„მუჟამსით ჩქიმ ბიძისქუაქ ჩხუპ ქუდომიჭყჷ, კისერ ქუხვამილე დო ვოშქვიდუანდჷ. თიშ ჸვილუა მოკოდ“ (პოლი).

„ჸუდეს ვორდინ, აკაბურცხაშე ხოლო იბრისხებუდ. მუთ ხეშა მომიოლუდ, ირფელს პტახუნდჷ“ (მარკო).

შილებე გვალო თეცალო ვეფქციებდათ, მარა მინშა არძას მიჭირა დუდშეკება. თეშ მთავარ მიზეზ, ადამშე მეღებულ ცოდვა რე (რომ. 5:12). ნამთინეს, პოლი დო მარკოცალო, უჭირს ფიცხ ხასიათიშ გაკონტროლება. შხვეფს შილებე უჭირდან მუნეფიშ ფიქრეფიშ კონტროლ. თინეფს ირო მუდგარენშა ოშქურნა ვარდა ირო გლახაშე ფიქრენა. შხვეფს შილებე უზნეობაშე, ბრელ შუმაშე ვარდა ნარკოტიკეფიშ მეღებაშე უჭირდან დუდშეკება.

თინეფ, მით ვაკონტროლენა მუნეფიშ ფიქრეფს, სურვილეფს დო მოქმედებეფს, ცხოვრებას ინადგურენა. დუდშეკებას გუვავითარენთ-და, თენა ვა მაღოლენა. დუდშეკებაშ გავითარებას სუმ კითხვაშ გარჩიება მიმეხვარებნა: 1) მუ რე დუდშეკება? 2) მუშენ რე აუცილებერ დუდშეკებაშ გავითარება? 3) მუჭო შემლებნა დუდშეკებაშ გავითარება, ნამუთ „შურიშ ნაყოფიშ ართ-ართ თვისება რე?“ (გალ. 5:22, 23). თეშ უკულ გუვარჩიენთ, მუშ კეთება შემლებნა, თე თვისებაშ გიმორჩქინა მინშა ქომჭირან-და.

დუდშეკებულ პიროვნება უდუფიქრებუო ვექციებ. თეშ გინაწონს, თინა დუდის არიდანს თიცალ რაგადის დო საქციელს, ნამუთ ღორონთის ვა მოწონს.

იესოქ მოძირეს, მუს ნიშნენს, რდე დუდშეკებულ. ბიბლია იჩიებ: „ლანძღუნდესინ, ლანძღუათ ვა პასუხენდჷ, დო მუჟამსით იტანჯებუდ, ვერცქინაფუდ, თეშ მანგიორო დუდ ჩაბარ თის, მით სიმართლეთ ასამართლენს“ (1 პეტ. 2:23). იესოქ თეცალ დუდშეკება გიმირჩქინ, მუჟამსით წამებაშ ბოძის მიკაჭკადეს დო მოწინააღმდეგეეფ გაძიცანდეს (მათ. 27:39—44). თეიშახ, მუჟამსით რელიგიურ ლიდერეფ ოცადდეს, სიტყვას ქიგიოჭოფესკო, თიქ დუდშეკება გიმირჩქინ (მათ. 22:15—22). თეს გეძინელ, თიქ ჯგირ მაგალით დომტეს, მუჟამსით გარისხებულ იუდეველეფს თიშა ქუალეფიშ ჸოთამა ოკოდეს! თიშ მანგიორო, ნამდა თინეფს გლახათ მექცუკო, „იესოქ დიტყობ დო ტაძარშე გიმილ“ (იოან. 8:57—59).

შემლებნანო მივაჸუნათ იესოშ მაგალითის? მუშო ოკო რაგად, ქო. მოციქულ პეტრექ ჭარჷ: „ქრისტექ თქვანო იტანჯჷ დო მაგალით დოიტეს, ნამდა ართგურო მიაჸუნათ თიშ ნაკვალუს“ (1 პეტ. 2:21). მართალ რე, არასრულყოფილეფ ვორეთ, მარა შემლებნა ართგურო მივაჸუნათ იესოშ დუდშეკებაშ მაგალითის. მუშენ რე აუცილებერ თეშ კეთება?

იეჰოვაშ მოწონა მიბღათინ, დუდშეკება ოკო გუვავითარათ. შილებე ბრელ ხან რე, ღორონთის ართგურო ვომსახურუთ, მარა ჩქინ რაგადის  დო მოქმედებას ვა გუვაკონტროლენთ-და, ღორონთწკუმა მეგობრობას მივოდინუანთ.

ქიგიფშინათ მოსე, ნამუთ თი დროს მახორუ კათა შქას „არძაშ უმოს თვინიერ კოჩ რდუ“ (რიცხ. 12:3). მართალ რე, მოსე ვითობით წანას უთვინენდჷ ისრაელეფს, მუჟამსით თინეფ უკმაყოფილებას გიმოხანტუნდეს, მარა ართშა თის ვა მათვინებუ. თიქ გერისხჷ, მუჟამსით ისრაელეფქ კინ გეგმოხანტეს უკმაყოფილება წყარიშ გურშენ. თიქ უხეშო დურაგადუ ხალხის დო უწუ: „მარჩქილით, თქვა უდუჯერებელეფ! მერჩათო წყარ თე კირდეშე?“ (რიცხ. 20:2—11).

მოსექ ვეგმირჩქინ დუდშეკება. თიქ დიდება ვა უძღვინ იეჰოვას, მიდგაქ სასწაულებრივო მეჩჷ წყარ ისრაელეფს (ფსალმ. 106:32, 33). შედეგო, იეჰოვაქ ვემეჩჷ თის, დუნაპირებ ქიანაშა მინულაშ უფლება (რიცხ. 20:12). მოსე ალბათ, ღურადღაშახ ნარღენდჷ, ნამდა დუდშეკება მიოდინუ (კან. 3:23—27).

მუს ბგურაფლენთ თავრეშე? შილებე ბრელ ხან რე ჭეშმარიტებას ვორეთ, მარა დღას ოკო ვა დურაგადუათ უპატიცემლოთ თინეფს, მით მაღიზიანენა დო ვართ თინეფს, მიდგას გიშასწორება ოსაჭირ (ეფეს. 4:32; კოლ. 3:12). ხანიშ მოძინაწკუმა ართო, შილებე გამჭირდან მოთვინებაშ გიმორჩქინაქ. მარა რშუდან მოსე. ნამდვილო ვა მოკონა, დუდშეკებაშ დინაფაშ გურშენ, ღორონთიშ წოხოლე ჯგირ სახელ მივოდინუათ. მუშ კეთება შემლებნა, ნამდა გუვავითარათ თე აუცილებერ თვისება?

ქილოცით წმინდა შურიშ მიოღებელო. თენა მნიშვნელოვან რე, მუშენდა დუდშეკება ღორონთიშ წმინდა შურიშ ნაყოფ რე დო იეჰოვა წმინდა შურს თინეფს არზენს, მით თხინს (ლუკ. 11:13). წმინდა შურიშ საშვალებათ იეჰოვა მარზენა ძალას, მუთ დუდშეკებაშო რე საჭირო (ფილ. 4:13). თეს გეძინელ, იეჰოვას შეულებ, მიმეხვარან წმინდა შურიშ ნაყოფიშ შხვა თვისებეფიშ გავითარებას, მუნერით რე ჸოროფა, ნამუთ დუდშეკებას მოხვარნა (1 კორ. 13:5).

დუდ არიდით ირფელს, მუთ გეცილებნა დუდშეკებას. მაგალთო, დუდ არიდით თიცალ ვებგვერდეფს ვარდა გართობას, ნამუთ გლახაშა ქიმეიჸონანა (ეფეს. 5:3, 4). ჩქი დუდ ოკო აურიდათ ირფელს, მუთ არასწორს გუმოკეთებაფუანა (იგავ. 22:3; 1 კორ. 6:12). მაგალთო, თიცალ პიროვნებაქ, მით მიდრეკილ  რე უზნეობაშა, შილებე გეგნოჭყვიდას, ნამდა შურო ვეკითხას რომანტიკულ წიგნეფ დო ვა უჯინას თეცალ კინოეფს.

შილებე რთულ რდას თე რჩევაშ გიმორნაფა, მარა ირფელს გუვაკეთენთ-და, იეჰოვა ქომჩანა ძალას დუდშეკებაშო (2 პეტ. 1:5—8). თინა მიმეხვარებნა, გუვაკონტროლათ ჩქინ ფიქრეფ, რაგად დო საქციელ. ჟიშე მოშინაფილ პოლი დო მარკოქ ქიდიგურეს დუდშეკებაშ გიმორჩქინა. ართ ჯიმა, მანქანაშ ჸონაფაშ დროს ხშირას გიშეშ მდგომარეობაშე დო შხვა შოფერეფს ოჩხუპუდ. მუჭო მიქცუ თიქ? თე ჯიმა იჩიებ: „ირდღას ბლოცულენდჷ. გიმიბრკვიენდჷ თი სტატიეფს, ნამუთ დუდშეკებას ოხუდ დო იბზეპირენდჷ თი ბიბლიურ მუხლეფს, ნამუთ თე თვისებაშ გავითარებას მიმეხვარებუდ. მართალ რე, წანეფ რე, მუთ თე საკითხშე მუფშენქ, მარა ირ ოჭმარეს გუვოშინანქ დუდის, ნამდა სიმშვიდე ვა ვოდინუე. ჸუდეშე ადრე გინულ, მუშენდა უკულ ოჩქარებელქ ვა მაჸუას“.

მინშა შილებე, ვეშმალებუან დუდშეკებაქ. თე დროს შილებე დუდ დამნაშავეთ იბგინათ დო ლოცვას იეჰოვაწკუმა დორაგადაფაშა ონჯღორექ დუმაგურან. მარა არძაშ უმოსო, ზუსტას თე დროს მოსაჭირნა იეჰოვაშ მოხვარა. თაშ ნამდა, ხეთეშე ქილოცით, ქოთხით თის პატიება, მოხვარა დო გინოჭყვიდილ გაფდან, იგივე ვეგემეორათ (ფსალმ. 51:9—11). იეჰოვა აუცილებერო ქიმირჩქილუანს მთელ გურით რაგადებულ ლოცვას (ფსალმ. 102:17). მოციქულ იოანე გუმოშინანა, ნამდა ღორონთიშ სქუაშ დობუნილ ზისხირ „ირნერ ცოდვას მითხინუანა“ (1 იოან. 1:7; 2:1; ფსალმ. 86:5). რშუდან, იეჰოვა მირაგადნა, ნამდა ირიათო ვაპატუათ ართიანს. ათეშენ, შემლებნა ბჯერდან, ნამდა მუ ხოლო თაშ მიქციებ (მათ. 18:21, 22; კოლ. 3:13).

იეჰოვას ვემეწონ, მუჟამსით მოსექ უდაბნოს დუდშეკება ვეგმირჩქინ. მარა იეჰოვაქ აპატუ თის. ღორონთიშ სიტყვას ჭარჷ, ნამდა მოსეს ძალიერ რწმენა უღუდ (კან. 34:10; ებრ. 11:24—28). მართალ რე, იეჰოვაქ ვემეჩ მოსეს უფლება, გემნორთუკო დუნაპირებ ქიანაშა, მარა თინა სამოთხეს იჸუაფ დო მარადიულ ცხოვრებაშ საშვალება აღვენუ. დუდშეკებაშ გავითარებელო ირფელს გუვაკეთენთ-და, ჩქი ხოლო მაღვენუნა თეცალ მომავალ (1 კორ. 9:25).