1. Τι αναγνώρισε ειλικρινά ο απόστολος Παύλος;

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ αναγνώρισε ειλικρινά ότι κατά καιρούς ένιωθε αδύναμος. Παραδέχτηκε ότι το σώμα του “φθειρόταν”, ότι δυσκολευόταν να κάνει το σωστό και ότι ο Ιεχωβά δεν έδινε πάντα την απάντηση που ήθελε ο ίδιος στις προσευχές του. (2 Κορ. 4:16· 12:7-9· Ρωμ. 7:21-23) Επίσης, αναγνώρισε ότι οι ενάντιοί του τον θεωρούσαν αδύναμο. * Αλλά δεν επέτρεπε ούτε στην αρνητική άποψη των άλλων ούτε στις δικές του αδυναμίες να τον κάνουν να νιώθει άχρηστος.​—2 Κορ. 10:10-12, 17, 18.

2. Σύμφωνα με τα εδάφια 2 Κορινθίους 12:9, 10, ποιο πολύτιμο δίδαγμα πήρε ο Παύλος;

² Ο Παύλος πήρε ένα πολύτιμο δίδαγμα: ότι κάποιος μπορεί να είναι δυνατός ακόμα και όταν νιώθει αδύναμος. (Διαβάστε 2 Κορινθίους 12:9, 10) Ο Ιεχωβά τού είπε ότι η δύναμή Του «τελειοποιείται στην αδυναμία», εννοώντας ότι η δύναμη του Ιεχωβά θα αντιστάθμιζε τη δύναμη που έλειπε από τον Παύλο. Πρώτα όμως ας δούμε γιατί δεν πρέπει να αναστατωνόμαστε όταν μας προσβάλλουν οι εναντιούμενοι.

3. Γιατί μπορούμε να βρίσκουμε ευχαρίστηση σε προσβολές;

³ Σε κανέναν μας δεν αρέσει να τον προσβάλλουν. Ωστόσο, αν δεχόμαστε προσβολές από τους εχθρούς μας και μας απασχολεί υπερβολικά το τι λένε, μπορεί να αποθαρρυνθούμε. (Παρ. 24:10) Πώς πρέπει λοιπόν να θεωρούμε τις προσβολές τους; Όπως ο Παύλος, έτσι και εμείς μπορούμε “να βρίσκουμε ευχαρίστηση σε προσβολές”. (2 Κορ. 12:10) Γιατί; Επειδή οι προσβολές και η εναντίωση είναι σημάδια ότι είμαστε γνήσιοι μαθητές του Ιησού. (1 Πέτρ. 4:14) Ο Ιησούς είπε ότι οι ακόλουθοί του θα διώκονταν. (Ιωάν. 15:18-20) Αυτό αποδείχτηκε αληθινό τον πρώτο αιώνα. Εκείνον τον καιρό, όσοι επηρεάζονταν από τον ελληνικό πολιτισμό θεωρούσαν τους Χριστιανούς αδαείς και αδύναμους. Και όσο για τους Ιουδαίους, αυτοί θεωρούσαν τους Χριστιανούς “αμόρφωτους και συνηθισμένους”, όπως στην περίπτωση των αποστόλων Πέτρου και Ιωάννη. (Πράξ. 4:13) Οι Χριστιανοί φαίνονταν αδύναμοι. Δεν είχαν πολιτική επιρροή ούτε στρατιωτική ισχύ, και οι άνθρωποι τους θεωρούσαν απόβλητους της κοινωνίας.

4. Πώς αντιμετώπιζαν οι πρώτοι Χριστιανοί την αρνητική άποψη που είχαν για εκείνους οι εναντιούμενοι;

⁴ Μήπως εκείνοι οι πρώτοι Χριστιανοί επέτρεψαν στην αρνητική άποψη των εναντιουμένων να τους κάνει να σταματήσουν; Όχι. Ο Πέτρος και ο Ιωάννης, για παράδειγμα, το θεωρούσαν τιμή τους να διώκονται για το ότι ακολουθούσαν τον Ιησού και μετέδιδαν τις διδασκαλίες του. (Πράξ. 4:18-21· 5:27-29, 40-42) Οι μαθητές δεν είχαν κανέναν λόγο να ντρέπονται. Σε βάθος χρόνου, εκείνοι οι ταπεινοί Χριστιανοί του πρώτου αιώνα έκαναν μεγαλύτερο καλό στην ανθρωπότητα από ό,τι αυτοί που τους εναντιώνονταν. Λόγου χάρη, τα θεόπνευστα βιβλία που έγραψαν κάποιοι από εκείνους τους Χριστιανούς εξακολουθούν να παρέχουν βοήθεια και ελπίδα σε εκατομμύρια ανθρώπους. Η δε Βασιλεία για την οποία κήρυτταν, όχι μόνο έχει εγκαθιδρυθεί, αλλά επίσης σύντομα θα κυβερνήσει όλη την ανθρωπότητα. (Ματθ. 24:14) Αντίθετα, η μεγάλη πολιτική δύναμη που δίωκε τους Χριστιανούς κατέρρευσε και τώρα βρίσκεται στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Επίσης, εκείνοι οι όσιοι μαθητές είναι τώρα βασιλιάδες στον ουρανό. Οι ενάντιοί τους όμως είναι νεκροί. Και αν κάποτε αναστηθούν, θα είναι υπήκοοι της Βασιλείας που κήρυτταν οι Χριστιανοί τους οποίους μισούσαν.​—Αποκ. 5:10.

5. Σύμφωνα με το εδάφιο Ιωάννης 15:19, γιατί αντιμετωπίζεται με περιφρόνηση ο λαός του Ιεχωβά;

⁵ Σήμερα εμείς, ως λαός του Ιεχωβά, γινόμαστε ενίοτε αντικείμενο περιφρόνησης και χλευασμού από ανθρώπους που μας θεωρούν αδαείς και αδύναμους. Γιατί; Επειδή δεν συμφωνούμε με τις απόψεις των γύρω μας. Προσπαθούμε να είμαστε ταπεινοί, πράοι και υπάκουοι. Ο κόσμος, από την άλλη μεριά, θαυμάζει τους υπερήφανους, τους αλαζόνες και τους στασιαστές. Επιπλέον, δεν αναμειγνυόμαστε στην πολιτική και δεν κατατασσόμαστε στις στρατιωτικές δυνάμεις καμίας χώρας. Δεν ταιριάζουμε στο καλούπι του κόσμου, γι’ αυτό μας θεωρούν κατώτερους.​—Διαβάστε Ιωάννης 15:19· Ρωμ. 12:2.

6. Τι επιτελεί ο Ιεχωβά με τον λαό του;

⁶ Παρά την άποψη του κόσμου για εμάς, ο Ιεχωβά μάς χρησιμοποιεί για να επιτελέσει εξαιρετικά πράγματα. Διεξάγει τη μεγαλύτερη εκστρατεία κηρύγματος στην ανθρώπινη ιστορία. Οι υπηρέτες του σήμερα παράγουν τα πιο ευρέως μεταφρασμένα και διαδεδομένα περιοδικά στον κόσμο. Επίσης, χρησιμοποιούν την Αγία Γραφή για να βοηθήσουν εκατομμύρια ανθρώπους να βελτιώσουν τη ζωή τους. Όλη η τιμή για αυτά τα αξιοσημείωτα επιτεύγματα ανήκει στον Ιεχωβά, ο οποίος χρησιμοποιεί μια φαινομενικά αδύναμη ομάδα ανθρώπων για να επιτελεί αυτά τα δυναμικά έργα. Τι θα πούμε όμως για τον καθέναν από εμάς; Μπορεί ο Ιεχωβά να μας βοηθήσει να είμαστε δυνατοί; Και αν ναι, τι πρέπει να κάνουμε για να λάβουμε τη βοήθειά του; Ας εξετάσουμε τρία συγκεκριμένα πράγματα που μαθαίνουμε από το παράδειγμα του αποστόλου Παύλου.

7. Ποιο είναι ένα δίδαγμα που παίρνουμε από το παράδειγμα του Παύλου;

⁷ Ένα δίδαγμα που παίρνουμε από το παράδειγμα του Παύλου είναι το εξής: Μη βασίζεστε στη δική σας δύναμη ή στις δικές σας ικανότητες όταν υπηρετείτε τον Ιεχωβά. Από ανθρώπινη άποψη, ο Παύλος είχε λόγους να είναι υπερήφανος και να βασίζεται στον εαυτό του. Είχε μεγαλώσει στην Ταρσό, που ήταν πρωτεύουσα ρωμαϊκής επαρχίας. Η Ταρσός ήταν ευημερούσα πόλη και φημισμένο κέντρο μάθησης. Ο Παύλος ήταν άνθρωπος με υψηλή μόρφωση​—υπήρξε μαθητής του Γαμαλιήλ, ενός από τους πλέον ευυπόληπτους Ιουδαίους ηγέτες των ημερών του. (Πράξ. 5:34· 22:3) Μάλιστα, κάποια εποχή, ο Παύλος ασκούσε επιρροή στην ιουδαϊκή κοινότητα. Όπως είπε ο ίδιος: «Έκανα μεγαλύτερη πρόοδο στον Ιουδαϊσμό από πολλούς ομοεθνείς συνομηλίκους μου». (Γαλ. 1:13, 14· Πράξ. 26:4) Ωστόσο, ο Παύλος δεν βασιζόταν στον εαυτό του.

8. Σύμφωνα με το εδάφιο Φιλιππησίους 3:8, πώς θεωρούσε ο Παύλος τα πράγματα που εγκατέλειψε, και γιατί έβρισκε «ευχαρίστηση σε αδυναμίες»;

⁸ Ο Παύλος εγκατέλειψε ευχαρίστως τα πράγματα που τον καθιστούσαν δυνατό από την άποψη του κόσμου. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να θεωρεί «σκουπίδια» τα φαινομενικά πλεονεκτήματα που είχε προηγουμένως. (Διαβάστε Φιλιππησίους 3:8) Ο Παύλος πλήρωσε κάποιο τίμημα για το ότι έγινε ακόλουθος του Χριστού. Τον μισούσε το ίδιο του το έθνος. (Πράξ. 23:12-14) Επίσης, υπέστη ξυλοδαρμό και φυλάκιση από τους Ρωμαίους, παρότι ήταν και ο ίδιος Ρωμαίος πολίτης. (Πράξ. 16:19-24, 37) Επιπρόσθετα, συνειδητοποιούσε με πόνο τους περιορισμούς που είχε ως άτομο. (Ρωμ. 7:21-25) Αντί όμως να επιτρέψει στους εναντιουμένους ή στα ελαττώματά του να περιορίσουν τη δράση του, εκείνος έβρισκε «ευχαρίστηση σε αδυναμίες». Γιατί; Επειδή όταν ήταν αδύναμος, τότε ήταν που έβλεπε τη δύναμη του Θεού να επενεργεί στη ζωή του.​—2 Κορ. 4:7· 12:10.

9. Πώς πρέπει να θεωρούμε τα όποια φαινομενικά μειονεκτήματά μας;

⁹ Αν εμείς θέλουμε να λαβαίνουμε δύναμη από τον Ιεχωβά, δεν πρέπει να θεωρούμε ότι η αξία μας καθορίζεται από τη σωματική δύναμη, τη μόρφωση, τον πολιτισμό ή τον υλικό πλούτο. Το αν θα είμαστε χρήσιμοι στον Ιεχωβά δεν εξαρτάται από τέτοια πράγματα. Μάλιστα, ανάμεσα στον λαό του Θεού δεν υπάρχουν πολλοί «σοφοί από σαρκική άποψη ούτε πολλοί ισχυροί ούτε πολλοί ευγενούς καταγωγής». Απεναντίας, ο Ιεχωβά έχει επιλέξει να χρησιμοποιεί «τα αδύναμα του κόσμου». (1 Κορ. 1:26, 27) Επομένως, μη θεωρείτε ότι τα όποια υποτιθέμενα μειονεκτήματα αποτελούν εμπόδια στην υπηρεσία σας προς τον Ιεχωβά. Να τα θεωρείτε ευκαιρίες για να βλέπετε τη δύναμη του Ιεχωβά να επενεργεί στην περίπτωσή σας. Αν, για παράδειγμα, φοβάστε εκείνους που προσπαθούν να σπείρουν στον νου σας αμφιβολίες για τις πεποιθήσεις σας, να προσεύχεστε να σας δίνει ο Ιεχωβά τόλμη όταν υπερασπίζεστε την πίστη σας. (Εφεσ. 6:19, 20) Αν παλεύετε με ένα χρόνιο πρόβλημα υγείας, να ζητάτε από τον Ιεχωβά την αναγκαία δύναμη για να παραμένετε όσο το δυνατόν πιο δραστήριοι στην υπηρεσία του. Κάθε φορά που βλέπετε τον Ιεχωβά να σας βοηθάει, η πίστη σας μεγαλώνει και εσείς γίνεστε πιο δυνατοί.

10. Γιατί πρέπει να μελετάμε το παράδειγμα πιστών Βιβλικών προσώπων, όπως εκείνα που αναφέρονται στα εδάφια Εβραίους 11:32-34;

¹⁰ Ο Παύλος ήταν επιμελής σπουδαστής των Γραφών. Μάθαινε πολλές πληροφορίες από τη μελέτη του, αλλά μάθαινε και από το παράδειγμα ατόμων που οι εμπειρίες τους έχουν καταγραφεί στον Λόγο του Θεού. Στην επιστολή που έγραψε στους Εβραίους Χριστιανούς, ο Παύλος τούς ζήτησε να σκεφτούν το παράδειγμα μιας μακράς σειράς πιστών υπηρετών του Ιεχωβά. (Διαβάστε Εβραίους 11:32-34) Εξετάστε την περίπτωση ενός από αυτούς, συγκεκριμένα του βασιλιά Δαβίδ. Εκείνος αντιμετώπισε εναντίωση, όχι μόνο από τους εχθρούς του, αλλά και από κάποιους που άλλοτε υπήρξαν φίλοι του. Ανασκοπώντας το παράδειγμά του, θα καταλάβουμε πώς μπορεί να ενίσχυσε τον Παύλο ο στοχασμός γύρω από τη ζωή του Δαβίδ και πώς μπορούμε εμείς να μιμηθούμε τον Παύλο.

11. Γιατί φαινόταν αδύναμος ο Δαβίδ; (Βλέπε εικόνα εξωφύλλου.)

¹¹ Ο Δαβίδ φαινόταν αδύναμος στα μάτια του ρωμαλέου πολεμιστή Γολιάθ. Όταν τον είδε ο Γολιάθ, «τον περιγέλασε απαξιωτικά». Άλλωστε, ο ίδιος ήταν πιο μεγαλόσωμος, καλύτερα εξοπλισμένος και καλύτερα εκπαιδευμένος για πόλεμο. Από την άλλη μεριά, ο Δαβίδ ήταν ένα άπειρο παιδί με φαινομενικά ανεπαρκή εξοπλισμό. Παρ’ όλα αυτά, μετέτρεψε τη φαινομενική αδυναμία σε δύναμη. Βασίστηκε στον Ιεχωβά για να του δώσει ισχύ και νίκησε τον εχθρό του.​—1 Σαμ. 17:41-45, 50.

12. Ποια άλλη δυσκολία είχε να αντιμετωπίσει ο Δαβίδ;

¹² Ο Δαβίδ είχε να αντιμετωπίσει και μια άλλη δυσκολία που θα μπορούσε να τον καταβάλει, να τον κάνει να νιώθει αδύναμος. Υπηρετούσε όσια τον Σαούλ, τον διορισμένο από τον Ιεχωβά βασιλιά του Ισραήλ. Στην αρχή, ο βασιλιάς Σαούλ σεβόταν τον Δαβίδ. Αργότερα όμως, η υπερηφάνεια γέννησε μέσα του ζήλια. Άρχισε να του φέρεται απαίσια και προσπαθούσε μάλιστα να τον σκοτώσει.​—1 Σαμ. 18:6-9, 29· 19:9-11.

13. Πώς αντέδρασε ο Δαβίδ στην άδικη μεταχείριση που υφίστατο από τον βασιλιά Σαούλ;

¹³ Παρά την άδικη μεταχείριση που υφίστατο από τον βασιλιά Σαούλ, ο Δαβίδ εξακολούθησε να δείχνει σεβασμό για τον βασιλιά που είχε διορίσει ο Ιεχωβά. (1 Σαμ. 24:6) Δεν έριξε στον Ιεχωβά το φταίξιμο για τις κακές πράξεις του Σαούλ. Απεναντίας, βασίστηκε στον Ιεχωβά για να του δώσει την αναγκαία δύναμη ώστε να υπομείνει αυτή τη δύσκολη δοκιμασία.​—Ψαλμ. 18:1, επιγραφή.

14. Πώς βρέθηκε ο απόστολος Παύλος σε παρόμοια κατάσταση με τον Δαβίδ;

¹⁴ Ο απόστολος Παύλος αντιμετώπισε μια παρόμοια κατάσταση. Είχε εχθρούς που ήταν τρομερά πιο ισχυροί από εκείνον. Πολλοί σημαίνοντες ηγέτες των ημερών του τον μισούσαν. Επανειλημμένα είχαν διατάξει τον ξυλοδαρμό και τη φυλάκισή του. Όπως ο Δαβίδ, έτσι και ο Παύλος υπέστη κακομεταχείριση από ανθρώπους που κανονικά θα έπρεπε να είναι φίλοι του. Του εναντιώνονταν ακόμα και μερικοί εντός της Χριστιανικής εκκλησίας. (2 Κορ. 12:11· Φιλιπ. 3:18) Αλλά εκείνος νίκησε όλους όσους τον πολεμούσαν. Πώς; Εξακολούθησε να κηρύττει παρά την εναντίωση. Παρέμενε όσιος στους αδελφούς και στις αδελφές του ακόμα και όταν εκείνοι τον απογοήτευαν. Μα πάνω από όλα, ήταν πιστός στον Θεό μέχρι το τέλος της ζωής του. (2 Τιμ. 4:8) Ξεπέρασε τεράστιες αντιξοότητες, όχι επειδή ήταν σωματικά δυνατός, αλλά επειδή βασιζόταν στον Ιεχωβά.

15. Ποιος είναι ο στόχος μας, και πώς θα τον πετύχουμε;

¹⁵ Μήπως αντιμετωπίζετε και εσείς προσβολές ή διωγμό από συμμαθητές, συνεργάτες ή μη ομόπιστους συγγενείς; Σας έχει φερθεί ποτέ άσχημα κάποιο άτομο στην εκκλησία; Αν ναι, να θυμάστε το παράδειγμα του Δαβίδ και του Παύλου. Μπορείτε “να νικάτε το κακό με το καλό”. (Ρωμ. 12:21) Ο δικός σας στόχος δεν είναι να μπήξετε μια πέτρα στο μέτωπο κάποιου, όπως έκανε ο Δαβίδ, αλλά να εντυπώσετε τον Λόγο του Θεού σε δεκτικές διάνοιες και καρδιές. Θα το καταφέρετε αυτό αν βασίζεστε στη Γραφή για να απαντάτε στα ερωτήματα των ανθρώπων, αν φέρεστε με σεβασμό και ευγένεια σε εκείνους που σας μεταχειρίζονται άσχημα και αν κάνετε το καλό σε όλους, ακόμα και στους εχθρούς σας.​—Ματθ. 5:44· 1 Πέτρ. 3:15-17.

16, 17. Τι δεν ξέχασε ποτέ ο Παύλος;

¹⁶ Προτού ο απόστολος Παύλος γίνει μαθητής του Χριστού, ήταν ένας θρασύς νεαρός που δίωκε τους ακολούθους του Ιησού. (Πράξ. 7:58· 1 Τιμ. 1:13) Χρειάστηκε η παρέμβαση του ίδιου του Ιησού προκειμένου να σταματήσει ο Παύλος, τότε γνωστός ως Σαύλος, να τρομοκρατεί τη Χριστιανική εκκλησία. Ο Ιησούς τού μίλησε από τον ουρανό και τον τύφλωσε. Για να ξαναβρεί το φως του, ο Παύλος αναγκάστηκε να ζητήσει τη βοήθεια εκείνων ακριβώς των ανθρώπων που δίωκε. Δέχτηκε ταπεινά βοήθεια από τον μαθητή Ανανία, ο οποίος αποκατέστησε την όρασή του.​—Πράξ. 9:3-9, 17, 18.

¹⁷ Ο Παύλος αργότερα έγινε σημαίνον μέλος της Χριστιανικής εκκλησίας, αλλά ποτέ δεν ξέχασε το δίδαγμα που πήρε από τον Ιησού καθ’ οδόν προς τη Δαμασκό. Παρέμεινε ταπεινός και δεχόταν πρόθυμα βοήθεια από τους αδελφούς και τις αδελφές του. Αναγνώρισε ότι αυτοί ήταν «ενισχυτική βοήθεια» για εκείνον.​—Κολ. 4:10, 11, υποσ.

18. Γιατί ίσως διστάζουμε να δεχόμαστε βοήθεια από άλλους;

¹⁸ Τι μαθαίνουμε από το παράδειγμα του Παύλου; Όταν αρχίσαμε να συναναστρεφόμαστε με τον λαό του Ιεχωβά, ίσως δεχόμασταν πρόθυμα βοήθεια από άλλους, καθώς αντιλαμβανόμασταν ότι ήμασταν πνευματικά νήπια και ότι είχαμε ακόμα πολλά να μάθουμε. (1 Κορ. 3:1, 2) Αλλά τι κάνουμε τώρα; Αν υπηρετούμε τον Ιεχωβά πολλά χρόνια και έχουμε αποκτήσει αρκετή πείρα, ίσως δεν είμαστε εξίσου πρόθυμοι να δεχόμαστε βοήθεια, ιδίως αν προέρχεται από κάποιον που είναι λιγότερο καιρό στην αλήθεια. Ο Ιεχωβά όμως συχνά χρησιμοποιεί τους αδελφούς και τις αδελφές μας για να μας ενισχύσει. (Ρωμ. 1:11, 12) Πρέπει να το αναγνωρίζουμε αυτό αν θέλουμε να λαβαίνουμε τη δύναμη που χορηγεί ο Ιεχωβά.

19. Γιατί είχε επιτυχία ο Παύλος;

¹⁹ Ο Παύλος επιτέλεσε αξιόλογα πράγματα αφότου έγινε Χριστιανός. Γιατί; Επειδή έμαθε ότι η επιτυχία εξαρτάται, όχι από τη σωματική δύναμη, τη μόρφωση, τον πλούτο ή την κοινωνική θέση, αλλά από το να είναι κάποιος ταπεινός και να βασίζεται στον Ιεχωβά. Ας μιμούμαστε όλοι μας τον Παύλο (1) βασιζόμενοι στον Ιεχωβά, (2) μαθαίνοντας από Βιβλικά παραδείγματα και (3) δεχόμενοι βοήθεια από τους ομοπίστους μας. Τότε, όσο αδύναμοι και αν νιώθουμε, ο Ιεχωβά θα μας κάνει δυνατούς!