگونه ثابت کرد که دوست خوبی برای اِرْمیا است؟‏

^۵ وقتی زمان خواندن طومار برای عموم فرارسید،‏ اِرْمیا باید به باروک اطمینان می‌کرد که آن را برای اسرائیلیان بخواند.‏ (‏ار ۳۶:‏۵،‏ ۶‏)‏ باروک با شجاعت این مسئولیت مهم را به انجام رساند.‏ مطمئناً اِرْمیا از این که باروک به صحن معبد رفت و طومار را برای دیگران خواند،‏ به او افتخار کرد.‏ (‏ار ۳۶:‏۸-‏۱۰‏)‏ زمانی که صاحب‌منصبان یهودا از کاری که باروک کرده بود مطلع شدند،‏ به او فرمان دادند تا طومار را با صدای بلند برای آنان نیز بخواند.‏ (‏ار ۳۶:‏۱۴،‏ ۱۵‏)‏ سپس آنان بر آن شدند تا گفته‌های اِرْمیا را به گوش پادشاه یِهویاقیم برسانند.‏ به علاوه،‏ از آنجا که به فکر باروک بودند به او چنین گفتند:‏ «تو و اِرمیا رفته،‏ خویشتن را پنهان کنید تا کسی نداند کجایید.‏» (‏ار ۳۶:‏۱۶-‏۱۹‏)‏ به راستی که پند حکیمانه‌ای به او دادند!‏

۶.‏ واکنش اِرْمیا و باروک به مخالفت پادشاه چه بود؟‏

^۶ پس از این که متن طومار برای یِهویاقیم پادشاه خوانده  شد،‏ او به‌قدری خشمگین شد که طومار را سوزاند و فرمان دستگیری اِرْمیا و باروک را صادر کرد.‏ با این حال،‏ اِرْمیا هیچ ترسی به دل راه نداد.‏ او طومار دیگری به باروک داد و همچنان که پیام یَهُوَه را به زبان می‌آورد،‏ باروک ‹تمامی سخنان طوماری را که یِهویاقیم پادشاه یهودا در آتش سوزانده بود› نوشت.‏—‏ار ۳۶:‏۲۶-‏۲۸،‏ ۳۲‏.‏

۷.‏ همکاری نزدیک اِرْمیا و باروک چه نتیجه‌ای داشت؟‏

^۷ معمولاً افرادی که در سختی‌ها در کنار هم هستند،‏ رابطهٔ دوستی‌شان صمیمی‌تر می‌شود.‏ اِرْمیا و باروک نیز با وجود مخالفت پادشاه،‏ در کنار هم طوماری را که او سوزانده بود دوباره نوشتند.‏ به این شکل،‏ در آن شرایط سخت شناخت آنان از یکدیگر بیشتر شد و با هم صمیمی‌تر شدند.‏ ما چگونه می‌توانیم از نمونهٔ این دو خادم وفادار یَهُوَه سرمشق گیریم؟‏

۸.‏ برای صمیمی‌تر شدن با دیگران ممکن است چه موانعی وجود داشته باشد و چرا اهمیت دارد که دست از تلاش نکشیم؟‏

^۸ شاید اگر در گذشته شخصی ما را رنجانده باشد،‏ دیگر به‌راحتی نتوانیم دربارهٔ افکار و احساساتمان با دیگران صحبت کنیم.‏ (‏امث ۱۸:‏۱۹،‏ ۲۴‏)‏ یا شاید فکر کنیم که برای صمیمی‌تر شدن با دوستانمان،‏ زمان و انرژی کافی نداریم.‏ اما هرگز نباید دست از تلاش بکشیم.‏ اگر بخواهیم هنگام رویارویی با سختی‌های آینده روی کمک هم‌ایمانانمان حساب کنیم،‏ اکنون باید رابطهٔ دوستی‌مان را با آنان صمیمی‌تر کنیم.‏ یکی از مهم‌ترین راه‌هایی که می‌توانیم چنین کنیم این است که دربارهٔ افکار و احساساتمان با آنان صحبت کنیم.‏—‏۱پطر ۱:‏۲۲‏.‏

۹.‏ الف)‏ عیسی چگونه نشان داد که به دوستانش اعتماد دارد؟‏ ب)‏ گفتگوی صمیمانه چگونه باعث تقویت دوستی‌ها می‌گردد؟‏ نمونه‌ای بیاورید.‏

^۹ عیسی با دوستانش صمیمانه صحبت می‌کرد و به این شکل نشان می‌داد که به آنان اعتماد دارد.‏ (‏یو ۱۵:‏۱۵‏)‏ به طور مشابه،‏ ما می‌توانیم دربارهٔ موضوعاتی که باعث شادی،‏ نگرانی و ناراحتی ماست با دوستانمان صحبت کنیم.‏ اگر با دقت به صحبت‌های شخصی دیگر گوش دهیم،‏ احتمالاً متوجه می‌شویم که افکار،‏ احساسات و اهداف مشترک زیادی داریم.‏ نمونهٔ خواهری ۲۹ ساله را به نام سیندی در نظر بگیرید.‏ او با خواهری ۶۷ ساله و پیشگام به نام ماری‌لوئیس دوست شد.‏ سیندی و ماری‌لوئیس صبح‌های پنجشنبه با هم به موعظه می‌رفتند و دربارهٔ موضوعات مختلفی با هم درددل می‌کردند.‏ سیندی می‌گوید:‏ «دوست دارم دربارهٔ موضوعات مهم با دوستانم گفتگو کنم.‏ این کار کمکم می‌کند که بهتر آنان را بشناسم و درکشان کنم.‏» بله،‏ گفتگوی صمیمانه باعث تقویت دوستی‌ها و صمیمی‌تر شدن روابط می‌گردد.‏ اگر ما نیز همچون سیندی،‏ برای درددل  با دیگران پیشقدم شویم،‏ رابطهٔ دوستی‌مان با آنان صمیمی‌تر می‌شود.‏—‏امث ۲۷:‏۹‏.‏

۱۰.‏ مطابق امثال ۲۷:‏۱۷ همکاری با هم‌ایمانانمان چه نتیجه‌ای می‌تواند داشته باشد؟‏

^۱۰ همان طور که در نمونهٔ اِرْمیا و باروک دیدیم،‏ زمانی که با هم‌ایمانانمان همکاری می‌کنیم و شاهد خصوصیات خوبشان هستیم،‏ نکات خوبی از آنان می‌آموزیم و با هم صمیمی‌تر می‌شویم.‏ ‏(‏امثال ۲۷:‏۱۷ خوانده شود.‏)‏ برای مثال،‏ تصوّر کنید که وقتی با هم‌ایمانی در خدمت موعظه هستید و می‌بینید که او چگونه با شهامت از ایمانش دفاع می‌کند یا با اطمینان قلبی دربارهٔ یَهُوَه و مقاصد او صحبت می‌کند،‏ چه احساسی به شما دست می‌دهد؟‏ به احتمال زیاد،‏ دوست دارید با او صمیمی‌تر شوید.‏

۱۱-‏۱۲.‏ با ذکر نمونه‌ای توضیح دهید که همکاری با دیگران در خدمت موعظه چگونه باعث تقویت دوستی‌ها می‌گردد؟‏

^۱۱ در ادامه به بررسی دو نمونه می‌پردازیم که نشان می‌دهد همکاری با هم‌ایمانانمان در موعظه باعث می‌شود که با آنان صمیمی‌تر شویم.‏ آدِلاین خواهری ۲۳ ساله،‏ تصمیم داشت برای موعظه،‏ به منطقه‌ای که به‌ندرت در آن موعظه می‌شود برود.‏ او از یکی از دوستانش به نام کَندیس خواست تا در این سفر او را همراهی کند.‏ آدِلاین می‌گوید:‏ «ما می‌خواستیم با غیرت بیشتری موعظه کنیم و بیشتر از خدمت موعظه لذّت ببریم.‏ هر دوی ما از لحاظ روحانی نیاز به تشویق و دلگرمی داشتیم.‏» همکاری با یکدیگر چه فایده‌ای برای آنان داشت؟‏ آدِلاین می‌گوید:‏ «ما در پایان هر روز دربارهٔ احساساتمان،‏ گفتگوهای تشویق‌کننده‌مان با دیگران و نحوهٔ هدایت یَهُوَه در موعظه با هم صحبت می‌کردیم.‏ این گفتگوها برایمان بسیار لذّت‌بخش بود و باعث شد که بهتر یکدیگر را بشناسیم.‏»‏

^۱۲ لایلا و ماریَن دو خواهر مجرّد از فرانسه،‏ به مدت پنج هفته برای موعظه به شهر بانگویی پایتخت پرجمعیت آفریقای مرکزی رفتند.‏ لایلا می‌گوید:‏ «من و ماریَن با مشکلاتی روبرو شدیم.‏ اما گفتگوهای خوب و محبت خالصانه باعث شد که دوستی‌مان تقویت گردد.‏ ماریَن خود را به‌خوبی با شرایط تطبیق می‌داد،‏ محبتش را به مردم ابراز می‌کرد و غیورانه موعظه می‌کرد.‏ این خصوصیات او باعث شد  که محبت و احترامم به او بیشتر شود.‏» شما برای کسب چنین تجربیاتی،‏ لزوماً نباید به کشوری دیگر سفر کنید.‏ هر بار که در محدودهٔ موعظهٔ خود با برادر یا خواهری همکاری می‌کنید،‏ این فرصت را دارید که او را بهتر بشناسید و با او صمیمی‌تر شوید.‏

۱۳.‏ هنگام همکاری با دوستانمان ممکن است با چه مشکلی روبرو شویم؟‏

^۱۳ زمانی که با دیگران همکاری نزدیک داریم،‏ ممکن است علاوه بر خصوصیات مثبت،‏ نقاط ضعف آنان را نیز ببینیم.‏ در چنین شرایطی چگونه می‌توانیم رابطهٔ صمیمی خود را با دوستانمان حفظ کنیم؟‏ نمونهٔ اِرْمیا را به یاد آورید.‏ چه چیز به او کمک کرد که بر خصوصیات خوب دیگران تمرکز کند و از ناکاملی‌های آنان چشم‌پوشی کند؟‏

۱۴.‏ اِرْمیا از یَهُوَه چه درسی آموخت و چگونه از آن فایده برد؟‏

^۱۴ کتاب اِرْمیا و احتمالاً کتاب‌های اول پادشاهان و دوم پادشاهان به دست اِرْمیا نگاشته شد.‏ مطمئناً نوشتن این کتاب‌ها،‏ رحمت یَهُوَه را نسبت به انسان‌های ناکامل برای او برجسته ساخت.‏ برای مثال،‏ او می‌دانست که وقتی اَخاب پادشاه از اعمال بد خود توبه کرد،‏ یَهُوَه کاری کرد که خاندانش در زمان حیات او نابود نشوند.‏ (‏۱پاد ۲۱:‏۲۷-‏۲۹‏)‏ به علاوه،‏ اِرْمیا می‌دانست که اعمال منسی بسیار زننده‌تر از اعمال اَخاب بوده است.‏ با این حال،‏ زمانی که منسی توبه کرد،‏ یَهُوَه او را نیز بخشید.‏ (‏۲پاد ۲۱:‏۱۶،‏ ۱۷؛‏ ۲توا ۳۳:‏۱۰-‏۱۳‏)‏ مطمئناً این گزارشات به اِرْمیا کمک کرد تا در برخورد با دوستانش،‏ همچون یَهُوَه از خود صبر و رحمت نشان دهد.‏—‏مز ۱۰۳:‏۸،‏ ۹‏.‏

۱۵.‏ زمانی که باروک تمرکزش را از دست داد،‏ اِرْمیا چگونه همچون یَهُوَه صبورانه عمل کرد؟‏

^۱۵ باروک برای مدتی تمرکزش را از مسئولیتی که یَهُوَه به او واگذار کرده بود از دست داد.‏ واکنش اِرْمیا در این باره چه بود؟‏ او سریع دوستش باروک را ترک نکرد،‏ بلکه به او کمک کرد و پیام صریح و در عین حال پرمهر یَهُوَه را برای او بازگو کرد.‏ (‏ار ۴۵:‏۱-‏۵‏)‏ ما از این گزارش چه درسی می‌آموزیم؟‏

۱۶.‏ مطابق امثال ۱۷:‏۹ برای حفظ روابط دوستی چه باید بکنیم؟‏

^۱۶ واقعیت این است که نمی‌توانیم از برادران و خواهرانمان توقع کاملیت داشته باشیم.‏ بنابراین،‏ وقتی با شخصی دوست می‌شویم باید برای حفظ رابطهٔ دوستی‌مان تلاش کنیم.‏ اگر دوستمان مرتکب خطایی شد،‏ شاید لازم باشد با مهربانی و صداقت پندی بر اساس کتاب مقدّس به او بدهیم.‏ (‏مز ۱۴۱:‏۵‏)‏ همچنین اگر دوستمان باعث رنجش ما شد،‏ باید او را ببخشیم و هرگز نباید در آینده آن موضوع را دوباره به میان بکشیم.‏ ‏(‏امثال ۱۷:‏۹ خوانده شود.‏)‏ اکنون که در انتهای نظام حاضر هستیم،‏ بسیار اهمیت دارد که بر خصوصیات مثبت برادران و خواهرانمان تمرکز کنیم،‏ نه بر نقاط ضعف آنان!‏ به این شکل،‏ رابطهٔ دوستی خود را با آنان تقویت می‌کنیم؛‏ چرا که مطمئناً طی مصیبت عظیم به چنین دوستان صمیمی‌ای نیاز خواهیم داشت.‏

۱۷.‏ اِرْمیا چگونه ثابت کرد که دوست خوبی در روزهای تنگی است؟‏

^۱۷ اِرْمیا ثابت کرد که دوست خوبی در روزهای تنگی است.‏ یکی از مقامات دربار به نام عِبِدمِلِک که اِرْمیا را از مرگ در آب‌انباری گل‌آلود نجات داده بود،‏ از واکنش صاحب‌منصبان دربار می‌ترسید.‏ وقتی اِرْمیا متوجه این امر شد،‏ ساکت ننشست و با خود فکر نکرد که دوستش عِبِدمِلِک خود با شرایطش کنار می‌آید.‏ او با این که در زندان بود،‏ تمام تلاشش را کرد تا وعده‌های دلگرم‌کنندهٔ یَهُوَه را به گوش دوستش عِبِدمِلِک برساند.‏—‏ار ۳۸:‏۷-‏۱۳؛‏ ۳۹:‏۱۵-‏۱۸‏.‏

۱۸.‏ با در نظر گرفتن امثال ۱۷:‏۱۷ چگونه می‌توانیم به دوستانی که با مشکلات روبرویند کمک کنیم؟‏

^۱۸ امروزه برادران و خواهرانمان با مشکلات گوناگونی همچون فجایع طبیعی و جنگ‌ها روبرو می‌شوند.‏ در چنین شرایطی،‏  شاید برخی از ما بتوانیم آنان را در منزل خود بپذیریم.‏ یا شاید بتوانیم از لحاظ مادی به آنان کمک کنیم.‏ اما همهٔ ما می‌توانیم در دعا کمک یَهُوَه را برای چنین برادران و خواهرانی بطلبیم.‏ اگر متوجه شویم که برادر یا خواهری مأیوس و دلسرد شده است،‏ شاید ندانیم که چگونه با سخنان و اعمالمان به او کمک کنیم.‏ با این حال،‏ راه‌های زیادی برای کمک به او وجود دارد.‏ برای مثال،‏ می‌توانیم با او وقت صرف کنیم،‏ با محبت و صمیمیت به صحبت‌های او گوش دهیم و آیات دلگرم‌کنندهٔ مورد علاقه‌مان را برایش بخوانیم.‏ (‏اشع ۵۰:‏۴‏)‏ آنچه بیش از هر چیزی اهمیت دارد این است که وقتی دوستانمان به ما نیاز دارند،‏ در کنارشان باشیم.‏—‏امثال ۱۷:‏۱۷ خوانده شود.‏

۱۹.‏ اگر اکنون روابط دوستی خود را تقویت نماییم،‏ در آینده چه فایده‌ای از آن خواهیم برد؟‏

^۱۹ ما باید مصمم باشیم تا اکنون با برادران و خواهرانمان صمیمی‌تر شویم.‏ زیرا در آینده دشمنانمان تلاش می‌کنند که با دروغ بین ما تفرقه بیندازند.‏ هدف آنان این است که ما به برادران و خواهرانمان بی‌اعتماد شویم و از کمک به آنان سر باز زنیم.‏ اما همهٔ تلاش‌هایشان بی‌فایده خواهد بود.‏ آنان هرگز نمی‌توانند مانع محبت ما به هم‌ایمانانمان شوند و روابط دوستی ما را بر هم زنند.‏ ما نه تنها تا انتهای نظام حاضر،‏ بلکه تا ابد با برادران و خواهرانمان دوستانی صمیمی خواهیم بود!‏