1. Jaką metodę studiowania Biblii stosowali brat Russell i jego przyjaciele i dlaczego była ona skuteczna?

 PONAD 100 lat temu brat Charles Russell i inni badacze Słowa Bożego zaczęli urządzać spotkania w małej grupie. Chcieli się dowiedzieć, czego Biblia naprawdę uczy o Bogu Jehowie, o Jezusie Chrystusie, o stanie umarłych i o okupie. Stosowali prostą metodę. Ktoś stawiał pytanie, a potem razem analizowali każdy werset, który miał związek z tematem. Na koniec zapisywali wnioski. Dzięki błogosławieństwu Jehowy ci szczerzy chrześcijanie odkryli wiele podstawowych prawd biblijnych, które cenimy sobie również dzisiaj.

2. Dlaczego czasami można dojść do mylnych wniosków w związku z jakimś proroctwem biblijnym?

² Jednak badacze ci szybko się przekonali, że zrozumienie proroctw zapisanych w Biblii jest o wiele trudniejsze niż zrozumienie jej podstawowych nauk. Dlaczego? Między innymi dlatego, że proroctwa często można zrozumieć dopiero wtedy, gdy się spełniają, albo już po tym, jak się spełnią. Ale w grę wchodzi coś jeszcze. Żeby właściwie zrozumieć proroctwo biblijne, zwykle trzeba uwzględnić jego kontekst. Jeśli skupimy się tylko na jednym aspekcie, a zignorujemy resztę, możemy dojść do mylnych wniosków. Wygląda na to, że właśnie coś takiego miało miejsce w związku z pewnym proroctwem z Księgi Joela. Przyjrzyjmy się bliżej temu proroctwu i zobaczmy, dlaczego powinniśmy zrewidować jego zrozumienie.

3, 4. Jak do tej pory rozumieliśmy proroctwo z Joela 2:7-9?

³ Odczytaj Joela 2:7-9. Joel zapowiada, że kraj zamieszkiwany przez Izraelitów zrujnuje plaga szarańczy. Te żarłoczne owady mają zęby i szczęki jak u lwa i pochłaniają wszystko, co spotkają na swojej drodze! (Joela 1:4, 6). Przez wiele lat odnosiliśmy to proroctwo do sług Jehowy, którzy niczym niepowstrzymana chmara szarańczy angażują się w działalność kaznodziejską. Uważaliśmy, że „krajem” pustoszonym w wyniku tej działalności są ludzie będący pod wpływem przywódców religijnych *.

⁴ Gdy ograniczymy się do przeczytania fragmentu z Księgi Joela 2:7-9, takie wnioski wydają się uzasadnione. Jednak kiedy rozważymy to proroctwo razem z jego kontekstem, okaże się, że należy je rozumieć inaczej. Przeanalizujmy cztery powody, które na to wskazują.

5, 6. Jakie wnioski nasuwają się w związku z (a) Joela 2:20? (b) Joela 2:25?

⁵ Po pierwsze, zwróćmy uwagę na obietnicę Jehowy dotyczącą plagi szarańczy: „Odpędzę od was najeźdźcę z północy” (Joela 2:20). Gdyby szarańcza wyobrażała Świadków Jehowy wypełniających polecenie Jezusa, żeby pozyskiwać uczniów, to dlaczego Jehowa obiecałby, że ją odpędzi? (Ezech. 33:7-9; Mat. 28:19, 20). Oczywiste jest, że Jehowa nie odpędza swoich wiernych sług, tylko coś lub kogoś, kto stanowi dla nich zagrożenie.

⁶ Po drugie, zastanówmy się nad słowami z Księgi Joela 2:25. Jehowa mówi: „Wynagrodzę wam lata, w których żerowała jedna i druga chmara szarańczy, jej larwy i szarańcza, która pochłania wszystko, co spotka na swojej drodze”. Zobaczmy, że Jehowa obiecuje wynagrodzić szkody wyrządzone przez szarańczę. Gdyby wyobrażała ona głosicieli Królestwa, oznaczałoby to, że ich działalność powoduje szkody. Ale przecież działalność ta pobudza niektórych do okazania skruchy, dzięki czemu mogą uratować życie (Ezech. 33:8, 19). To coś bardzo pozytywnego!

7. Na co wskazują słowa „a potem” z Joela 2:28, 29?

⁷ Odczytaj Joela 2:28, 29. Po trzecie, pomyślmy o kolejności wydarzeń opisanych w tym proroctwie. Zauważmy, że Jehowa mówi: „A potem wyleję swojego ducha” — czyli po tym, jak szarańcza wykona swoje zadanie. Gdyby wyobrażała ona głosicieli Królestwa Bożego, to dlaczego Jehowa miałby wylać na nich swojego ducha dopiero po tym, jak skończą głosić? Tak naprawdę bez pomocy potężnego ducha Bożego nie byliby w stanie przez wiele dziesięcioleci głosić mimo sprzeciwu, a nawet zakazów działalności.

8. Kogo wyobrażają szarańcze z Objawienia 9:1-11? (Zobacz ilustrację na stronie tytułowej).

⁸ Odczytaj Objawienie 9:1-11. Teraz rozważmy czwarty powód. Do tej pory wiązaliśmy proroctwo Joela o pladze szarańczy z naszą działalnością, bo przypomina proroctwo znajdujące się w Księdze Objawienia. Przedstawia ono chmarę szarańczy, które miały ludzkie twarze, a na głowach „coś, co przypominało złote korony” (Obj. 9:7). Przez pięć miesięcy — czyli tyle, ile przeciętnie żyją szarańcze — męczyły „ludzi, którzy nie mają na czołach pieczęci Boga” (Obj. 9:4, 5). Ten opis rzeczywiście pasuje do działalności namaszczonych duchem sług Jehowy. Odważnie ogłaszają oni wyroki Boże na ten niegodziwy świat, co dla ludzi, którzy go popierają, jest bardzo dokuczliwe.

9. Jakie są istotne różnice między szarańczami opisanymi przez Joela a tymi opisanymi przez Jana?

⁹ Prawdą jest, że są pewne podobieństwa między proroctwami z Księgi Joela i Księgi Objawienia. Jednak są też istotne różnice. Pomyślmy: W proroctwie Joela szarańcze niszczą roślinność (Joela 1:4, 6, 7). Natomiast w wizji Jana „szarańczom powiedziano, żeby nie wyrządzały szkody (...) zielonej roślinie” (Obj. 9:4). Szarańcze z proroctwa Joela nadciągają z północy (Joela 2:20). Natomiast szarańcze z wizji Jana wychodzą z otchłani (Obj. 9:2, 3). Szarańcze opisane przez Joela zostają odpędzone. Natomiast tym z Księgi Objawienia pozwolono dokończyć swoje zadanie i nic nie wskazuje na to, że Bóg jest z nich niezadowolony (zobacz ramkę „ Proroctwa o szarańczach — czym się różnią?”).

10. Podaj biblijny przykład uzasadniający, że szarańcze z Księgi Joela mogą wyobrażać coś innego niż te z Księgi Objawienia.

¹⁰ Istotne różnice między tymi dwoma proroctwami prowadzą do wniosku, że szarańcze z Księgi Joela nie wyobrażają tego samego co szarańcze z Księgi Objawienia. Nie jest niczym niezwykłym, że ten sam symbol ma w różnych miejscach Biblii inne znaczenia. Na przykład w Księdze Objawienia 5:5 Jezus jest nazwany „lwem z plemienia Judy”, a tymczasem w 1 Liście Piotra 5:8 do „ryczącego lwa” przyrównano Diabła. Z uwagi na wątpliwości, które nasuwa nasze dotychczasowe zrozumienie proroctwa Joela, musimy wziąć pod uwagę inne wyjaśnienie. Jakie?

11. Jakie wskazówki co do tożsamości szarańczy zawierają słowa z Joela 1:6 i 2:1, 8, 11?

¹¹ Analiza proroctwa Joela razem z jego kontekstem pokazuje, że prorok zapowiadał inwazję wojskową (Joela 1:6; 2:1, 8, 11). Jehowa powiedział, że posłuży się swoim „wielkim wojskiem”, żeby ukarać nieposłusznych Izraelitów (Joela 2:25). Okazała się nim armia babilońska. Słusznie została nazwana „najeźdźcą z północy”, bo Babilończycy zaatakowali Izraelitów właśnie z tego kierunku (Joela 2:20). Armię tę porównano do dobrze zorganizowanej chmary szarańczy. Joel tak opisuje jej atak: „Każdy [żołnierz] idzie swoim szlakiem. (...) Wpadają do miasta, biegną po murze. Wspinają się na domy, wchodzą przez okna jak złodziej” (Joela 2:8, 9). Czy wyobrażasz sobie tę scenę? Żołnierze są wszędzie. Nie ma się gdzie ukryć. Nikt nie ocaleje!

12. Jak spełniło się proroctwo Joela o szarańczy?

¹² Babilończycy (inaczej Chaldejczycy) najechali Jerozolimę niczym szarańcza w 607 roku p.n.e. W Biblii czytamy: „Król Chaldejczyków (...) w sanktuarium pozabijał mieczem ich młodzieńców. Nie okazał współczucia ani młodzieńcom, ani dziewczętom, ani starym, ani zniedołężniałym. Bóg wszystko wydał w jego ręce. [Król Chaldejczyków] spalił dom prawdziwego Boga, zburzył mury Jerozolimy, spalił jej wieże obronne i zniszczył wszystko, co było cenne” (2 Kron. 36:17, 19). Po inwazji armii babilońskiej o ziemi izraelskiej można było powiedzieć tylko tyle: „To nieużytek, nie ma tam człowieka ani zwierzęcia. Została wydana w ręce Chaldejczyków” (Jer. 32:43).

13. Wyjaśnij, co oznaczają słowa z Jeremiasza 16:16, 18.

¹³ Jakieś 200 lat po spisaniu proroctwa Joela Jehowa posłużył się Jeremiaszem, żeby w związku z tym atakiem przepowiedział coś jeszcze. Napisał on, że najeźdźcy będą starannie szukać niegodziwych Izraelitów i ich powyłapują: „‚Oto wzywam wielu rybaków’, mówi Jehowa, ‚i ci będą ich łowić. Potem wezwę wielu myśliwych i ci będą na nich polować na każdej górze, wzgórzu i w rozpadlinach skalnych. W pełni odpłacę im za ich przewinienie i grzech’”. Ani oceany, ani lasy nie ukryją nieokazujących skruchy Izraelitów przed Babilończykami! (Jer. 16:16, 18).

14. Kiedy spełniło się proroctwo z Joela 2:28, 29?

¹⁴ Następnie Joel zapowiedział coś pozytywnego — odrodzenie. Ziemia znowu będzie dawać obfite plony (Joela 2:23-26). Z czasem pojawi się też obfitość pokarmu duchowego. Jehowa mówi: „Wyleję swojego ducha na najróżniejszych ludzi. I wasi synowie oraz wasze córki będą prorokować (...). Nawet na swoich niewolników i niewolnice wyleję w tych dniach swego ducha” (Joela 2:28, 29). Wylanie ducha Bożego nie nastąpiło zaraz po tym, jak Izraelici wrócili do ojczyzny z niewoli babilońskiej. Nastąpiło to setki lat później — w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. Skąd o tym wiemy?

15. Na co wskazuje wypowiedź Piotra z Dziejów 2:16, 17?

¹⁵ Apostoł Piotr odniósł proroctwo z Księgi Joela 2:28, 29 do niezwykłego wydarzenia, które miało miejsce tego dnia. Około godziny 9 rano na chrześcijan został wylany duch święty i zaczęli oni w różnych językach opowiadać „o wspaniałych dziełach Bożych” (Dzieje 2:11). Cytując proroctwo Joela, Piotr pod natchnieniem użył nieco innych słów. Czy zauważyłeś różnicę? (Odczytaj Dzieje 2:16, 17). Wspominając o wylaniu ducha na „najróżniejszych ludzi”, Piotr nie zaczął od słów: „A potem”, tylko od słów: „W dniach ostatnich” (w tym kontekście chodziło o okres poprzedzający zburzenie Jerozolimy w 70 roku n.e.). Wypowiedź Piotra wskazuje, że spełnienie się proroctwa Joela nastąpiło dopiero długi czas po tym, jak Izraelici wrócili do ojczyzny.

16. Co dzięki pomocy ducha Bożego udało się osiągnąć w I wieku i co udaje się obecnie?

¹⁶ Właśnie po tym cudownym wylaniu ducha Bożego na pierwszych chrześcijan dzieło głoszenia zaczęło nabierać rozmachu. Kiedy około roku 61 apostoł Paweł pisał List do Kolosan, dobra nowina była już „głoszona na całym świecie”, czyli wszędzie, gdzie tylko Paweł i inni ewangelizatorzy mogli dotrzeć (Kol. 1:23). W naszych czasach z pomocą potężnego ducha Jehowy działalność kaznodziejska jest prowadzona na jeszcze większą skalę — „aż po krańce ziemi”! (Dzieje 13:47; zobacz ramkę „ Wyleję (...) swego ducha”).

17. Jak zmieniło się nasze zrozumienie proroctwa Joela o szarańczy?

¹⁷ Co się zmieniło? Teraz dokładniej rozumiemy proroctwo zapisane w Księdze Joela 2:7-9. Krótko mówiąc, słowa te odnoszą się nie do naszej działalności kaznodziejskiej, ale do inwazji armii babilońskiej, która zdobyła Jerozolimę w 607 roku p.n.e.

18. Co się nie zmieniło?

¹⁸ Co się nie zmieniło? Słudzy Jehowy dalej głoszą dobrą nowinę wszędzie, gdzie tylko mogą, i wszelkimi możliwymi sposobami (Mat. 24:14). Żaden sprzeciw ze strony władz nie powstrzyma nas od wypełnienia tego zadania. Dzięki wsparciu Jehowy głosimy dobrą nowinę o Królestwie gorliwiej i odważniej niż kiedykolwiek! Dalej będziemy pokornie szukać kierownictwa Jehowy w zrozumieniu proroctw biblijnych. Jesteśmy pewni, że w stosownym czasie On ‛pokieruje nami, żebyśmy w pełni zrozumieli prawdę’ (Jana 16:13).