Дар вақти озмоиш Айюб ҳаёти худро бо ҳаёти ғулом монанд кард (Аб 7:1; w06 15.3 саҳ. 14, сарх. 10).

Айюб ноумед шуд ва ин ӯро водор кард, ки ҳама ҳиссиёташро рӯйирост баён кунад (Аб 7:11).

Ӯ ҳатто гуфт, ки ба мурдан тайёр аст (Аб 7:16; w20.12 саҳ. 16, сарх. 1)

Агар ҳаёт барои шумо низ тоқатшикан тобад, ба Яҳува дарди дил кунед ва ҳиссиёти худро ба дӯсти рӯҳан баркамолатон гӯед. Эҳтимол баъди ин фикрҳои нодуруст аз саратон дур мешаванд (g 1.12 саҳ. 16, 17).