1. Мәтта 7:13, 14-айәтләргә асасән, биз қайси сәпәргә чиқтуқ?

 ҺӘММИМИЗ сәпргә чиқтуқ. Бизниң мәхситимиз — Йәһва Худаниң меһир-муһәббәт билән жүргизидиған һөкүмранлиғи астидики йеңи дунияда яшаш. Һәр күни биз һаятқа йетәкләйдиған йолда меңишқа тиришимиз. Әйса ейтқандәк, бу йол тар һәм бәзидә бу йолда маңмақ тәс (Мәтта 7:13, 14ни оқуң). Биз намукәммәл, шуңа бу йолдин асанла чиқип кетип қалимиз (Гал. 6:1).

2. Бу мақалидә немини көрүп чиқимиз? (Шундақла « Кәмтәрлик қәдәмлиримизни түзитишкә ярдәм бериду» намлиқ рамкиға қараң.)

² Әгәр һаятқа йетәкләйдиған тар йолда меңишни халисақ, биз ой-пикир, көзқараш вә иш-һәрикәтлиримизни өзгәртишкә тәйяр болушимиз керәк. Әлчи Паул Коринт шәһиридә яшиған етиқатдашларни давамлиқ өзгиришкә дәвәт қилған (Кор. 2-х. 13:11). Бизму бу нәсиһәткә әмәл қилишимиз керәк. Бу мақалидә, Муқәддәс китап өзгиришләрни қилишимизға вә роһий җәһәттин йетилгән достлар һаят йолида давамлиқ меңишимизға қандақ ярдәм берәләйдиғанлиғини көрүп чиқимиз. Униңдин башқа, биз Йәһваниң тәшкилатиниң йетәкчилигигә бойсунуш немә үчүн қийин болуши мүмкинлигини муһакимә қилимиз. Йәнә кәмтәрлик бизниң Йәһваға хизмәт қилишта хошаллиғимизни йоқатмай, өзгиришләрни қилишқа қандақ ярдәм беридиғанлиғини көримиз.

3. Худа Сөзи қандақ ярдәм бериду?

³ Өзүмизниң ой-пикирлири вә һис-туйғулиримизни тәкшүрүшкә тиришқанда, қийинчилиққа дуч келимиз. Қәлбимиз алдамчи, шуңа у бизни немигә дәвәт қилидиғанлиғини чүшиниш қийин болуши мүмкин (Йәр. 17:9). «Сахта мулаһизиләр» арқилиқ өзүмизни алдаш асан (Яқуп 1:22). Шуңа өзүмизни тәкшүрүш вә йошурун ой-пикирлиримиз  һәм нийәтлиримизни ашкарә қилиш үчүн Худа Сөзини қоллинишимиз керәк (Ибр. 4:12, 13). Худди рентген аппарати кәби Худа Сөзиму қәлбимизни тәкшүрүп көрүшкә ярдәм бериду. Әгәр Муқәддәс китап вә Худаға вәкиллик қилғучиларниң бәргән нәсиһитиниң пайдисини көрүшни халисақ, биз кәмтәр болушимиз лазим.

4. Саул падишаниң тәкәббур болуп кәткәнлиги немидин көриниду?

⁴ Падиша Саулниң мисали кәмтәрлик йетишмисә немә иш йүз берәләйдиғанлиғини көрситиду. Саул шунчилик тәкәббур болуп кәткәнки, һәтта өзиниң ой-пикрини вә иш-һәрикәтлирини өзгәртиш керәклигини етирап қилмиған (Зәб. 36:1, 2; Һаб. 2:4). Бу Йәһва униңға амаләкләр үстидин ғәлибә қазанғандин кейин немә қилиш керәклиги һәққидә ениқ көрсәтмисини бәргәндә рошән болған. Амма Саул Худаниң ениқ көрсәтмисигә итаәт қилмиған. Самуил униң итаәтсизлиги һәққидә ейтқанда, Саул өткүзгән хаталиғини бойниға алмиған. Әксинчә, у бу унчә еғир хаталиқ әмәс вә уни башқилар шундақ қилишқа мәҗбурлиған, дәп өзини ақлашқа тиришқан (Сам. 1-яз. 15:13—24). Буниңдин бурун Саул шуниңға охшаш һәрикәт қилған (Сам. 1-яз. 13:10—14). Әпсус, Саул өз қәлбидә һакавурлуқниң йилтиз тартишиға йол бәргән. У өз ой-пикирлирини өзгәртмигәч, Йәһва уни әйипләп, рәт қилған.

5. Саулниң мисалидин қандақ савақ алалаймиз?

⁵ Саулниң мисалидин савақ елиш үчүн өзүмиздин бирнәччә соалларни сорап көрсәк яхши: «Худа Сөзидики нәсиһәтләрни оқуғинимда, өзүмни ақлаш адитим барму? Итаәтсизликни унчә чоң хаталиқ әмәс дәп қараймәнму? Өз гунайимни башқиларға артип қоюмәнму?» Соалларниң биригә «һә-ә» дәп җавап бәрсәк, өзүмизниң ой-пикиримизни вә көзқаришимизни өзгәртишимиз лазим. Болмиса, қәлбимиз шунчилик тәкәббур болидуки, һәтта Йәһва бизни достум әмәс, дәп рәт қилиду (Яқуп 4:6).

6. Саул падиша билән Давут падишаниң арисида қандақ пәриқ барлиғини чүшәндүрүп бериң.

⁶ Саул падиша билән Пәрвәрдигарниң тәврат-қанунини яхши көргән униң избасари Давут падишаниң арисидики пәриқни көрүңа (Зәб. 1:1—3). Давут Йәһва Худа тәкәббурларға қарши чиқип, кәмтәр адәмләрни аман қалдуридиғанлиғини билгән (Сам. 2-яз. 22:28). Шуңа Давут өзиниң ой-пикирлирини Худаниң қануниниң өзгәртишигә йол қойған. У мундақ язған: «Мени үгәткән Йәһвани махтаймән! Һәтта кечилириму аң-сезимлирим маңа тәлим тохтимай бериду» (Зәб. 16:7).

7. Кәмтәр болсақ немә қилалаймиз?

⁷ Кәмтәр болсақ, Худаниң Сөзини яман ишларни қилиштин бурун натоғра ой-пикирлиримизни өзгәртишкә йол беримиз. Худа Сөзи худди бирсиниң авазидәк бизгә мундақ дәйду: «Йол мана мошу, униңда меңиңлар!» Бу сөзләр кетиватқан йолимиздин оң яки солға чәтнәп кәткәндә бизни агаһландуриду (Йәшая 30:21, КТ). Йәһва Худаға қулақ селип, нурғун җәһәттин пайда-мәнпәәткә еришәләймиз (Йәшая 48:17). Мәсилән, кимду-бирсиниң түзитишини қобул қилиштин хиҗиллиқ һис қилмаймиз. Шуниң билән, Йәһваға техиму йеқинлишимиз, чүнки У бизни өзиниң сөйүмлүк оғлидәк яхши көридиғанлиғини билимиз (Ибр. 12:7).

8. Яқуп 1:22—25 айәтләрдә ейтилғандәк, Худа Сөзини әйнәк сүпитидә қандақ қоллиналаймиз?

⁸ Худа Сөзи худди әйнәккә охшаш (Яқуп 1:22—25ни оқуң). Һәр күни әтигәндә көпинчимиз өйдин чиқиштин авал әйнәккә қараймиз. Сәвәви, бирси бизни көрүштин авал биз әйнәккә қарап, ташқи көрүнишимизни җөндәймиз. Буниңға охшаш, Муқәддәс китапни һәр күни оқуғанда, ой-пикиримиз билән көзқаришимизни қандақ усулда өзгәртишкә болидиғанлиғини көрәләймиз. Нурғунлар һәр  күни әтигәндә өйдин чиқиштин авал күндилик айәтни оқуп чиқишниң пайдисини көриду. Улар оқуғанлириниң ой-пикиригә тәсир қилишиға йол бериду. Кейин улар шу күни җәриянида Худа Сөзидики нәсиһитини әмәлий қоллиниш пурсәтлирини издәйду. Униңдин башқа, биздә һәр күни Худа Сөзини оқуш вә улар үстидин чоңқур пикир жүргүзүшни өз ичигә алған үгиниш адити болуши керәк. Бу аддий көрүнсиму, бирақ бу тар йолда меңишимизға ярдәм берәләйдиған әң муһим нәрсиләрниң бири.

9. Достиңиз сизни қачан түзитиши мүмкин?

⁹ Сиз илгири Йәһва билән болған мунасивитиңизни вәйран қилидиған йолда меңишқа башлиғанму? (Зәб. 73:2, 3) Әгәр роһий җәһәттин йетилгән достуңиз дадилиқ сизни түзәткәндә, уни тиңшап, бәргән нәсиһити бойичә йол туттиңизму? Әгәр шундақ қилған болсиңиз, тоғра иш қилдиңиз һәм достуңизниң бәргән агаһландуруши үчүн бәк миннәтдар болғансиз (Пәнд н. 1:5).

10. Достуңиз сизни түзәткәндә, қандақ инкас қайтуруш тоғра болиду?

¹⁰ Худа Сөзи «Достуң садиқлиқтин яридар қилиду», дегәнни есимизгә салиду (Пәнд н. 27:6). Бу немини билдүриду? Бир мисални көрүп чиқайли. Сиз машиниларға толған кочидин өтмәкчи болдиңиз дәйли. Телефонға бешиңиз билән кирип кәттиңиз. Оң-солға қаримай қәдәм бастиңиз. Шу чағда достуңиз сизни қолуңиздин қаттиқ тартип йолниң четигә чиқиривалиду. У қолуңизни шундақ қаттиқ тартқанлиғи сәвәплик, һәтта қолуңизни ярландуруп койиду. Амма сизни машина соқуветиштин сақлап қалиду. Ярланған қолуңиз нәччә күнгичә ағрисиму, достуңизниң шундақ қилғини үчүн хапа боламсиз? Әлвәттә, хапа болмайсиз. Бәлки униңға бәк миннәтдар болисиз. Буниңға охшаш, әгәр достуңиз сизниң Худаниң һәққаний өлчәмлиригә мас гәп-сөз яки иш-һәрикәт қилмиғанлиғиңизни ейтса, бешида еғир келиши мүмкин. Бирақ униң нәсиһитигә рәнҗимәң. Бу наданлиқ болиду (Вәз 7:9). Буниң орниға, достуңизниң дадилиқ билән шуни йүзиңизгә ейтқиниға миннәтдар болуң.

11. Бәзиләр меһрибан достлириниң нәсиһитини немә сәвәптин рәт қилиши мүмкин?

¹¹ Бәзилири меһрибан достлириниң нәсиһитини немә сәвәптин рәт қилиши мүмкин? Тәкәббурлуқ сәвәплик. Тәкәббур адәм «қулиғиға хуш яқидиған сөзләрни» яхши көриду. Улар «һәқиқәтни тиңшашни тохтитиду» (Тим. 2-х. 4:3, 4). Уларға нәсиһәтниң һаҗити йоқ, сәвәви улар өзини башқилардин әқиллиғирақ һәм муһимирақ дәп ойлайду. Лекин әлчи Паул: «Бирси һечнемә әмәс туруп, өзини қалтис бир немидәк чағлиса, у өз-өзини алдаватиду»,— дәп ейтқан (Гал. 6:3). Сулайман падиша буни бәк яхши чүшәндүргән: «Намрат болсиму, данишмән жигит қери, лекин әқилсиз, мәслиһәтләргә үгинишни халимайдиған падишадин ошуқтур» (Вәз 4:13).

12. Галатилиқларға 2:11—14 айәтләрдә йезилғандәк, әлчи Петрусниң мисалидин немини үгинәләймиз?

¹² Әлчи Паул көпчиликниң алдида әлчи Петрусқа нәсиһәт бәргәндә, Петрусниң қандақ инкас қайтурғанлиғиға диққәт қилиң (Галатилиқларға 2:11—14ни оқуң). Паулниң нәсиһәт бериш усули вә қәйәрдә нәсиһәт бәргәнлигигә көңүл бөлгән болса, Петрус униңдин хапа болған болатти. Амма Петрус дана адәм болған. У нәсиһитини қобул қилип, Паулға көңлидә адавәт сақлимиған. Әксинчә, кейинирәк у Паулни «қәдирдан бурадиримиз», дәп тилға алған (Пет. 2-х. 3:15).

13. Нәсиһәт бәргәндә, биз немини әстә тутушимиз керәк?

¹³ Сиз достуңизға бир нәсиһәт бериш керәклигини һис қилсиңиз, немини есиңиздә тутушиңиз керәк? Униң билән сөзлишиштин авал өзүңиздин: «Мән һәддидин зиядә  һәққанийму?»,— дәп сорисиңиз болиду (Вәз 7:16). Һәддидин зиядә һәққаний адәм Йәһваниң өлчәмлири бойичә әмәс, өзиниң өлчәмлири бойичә башқиларни әйипләйду. Бундақ адәм рәһимсиз болуши мүмкин. Өз-өзүңизни тәкшүргәндин кейин, йәнила достуңиз билән сөзлишиш керәклигини көрсиңиз, достуңизға өз хаталиғини чүшинишигә ярдәм бериши үчүн, мәсилини адийлаштуруп көзқарашни оттуриға қойидиған соаллардин пайдилинип, униң хаталиғини көрүп йетишкә ярдәм бериң. Достуңиз сизниң алдиңизда әмәс, Йәһва Худаниң алдида җавапкар екәнлигини әстә тутуп, сөзлириңизниң Муқәддәс китапқа асасланғанлиғиға көз йәткүзүң (Рим. 14:10). Муқәддәс китапниң даналиғиға тайиниң вә бирсигә нәсиһәт бәргәндә, Әйсаниң һәмдәртлигидин үлгә елиң (Пәнд н. 3:5; Мәт. 12:20). Немә үчүн? Чүнки биз башқиларға қандақ муамилә қилидиған болсақ, Йәһва Худаму бизгә шундақ муамилә қилиду (Яқуп 2:13).

14. Йәһва Худа тәшкилати бизни немиләр билән тәминләйду?

¹⁴ Йәһва Худа тәшкилатиниң йәрдики қисми арқилиқ бизни һаят йолида йетәкләйду. Бу тәшкилат Муқәддәс китаптики нәсиһәткә әмәл қилишқа ярдәм беридиған видеолар, әдәбиятлар вә җамаәт учришишлири билән тәминләйду. Булар ишәнчлик вә муқәддәс Язмиларға асасланған. Рәһбәрлик кеңәш вәз қилиш ишини қандақ яхши орунлаш һәққидә қарар чиқиришта муқәддәс роһқа тайиниду. Буниңдин башқа, Рәһбәрлик кеңәш вәз ишиға мунасивәтлик чиқарған қарарлирини дайим тәкшүрүп туриду. Чүнки «бу дунияниң сәһниси өзгәрмәктә», шуңа Худаниң тәшкилати йеңи өзгиришләргә маслишип туруши керәк (Кор. 1-х. 7:31).

15. Бәзи вәз ейтқучилар қандақ қийинчилиқларға дуч кәлгән?

¹⁵ Йәһваниң тәшкилати Муқәддәс китап тәлимлири һәққидә йеңи чүшәнчә яки әхлақий өлчәмләргә мас яшаш тоғрилиқ көрсәтмә бәргәндә, биз уларни қобул қилимиз вә әмәлий қоллинимиз. Худаниң тәшкилатидики өзгиришләр һаятимизниң һәрбир саһасиға тәсир қилғанда қандақ инкас қайтуримиз? Мәсилән, бу йеқинки бирнәччә жилларда Ибадәт өйләрни селиш вә уларни асрап сақлаш хираҗити тез өсүватиду. Шуңа Рәһбәрлик кеңәш Ибадәт өйлиридин үнүмлүк пайдилиниш һәққидә көрсәтмә бәргән. Нәтиҗидә, бәзи җамаәтләр қошулуп бирлишип, бәзи җайлардики Ибадәт өйлири сетилған. Топланған пуллар Ибадәт өйлиригә бәкирәк муһтаҗ болған җайларға  ишлитилмәктә. Әгәр Ибадәт өйлири сетиливатқан вә җамәатләр бирләштүрүлгән районда яшисиңиз, сизгә йеңи шараитқа маслишиш қийин болуши мүмкин. Сәвәви, бәзи вәз ейтқучиларға әнди җамаәт учришишиға бериш үчүн узағирақ меңишқа тоғра келиду. Ибадәт өйлири қурулушиға вә уларни асрап сақлашқа қатнишип тәр төккәнләр болса, немә үчүн бу һазир сетиливатиду, дәп һәйран қеливатиду. Уларниң чиқарған вақти һәм күчи бекарға кәтти дәп қариши мүмкин. Шундақтиму, улар йеңи көрсәтмиләргә бойсуниду, шуңа улар махташқа лайиқ.

16 Колосилиқларға 3:23, 24-айәтләрдики нәсиһәтни қоллиниш хошаллиқни сақлап қелишқа қандақ ярдәм бериду?

¹⁶ Йәһва Худа үчүн хизмәт қиливатқанлиғимизни вә тәшкилатни Өзи башқуриватқанлиғини есимиздә тутсақ, хошаллиғимизни йоқитип қоймаймиз (Колосилиқларға 3:23, 24ни оқуң). Давут падиша ибадәтханиниң қурулуши үчүн пул-мелини һәдийә қилишта яхши үлгә көрсәткән. У: «Чүнки ким шунчә мән һәм ким бу хәлиқ, бундақ ианә қилишта күч тепиш? Чүнки һәммә нәрсә Сениңдин һәм биз қолуңдин алған нәрсини Саңа қайтуруватимиз»— дегән еди (Тар. 1-яз. 29:14). Биз Йәһва Худадин алған нәрсини униңға қайтуруп беримиз. Буниңға қаримастин, Йәһва Худаниң вәз ишини қилишта вақтимиз, күчимиз вә пулимизни чиқарғанда, биз Уни бәк хошал қилимиз (Кор. 2-х. 9:7).

17. Бәзидә қәдәмлириңизни түзәшкә тоғра келидиған болсиму, немә үчүн роһуңизни чүшәрмәслигиңиз керәк?

¹⁷ Һаятлиққа йетәкләйдиған тар йолда меңиш үчүн Әйсаниң изи билән топ-тоғра меңиш керәк (Пет. 1-х. 2:21). Әгәр бәзи қәдәмлириңизни түзитишкә тоғра келидиғанлиғини байқисиңиз, роһуңизни чүшәрмәң. Өзгиришләрни қилиш керәклигини етирап қилсиңиз, Йәһва Худаниң көрсәтмилиригә әмәл қилишни халайдиғанлиғиңизни көрситисиз. Яратқучимиз Йәһва бизниң намукәммәл екәнлигимизни яхши билиду, шуңа У биздин мукәммәл түрдә Әйсадин үлгә елишимизни күтмәйду.

18. Мәхситимизгә йетип бериш үчүн немә қилишимиз керәк?

¹⁸ Келәчәккә көз тикип, ой-пикримиз, көзқаришимиз вә иш-һәрикәтлиримизни өзгәртишкә тәйяр болайли (Пәнд н. 4:25; Луқа 9:62). Давамлиқ кәмтәрликни сақлап шат-хорам болайли вә ой-пикирлиримизни тоғрилап турайли (Кор. 2-х. 13:11). Шу чағдила, «хатирҗәмлик вә меһир-муһәббәтликниң Худаси» биз билән болиду. У бизгә хошал болушқа ярдәм қилиду вә йеңи дуниядики мәңгү һаятлиқни бериду.