W wersetach tych wymieniono dziewięć chrześcijańskich przymiotów. Czytamy tam: „Owocem ducha jest miłość, radość, pokój, cierpliwość, życzliwość, dobroć, wiara, łagodność, panowanie nad sobą”. Nie powinniśmy jednak uważać, że są to jedyne cechy, które pomaga nam wypracowywać duch święty.

Zwróćmy uwagę, co apostoł Paweł napisał we wcześniejszych wersetach: „Wyraźnie widoczne są uczynki ciała: niemoralne kontakty seksualne, nieczystość, rozpasanie, bałwochwalstwo, spirytyzm, wrogość, kłótnie, zazdrość, napady gniewu, spory, podziały, sekciarstwo, zawiść, pijaństwo, dzikie zabawy i tym podobne rzeczy” (Gal. 5:19-21). Słowa „i tym podobne rzeczy” wskazują, że do „uczynków ciała” można zaliczyć jeszcze inne zachowania, na przykład te wspomniane w Liście do Kolosan 3:5. Podobnie po wymienieniu dziewięciu pozytywnych cech Paweł dodał: „Przeciwko takim rzeczom nie występuje żadne prawo”. Tak więc Paweł nie wymienił wszystkich przymiotów, które możemy wypracować z pomocą ducha świętego.

Taki sam wniosek nasuwa się po porównaniu Listu do Galatów 5:22, 23 z tym, co Paweł napisał do zboru w Efezie: „Na owoc światła składa się wszelka dobroć, prawość i prawda” (Efez. 5:8, 9). Dobroć wymieniono tu obok prawości i prawdy jako element „owocu światła”. Zarazem jest ona zaliczana do „owocu ducha”. Chociaż więc Paweł w Liście do Galatów 5:22, 23 nie wymienił prawości i prawdy, to równie dobrze mógłby to zrobić.

Z kolei do Tymoteusza Paweł napisał: „Zabiegaj o prawość, o to, by służyć Bogu z oddaniem, o wiarę, miłość, wytrwałość i łagodność” (1 Tym. 6:11). Z sześciu wymienionych przez niego cech trzy (wiara, miłość i łagodność) zostały zaliczone do „owocu ducha”. Ale Tymoteusz potrzebował pomocy ducha świętego do rozwinięcia również pozostałych przymiotów: prawości, oddania dla Boga oraz wytrwałości (por. Kol. 3:12; 2 Piotra 1:5-7).

Podsumowując, w Liście do Galatów 5:22, 23 nie wymieniono wszystkich możliwych elementów „owocu ducha”. Duch święty może nam pomóc wypracować nie tylko te dziewięć przymiotów. Jest więcej cech, które trzeba rozwinąć, żeby stać się dojrzałym chrześcijaninem i „włożyć na siebie nową osobowość, stworzoną w zgodzie z wolą Bożą i odzwierciedlającą prawdziwą prawość i lojalność” (Efez. 4:24).