۱.‏ مطابق مَتّی ۲۸:‏۱۸-‏۲۰‏،‏ عیسی چه فرمانی به شاگردانش داد؟‏

عیسی پس از رستاخیز،‏ بر شاگردانش که در جلیل جمع شده بودند ظاهر شد.‏ او می‌خواست موضوع مهمی را به آنان بگوید که در مَتّی ۲۸:‏۱۸-‏۲۰ آمده است.‏‏—‏خوانده شود.‏

۲.‏ در این مقاله به بررسی چه سؤالاتی می‌پردازیم؟‏

^۲ فرمانی که عیسی به شاگردانش داد،‏ امروزه شامل حال هر یک از ما خادمان یَهُوَه نیز می‌شود.‏ از این رو،‏ می‌خواهیم به بررسی سه سؤال در رابطه با فرمانی که عیسی به ما داده است بپردازیم.‏ اول،‏ علاوه بر آموزش معیارهای یَهُوَه به شاگردمان،‏ چه باید بکنیم؟‏ دوم،‏ مبشّران جماعت چگونه می‌توانند به رشد روحانی شاگردمان کمک کنند؟‏ سوم،‏ ما چگونه می‌توانیم به هم‌ایمانان غیرفعالمان کمک کنیم که دوباره در فعالیت موعظه و شاگردسازی شرکت کنند؟‏

۳.‏ فرمان عیسی به شاگردانش شامل چه نکتهٔ مهمی بود؟‏

^۳ دستورالعمل عیسی کاملاً واضح است.‏ ما موظفیم که فرامین او را به دیگران تعلیم دهیم.‏ اما باید نکتهٔ مهمی را در نظر بگیریم.‏ عیسی نگفت:‏ ‹هر آنچه به شما فرمان داده‌ام به آنان تعلیم دهید.‏› بلکه گفت:‏ «به آنان تعلیم دهید که هر آنچه به شما فرمان داده‌ام به عمل آورند.‏» برای پیروی از این فرمان عیسی،‏ ما علاوه بر این که معلّم شاگردمان هستیم،‏ باید راهنمای او نیز باشیم.‏ (‏اعما ۸:‏۳۱‏)‏ چرا چنین می‌گوییم؟‏

۴.‏ با مثالی نشان دهید که ما چگونه می‌توانیم به شاگردمان کمک کنیم که به فرامین عیسی عمل نماید؟‏

^۴ چگونه می‌توانیم به دیگران کمک کنیم که به فرامین عیسی عمل کنند؟‏  مثالی را در نظر بگیرید.‏ یک مربی آموزش رانندگی چگونه به شاگردش می‌آموزد که مطابق قوانین راهنمایی و رانندگی عمل کند؟‏ او آن قوانین را در جلسات تئوری به شاگردش می‌آموزد.‏ اما اگر بخواهد شاگردش هنگام رانندگی به آن قوانین عمل کند،‏ نباید تنها به جلسات تئوری اکتفا کند.‏ او باید شاگردش را هنگام رانندگی همراهی کند و کمکش کند که به آن قوانین عمل نماید.‏ ما از این مثال چه درسی می‌گیریم؟‏

۵.‏ الف)‏ مطابق یوحنا ۱۴:‏۱۵ و اول یوحنا ۲:‏۳ ما باید چه نکته‌ای را به شاگردمان بیاموزیم؟‏ ب)‏ به چه شکل‌هایی می‌توانیم شاگردمان را راهنمایی کنیم؟‏

^۵ ما هنگام مطالعهٔ کتاب مقدّس با دیگران،‏ به آنان می‌آموزیم که یَهُوَه از ما چه انتظاراتی دارد.‏ اما نباید تنها به این امر اکتفا کنیم.‏ ما باید به شاگردمان بیاموزیم که آموخته‌هایش را در زندگی به کار گیرد.‏ ‏(‏یوحنا ۱۴:‏۱۵؛‏ ۱یوحنا ۲:‏۳ خوانده شود.‏)‏ ما با نمونه‌ای که از خود به جا می‌گذاریم،‏ به شاگردمان نشان می‌دهیم که چگونه اصول پایه‌ای کتاب مقدّس را در مدرسه،‏ محل کار یا هنگام تفریحات به کار گیرد.‏ همچنین می‌توانیم با بیان تجربه‌ای شخصی،‏ به شاگردمان نشان دهیم که به‌کارگیری اصول کتاب مقدّس چگونه محافظمان بوده است یا در گرفتن تصمیمی حکیمانه کمکمان کرده است.‏ ما می‌توانیم در حضور شاگردمان،‏ در دعا از یَهُوَه بخواهیم که با روح مقدّسش او را راهنمایی کند.‏—‏یو ۱۶:‏۱۳‏.‏

۶.‏ هنگام کمک به شاگردمان برای اطاعت از فرامین عیسی،‏ چه نکتهٔ دیگری را باید در نظر بگیریم؟‏

^۶ هنگامی که به شاگردمان کمک می‌کنیم مطابق فرامین عیسی عمل کند،‏ چه نکتهٔ دیگری را باید در نظر بگیریم؟‏ ما باید به او کمک کنیم که میل و رغبتش به فعالیت شاگردسازی،‏ پرورش یابد.‏ شاید برخی از شاگردان از موعظه به دیگران،‏ ترس و دلهره داشته باشند.‏ بنابراین،‏ همچنان که در درک حقایق کلام خدا به آنان کمک می‌کنیم،‏ باید از خود صبر و حوصله نشان دهیم.‏ به این شکل،‏ این حقایق به دل آنان راه می‌یابد و برانگیخته می‌شوند که به دیگران نیز موعظه کنند.‏ ما به چه طریقی می‌توانیم میل و انگیزهٔ موعظه کردن را در شاگردمان پرورش دهیم؟‏

۷.‏ ما چگونه می‌توانیم میل و انگیزهٔ موعظه کردن را در شاگردمان پرورش دهیم؟‏

^۷ ما می‌توانیم از شاگردمان بپرسیم:‏ «پس از پذیرفتن پیام پادشاهی خدا،‏ چه تغییرات مثبتی در زندگی‌ات ایجاد شده است؟‏ به نظرت دیگران نیز نیاز دارند که این پیام را بشنوند؟‏ تو چگونه می‌توانی به آنان کمک کنی؟‏» (‏امث ۳:‏۲۷؛‏ مت ۹:‏۳۷،‏ ۳۸‏)‏ تراکت‌های موجود در ابزارهای اساسی ما برای تعلیم را به شاگردتان نشان دهید و از او بپرسید کدام یک برای خویشاوندان،‏ دوستان و همکارانش مناسب است.‏ تعدادی تراکت به او بدهید.‏ همچنین به او بیاموزید که چگونه می‌تواند آن‌ها را با سنجیدگی و مهربانی به دیگران عرضه کند.‏ مطمئناً مشتاقید که وقتی شاگردتان مبشّر تعمیدنیافته شد،‏ با او به موعظه بروید و بیشتر کمکش کنید.‏—‏جا ۴:‏۹،‏ ۱۰؛‏ لو ۶:‏۴۰‏.‏

۸.‏ چرا اهمیت دارد که شاگردمان محبت به خدا و محبت به همسایه را در دلش پرورش دهد؟‏ (‏کادر «‏ چگونه محبت به خدا را در دل شاگردمان پرورش دهیم؟‏‏» ملاحظه شود.‏)‏

^۸ عیسی گفت به دیگران تعلیم دهیم که ‏‹هر آنچه فرمان داده است به عمل آورند.‏› مطمئناً این گفته،‏ بزرگ‌ترین احکام شریعت یعنی محبت به خدا و محبت به همسایه را نیز شامل می‌شود.‏ (‏مت ۲۲:‏۳۷-‏۳۹‏)‏ این دو حکم ارتباط نزدیکی با فعالیت موعظه و شاگردسازی دارد.‏ در واقع،‏ محبت به خدا و محبت  به همسایه،‏ انگیزهٔ اصلی ما از موعظه کردن است.‏ البته کاملاً طبیعی است که برخی شاگردان،‏ در ابتدا از موعظه کردن بترسند.‏ ما می‌توانیم به آنان اطمینان دهیم که با کمک یَهُوَه می‌توانند به‌تدریج بر ترس از انسان غلبه کنند.‏ (‏مز ۱۸:‏۱-‏۳؛‏ امث ۲۹:‏۲۵‏)‏ در کادر این مقاله مطالبی آمده است که از طریق آن‌ها می‌توانیم به شاگردمان کمک کنیم محبت به خدا را در دلش پرورش دهد.‏ در ادامه خواهیم دید که مبشّران جماعت چگونه می‌توانند در پرورش چنین محبتی به شاگرد کمک کنند.‏

۹.‏ در مثال رانندگی،‏ شاگرد به چه طرقی می‌تواند درس‌هایی ارزشمند بیاموزد؟‏

^۹ دوباره مثال رانندگی را در نظر بگیرید.‏ یک شاگرد هنگام رانندگی،‏ چگونه از مربی‌ای که در کنارش نشسته است درس می‌آموزد؟‏ او باید به راهنمایی‌های مربی‌اش گوش دهد و به عملکرد رانندگان دیگر نیز دقت کند.‏ برای مثال،‏ شاید مربی‌اش توجه او را به راننده‌ای جلب کند که با مهربانی به راننده‌ای دیگر راه می‌دهد.‏ یا شاید به راننده‌ای اشاره کند که با نور پایین رانندگی می‌کند تا رانندگان مقابل دید بهتری داشته باشند.‏ این نمونه‌ها به شاگرد درس‌هایی ارزشمند می‌دهد که خود نیز می‌تواند هنگام رانندگی به کار گیرد.‏

۱۰.‏ چه امری به پیشرفت روحانی شاگردمان کمک می‌کند؟‏

^۱۰ به طور مشابه،‏ شاگردی که به‌تازگی خدمت به یَهُوَه را آغاز کرده است،‏ علاوه بر معلّمش،‏ می‌تواند از نمونهٔ خوب برادران و خواهران دیگر نیز درس‌هایی ارزشمند بیاموزد.‏ بنابراین،‏ شرکت در جلسات تأثیر بسزایی در پیشرفت روحانی شاگرد خواهد داشت.‏ چگونه؟‏ دستورالعمل‌هایی که بر اساس کتاب مقدّس در جلسات دریافت می‌کنیم دانش شاگرد را عمیق‌تر می‌سازد،‏ ایمانش را تقویت می‌کند و کمکش می‌کند که محبت به خدا را در دلش پرورش دهد.‏ (‏اعما ۱۵:‏۳۰-‏۳۲‏)‏ به علاوه،‏ ما در جلسات می‌توانیم شاگردمان را با برادران و خواهرانی که وجه اشتراک زیادی با او دارند آشنا کنیم.‏ دیدن محبت مبشّران چگونه می‌تواند به شاگردمان فایده رساند؟‏ در ادامه به بررسی چند نمونه می‌پردازیم.‏

۱۱.‏ شاگرد ممکن است در جماعت با چه نمونه‌هایی روبرو شود و آن‌ها چه تأثیری می‌توانند بر او بگذارند؟‏

^۱۱ مادری تک‌ولی که کتاب مقدّس را مطالعه می‌کند،‏ خواهری را در جماعت می‌بیند که شرایط مشابهی دارد.‏ او وقتی می‌بینید که آن خواهر تمام تلاشش را می‌کند تا با فرزندان کوچکش به جلسات بیاید،‏ تحت تأثیر قرار می‌گیرد.‏ شاگردی که ترک سیگار برایش مشکل است،‏ با مبشّری آشنا می‌شود که با مشکل مشابهی روبرو بوده است،‏ اما بر آن غلبه کرده است.‏ او به شاگرد می‌گوید که چطور محبت به یَهُوَه کمکش کرده است تا از فرامین او اطاعت کند.‏ (‏۲قر ۷:‏۱؛‏ فیلیپ ۴:‏۱۳‏)‏ مبشّر پس از بیان تجربهٔ شخصی‌اش،‏ به شاگرد می‌گوید:‏ «تو هم می‌توانی سیگار را ترک کنی!‏» به این شکل،‏ شاگرد بیش از پیش مصمم می‌شود که سیگار را ترک کند.‏ دختر جوانی که کتاب مقدّس را مطالعه می‌کند متوجه خواهری جوان می‌شود که بسیار شاد است.‏ این امر،‏ دختر جوان را بر آن می‌دارد که به دلیل شادی آن خواهر پی ببرد.‏

۱۲.‏ چرا می‌توان گفت که تک‌تک اعضای جماعت در کمک به شاگردمان نقش دارند؟‏

^۱۲ وقتی شاگرد با مبشّران مختلف در جماعت آشنا می‌شود،‏ از طریق نمونهٔ آنان می‌آموزد که چگونه می‌توان مطابق فرمان عیسی عمل کرد و به خدا و همسایهٔ خود محبت ورزید.‏ (‏یو ۱۳:‏۳۵؛‏ ۱تیمو ۴:‏۱۲‏)‏ همچنین،‏ همان طور که اشاره شد،‏ شاگرد می‌تواند از مبشّرانی که در گذشته شرایطی مشابه شرایط او داشته‌اند،‏  درس‌هایی ارزشمند بیاموزد.‏ او با دیدن چنین نمونه‌هایی پی می‌برد که خود نیز می‌تواند تغییراتی در زندگی‌اش ایجاد کند و شاگرد مسیح شود.‏ (‏تث ۳۰:‏۱۱‏)‏ تک‌تک مبشّران جماعت به شکل‌های مختلف می‌توانند در رشد روحانی شاگرد نقش داشته باشند.‏ (‏مت ۵:‏۱۶‏)‏ شما چگونه می‌توانید شاگردانی را که به جلسات می‌آیند تشویق کنید؟‏

۱۳-‏۱۴.‏ عیسی با رسولانش که دلسرد شده بودند چه رفتاری داشت؟‏

^۱۳ ما می‌خواهیم به برادران و خواهران غیرفعالمان کمک کنیم که دوباره در خدمت موعظه شرکت کنند.‏ بدین منظور می‌توانیم از رفتار عیسی با رسولانش که دلسرد شده بودند سرمشق گیریم.‏

^۱۴ پیش از مرگ عیسی،‏ همهٔ رسولان «او را ترک کردند و گریختند.‏» (‏مرق ۱۴:‏۵۰؛‏ یو ۱۶:‏۳۲‏)‏ واکنش عیسی نسبت به دلسردی آنان چه بود؟‏ او پس از رستاخیزش به برخی از پیروانش گفت:‏ «مترسید!‏ بروید و به برادران من بگویید [که رستاخیز یافته‌ام].‏» (‏مت ۲۸:‏۱۰الف‏)‏ عیسی از رسولانش ناامید نشده بود.‏ با این که آنان عیسی را ترک کرده بودند،‏ او آنان را ‹برادرانش› می‌دانست.‏ عیسی نیز همچون یَهُوَه،‏ رحیم و بخشنده بود.‏—‏۲پاد ۱۳:‏۲۳‏.‏

۱۵.‏ ما نسبت به آنانی که دیگر در فعالیت موعظه شرکت نمی‌کنند چه احساسی داریم؟‏

^۱۵ به طور مشابه،‏ ما برای آنانی که دیگر در فعالیت موعظه شرکت نمی‌کنند،‏ اهمیت و ارزش فراوانی قائلیم.‏ آنان خانوادهٔ روحانی‌مان هستند و بسیار دوستشان داریم.‏ ما محبتی را که این برادران و خواهران در خدمت به یَهُوَه از خود نشان داده‌اند،‏ به‌خوبی به یاد داریم؛‏ برخی از آنان،‏ سال‌ها به یَهُوَه خدمت کرده‌اند.‏ (‏عبر ۶:‏۱۰‏)‏ به راستی که عمیقاً دلمان برایشان تنگ شده است!‏ (‏لو ۱۵:‏۴-‏۷‏)‏ ما همچون عیسی،‏ از چه راه‌هایی می‌توانیم نشان دهیم که اهمیت زیادی برای آنان قائلیم؟‏

۱۶.‏ ما چگونه می‌توانیم نشان دهیم که برای هم‌ایمانان غیرفعالمان اهمیت قائلیم؟‏

^۱۶ آنان را به‌گرمی به جلسات دعوت کنید.‏ یکی از راه‌هایی که عیسی رسولانی را که دلسرد شده بودند تشویق کرد،‏ این بود که آنان را به جلسه‌ای دعوت کرد.‏ (‏مت ۲۸:‏۱۰ب؛‏ ۱قر ۱۵:‏۶‏)‏ ما نیز می‌توانیم مبشّران غیرفعال را ترغیب کنیم که دوباره در جلسات شرکت کنند.‏ برای این که آنان دعوتمان را بپذیرند و به جلسات بیایند،‏ شاید لازم باشد چند بار آنان را دعوت کنیم.‏ مطمئناً وقتی شاگردان عیسی دعوت او را پذیرفتند،‏ شادی زیادی نصیب او شد.‏—‏با مَتّی ۲۸:‏۱۶ و لوقا ۱۵:‏۶ مقایسه شود.‏

۱۷.‏ اگر مبشّری غیرفعال به جلسه بیاید،‏ ما چه واکنشی باید از خود نشان دهیم؟‏

^۱۷ به آنان به‌گرمی خوشامد گویید.‏ عیسی شاگردانش را به‌گرمی پذیرفت و برای صحبت با آنان پیشقدم شد.‏ (‏مت ۲۸:‏۱۸‏)‏ اگر مبشّری غیرفعال وارد سالن جماعت شود،‏ ما چه واکنشی از خود نشان خواهیم داد؟‏ ما باید پیشقدم شویم و به‌گرمی به او خوشامد گوییم.‏ شاید ابتدا ندانیم چه بگوییم.‏ اما بدون این که او را معذّب کنیم،‏ می‌توانیم خوشحالی‌مان را از دیدنش ابراز کنیم.‏

۱۸.‏ ما چگونه می‌توانیم به مبشّران غیرفعال قوّت قلب دهیم؟‏

^۱۸ از صمیم دل به آنان قوّت قلب دهید.‏ احتمالاً شاگردان عیسی فکر می‌کردند که قادر نیستند خبر خوش را در سراسر دنیا اعلام کنند.‏ اما عیسی به آنان چنین قوّت قلب داد:‏ «من هر روز .‏ .‏ .‏ با شما  هستم.‏» (‏مت ۲۸:‏۲۰‏)‏ این گفتهٔ عیسی چه تأثیری بر آنان گذاشت؟‏ چیزی نگذشت که آنان به خدمت موعظه مشغول شدند و بی‌وقفه «تعلیم و بشارت» می‌دادند.‏ (‏اعما ۵:‏۴۲‏)‏ مبشّران غیرفعال نیز به قوّت قلب نیاز دارند.‏ شاید شرکت دوباره در فعالیت موعظه،‏ برای آنان آسان نباشد.‏ ما می‌توانیم به آنان اطمینان دهیم که در این فعالیت تنها نیستند.‏ بدین منظور می‌توانیم در موعظه با آنان همکاری کنیم.‏ مطمئناً آنان از حمایت ما قدردان خواهند بود.‏ وقتی ما نشان دهیم که مبشّران غیرفعال را برادر و خواهر خود می‌دانیم،‏ آنان برانگیخته می‌شوند که دوباره خدمتشان را از سر گیرند.‏ به این شکل،‏ دیگر مبشّران در جماعت نیز بسیار شاد خواهند شد.‏

۱۹.‏ خواست قلبی ما چیست و چرا؟‏

^۱۹ ما مصممیم که مطابق فرمان عیسی،‏ تا پایان نظام حاضر همچنان به فعالیت موعظه و شاگردسازی ادامه دهیم.‏ (‏مت ۲۸:‏۲۰‏؛‏ عبارت «‏دوران پایانی نظام حاضر‏» در «واژه‌نامهٔ عبارات کتاب مقدّس» ملاحظه شود.‏)‏ ما با میل و رغبت می‌خواهیم تا آن زمان،‏ با استفاده از وقت،‏ انرژی و دارایی‌مان آنانی را که ‹دلی پذیرا برای راه یافتن به حیات جاودان دارند› بیابیم.‏ (‏اعما ۱۳:‏۴۸‏)‏ بدین شکل از عیسی سرمشق می‌گیریم که گفت:‏ «خوراک من این است که خواست او را که مرا فرستاده است،‏ به جا آورم و کار او را به پایان رسانم.‏» ‏(‏یو ۴:‏۳۴؛‏ ۱۷:‏۴‏)‏ مطمئناً خواست قلبی همهٔ ما این است که کاری را که به ما واگذار شده است،‏ به پایان رسانیم.‏ (‏یو ۲۰:‏۲۱‏)‏ بی‌شک می‌خواهیم که دیگر هم‌ایمانانمان منجمله مبشّران غیرفعال نیز در این مسیر همچنان تا به آخر پایدار بمانند.‏—‏مت ۲۴:‏۱۳‏.‏

۲۰.‏ مطابق فیلیپیان ۴:‏۱۳ چرا می‌توانیم از عهدهٔ مسئولیتی که عیسی به ما واگذار کرده است برآییم؟‏

^۲۰ مسلّماً اطاعت از فرمان عیسی برای ما آسان نیست.‏ اما ما در فعالیت موعظه و شاگردسازی تنها نیستیم!‏ عیسی خود وعده داده است که در کنارمان خواهد بود.‏ ما اطمینان داریم که می‌توانیم مسئولیتمان را به پایان رسانیم؛‏ چرا که «همکاران خداییم» و «در اتحاد با مسیح» آن را انجام می‌دهیم.‏ (‏۱قر ۳:‏۹؛‏ ۲قر ۲:‏۱۷‏)‏ به راستی که این مسئولیت و کمک به دیگران برای انجام آن،‏ افتخاری بسیار ارزشمند است!‏—‏فیلیپیان ۴:‏۱۳ خوانده شود.‏