1. Do czego zachęca nas Filipian 2:3 i co nam daje stosowanie tej rady?

POKORNIE podporządkowujemy się Jehowie, bo On zawsze wie, co jest dla nas najlepsze (Efez. 4:22-24). Pokora pomaga nam uznać Jego wolę za ważniejszą niż to, czego sami chcemy. Pomaga nam też uważać innych za wyższych od siebie. Dzięki temu mamy dobre relacje z Jehową i współwyznawcami (odczytaj Filipian 2:3).

2. Co przyznał apostoł Paweł i co omówimy w tym artykule?

² Gdybyśmy nie byli czujni, mogłoby się nam udzielić nastawienie ludzi należących do świata Szatana, którzy są dumni i samolubni *. Najwyraźniej groziło to niektórym chrześcijanom w I wieku n.e., ponieważ apostoł Paweł napisał w Liście do Rzymian: „Mówię każdemu wśród was, żeby nie myślał o sobie więcej, niż należy myśleć. Niech raczej myśli o sobie trzeźwo” (Rzym. 12:3). Paweł przyznał, że pewna miara szacunku do samego siebie jest potrzebna. Ale pokora pomoże nam zachowywać równowagę. W tym artykule omówimy trzy dziedziny, w których dzięki pokorze nie będziemy myśleć o sobie więcej, niż należy. Chodzi o 1) relacje w małżeństwie, 2) podejście do zadań teokratycznych i 3) korzystanie z mediów społecznościowych.

3. Dlaczego w małżeństwie czasami dochodzi do nieporozumień i jak niektórzy na nie reagują?

³ Jehowa chce, żeby mąż i żona byli razem szczęśliwi. Ale ponieważ nikt nie jest doskonały, w małżeństwie czasami dochodzi do nieporozumień. Paweł napisał, że mąż i żona muszą się liczyć z pewnymi problemami (1 Kor. 7:28). Niektórzy dochodzą do wniosku, że skoro ciągle się sprzeczają, to po prostu do siebie nie pasują. Gdyby przyjęli sposób myślenia ludzi w tym świecie, mogliby szybko stwierdzić, że jedynym rozwiązaniem jest rozwód. Uznaliby, że muszą przede wszystkim myśleć o sobie.

4. Czego powinniśmy unikać?

⁴ Powinniśmy unikać myślenia, że nasze małżeństwo to porażka. Wiemy, że jedyną biblijną podstawą do rozwodu są pozamałżeńskie kontakty seksualne (Mat. 5:32). Kiedy więc w małżeństwie pojawiają się problemy, o których wspomniał Paweł, nie powinieneś pod wpływem dumy zacząć się zastanawiać: „Czy ten związek zaspokaja moje potrzeby? Czy naprawdę czuję się kochany? Czy nie byłbym szczęśliwszy z kimś innym?”. Takie myślenie pokazywałoby, że skupiasz się tylko na sobie. Mądrość tego świata podpowiadałaby ci, żeby pójść za głosem serca i zrobić to, co uszczęśliwi ciebie, nawet jeśli oznaczałoby to koniec twojego małżeństwa. Ale Biblia mówi: „Miejcie na oku nie tylko swoje własne sprawy, ale też sprawy drugich” (Filip. 2:4). Jehowa nie chce, żebyś myślał o rozwodzie, tylko o tym, jak umocnić małżeństwo (Mat. 19:6). Chce, żeby najważniejsze były dla ciebie Jego zasady, a nie twoje samolubne pragnienia.

5. Jak zgodnie z Efezjan 5:33 powinni się traktować mąż i żona?

 ⁵ Mąż i żona powinni się nawzajem kochać i szanować (odczytaj Efezjan 5:33). Biblia zachęca nas do dawania, a nie do brania (Dzieje 20:35). Co może pomóc małżeństwu okazywać sobie miłość i szacunek? Pokora. Dzięki niej mąż i żona będą ‛szukać korzyści nie swojej własnej, lecz drugiego’ (1 Kor. 10:24, NŚ, 1997).

6. Czego się uczymy z wypowiedzi Stevena i Stephanie?

⁶ Okazywanie pokory sprawia, że wiele chrześcijańskich małżeństw jest szczęśliwszych. Mąż o imieniu Steven mówi: „Jesteście zespołem i musicie współpracować, szczególnie jak pojawią się problemy. Zamiast myśleć: ‚Co jest najlepsze dla mnie?’, będziecie myśleć: ‚Co jest najlepsze dla nas?’”. Tak samo uważa jego żona Stephanie: „Nikt nie chce żyć z wrogiem”. Dodaje też: „Kiedy dochodzi do nieporozumienia, staramy się ustalić przyczynę. Potem się modlimy, szukamy odpowiednich zasad biblijnych i rozmawiamy. Walczymy z problemem, a nie ze sobą”. Gdy mąż i żona nie myślą o sobie więcej, niż należy, odnoszą z tego wiele korzyści.

7. Jakie nastawienie powinien mieć brat, który otrzymuje odpowiedzialne zadanie w organizacji Jehowy?

⁷ Każde zadanie od Jehowy traktujemy jak przywilej (Ps. 27:4; 84:10). Jeśli brat chętnie podejmuje się odpowiedzialnych zadań w organizacji Jehowy, jest to godne pochwały. Biblia mówi: „Jeżeli mężczyzna ubiega się o to, żeby zostać nadzorcą, to pragnie wspaniałej pracy” (1 Tym. 3:1). Jednak brat, który otrzymuje takie zadanie, nie powinien myśleć o sobie więcej, niż należy (Łuk. 17:7-10). Jego celem powinno być pokorne usługiwanie innym (2 Kor. 12:15).

8. Czego się uczymy z ostrzegawczych przykładów Diotrefesa, Uzzjasza i Absaloma?

⁸ Biblia zawiera ostrzegawcze przykłady osób, które myślały o sobie więcej, niż powinny. Diotrefes nieskromnie starał się zajmować w zborze „pierwsze miejsce” (3 Jana 9). Uzzjasz zuchwale podjął się zadania, do którego Jehowa go nie wyznaczył (2 Kron. 26:16-21). Absalom podstępnie starał się zdobyć poparcie ludu, bo chciał zostać królem (2 Sam. 15:2-6). Te biblijne przykłady jasno pokazują, że Jehowie nie podobają się ludzie, którzy ‛szukają własnej chwały’ (Prz. 25:27). Prędzej czy później duma i ambicja doprowadzą do katastrofy (Prz. 16:18).

9. Jaki przykład dał nam Jezus?

⁹ Dla kontrastu rozważmy przykład Jezusa. „Chociaż istniał on w postaci Bożej, nie brał pod uwagę, żeby sięgnąć po coś, do czego nie miał prawa, i zrównać się z Bogiem” (Filip. 2:6). Jezus ustępuje pozycją tylko Jehowie, ale nie myśli o sobie więcej, niż należy. Powiedział swoim uczniom: „Kto zachowuje się jak najmniejszy wśród was wszystkich, ten jest wielki” (Łuk. 9:48). Jakim zaszczytem jest współpraca z pionierami, sługami pomocniczymi, starszymi i nadzorcami obwodów, którzy tak jak Jezus okazują pokorę. Takie osoby przyczyniają się do atmosfery miłości charakterystycznej dla organizacji Jehowy (Jana 13:35).

10. Co powinieneś zrobić, jeśli masz wrażenie, że w zborze są problemy, którymi starsi nie zajmują się w odpowiedni sposób?

 ¹⁰ A co, jeśli masz wrażenie, że w zborze są problemy, którymi starsi nie zajmują się w odpowiedni sposób? Zamiast narzekać, pokornie wspieraj tych braci (Hebr. 13:17). Pomoże ci w tym przemyślenie następujących pytań: „Czy te problemy są na tyle poważne, że trzeba coś z tym zrobić? Czy to jest odpowiedni moment? Czy to ja powinienem się tym zajmować? Czy rzeczywiście zależy mi na jedności zboru, czy raczej staram się zwrócić uwagę na siebie?”.

11. Jaki skutek zgodnie z Efezjan 4:2, 3 przyniesie nasza pokorna służba dla Jehowy?

¹¹ Jehowa ceni pokorę bardziej niż zdolności, a jedność bardziej niż wydajność. Dlatego z całych sił staraj się pokornie służyć Jehowie. Będziesz się wtedy przyczyniał do jedności w zborze (odczytaj Efezjan 4:2, 3). Angażuj się w służbę kaznodziejską. Szukaj okazji, żeby robić dla innych coś życzliwego, i w ten sposób im usługuj. Okazuj gościnność wszystkim, także tym, którzy nie mają odpowiedzialnych zadań w zborze (Mat. 6:1-4; Łuk. 14:12-14). Jeśli z takim nastawieniem będziesz współpracował z braćmi i siostrami, to zauważą oni nie tylko twoje zdolności, ale też pokorę.

12. Co Biblia mówi na temat przyjaźni?

¹² Jehowa chce, żebyśmy miło spędzali czas z rodziną i przyjaciółmi (Ps. 133:1). Jezus miał bliskich przyjaciół (Jana 15:15). Biblia opisuje, dlaczego  warto nawiązywać prawdziwe przyjaźnie (Prz. 17:17; 18:24). Mówi też o niebezpieczeństwach związanych z odosabnianiem się (Prz. 18:1). Zdaniem wielu sposobem na znalezienie przyjaciół i pozbycie się uczucia samotności jest korzystanie z mediów społecznościowych. Jednak powinniśmy być przy tym bardzo ostrożni.

13. Dlaczego korzystanie z mediów społecznościowych może u niektórych wywoływać poczucie osamotnienia i przygnębienia?

¹³ Badania wskazują, że poświęcanie dużej ilości czasu na przeglądanie zdjęć i komentarzy w mediach społecznościowych może wywoływać przygnębienie i poczucie osamotnienia. Dlaczego? Jedną z przyczyn jest to, że ludzie często zamieszczają tam starannie wyselekcjonowane zdjęcia siebie, swoich przyjaciół, ciekawych miejsc i najlepszych momentów w swoim życiu. Ktoś, kto ogląda takie zdjęcia, może zacząć się porównywać i dojść do wniosku, że jego życie jest zwyczajne, a nawet nudne. Pewna 19-letnia chrześcijanka przyznaje: „Zaczęłam zazdrościć innym, kiedy zobaczyłam, jak dobrze się bawią w weekendy, a ja siedzę sama w domu i się nudzę”.

14. Jak w korzystaniu z mediów społecznościowych może nam pomóc rada z 1 Piotra 3:8?

¹⁴ Oczywiście media społecznościowe mogą służyć do dobrych celów, na przykład do utrzymywania kontaktu z rodziną i przyjaciółmi. Ale czy czasami nie odnosisz wrażenia, że niektórzy zamieszczają materiały mające wzbudzać u innych podziw? To tak jakby mówili: „Patrzcie na mnie!”. Są też osoby, które pod swoimi albo cudzymi zdjęciami publikują niegrzeczne lub nieprzyzwoite komentarze. Nie ma to nic wspólnego z pokorą i empatią, które powinni pielęgnować chrześcijanie (odczytaj 1 Piotra 3:8).

15. Jak Biblia pomaga nam unikać kierowania uwagi na siebie?

¹⁵ Jeśli korzystasz z mediów społecznościowych, zadaj sobie pytania: „Czy moje komentarze, zdjęcia albo filmy mogą  sprawiać wrażenie, że się przechwalam? Czy nie wzbudzam w innych zazdrości?”. W Biblii czytamy: „Wszystko na świecie — pragnienie ciała, pragnienie oczu i przechwalanie się posiadanymi rzeczami — nie pochodzi od Ojca, ale od świata” (1 Jana 2:16). Chrześcijanie nie chcą wzbudzać w innych podziwu. Stosują się raczej do rady biblijnej: „Nie popadajmy w próżność, pobudzając się wzajemnie do współzawodnictwa, pałając do drugich zawiścią” (Gal. 5:26). Pokora pomoże nam unikać świeckiej tendencji do kierowania uwagi na siebie.

16. Dlaczego trzeba unikać dumy?

¹⁶ Musimy pielęgnować pokorę, ponieważ osoby dumne nie myślą o sobie trzeźwo (Rzym. 12:3). Takie osoby są konfliktowe i koncentrują się na sobie. Przez swój sposób myślenia i postępowania często ranią siebie i innych. Jeśli nie zmienią nastawienia, ich umysły mogą zostać zaślepione i skażone przez Szatana (2 Kor. 4:4; 11:3). Dla odmiany człowiek pokorny myśli o sobie trzeźwo. Ma zrównoważone poczucie własnej wartości i zdaje sobie sprawę, że pod wieloma względami inni go przewyższają (Filip. 2:3). Wie też, że „Bóg przeciwstawia się wyniosłym, ale pokornym okazuje niezasłużoną życzliwość” (1 Piotra 5:5). Ktoś, kto myśli trzeźwo, nie chce mieć Jehowy za wroga.

17. Co musimy robić, żeby dalej okazywać pokorę?

¹⁷ Żeby dalej okazywać pokorę, musimy stosować się do biblijnej rady: „Zrzućcie z siebie starą osobowość razem z typowymi dla niej uczynkami i włóżcie na siebie nową osobowość”. Wymaga to ciężkiej pracy. Musimy analizować przykład Jezusa i starać się jak najlepiej go naśladować (Kol. 3:9, 10; 1 Piotra 2:21). Ale warto zdobywać się na ten wysiłek. Pielęgnowanie pokory pomoże ci prowadzić szczęśliwe życie rodzinne, przyczyniać się do jedności w zborze i unikać zagrożeń związanych z niewłaściwym korzystaniem z mediów społecznościowych. A co najważniejsze, zapewni ci błogosławieństwo i uznanie Jehowy.