Քահանայական դասին չպատկանող ղևտացիները զանազան պարտականություններ ունեին։ Օրինակ՝ նրանք ոստիկանների դեր էին կատարում՝ ենթարկվելով տաճարի վերահսկիչին։ Հրեա գրող Փիլոնը այդ ծառայողների պարտականությունների մասին գրել է. «Նրանցից ոմանք մուտքերի մոտ դռնապաններ են, ուրիշներն էլ [տաճարի տարածքում] սրբարանի առաջ են կանգնում, որպեսզի մուտք գործելու իրավունք չունեցող որևէ մեկը դիտավորյալ կամ պատահաբար չմտնի այնտեղ։ Ոմանք հերթափոխով գիշեր-ցերեկ պարեկություն են անում՝ հսկելով շրջակա տարածքը»։

Այս ոստիկանական ուժերը Սինեդրիոնի հսկողության տակ էին։ Դա հրեական միակ զինախումբն էր, որը գործում էր հռոմեացիների թույլտվությամբ։

Գիտնական Յոախիմ Երեմիասը գրել է. «Եթե Հիսուսին ձերբակալողները տաճարի ոստիկաններն էին, ապա միանգամայն հասկանալի է դառնում, թե իր ձերբակալության ժամանակ Հիսուսն ինչու նրանց ասաց, որ ինքը ամեն օր տաճարում սովորեցնում էր, բայց իրեն չէին բռնում» (Մատթ. 26։55)։ Նույն հեղինակը կարծիք է հայտնել, որ նրանք, ովքեր այս դեպքից որոշ ժամանակ առաջ ուղարկվել էին Հիսուսին ձերբակալելու, նույնպես տաճարի ոստիկաններից էին (Հովհ. 7։32, 45, 46)։ Հետագայում տաճարի վերահսկիչին ու մի քանի պահապանների հանձնարարվեց Հիսուսի աշակերտներին բերել ու կանգնեցնել Սինեդրիոնի առաջ։ Հնարավոր է նաև՝ տաճարի ոստիկաններն էին, որ Պողոս առաքյալին քարշ տալով դուրս հանեցին տաճարից (Գործ. 4։1–3; 5։17–27; 21։27–30)։