Niektórzy Lewici niebędący kapłanami wykonywali różne zadania, na przykład wchodzili w skład straży, którą dowodził przełożony świątyni. Żydowski pisarz Filon tak opisuje zadania strażników: „Niektórzy z nich [Lewitów] pełnią straż przy wejściach, inni w środku [na terenie świątyni] przed sanktuarium, żeby nikt nieupoważniony nie postawił tam stopy — czy to umyślnie, czy nieumyślnie. Jeszcze inni obchodzą teren świątyni, pełniąc na zmianę wartę dzień i noc”.

Strażnicy byli do dyspozycji Sanhedrynu. Tworzyli jedyny żydowski oddział, któremu Rzymianie pozwalali nosić broń.

Według biblisty Joachima Jeremiasa „słowa wyrzutu wypowiedziane przez Jezusa w chwili aresztowania — że dzień w dzień nauczał w świątyni i go nie pojmano (Mat. 26:55) — stają się bardziej zrozumiałe, jeśli aresztowała go właśnie straż świątynna”. Ten sam biblista uważa, że do straży świątynnej należeli też ludzie, którym wcześniej kazano aresztować Jezusa (Jana 7:32, 45, 46). Jakiś czas potem Sanhedryn wysłał przełożonego świątyni i strażników, żeby sprowadzili apostołów. Prawdopodobnie to również straż siłą wyprowadziła ze świątyni apostoła Pawła (Dzieje 4:1-3; 5:17-27; 21:27-30).