Ένα από τα πολλά καθήκοντα των μη ιερατικών μελών της φυλής του Λευί ήταν η στελέχωση ενός αστυνομικού σώματος, όπως θα το αποκαλούσαμε σήμερα. Αυτό βρισκόταν υπό τις διαταγές του διοικητή του ναού. Ο Ιουδαίος συγγραφέας Φίλων περιγράφει τα καθήκοντα εκείνων των φρουρών: «Από αυτούς [τους Λευίτες] άλλοι έχουν τοποθετηθεί ως θυρωροί στις πύλες πλάι στις ίδιες τις εισόδους, άλλοι μέσα στον πρόναο, για να μην μπει ηθελημένα ή αθέλητα κάποιος από αυτούς που δεν επιτρέπεται να μπουν, άλλοι περιπολούν γύρω γύρω με κληρωμένες βάρδιες νύχτα και μέρα, ημεροφύλακες και νυχτοφύλακες».

Αυτή η αστυνομική δύναμη βρισκόταν στη διάθεση του Σάνχεδριν. Ήταν το μόνο ιουδαϊκό ένοπλο σώμα που επέτρεπαν οι Ρωμαίοι.

Σύμφωνα με τον λόγιο Γιόαχιμ Γερεμίας, «τα επιτιμητικά λόγια του Ιησού κατά τη σύλληψή του, συγκεκριμένα ότι κάθε μέρα ήταν στον ναό διδάσκοντας αλλά δεν τον είχαν συλλάβει (Ματθ. 26:55), αποκτούν ακόμα μεγαλύτερο νόημα αν πήγε να τον συλλάβει η αστυνομία του Ναού». Ο ίδιος λόγιος θεωρεί ότι εκείνοι που είχαν σταλεί να συλλάβουν τον Ιησού σε μια προηγούμενη περίπτωση ανήκαν επίσης στην αστυνομία του ναού. (Ιωάν. 7:32, 45, 46) Κάποιοι φρουροί του ναού μαζί με τον διοικητή τους στάλθηκαν αργότερα να φέρουν τους μαθητές του Ιησού ενώπιον του Σάνχεδριν. Επίσης, η αστυνομία του ναού πιθανώς αναμείχθηκε στο περιστατικό κατά το οποίο έσυραν τον Παύλο έξω από τον ναό.​—Πράξ. 4:1-3· 5:17-27· 21:27-30.