1. Yehova sadık kullarına ne verdi?

YEHOVA sevgiyle sadık kullarının her birine cemaatinde bir yer verdi. Cemaatteki rollerimiz farklı olsa da, hepimiz değerliyiz ve birbirimize ihtiyacımız var. Elçi Pavlus bu önemli gerçeği anlamamıza yardım eder. Nasıl?

2. Efesoslular 4:16’ya göre, neden birbirimize değer vermeli ve işbirliği yapmalıyız?

² Bu makalenin tema ayetinde Pavlus hiçbirimizin Yehova’nın başka bir hizmetçisine “Sana ihtiyacım yok” diyemeyeceğini vurguladı (1. Kor. 12:21). Eğer cemaatte barış ve huzur olmasını istiyorsak, birbirimize değer vermeli ve işbirliği yapmalıyız (Efesoslular 4:16’yı okuyun). Birlik içinde çalıştığımızda cemaat sevgiyle gelişip büyür.

3. Bu makalede neleri ele alacağız?

³ Cemaatteki kardeşlerimize saygı gösterebileceğimiz bazı alanlar nelerdir? Bu makalede ihtiyarların diğer ihtiyarlara nasıl saygı gösterebileceğini ele alacağız. Ardından, bekâr kardeşlere değer verdiğimizi nasıl gösterebileceğimizi inceleyeceğiz. Son olarak da, dilimizi akıcı şekilde konuşamayan kardeşlerimize nasıl saygı gösterebileceğimizi öğreneceğiz.

4. İhtiyarlar Pavlus’un Romalılar 12:10’da kayıtlı hangi öğüdüne uymalıdır?

⁴ Cemaatteki bütün ihtiyarlar Yehova’nın kutsal ruhuyla tayin edilmiştir. Yine de her birinin yetenekleri farklıdır (1. Kor. 12:17, 18). Bazıları yeni tayin edilmiş ve nispeten tecrübesiz olabilir. Bazılarının da yaşı ve sağlığı nedeniyle yapabildikleri kısıtlıdır. Ancak hiçbir ihtiyar diğer bir ihtiyara deyim yerindeyse “Sana ihtiyacım yok” dememelidir. Bunun yerine, her ihtiyar Pavlus’un Romalılar 12:10’da kayıtlı öğüdüne uymalıdır (Okuyun).

5. İhtiyarlar diğer ihtiyarlara saygı duyduklarını nasıl gösterirler? Bunu yapmaları neden önemlidir?

⁵ İhtiyarlar saygılarını birbirlerini dikkatle dinleyerek gösterirler. Bu özellikle de ciddi konuları ele almak üzere kurul olarak bir araya geldiklerinde önemlidir. Neden? 1 Ekim 1988 tarihli The Watchtower şöyle diyor: “İhtiyarlar Mesih’in, kutsal ruh aracılığıyla kuruldaki herhangi bir ihtiyarın zihnini yönlendirebileceğini ve böylece herhangi bir durumla başa çıkmak veya önemli bir karar vermek için gereken Kutsal Kitap ilkesini görmelerini sağlayabileceğini kabul edecekler (Elçiler 15:6-15). Kutsal ruh ihtiyarlar kurulundaki hiçbir ihtiyarın tekelinde değildir.”

6. İhtiyarlar nasıl birlik içinde çalışabilir? Cemaat bundan nasıl yarar görür?

⁶ Diğer ihtiyarlara saygı duyan bir ihtiyar, kurul toplantılarında her zaman ilk kendisi konuşmaya çalışmaz. Müzakereye hâkim olmaz ve kendi fikrinin her zaman doğru olduğunu düşünmez. Bunun yerine, görüşünü alçakgönüllü ve haddini bilir şekilde dile getirir. Başkalarının yorumlarını dikkatle dinler. Daha da önemlisi, Kutsal Kitaptaki ilkelere başvurmaya ve ‘sadık ve sağgörülü hizmetkârın’ talimatlarına uymaya isteklidir (Mat. 24:45-47). İhtiyarlar meseleleri ele alırken birbirlerine sevgi ve saygı  gösterdiğinde, Tanrı’nın kutsal ruhu onların yanında olur ve cemaati güçlendiren kararlar vermelerine yardım eder (Yak. 3:17, 18).

7. İsa’nın bekârlıkla ilgili görüşü neydi?

⁷ Bugün cemaatlerimizde evli çiftler ve çocuklu aileler var. Ancak birçok bekâr birader ve hemşire de var. Bu kardeşlerimize bakış açımız nasıl olmalı? İsa’nın bekârlıkla ilgili görüşünü düşünelim. O yeryüzündeki hayatı boyunca evlenmedi. Bekâr kaldı ve tüm zamanını ve dikkatini görevine verdi. İsa hiçbir zaman evlenmenin ya da bekâr kalmanın şart olduğunu söylemedi. Yine de bazı Hıristiyanların evlenmemeyi tercih edeceğini söyledi (Mat. 19:11, 12). * İsa bekârlara saygı duydu. Onların evlilerden daha aşağı konumda olduğunu ya da hayatlarında bir şeylerin eksik olduğunu düşünmedi.

8. 1. Korintoslular 7:7-9’a göre, Pavlus Hıristiyanlardan neyi düşünmelerini istedi?

⁸ İsa gibi Elçi Pavlus da hizmetini bekâr biri olarak yerine getirdi. Pavlus bir Hıristiyanın evlenmesinin yanlış olduğunu hiçbir zaman söylemedi. Bunun kişisel bir mesele olduğunun farkındaydı. Yine de, Hıristiyanlardan Yehova’ya bekâr şekilde hizmet edip edemeyeceklerini düşünmelerini istedi (1. Korintoslular 7:7-9’u okuyun). Pavlus bekâr kardeşleri kesinlikle değersiz görmedi. Hatta önemli görevleri yerine getirmesi için bekâr bir biraderi, genç Timoteos’u seçti * (Filip. 2:19-22). O halde şu açık ki, bir biraderin sırf medeni durumuna bakarak teokratik bir ayrıcalık için yeterli ya da yetersiz olduğuna karar vermek yanlış olur (1. Kor. 7:32-35, 38).

9. Evlilik ve bekârlık hakkında ne diyebiliriz?

⁹ Gördüğümüz gibi, İsa ya da Pavlus Hıristiyanların mutlaka evlenmesi veya mutlaka bekâr kalması gerektiğini öğretmedi. Öyleyse evlilik ve bekârlık hakkında ne diyebiliriz? 1 Ekim 2012 tarihli  Gözcü Kulesi bu soruya güzel bir cevap verir: “Aslında her ikisini de [hem evliliği hem de bekârlığı] Tanrı’dan bir armağan olarak görebiliriz. . . . . Yehova bekârlığı utanç ya da üzüntü kaynağı olarak görmez.” Bunu aklımızda tutarak, cemaatimizdeki bekâr kardeşlere saygı göstermeliyiz.

10. Bekâr kardeşlere nasıl saygı gösterebiliriz?

¹⁰ Bekâr kardeşlerimizin duygularına nasıl saygı gösterebiliriz? Şunun farkında olmalıyız ki, bazı kardeşlerimiz bekâr kalmaya kendileri karar veriyor. Başka Hıristiyanlarsa evlenmek istiyor, ancak kendilerine uygun birini bulamıyor. Bazıları da eşini kaybetmiş olabilir. Durum ne olursa olsun, cemaattekilerin bekâr kardeşlere neden evli olmadıklarını sorması ya da onlar için eş bulmayı teklif etmesi uygun olur mu? Tabii bazı bekâr kardeşler bu konuda yardım isteyebilir. Ama böyle bir istek söz konusu değilse, bu tür teklifler bekâr bir kardeşe ne hissettirebilir? (1. Sel. 4:11; 1. Tim. 5:13). Şimdi Yehova’ya sadakatle hizmet eden bazı bekâr kardeşlerimizin bu konuda neler söylediğine bakalım.

11-12. Dikkat etmezsek bekâr kardeşlerimizin cesaretini kıracak ne yapabiliriz?

¹¹ Görevini çok iyi yapan bekâr bir çevre gözetmeni bekârlığın pek çok avantajı olduğunu düşünüyor. Ancak iyi niyetli kardeşlerin ona “Neden evlenmedin?” diye sormasının cesaret kırıcı olduğunu söylüyor. Büroda hizmet eden bekâr bir birader de şu gözlemini dile getiriyor: “Bazen kardeşler bekâr olmayı sanki acınacak bir şeymiş gibi görüyor. Bu, bekârlığın bir armağan değil yük gibi algılanmasına neden olabilir.”

¹² Beytel’de hizmet eden bekâr bir hemşire şunları anlatıyor: “Bazı müjdeciler bütün bekârların eş aradığını ve her sosyal buluşmayı eş bulma fırsatı olarak gördüğünü düşünüyor. Bir keresinde Beytel’le ilgili bir iş için başka bir şehre gittim. O akşam ibadet vardı. Evinde kaldığım hemşire cemaatinde benim yaşlarımda iki birader olduğunu söyledi. ‘Emin ol, çöpçatanlık yapmaya çalışmıyorum’ dedi. Fakat İbadet Salonuna girer girmez bu iki biraderle tanışmam için kolumdan tutup beni onların yanına götürdü. Üçümüz için de oldukça tuhaf bir durum olduğunu herhalde söylememe gerek yok!”

13. Bekâr bir hemşiremize ne tür nitelikleri olan kardeşler cesaret veriyor?

¹³ Beytel’de hizmet eden başka bir bekâr hemşire şöyle diyor: “Dengeli, net hedefleri olan, özverili, mutlu ve cemaate büyük katkısı olan benden yaşça büyük bekâr öncüler tanıyorum. Bekârlıkla ilgili doğru bir bakış açısına sahipler. Bekâr kaldıkları için kendilerini başkalarından üstün görmüyorlar ya da eşleri ve çocukları olmadığı için bir şeylerden yoksun olduklarını hissetmiyorlar.” Herkesin birbirine saygı duyduğu ve değer verdiği bir cemaatte olmak gerçekten çok güzeldir. Kardeşleriniz ne acınacak durumda olduğunuzu düşünür ne de sizi kıskanır, ne sizi görmezden gelir ne de göklere çıkarır. Yalnızca sevildiğinizi hissedersiniz.

14. Bekâr kardeşlerimize nasıl saygı gösterebiliriz?

¹⁴ Bekâr kardeşlerimizi medeni durumlarına göre değerlendirmemeli, sahip oldukları güzel niteliklerden dolayı onları değerli görmeliyiz. Böyle yaparsak bu  kardeşlerimiz çok mutlu olacak. Onlar için üzülmek yerine Yehova’ya olan sadakatlerini takdir etmeliyiz. Bu sayede bekâr kardeşlerimiz hiçbir zaman onlara “Sana ihtiyacım yok” demişiz gibi hissetmeyecek (1. Kor. 12:21). Aksine, onlara saygı duyduğumuzu ve değer verdiğimizi hissedecekler.

15. Bazı kardeşlerimiz hizmetteki paylarını artırmak için hayatlarında ne gibi değişiklikler yapıyor?

¹⁵ Son yıllarda birçok müjdeci hizmetteki payını artırmak amacıyla yeni bir dil öğrenmeyi hedefliyor. Bunun için hayatlarında bazı değişiklikler yapmaları gerekiyor. Daha çok müjdeciye ihtiyaç olan ve farklı bir dil konuşan bir cemaatte hizmet etmek için anadillerini konuşan cemaatlerinden ayrılıyorlar (Elçi. 16:9). Bu, onların Krallıkla ilgili faaliyetleri daha çok destekleyebilmek üzere verdikleri kişisel bir karar. Yeni bir dili akıcı şekilde konuşmaları bazen yıllar alsa da, cemaate birçok açıdan yardımcı oluyorlar. Güzel nitelikleri ve deneyimleri sayesinde cemaati güçlendiriyorlar. Bu özverili kardeşlerimiz bizim için çok değerli!

16. Bir biraderin ihtiyar ya da hizmet görevlisi olup olamayacağı neye göre değerlendirilir?

¹⁶ Bir ihtiyarlar kurulu, bir biraderi sırf cemaatin dilini henüz akıcı şekilde konuşamıyor diye ihtiyar ya da hizmet görevlisi olarak tavsiye etmekten kaçınmamalıdır. İhtiyarlar onun cemaatin dilini ne kadar iyi konuşabildiğine bakmaz, Kutsal Yazılara göre ihtiyarların ve hizmet görevlilerinin karşılaması gereken taleplere bakarak değerlendirme yaparlar (1. Tim. 3:1-10, 12, 13; Tit. 1:5-9).

17. Başka bir ülkeye taşınan bazı aileler hangi kararı vermeli?

¹⁷ Bazı aileler sığınmacı olarak ya da iş bulmak için başka bir ülkeye taşınıyor. Böyle durumlarda, çocukların o ülkenin resmi dilinde eğitim alması gerekebiliyor. Belki anne babalardan da iş bulmaları için bu dili öğrenmeleri bekleniyor. Peki ya onların anadilini konuşan bir cemaat ya da grup varsa? Aile hangi cemaate katılmalı? Ülkenin resmi dilini konuşan cemaate mi, yoksa anadillerini konuşan cemaate mi?

18. Galatyalılar 6:5’le uyumlu olarak, bir aile reisinin kararına saygı duyduğumuzu nasıl gösterebiliriz?

¹⁸ Aile reisi, ailesinin hangi cemaate katılacağına karar vermelidir. * Onlar için en iyisinin ne olacağını düşünmelidir. Bu kişisel bir karardır (Galatyalılar 6:5’i okuyun). Dolayısıyla aile reisinin kararına saygı duymalıyız. Aile reisi nasıl  bir karar verirse versin, bu kararı eleştirmeyelim ve aileyi cemaatimize sevgiyle kabul edelim (Rom. 15:7).

19. Aile reisleri hangi konuyu dua ederek düşünmeli?

¹⁹ Bazı aileler ise belki anne babanın anadilini konuşan bir cemaatte hizmet ediyor, ancak çocuklar bu dili iyi bilmiyor. Bu cemaat ülkenin resmi dilinin konuşulduğu bir bölgedeyse, çocukların ibadetleri anlaması ve ruhen gelişmesi zor olabilir. Neden? Çünkü çocuklar anne babalarının anadilinde değil, ülkenin resmi dilinde eğitim alıyor olabilirler. Böyle durumlarda aile reisleri dua edip çocuklarının Yehova’ya ve O’nun toplumuna yaklaşmalarına nasıl yardım edebileceğini düşünmeli. Ya çocuklarının anadillerini daha iyi konuşmasına yardım edecekler ya da onların kolaylıkla anladığı dilin konuşulduğu bir cemaate geçmeyi düşünecekler. Aile reisi hangi kararı verirse versin, cemaattekiler hem ona hem de tüm aileye saygı duyduklarını ve değer verdiklerini hissettirmeliler.

20. Yeni bir dil öğrenen kardeşlerimize saygımızı nasıl gösterebiliriz?

²⁰ Ele aldığımız tüm bu nedenlerden dolayı, cemaatlerimizde yeni bir dil öğrenmek için büyük gayret sarf eden kardeşlerimiz var. Düşüncelerini dile getirmek onlar için zor olabilir. Ama dilimizi nasıl konuştuklarına odaklanmazsak, Yehova’ya olan sevgilerini ve O’na hizmet etmeyi ne kadar çok istediklerini göreceğiz. Bu güzel niteliklerini fark ettiğimizde onlara çok değer vereceğiz ve içten bir saygı duyacağız. Sırf dilimizi akıcı şekilde konuşamadıkları için onlara “Sana ihtiyacım yok” demeyeceğiz.

21-22. Hangi harika ayrıcalığa sahibiz?

²¹ Yehova bize cemaatinde bir yer verdi, bu harika bir ayrıcalıktır! Erkek veya kadın, bekâr veya evli, yaşlı veya genç olalım ya da bir dili iyi konuşalım ya da konuşmayalım, Yehova ve birbirimiz için çok değerliyiz (Rom. 12:4, 5; Kol. 3:10, 11).

²² Pavlus’un insan bedeni hakkında verdiği örnekten birçok harika ders aldık. Bunları uygulamaya devam edelim. Böylece Yehova’nın cemaatinde hem kendi yerimize hem de başkalarının yerine değer verdiğimizi birçok yolla göstereceğiz.