1. Welk specifieke gebod gaf Jezus zijn discipelen? (Zie cover.)

OP DE avond voor zijn dood gaf Jezus zijn discipelen een specifiek gebod: ‘Zoals ik jullie heb liefgehad, zo moeten jullie elkaar liefhebben.’ Daar voegde hij aan toe: ‘Hierdoor zal iedereen weten dat jullie mijn discipelen zijn: als jullie liefde voor elkaar hebben’ (Joh. 13:34, 35).

2. Waarom is het belangrijk liefde voor elkaar te tonen?

² Jezus zei dat zijn ware discipelen te herkennen zouden zijn als ze dezelfde soort liefde zouden tonen als hij. Die woorden gelden in deze tijd net zo goed als in de eerste eeuw. Daarom is het zo belangrijk dat we liefde tonen voor elkaar, ook al kan dat moeilijk zijn.

3. Wat gaan we in dit artikel bekijken?

³ Omdat we onvolmaakt zijn, is het soms moeilijk intense liefde voor elkaar te tonen. Toch moeten we proberen Christus na te volgen. In dit artikel gaan we bekijken hoe liefde ons helpt de vrede te bevorderen en onpartijdig en gastvrij te zijn. Vraag je tijdens je studie van het materiaal af: wat kan ik leren van de broeders en zusters die ondanks de uitdagingen liefde voor elkaar bleven tonen?

4. Waarom moet je volgens Mattheüs 5:23, 24 vrede sluiten met een broeder die iets tegen je heeft?

⁴ Jezus liet uitkomen hoe belangrijk het is vrede te sluiten met een broeder die iets tegen je heeft. (Lees  Mattheüs 5:23, 24.) Hij benadrukte dat je goede relaties met anderen moet onderhouden als je God blij wilt maken. Het maakt Jehovah gelukkig als je je best doet vrede te sluiten met je broeders en zusters. Hij zal je aanbidding niet accepteren als je boos blijft en zelfs niet wilt proberen vrede te sluiten (1 Joh. 4:20).

5. Wat maakte het voor één broeder moeilijk vrede te sluiten?

⁵ Soms is het moeilijk om vrede te sluiten. Hoe komt dat? Neem het voorbeeld van Mark. * Hij was erg gekwetst toen een broeder kritiek op hem had en in de gemeente negatieve dingen over hem zei. Hoe reageerde hij? ‘Ik verloor de controle en ontplofte’, zegt hij. Later kreeg hij spijt van zijn gedrag. Hij probeerde zijn excuses aan te bieden en de vrede te herstellen. Maar zijn pogingen waren tevergeefs. Eerst dacht Mark: waarom moet ik het blijven proberen als hij geen vrede wil sluiten? Maar de kringopziener moedigde Mark aan het niet op te geven. Wat deed Mark?

6. (a) Hoe probeerde Mark vrede te sluiten? (b) Hoe heeft Mark Kolossenzen 3:13, 14 toegepast?

⁶ Mark dacht na over zijn houding en besefte dat hij zich soms beter dan anderen voelde. Hij zag in dat hij zijn houding moest veranderen (Kol. 3:8, 9, 12). Nederig stapte hij op de broeder af en hij bood opnieuw zijn excuses aan. Hij schreef ook brieven aan de broeder waarin hij zei dat het hem speet en dat hij er heel graag een streep onder wilde zetten. Hij gaf de broeder ook dingen waarvan hij dacht dat hij ze op prijs zou stellen. Helaas bleef de broeder verbitterd. Maar Mark bleef gehoorzaam aan Jezus’ gebod om zijn broeder  lief te hebben en te vergeven. (Lees Kolossenzen 3:13, 14.) Als anderen niet goed reageren op onze pogingen om vrede te sluiten, zal ware christelijke liefde ons helpen ze te blijven vergeven en te bidden om een positieve afloop (Matth. 18:21, 22; Gal. 6:9).

7. (a) Waartoe spoorde Jezus ons aan? (b) Welke moeilijke situatie maakte één zuster mee?

⁷ Jezus spoorde ons aan anderen altijd te behandelen zoals we zelf behandeld willen worden. Verder zei hij dat we niet alleen de mensen moeten liefhebben die ons liefhebben (Luk. 6:31-33). Maar wat als iemand in de gemeente je probeert te ontlopen en je niet wil groeten? Hoewel dat natuurlijk heel ongebruikelijk zou zijn, is het wat Lara meemaakte. Ze legt uit: ‘Een zuster negeerde me compleet en ik wist niet waarom. Ik was heel gespannen en vond het niet meer leuk naar de vergaderingen te gaan.’ In eerste instantie dacht Lara: Het is niet mijn fout. Trouwens, anderen in de gemeente klagen ook over haar vreemde gedrag.

8. Wat deed Lara om vrede te sluiten, en wat kunnen we van haar ervaring leren?

⁸ Lara deed moeite om vrede te sluiten. Ze bad tot Jehovah en besloot met de zuster te gaan praten. Na een verhelderend gesprek omhelsden ze elkaar en sloten ze vrede. Alles leek in orde. ‘Maar later deed ze precies hetzelfde als eerst’, vertelt Lara. ‘Ik was heel erg ontmoedigd.’ Eerst dacht ze dat ze alleen gelukkig kon zijn als de andere zuster haar houding veranderde. Maar uiteindelijk ging ze beseffen wat ze het beste kon doen: lief blijven voor de zuster en haar ‘van harte vergeven’ (Ef. 4:32–5:2). Lara bedacht dat ware christelijke liefde ‘het kwaad niet aanrekent. Liefde verdraagt alles, gelooft alles, hoopt alles, verduurt alles’ (1 Kor. 13:5, 7). Lara kreeg weer innerlijke rust. Na verloop van tijd werd de zuster vriendelijker tegen haar. Als  je naar vrede met je broeders en zusters streeft en liefde blijft tonen, kun je ervan op aan dat ‘de God van liefde en van vrede met je zal zijn’ (2 Kor. 13:11).

9. Waarom moeten we volgens Handelingen 10:34, 35 onpartijdig zijn?

⁹ Jehovah is niet partijdig. (Lees Handelingen 10:34, 35.) Als we onpartijdig zijn, laten we zien dat we zijn kinderen zijn. We houden ons aan het gebod om onze naaste lief te hebben als onszelf en bevorderen de vrede in onze geestelijke familie (Rom. 12:9, 10; Jak. 2:8, 9).

10-11. Hoe kon één zuster haar negatieve gedachten de kop indrukken?

¹⁰ Voor sommigen is het niet makkelijk onpartijdig te zijn. Neem het voorbeeld van Ruth. Als tiener had ze een nare ervaring met iemand uit een ander land. Welke invloed had dat op haar? Ze geeft toe: ‘Ik haatte alles aan dat land. Ik dacht dat iedereen die daar vandaan kwam hetzelfde was, ook de broeders en zusters.’ Hoe kon Ruth zich losmaken van die negatieve gedachten?

¹¹ Ruth besefte dat ze moest vechten tegen haar negatieve manier van denken. Ze las ervaringen en verslagen over dat land in het Jaarboek. Ze vertelt: ‘Ik deed mijn best positief te denken over de mensen uit dat land. Het viel me op dat de broeders en zusters ijver hadden voor Jehovah. Ik ging inzien dat ook zij bij onze internationale broederschap horen.’ Uiteindelijk besefte Ruth dat ze meer moest doen. Ze legt uit: ‘Als ik broeders en zusters uit dat land ontmoette, deed ik speciaal moeite om vriendelijk tegen ze te zijn. Ik praatte met ze en leerde ze beter kennen.’ Het resultaat? Ruth zegt: ‘Na een tijd verdwenen mijn negatieve gedachten.’

12. Welk probleem had Sarah?

¹² Sommigen hebben vooroordelen zonder het te beseffen. Sarah bijvoorbeeld. Ze dacht dat ze onpartijdig was omdat ze mensen niet beoordeelde op basis van hun ras, hun financiële positie of hun verantwoordelijkheid in de organisatie. Maar ze geeft toe: ‘Ik ging beseffen dat ik eigenlijk nog vooroordelen had.’ Sarah kwam uit een familie waarin iedereen een goede opleiding had. Daarom ging ze het liefst om met mensen die ook ontwikkeld waren. Ze zei zelfs eens tegen een vriend: ‘Ik ga om met broeders en zusters die goed opgeleid zijn. De rest ga ik liever uit de weg.’ Het is duidelijk dat Sarah moest veranderen. Maar hoe?

13. Wat kunnen we leren van de manier waarop Sarah haar houding veranderde?

¹³ Een kringopziener hielp Sarah haar houding te analyseren. Ze zegt: ‘Hij gaf me een compliment voor mijn trouwe dienst, goede commentaren en Bijbelkennis. Daarna legde hij uit dat als je kennis toeneemt, je ook christelijke eigenschappen als nederigheid, bescheidenheid en barmhartigheid moet ontwikkelen.’ Sarah nam de woorden van de kringopziener ter harte. ‘Ik besefte dat je vriendelijk en liefdevol moet zijn. Dat is waar het eigenlijk om draait’, zegt ze. Hierdoor ging ze haar broeders en zusters in een ander licht bezien. Ze legt uit: ‘Ik probeerde erachter te komen welke eigenschappen ze kostbaar voor  Jehovah maken.’ De les? Denk nooit dat je opleiding je beter maakt dan anderen! Als je intense liefde hebt ‘voor de hele broederschap’, zul je het vermijden partijdig te zijn (1 Petr. 2:17).

14. Wat vindt Jehovah er volgens Hebreeën 13:16 van als je gastvrij bent?

¹⁴ Jehovah vindt gastvrijheid heel belangrijk. (Lees Hebreeën 13:16.) Hij beziet dat als een onderdeel van onze aanbidding, met name als we de behoeftigen helpen (Jak. 1:27; 2:14-17). De Bijbel moedigt daarom aan: ‘Wees altijd gastvrij’ (Rom. 12:13). Als je gastvrij bent, geef je uiting aan echte liefde, genegenheid en vriendschap. Het maakt Jehovah blij als je anderen iets geeft, of het nu wat te eten en te drinken is of je tijd en aandacht (1 Petr. 4:8-10). Maar sommige dingen kunnen het moeilijk maken gastvrij te zijn.

15-16. (a) Waarom aarzelen sommigen om gastvrij te zijn? (b) Wat hielp Edit gastvrij te zijn?

¹⁵ Misschien aarzel je om gastvrij te zijn door je omstandigheden. Neem een weduwe die Edit heet. Voordat ze een Getuige werd, had ze het liefst zo weinig mogelijk contact met mensen. Ze dacht dat anderen beter in staat zouden zijn gastvrij te zijn.

¹⁶ Toen Edit een Getuige werd, veranderde ze haar manier van denken. Ze deed haar best om gastvrij te zijn. Ze vertelt: ‘Toen onze nieuwe Koninkrijkszaal werd gebouwd, vroeg een ouderling of ik een echtpaar dat met het project kwam helpen, twee weken in huis kon nemen. Ik bedacht hoe Jehovah de weduwe van Sarfath had gezegend’ (1 Kon. 17:12-16). Edit vond het goed dat het echtpaar bij haar kwam logeren. Werd ze gezegend? Ze legt uit: ‘Twee weken werden twee maanden. In die tijd werden we goede vrienden.’ Edit werd ook  gezegend met goede vrienden in de gemeente. Nu pioniert ze. Ze neemt degenen met wie ze in de dienst gaat graag mee naar huis om iets te drinken. ‘Geven geeft me een goed gevoel!’, zegt ze. ‘En ik krijg er heel veel zegeningen voor terug’ (Hebr. 13:1, 2).

17. Tot welk besef kwamen Luke en zijn vrouw?

¹⁷ Als je al gastvrij bent, kun je je daar dan nog in verbeteren? Neem Luke en zijn vrouw, een gastvrij echtpaar. De mensen die ze altijd uitnodigden waren hun ouders, familieleden, goede vrienden en de kringopziener en zijn vrouw. Maar Luke vertelt: ‘Het drong tot ons door dat we alleen de personen uitnodigden met wie we op dezelfde golflengte zaten.’ Wat deden ze om gastvrijer te worden?

18. Wat deden Luke en zijn vrouw om gastvrijer te worden?

¹⁸ Luke en zijn vrouw veranderden hun kijk toen ze nadachten over Jezus’ woorden: ‘Als je liefhebt wie jou liefhebben, verdien je daar dan een beloning voor?’ (Matth. 5:45-47) Ze beseften dat ze Jehovah moesten navolgen, die vrijgevig is voor iedereen. Daarom besloten ze broeders en zusters uit te nodigen die ze nog niet eerder hadden uitgenodigd. Luke vertelt: ‘We genieten er allemaal van. Iedereen is aangemoedigd en opgebouwd.’

19. Hoe laten we zien dat we Jezus’ discipelen zijn, en wat wil jij toepassen?

¹⁹ We hebben gezien dat intense liefde ons helpt de vrede te bevorderen en onpartijdig en gastvrij te zijn. We moeten negatieve gedachten de kop indrukken en intens van onze broeders en zusters houden, vanuit het hart. Als we dat doen, zullen we gelukkig zijn en laten we zien dat we echt discipelen van Jezus zijn (Joh. 13:17, 35).