‏«وقتی پسرخاله‌ام جرّوبحث را با من شروع کرد،‏ طوری گلویش را فشار دادم که داشت خفه می‌شد.‏ می‌خواستم او را بکشم.‏»—‏پُل.‏

‏«کوچک‌ترین مسئله در خانه مرا به‌شدّت عصبانی می‌کرد؛‏ طوری که وسایل خانه،‏ اسباب‌بازی‌ها یا هر چیزی را که دم دستم بود می‌شکستم.‏»—‏مارکو.‏

شاید ما شخصاً تا این حد خشمگین نشده باشیم.‏ اما گاهی خویشتنداری برای همهٔ ما سخت است.‏ دلیل اصلی این مشکل،‏ تمایل به گناه است که از آدم به ارث برده‌ایم.‏ (‏روم ۵:‏۱۲‏)‏ برای برخی مانند پُل و مارکو کنترل خشم کار دشواری است.‏ برای برخی دیگر کنترل کردن افکارشان سخت است.‏ آنان مدام در حال فکر کردن به موضوعاتی هستند که باعث ترس یا دلسردی‌شان می‌شود.‏ برای برخی دیگر،‏ کنترل امیالی که باعث اعمال نامشروع جنسی،‏ مصرف بیش از حد الکل یا استفاده از مواد مخدّر می‌شود،‏ دشوار است.‏

آنانی که افکار،‏ امیال و اعمالشان را کنترل نمی‌کنند،‏ زندگی‌شان را بر باد می‌دهند.‏ اما پرورش خویشتنداری به ما کمک می‌کند که چنین عاقبتی نداشته باشیم.‏ از این جهت،‏ در این مقاله به بررسی این سه سؤال می‌پردازیم:‏ ۱)‏ مفهوم خویشتنداری چیست؟‏ ۲)‏ چرا به این خصوصیت نیاز داریم؟‏ ۳)‏ چگونه می‌توانیم خویشتنداری را که یکی از خصوصیات «ثمرهٔ روح» است،‏ در خود پرورش دهیم؟‏ (‏غلا ۵:‏۲۲،‏ ۲۳‏)‏ سپس خواهیم دید اگر در بعضی موقعیت‌ها خویشتنداری خود را از دست دهیم چه باید بکنیم؟‏

شخص خویشتندار صرفاً از روی میل و هوس عمل نمی‌کند.‏ بر عکس،‏ از به زبان آوردن سخنان یا انجام اعمالی که خدا را می‌رنجاند،‏ خودداری می‌کند.‏

عیسی خویشتنداری را در عمل به ما نشان داد.‏ در کتاب مقدّس می‌خوانیم:‏ «وقتی به او ناسزا می‌گفتند،‏ در پاسخ ناسزا نمی‌گفت.‏ وقتی رنج می‌کشید،‏ تهدید نمی‌کرد،‏ بلکه خود را به دست کسی سپرد که عادلانه داوری می‌کند.‏» (‏۱پطر ۲:‏۲۳‏)‏ وقتی دشمنانش او را به تیر شکنجه آویختند و مسخره کردند،‏ همچنان خویشتندار ماند.‏ (‏مت ۲۷:‏۳۹-‏۴۴‏)‏ پیش از آن نیز،‏ هنگامی که رهبران مذهبی قصد داشتند با سؤالات بسیار از عیسی انتقاد کنند،‏ او خویشتنداری خود را حفظ کرد.‏ (‏مت ۲۲:‏۱۵-‏۲۲‏)‏ وقتی برخی یهودیان،‏ سنگ برداشتند تا به او پرتاب کنند،‏ عیسی بجای تلافی کردن،‏ «خود را پنهان کرد و سپس از معبد بیرون رفت.‏» (‏یو ۸:‏۵۷-‏۵۹‏)‏ به راستی که او نمونهٔ فوق‌العادهٔ خویشتنداری بود!‏

ما نیز می‌توانیم از عیسی سرمشق بگیریم.‏ پِطرُس رسول گفت:‏ «مسیح برای شما رنج کشید و سرمشقی برای شما قرار داد تا به‌دقت در جای پای او گام بردارید.‏» (‏۱پطر ۲:‏۲۱‏)‏ ما با  وجود این که ناکامل هستیم،‏ می‌توانیم تا جای ممکن از نمونهٔ خویشتنداری عیسی سرمشق بگیریم.‏ چرا این امر اهمیت دارد؟‏

برای خشنود کردن یَهُوَه به خویشتنداری نیاز داریم.‏ حتی اگر سال‌ها با وفاداری به یَهُوَه خدمت کرده باشیم،‏ اگر در سخنان و اعمالمان خویشتندار نباشیم،‏ به رابطهٔ دوستی‌مان با او صدمه می‌زنیم.‏

به نمونهٔ موسی توجه کنید.‏ او در زمان خود «مردی بسیار حلیم بود،‏ بیش از تمامی مردمان روی زمین.‏» (‏اعد ۱۲:‏۳‏)‏ او سال‌ها با صبر و تحمّل،‏ شکایت‌های اسرائیلیان را می‌شنید.‏ تا این که یک روز،‏ وقتی آنان دوباره از کمبود آب شکایت کردند،‏ خویشتنداری خود را از دست داد و عصبانی شد.‏ او به‌تندی به اسرائیلیان گفت:‏ «ای یاغیان گوش فرا دهید:‏ آیا باید از این صخره آب برای شما بیرون آوریم؟‏»—‏اعد ۲۰:‏۲-‏۱۱‏.‏

موسی نتوانست خویشتنداری خود را حفظ کند.‏ یَهُوَه به طرز معجزه‌آسایی برای اسرائیلیان آب فراهم کرد؛‏ اما موسی از این بابت یَهُوَه را جلال نداد.‏ (‏مز ۱۰۶:‏۳۲،‏ ۳۳‏)‏ در نتیجه یَهُوَه به موسی اجازه نداد که به سرزمین موعود وارد شود.‏ (‏اعد ۲۰:‏۱۲‏)‏ احتمالاً موسی تا آخرین روز زندگی خود به خاطر از دست دادن خویشتنداری‌اش پشیمان بود.‏—‏تث ۳:‏۲۳-‏۲۷‏.‏

ما از این گزارش چه درسی می‌گیریم؟‏ حتی اگر سال‌هاست یَهُوَه را خدمت می‌کنیم،‏ هرگز نباید با کسانی که ما را رنجانده‌اند یا مرتکب اشتباهی شده‌اند،‏ با بی‌احترامی سخن بگوییم.‏ (‏افس ۴:‏۳۲؛‏ کول ۳:‏۱۲‏)‏ گاه با بالا رفتن سنمان،‏ قدرت تحمّل ما کمتر می‌شود.‏ اما باید نمونهٔ موسی را به یاد داشته باشیم.‏ ما هرگز نمی‌خواهیم به دلیل عدم خویشتنداری،‏ سابقهٔ خوبمان را پیش یَهُوَه خراب کنیم.‏ برای پرورش این خصوصیت چه می‌توانیم بکنیم؟‏

در دعا روح‌القدس را درخواست کنید.‏ خویشتنداری یکی از خصوصیات ثمرهٔ روح است.‏ یَهُوَه روح مقدّسش را به کسانی که آن را درخواست کنند می‌دهد.‏ (‏لو ۱۱:‏۱۳‏)‏ او می‌تواند از طریق روح‌القدس به ما کمک کند که خویشتنداری را در خود پرورش دهیم.‏ (‏فیلیپ ۴:‏۱۳‏)‏ همچنین او به ما کمک می‌کند که خصوصیات دیگر ثمرهٔ روح از جمله محبت را در خود پرورش دهیم تا راحت‌تر بتوانیم خویشتندار باشیم.‏—‏۱قر ۱۳:‏۵‏.‏

از موقعیت‌هایی که خویشتنداری را مشکل می‌سازد دوری کنید.‏ برای مثال،‏ از تماشای وب‌سایت‌ها یا برنامه‌هایی که اعمال نادرست را به تصویر می‌کشد،‏ خودداری کنید.‏ (‏افس ۵:‏۳،‏ ۴‏)‏  در واقع باید از هر آنچه که ما را به انجام اعمال نادرست وسوسه می‌کند،‏ دوری کنیم.‏ (‏امث ۲۲:‏۳؛‏ ۱قر ۶:‏۱۲‏)‏ برای مثال،‏ شخصی که به‌راحتی به انجام امور غیراخلاقی وسوسه می‌شود،‏ باید از خواندن کتاب‌های عاشقانه یا تماشای فیلم‌هایی با این محتوا خودداری کند.‏

شاید عمل کردن به این توصیه برای ما دشوار باشد.‏ اما اگر تمام تلاش خود را بکنیم،‏ یَهُوَه قدرت لازم را به ما می‌دهد تا خویشتندار باشیم.‏ (‏۲پطر ۱:‏۵-‏۸‏)‏ او به ما کمک می‌کند تا افکار،‏ سخنان و اعمالمان را کنترل کنیم.‏ پُل و مارکو که در ابتدای مقاله به آنان اشاره شد،‏ نمونهٔ خوبی در اثبات این موضوع هستند.‏ آنان یاد گرفتند که خشم و عصبانیت خود را کنترل کنند.‏ نمونهٔ دیگر،‏ برادری است که هنگام رانندگی عصبانی می‌شد و با رانندگان دیگر به‌تندی برخورد می‌کرد.‏ او چگونه بر این مشکل غلبه کرد؟‏ او می‌گوید:‏ «هر روز از صمیم دل دعا می‌کردم.‏ مقالاتی راجع به خویشتنداری مطالعه کردم و در این مورد آیاتی را از کتاب مقدّس به ذهن سپردم.‏ سال‌هاست که سعی می‌کنم خویشتنداری را در خود پرورش دهم،‏ اما هنوز هر روز صبح به خودم یادآوری می‌کنم که باید آرامشم را حفظ کنم.‏ همچنین هر وقت قرار ملاقاتی دارم،‏ زودتر راه می‌افتم تا با عجله رانندگی نکنم.‏»‏

همهٔ ما گاه خویشتنداری خود را از دست می‌دهیم.‏ در آن زمان،‏ شاید به دلیل احساس شرم نتوانیم به یَهُوَه دعا کنیم.‏ اما این درست موقعی است که باید بیش از هر زمان دیگری به یَهُوَه دعا کنیم.‏ در این موقعیت باید فوراً از یَهُوَه درخواست کمک و بخشش کنیم.‏ همچنین باید مصمم باشیم که آن اشتباه را تکرار نکنیم.‏ (‏مز ۵۱:‏۹-‏۱۱‏)‏ یَهُوَه همواره چنین دعاهای صادقانه‌ای را می‌شنود.‏ (‏مز ۱۰۲:‏۱۷‏)‏ به علاوه،‏ یوحنای رسول گفت:‏ ‹خون عیسی،‏ ما را از هر گناه پاک می‌سازد.‏› (‏۱یو ۱:‏۷؛‏ ۲:‏۱؛‏ مز ۸۶:‏۵‏)‏ از طرف دیگر،‏ باید به یاد داشته باشیم که یَهُوَه خدا از خادمانش انتظار دارد همواره یکدیگر را ببخشند.‏ بنابراین می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که یَهُوَه خود نیز ما را می‌بخشد.‏—‏مت ۱۸:‏۲۱،‏ ۲۲؛‏ کول ۳:‏۱۳‏.‏

وقتی موسی موقتاً خویشتنداری خود را از دست داد،‏ یَهُوَه ناراحت شد.‏ ولی او را بخشید و در کلامش از او به عنوان شخصی بسیار باایمان نام برد که ما باید از او سرمشق گیریم.‏ (‏تث ۳۴:‏۱۰؛‏ عبر ۱۱:‏۲۴-‏۲۸‏)‏ با این که یَهُوَه به موسی اجازهٔ ورود به سرزمین موعود را نداد،‏ اما زندگی ابدی در بهشت روی زمین را برای او در نظر دارد.‏ اگر ما نیز همواره تلاش کنیم خصوصیت خویشتنداری را در خود پرورش دهیم،‏ می‌توانیم از چنین آینده‌ای برخوردار باشیم.‏—‏۱قر ۹:‏۲۵‏.‏