អត្ថបទសិក្សា ៥១
ព្រះយេហូវ៉ាសង្គ្រោះពួកអ្នកធ្លាក់ទឹកចិត្ត
«ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់គង់ជិតបង្កើយនឹងអស់អ្នកដែលមានចិត្តសង្រេង ហើយទ្រង់ជួយសង្គ្រោះដល់អស់អ្នកដែលមានវិញ្ញាណទន់ទាប»។—ទំនុក. ៣៤:១៨
ចម្រៀងលេខ៣០ បិតាខ្ញុំជាព្រះនិងជាមិត្តរបស់ខ្ញុំ
សេចក្ដីសង្ខេប *
១-២. តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីក្នុងអត្ថបទនេះ?
ជីវិតមនុស្សគឺខ្លី និង«មានសេចក្ដីលំបាកជានិច្ច»។ (យ៉ូប ១៤:១) ជួនកាល នេះធ្វើឲ្យយើងធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ អ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាច្រើននាក់នៅសម័យបុរាណ ធ្លាប់មានអារម្មណ៍បែបនេះ។ អ្នកខ្លះថែមទាំងចង់ស្លាប់ទៀតផង។ (១ព. ១៩:២-៤; យ៉ូប ៣:១-៣, ១១; ៧:១៥, ១៦) ប៉ុន្តែ ម្ដងហើយម្ដងទៀត ព្រះយេហូវ៉ាដែលជាព្រះដែលពួកគេទុកចិត្ត បានសម្រាលទុក្ខនិងពង្រឹងកម្លាំងពួកគេ។ កំណត់ហេតុរបស់ពួកគេបានត្រូវកត់ទុកដើម្បីសម្រាលទុក្ខនិងណែនាំយើង។—រ៉ូម ១៥:៤
២ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងគិតអំពីអ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមួយចំនួនដែលធ្លាក់ទឹកចិត្តដោយសារពួកគាត់មានបញ្ហាផ្សេងៗ ដូចជាយ៉ូសែបជាកូនយ៉ាកុប ស្ត្រីមេម៉ាយន៉ាអូមីនិងកូនប្រសាស្រីរបស់គាត់ឈ្មោះរូថ លេវីម្នាក់ដែលបានសរសេរទំនុកតម្កើង ៧៣ និងសាវ័កពេត្រុស។ តើព្រះយេហូវ៉ាបានពង្រឹងកម្លាំងពួកគាត់យ៉ាងដូចម្ដេច? តើយើងអាចរៀនអ្វីពីបទពិសោធន៍របស់ពួកគាត់? ចម្លើយចំពោះសំណួរទាំងនេះនឹងពង្រឹងទំនុកចិត្តរបស់យើងថា «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់គង់ជិតបង្កើយនឹងអស់អ្នកដែលមានចិត្តសង្រេង ហើយទ្រង់ជួយសង្គ្រោះដល់អស់អ្នកដែលមានវិញ្ញាណទន់ទាប»ឬធ្លាក់ទឹកចិត្ត។—ទំនុក. ៣៤:១៨
យ៉ូសែបរងអំពើអយុត្តិធម៌ដ៏ព្រៃផ្សៃ
៣-៤. តើអ្វីបានកើតឡើងចំពោះយ៉ូសែបពេលគាត់នៅក្មេង?
៣ យ៉ូសែបមានអាយុប្រហែលជា១៧ឆ្នាំ ពេលគាត់មានសុបិនពីរដែលមកពីព្រះ។ សុបិនទាំងនេះបង្ហាញថា នៅថ្ងៃណាមួយយ៉ូសែបនឹងទៅជាបុគ្គលសំខាន់ដែលក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់គោរព។ (លោ. ៣៧:៥-១០) ប៉ុន្តែ មិនយូរក្រោយពីយ៉ូសែបមានសុបិនទាំងនោះ មានការផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងធំក្នុងជីវិតរបស់គាត់។ ជាជាងគោរពគាត់ បងប្អូនគាត់បានលក់គាត់ឲ្យធ្វើជាខ្ញុំបម្រើ។ ក្រោយមក គាត់ទៅជាខ្ញុំបម្រើរបស់មន្ត្រីជនជាតិអេស៊ីបម្នាក់ឈ្មោះប៉ូទីផារ។ (លោ. ៣៧:២១-២៨) ក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លី យ៉ូសែបធ្លាក់ខ្លួនពីកូនប្រុសសំណព្វរបស់ឪពុកគាត់ ទៅជាខ្ញុំបម្រើទន់ទាបរបស់មន្ត្រីជនជាតិអេស៊ីបម្នាក់ ដែលមិនគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។—លោ. ៣៩:១
៤ ប៉ុន្តែក្រោយមក បញ្ហារបស់យ៉ូសែបកាន់តែធ្ងន់ទៅ។ ប្រពន្ធរបស់ប៉ូទីផារបានចោទប្រកាន់មិនពិតថា យ៉ូសែបប៉ុនប៉ងចាប់រំលោភគាត់។ ដោយមិនស្វែងយល់ការពិតអំពីរឿងនោះ ប៉ូទីផារបានចាប់យ៉ូសែបដាក់គុក ហើយនៅទីនោះគាត់បានត្រូវគេដាក់ខ្នោះដាក់ច្រវាក់។ (លោ. ៣៩:១៤-២០; ទំនុក. ១០៥:១៧, ១៨) សូមស្រមៃគិតថា យ៉ូសែបមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាពេលត្រូវគេចោទប្រកាន់មិនពិតពីបទប៉ុនប៉ងចាប់រំលោភ។ ម្យ៉ាងទៀត ការចោទប្រកាន់នោះ អាចនាំឲ្យគេប្រមាថមើលងាយនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ អ្វីទាំងនេះច្បាស់ជាអាចធ្វើឲ្យយ៉ូសែបធ្លាក់ទឹកចិត្ត!
៥. តើយ៉ូសែបបានធ្វើអ្វីដើម្បីកុំឲ្យធ្លាក់ទឹកចិត្ត?
៥ កាលដែលយ៉ូសែបជាខ្ញុំបម្រើ ហើយជាប់គុក គាត់មិនអាចធ្វើអ្វីដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរស្ថានភាពរបស់គាត់ទេ។ ដូច្នេះ តើអ្វីបានជួយគាត់ឲ្យរក្សាទស្សនៈត្រឹមត្រូវ? ជាជាងផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីដែលគាត់មិនអាចធ្វើ គាត់បំពេញកិច្ចការដែលគាត់បានទទួលដោយអស់ពីសមត្ថភាព។ សំខាន់ជាងនេះ យ៉ូសែបបានចាត់ទុកព្រះយេហូវ៉ាជាបុគ្គលដ៏សំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់គាត់។ យ៉ាងនេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យពរទៅលើអ្វីទាំងអស់ដែលយ៉ូសែបធ្វើ។—លោ. ៣៩:២១-២៣
៦. តើយ៉ូសែបប្រហែលជាទទួលការសម្រាលទុក្ខអ្វីពីសុបិនរបស់គាត់?
៦ យ៉ូសែបក៏ប្រហែលជាបានទទួលការលើកទឹកចិត្ត ដោយរំពឹងគិតអំពីសុបិនដែលព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យគាត់មាន។ សុបិនទាំងនោះបង្ហាញថា គាត់នឹងជួបក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ម្ដងទៀត ហើយថាស្ថានភាពរបស់គាត់នឹងល្អប្រសើរឡើង។ នេះជាអ្វីដែលបានកើតឡើង។ ពេលយ៉ូសែបមានអាយុប្រហែលជា៣៧ឆ្នាំ សុបិនរបស់គាត់បានចាប់ផ្ដើមក្លាយជាការពិត តាមរបៀបដ៏អស្ចារ្យមួយ!—លោ. ៣៧:៧, ៩, ១០; ៤២:៦, ៩
៧. យោងទៅតាមពេត្រុសទី១ ៥:១០ តើអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យស៊ូទ្រាំពេលមានទុក្ខលំបាក?
៧ មេរៀនសម្រាប់យើង។ រឿងរបស់យ៉ូសែបរំលឹកយើងថា ពិភពលោកនេះគឺគ្មានមេត្តា ហើយថាមនុស្សនឹងប្រព្រឹត្តមកលើយើងដោយអយុត្តិធម៌។ សូម្បីតែបងប្អូនរួមជំនឿ ក៏ប្រហែលជាធ្វើឲ្យយើងឈឺចិត្តដែរ។ ប៉ុន្តែ បើយើងចាត់ទុកព្រះយេហូវ៉ាជាថ្មដាឬជាទីពឹងជ្រករបស់យើង យើងនឹងមិនធ្លាក់ទឹកចិត្តឬឈប់បម្រើលោកឡើយ។ (ទំនុក. ៦២:៦, ៧; សូមអាន ពេត្រុសទី១ ៥:១០) សូមចាំដែរថា យ៉ូសែបប្រហែលជាមានអាយុ១៧ឆ្នាំ ពេលព្រះយេហូវ៉ាធ្វើឲ្យគាត់មានសុបិនទាំងនោះ។ ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាមានទំនុកចិត្តទៅលើអ្នកបម្រើវ័យក្មេងរបស់លោក។ សព្វថ្ងៃនេះ ប្អូនៗវ័យក្មេងជាច្រើននាក់ក៏មានជំនឿទៅលើព្រះយេហូវ៉ាដូចយ៉ូសែបមាន។ ពួកគេខ្លះថែមទាំងបានជាប់គុកដោយអយុត្តិធម៌ ដោយសារពួកគេមិនព្រមឈប់ស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ។—ទំនុក. ១១០:៣
ស្ត្រីពីរនាក់កើតទុក្ខជាពន់ពេក
៨. តើន៉ាអូមីនិងរូថស្ថិតក្នុងស្ថានភាពបែបណា?
៨ ដោយសារមានការអត់ឃ្លានយ៉ាងខ្លាំង ន៉ាអូមីនិងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់បានចាកចេញពីស្រុកយូដា ទៅរស់នៅស្រុកម៉ូអាប់ជាជនបរទេស។ អេលីម៉ាលេចដែលជាប្ដីរបស់ន៉ាអូមីបានស្លាប់នៅទីនោះ ដោយបន្សល់ទុកកូនប្រុសពីរនាក់។ ក្រោយមក ពួកគេបានរៀបការជាមួយនឹងស្ត្រីជនជាតិម៉ូអាប់ឈ្មោះរូថនិងអ័រប៉ា។ ប្រហែលជា១០ឆ្នាំក្រោយមក កូនប្រុសទាំងពីរនាក់របស់ន៉ាអូមីក៏បានស្លាប់ដែរ ដោយគ្មានកូនទេ។ (រស់. ១:១-៥) ស្ត្រីទាំងបីនាក់នោះច្បាស់ជាកើតទុក្ខយ៉ាងខ្លាំង! ពិតមែនថារូថនិងអ័រប៉ាអាចរៀបការម្ដងទៀត តែតើអ្នកណានឹងមើលថែន៉ាអូមីដែលជាស្ត្រីវ័យចាស់? ន៉ាអូមីធ្លាក់ទឹកចិត្តខ្លាំងណាស់ បានជាគាត់និយាយថា៖ «កុំហៅខ្ញុំថាន៉ាអូមីឡើយ ត្រូវហៅថាម៉ារ៉ាវិញ។ ដ្បិតព្រះដ៏មានគ្រប់ទាំងព្រះចេស្ដា ទ្រង់បានប្រព្រឹត្តនឹងខ្ញុំដោយជូរល្វីងណាស់»។ ដោយសារបទពិសោធន៍ដ៏សោកសៅទាំងនេះ ន៉ាអូមីបានសម្រេចចិត្តត្រឡប់ទៅក្រុងបេថ្លេហិមវិញ ហើយរូថបានទៅជាមួយគាត់។—រស់. ១:៧, ១៨-២០
ព្រះបានធ្វើឲ្យន៉ាអូមីនិងរូថដឹងថា លោកអាចជួយអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍លោកឲ្យយកឈ្នះការធ្លាក់ទឹកចិត្តនិងភាពសោកសៅ។ តើអ្នកជឿជាក់ថាលោកនឹងធ្វើដូច្នេះចំពោះអ្នកដែរឬទេ? (សូមមើលវគ្គ៨-១៣) *
៩. យោងទៅតាមនាងរស់ ១:១៦, ១៧, ២២ តើរូថបានលើកទឹកចិត្តន៉ាអូមីតាមរបៀបណាខ្លះ?
៩ តើអ្វីបានជួយន៉ាអូមី? គឺសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះ។ ជាឧទាហរណ៍ រូថបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះចំពោះន៉ាអូមី ដោយនៅជាប់ជាមួយគាត់។ (សូមអាន នាងរស់ ១:១៦, ១៧, ២២) នៅក្រុងបេថ្លេហិម រូថខំប្រឹងរើសសន្សំស្រូវសម្រាប់ខ្លួនគាត់និងន៉ាអូមី។ ជាលទ្ធផល បណ្ដាជនអាចឃើញថារូថជាស្ត្រីល្អដែលខ្នះខ្នែងធ្វើការ។—រស់. ៣:១១; ៤:១៥
១០. តើព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះពួកអ្នកក្រីក្រដូចជាន៉ាអូមីនិងរូថយ៉ាងដូចម្ដេច?
១០ ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនូវច្បាប់មួយដែលបង្ហាញសេចក្ដីអាណិតអាសូរចំពោះអ្នកក្រីក្រ ដូចជាន៉ាអូមីនិងរូថជាដើម។ លោកបានប្រាប់រាស្ត្ររបស់លោកថា ពេលពួកគេប្រមូលផលដំណាំ ពួកគេមិនត្រូវប្រមូលដល់កៀនវាល ដើម្បីទុកឲ្យអ្នកក្រីក្រប្រមូល។ (លេវី. ១៩:៩, ១០) ដូច្នេះ ន៉ាអូមីនិងរូថអាចទទួលអាហារដោយមិនចាំបាច់សុំទានទេ។
១១-១២. តើបូអូសបានធ្វើអ្វីខ្លះដែលនាំឲ្យន៉ាអូមីនិងរូថអរសប្បាយ?
១១ វាលដែលរូថទៅរើសផលដែលនៅសល់ ជាវាលរបស់បុរសអ្នកមានម្នាក់ឈ្មោះបូអូស។ គាត់កោតស្ងើចណាស់ ពេលគាត់ឃើញភក្ដីភាពនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់រូថចំពោះន៉ាអូមី។ ដូច្នេះ ក្រោយមកបូអូសបានរៀបការជាមួយនឹងរូថ និងបានទិញដីដែលធ្លាប់ជាកម្មសិទ្ធិរបស់ក្រុមគ្រួសារន៉ាអូមី ហើយក៏ជាដីដែលកូនរបស់រូថអាចទទួលជាមត៌កបាន។ (រស់. ៤:៩-១៣) បូអូសនិងរូថមានកូនម្នាក់ឈ្មោះអូបិឌ ហើយក្រោយមកអូបិឌទៅជាជីតារបស់ស្ដេចដាវីឌ។—រស់. ៤:១៧
១២ សូមស្រមៃគិតថា ន៉ាអូមីអរសប្បាយយ៉ាងណាពេលគាត់បីអូបិឌ ហើយអធិដ្ឋានអរគុណព្រះយេហូវ៉ា! នៅថ្ងៃអនាគតន៉ាអូមីនិងរូថនឹងមានអ្វីដ៏ល្អជាងនេះទៅទៀត។ ពេលពួកគាត់នឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ពួកគាត់នឹងដឹងថាអូបិឌគឺជាបុព្វបុរសរបស់លោកយេស៊ូគ្រិស្តជាមេស្ស៊ីដែលបានត្រូវសន្យា!
១៣. តើយើងអាចទាញមេរៀនដ៏សំខាន់អ្វីពីកំណត់ហេតុអំពីន៉ាអូមីនិងរូថ?
១៣ មេរៀនសម្រាប់យើង។ ពេលយើងមានទុក្ខលំបាក យើងប្រហែលជាធ្លាក់ទឹកចិត្ត ហើយថែមទាំងកើតទុក្ខជាខ្លាំងផងដែរ។ យើងប្រហែលជាគិតថាបញ្ហារបស់យើងគ្មានដំណោះស្រាយទេ។ នៅក្នុងស្ថានភាពបែបនេះ យើងគួរទុកចិត្តទាំងស្រុងទៅលើបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌ ហើយនៅជិតស្និទ្ធនឹងបងប្អូនរួមជំនឿ។ ព្រះយេហូវ៉ាប្រហែលជាមិនបំបាត់ចោលទុក្ខលំបាករបស់យើងទេ។ ជាឧទាហរណ៍ លោកមិនបានប្រោសប្ដីនិងកូនរបស់ន៉ាអូមីឲ្យរស់ឡើងវិញនៅពេលនោះទេ។ ប៉ុន្តែ លោកនឹងជួយយើងឲ្យស៊ូទ្រាំ ប្រហែលជាតាមរយៈការប្រព្រឹត្តរបស់បងប្អូនរួមជំនឿដែលបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់។—សុភ. ១៧:១៧
លេវីម្នាក់ដែលហៀបនឹងជំពប់ដួល
អ្នកតែងទំនុកតម្កើង ៧៣ ហៀបនឹងជំពប់ដួល ពេលឃើញភាពចម្រុងចម្រើនរបស់ពួកអ្នកដែលមិនផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើការបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ នេះក៏អាចកើតឡើងចំពោះយើងដែរ (សូមមើលវគ្គ១៤-១៦)
១៤. ហេតុអ្វីលេវីម្នាក់ធ្លាក់ទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង?
១៤ លេវីម្នាក់បានសរសេរទំនុកតម្កើង ៧៣។ ក្នុងនាមជាសមាជិកម្នាក់នៃពួកលេវី គាត់មានឯកសិទ្ធិបម្រើនៅកន្លែងគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។ ទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ នៅពេលមួយក្នុងជីវិតរបស់គាត់ គាត់បានធ្លាក់ទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះគាត់ចាប់ផ្ដើមច្រណែនមនុស្សអាក្រក់និងមនុស្សដែលមានអំណួត មិនមែនដោយសារអំពើអាក្រក់របស់ពួកគេទេ ប៉ុន្តែដោយសារមើលទៅពួកគេមានជីវិតសប្បាយជាងគាត់។ (ទំនុក. ៧៣:២-៩, ១១-១៤) តាមមើលទៅពួកគេជាអ្នកមាន សម្បូរសប្បាយ និងគ្មានការខ្វល់ខ្វាយ។ ភាពចម្រុងចម្រើនរបស់ពួកគេធ្វើឲ្យអ្នកតែងទំនុកតម្កើងនេះធ្លាក់ទឹកចិត្ត រហូតដល់គាត់និយាយថា៖ «ការដែលទូលបង្គំបានជំរះចិត្ត ហើយលាងដៃឲ្យឥតមានសៅហ្មង នោះឥតប្រយោជន៍ទទេ»។ ទស្សនៈនេះអាចនាំឲ្យគាត់ឈប់គោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។
១៥. តើទំនុកតម្កើង ៧៣:១៦-១៩, ២២-២៥ បង្ហាញយ៉ាងណាថាលេវីម្នាក់ដែលបានសរសេរទំនុកតម្កើងនោះបានយកឈ្នះការធ្លាក់ទឹកចិត្ត?
១៥ សូមអាន ទំនុកតម្កើង ៧៣:១៦-១៩, ២២-២៥។ លេវីម្នាក់នោះ«បានចូលទៅក្នុងទីបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ»។ នៅទីនោះ ពេលគាត់ទំនងជានៅក្នុងចំណោមអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ឯទៀត គាត់អាចស្ងប់អារម្មណ៍ គិតយ៉ាងដិតដល់ និងអធិដ្ឋានអំពីស្ថានភាពរបស់គាត់។ ជាលទ្ធផល គាត់ចាប់ផ្ដើមឃើញថារបៀបគិតគូររបស់គាត់គឺមិនត្រឹមត្រូវ ហើយថាគាត់ចាប់ផ្ដើមដើរនៅលើផ្លូវដែលនាំឲ្យគាត់ឃ្លាតចេញពីព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់ក៏យល់ថាមនុស្សអាក្រក់«ឈរនៅកន្លែងដ៏រឥល» ហើយនឹង«ត្រូវសាបសូន្យទៅ ដោយហេតុគួរស្ញែងខ្លាច»។ ដើម្បីលែងមានចិត្តច្រណែននិងធ្លាក់ទឹកចិត្ត លេវីម្នាក់នោះត្រូវមានទស្សនៈដូចព្រះយេហូវ៉ា។ ពេលគាត់ធ្វើដូច្នេះ គាត់សប្បាយចិត្ត ហើយមានសេចក្ដីសុខសាន្តម្ដងទៀត។ គាត់និយាយថា៖ «នៅផែនដីទូលបង្គំប្រាថ្នាចង់បានតែ[ព្រះយេហូវ៉ា]ទេ»។
១៦. តើយើងអាចរៀនអ្វីពីលេវីម្នាក់?
១៦ មេរៀនសម្រាប់យើង។ យើងមិនគួរច្រណែនមនុស្សអាក្រក់ដែលមើលទៅមានភាពចម្រុងចម្រើនសោះឡើយ។ ភាពសម្បូរសប្បាយរបស់ពួកគេនឹងសាបសូន្យទៅ ហើយពួកគេនឹងមិនរស់នៅជារៀងរហូតទេ។ (សាស្ត. ៨:១២, ១៣) បើយើងច្រណែនពួកគេ យើងនឹងធ្លាក់ទឹកចិត្ត ហើយយើងថែមទាំងអាចបាត់បង់ចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ាទៀតផង។ ដូច្នេះ បើអ្នកចាប់ផ្ដើមមានអារម្មណ៍ដូចលេវីម្នាក់នោះ សូមធ្វើអ្វីដែលគាត់បានធ្វើ។ ចូរធ្វើតាមយោបល់របស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ហើយសេពគប់ជាមួយនឹងពួកអ្នកដែលធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោក។ បើអ្នកស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាខ្លាំងជាងអ្វីទាំងអស់ អ្នកនឹងមានសុភមង្គលពិតប្រាកដ ហើយអ្នកនឹងបន្តនៅលើផ្លូវដែលនាំទៅដល់«ជីវិតដ៏ពិតប្រាកដ»។—១ធី. ៦:១៩
ភាពទន់ខ្សោយរបស់ពេត្រុសធ្វើឲ្យគាត់ធ្លាក់ទឹកចិត្ត
យើងអាចទទួលជំនួយ ឬយើងអាចជួយអ្នកឯទៀត ដោយរំពឹងគិតអំពីរបៀបដែលពេត្រុសឈប់ធ្លាក់ទឹកចិត្ត ហើយផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើការបម្រើព្រះ (សូមមើលវគ្គ១៧-១៩)
១៧. តើមានមូលហេតុអ្វីខ្លះដែលពេត្រុសធ្លាក់ទឹកចិត្ត?
១៧ ពេត្រុសជាបុរសដ៏ខ្នះខ្នែង ប៉ុន្តែជួនកាលគាត់និយាយឬធ្វើអ្វីដោយមិនបានគិត រួចមកស្ដាយក្រោយ។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលលោកយេស៊ូប្រាប់ពួកសាវ័កថា លោកនឹងរងទុក្ខហើយស្លាប់ ពេត្រុសបន្ទោសលោកថា៖ «ការនេះនឹងមិនកើតឡើងដល់លោកឡើយ»។ (ម៉ាថ. ១៦:២១-២៣) ដូច្នេះហើយ លោកយេស៊ូបានកែតម្រង់ពេត្រុស។ ពេលមនុស្សមួយក្រុមធំមកចាប់លោកយេស៊ូ ពេត្រុសមិនបានគិតពិចារណាទុកជាមុន ហើយបានកាប់ដាច់ស្លឹកត្រចៀករបស់ខ្ញុំបម្រើម្នាក់នៃសម្ដេចសង្ឃ។ (យ៉ូន. ១៨:១០, ១១) លើកនេះដែរ លោកយេស៊ូកែតម្រង់គាត់។ សាវ័កពេត្រុសថែមទាំងបានអួតថា ទោះបីពួកសាវ័កឯទៀតរត់ចោលលោកយេស៊ូគ្រិស្តក្ដី គាត់នឹងមិនធ្វើដូច្នេះឡើយ! (ម៉ាថ. ២៦:៣៣) ប៉ុន្តែ ពេត្រុសមិនបានមាំមួនដូចគាត់នឹកស្មានទេ។ ក្រោយមកនៅយប់នោះ គាត់ភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំង ហើយបានបដិសេធមិនទទួលស្គាល់ម្ចាស់របស់គាត់បីដង។ ពេត្រុសធ្លាក់ទឹកចិត្តខ្លាំងណាស់ «រួចចេញទៅក្រៅហើយយំដោយនឹកស្ដាយជាខ្លាំង»។ (ម៉ាថ. ២៦:៦៩-៧៥) គាត់ទំនងជាឆ្ងល់ថាតើលោកយេស៊ូអាចអភ័យទោសឲ្យគាត់បានទេ។
១៨. តើលោកយេស៊ូបានជួយពេត្រុសយ៉ាងដូចម្ដេចឲ្យយកឈ្នះការធ្លាក់ទឹកចិត្ត?
១៨ ពេត្រុសមិនបានធ្លាក់ទឹកចិត្តហួសហេតុពេក រហូតដល់គាត់ឈប់បម្រើព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ក្រោយពីគាត់បានធ្វើខុសនោះ គាត់បន្តបម្រើព្រះយេហូវ៉ាជាមួយពួកសាវ័កឯទៀត។ (យ៉ូន. ២១:១-៣; សកម្ម. ១:១៥, ១៦) តើអ្វីបានជួយគាត់? ពេត្រុសបាននឹកចាំថា មុននោះលោកយេស៊ូបានអធិដ្ឋានអង្វរកុំឲ្យជំនឿរបស់គាត់ចុះខ្សោយ ហើយលោកបានលើកទឹកចិត្តគាត់ឲ្យប្រែចិត្ត និងពង្រឹងជំនឿបងប្អូន។ ព្រះយេហូវ៉ាបានតបឆ្លើយចំពោះសេចក្ដីអធិដ្ឋានដ៏ស្មោះរបស់លោកយេស៊ូ។ ក្រោយមក លោកយេស៊ូបានលេចមកជួបពេត្រុស ទំនងជាក្នុងបំណងលើកទឹកចិត្តគាត់។ (លូក. ២២:៣២; ២៤:៣៣, ៣៤; ១កូ. ១៥:៥) ក្រោយពីពួកសាវ័កនេសាទត្រីពេញមួយយប់ដោយមិនបានត្រីសោះ លោកយេស៊ូបានលេចមកជួបពួកគេ។ នៅពេលនោះ លោកយេស៊ូឲ្យឱកាសពេត្រុសដើម្បីបញ្ជាក់អំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់គាត់ចំពោះលោក។ លោកយេស៊ូបានអភ័យទោសឲ្យមិត្តជាទីស្រឡាញ់របស់លោក ហើយប្រគល់កិច្ចការថែមទៀតឲ្យគាត់។—យ៉ូន. ២១:១៥-១៧
១៩. តើទំនុកតម្កើង ១០៣:១៣, ១៤បង្រៀនយើងអ្វីអំពីទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះយើង ពេលយើងធ្វើខុស?
១៩ មេរៀនសម្រាប់យើង។ របៀបដែលលោកយេស៊ូប្រព្រឹត្តចំពោះពេត្រុសបញ្ជាក់អំពីសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់លោកយេស៊ូ ហើយថាលោកមានគុណសម្បត្តិដូចបិតារបស់លោកបេះបិទ។ ដូច្នេះពេលយើងធ្វើខុស យើងមិនគួរគិតថាព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនអភ័យទោសឲ្យយើងទេ។ យើងគួរចាំថា សាថានចង់ឲ្យយើងគិតបែបនេះ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងគួរគិតយ៉ាងជ្រាលជ្រៅអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះយើង ហើយថាលោកយល់អំពីកម្រិតសមត្ថភាពរបស់យើង ព្រមទាំងចង់អភ័យទោសឲ្យយើង។ យើងក៏គួរយកតម្រាប់លោក ពេលអ្នកឯទៀតធ្វើឲ្យយើងឈឺចិត្ត។—សូមអាន ទំនុកតម្កើង ១០៣:១៣, ១៤
២០. តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីក្នុងអត្ថបទបន្ទាប់?
២០ គំរូរបស់យ៉ូសែប ន៉ាអូមី រូថ លេវីម្នាក់ និងពេត្រុសពង្រឹងទំនុកចិត្តយើងថា «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់គង់ជិតបង្កើយនឹងអស់អ្នកដែលមានចិត្តសង្រេង»។ (ទំនុក. ៣៤:១៨) ជួនកាល លោកអនុញ្ញាតឲ្យយើងជួបទុក្ខលំបាកនិងធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ តែពេលយើងស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកដោយមានជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា ជំនឿរបស់យើងមាំមួនឡើង។ (១ពេ. ១:៦, ៧) ក្នុងអត្ថបទបន្ទាប់ យើងនឹងរៀនថែមទៀតអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាគាំទ្រពួកអ្នកស្មោះត្រង់របស់លោកដែលធ្លាក់ទឹកចិត្ត ប្រហែលជាដោយសារភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់ពួកគេ ឬដោយសារកាលៈទេសៈពិបាក។
ចម្រៀងលេខ៧ ព្រះយេហូវ៉ាជាកម្លាំងរបស់យើង
^ វគ្គ 5 យ៉ូសែប ន៉ាអូមី រូថ លេវីម្នាក់ និងសាវ័កពេត្រុសមានបញ្ហាដែលធ្វើឲ្យពួកគាត់ធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងឃើញអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានសម្រាលទុក្ខនិងពង្រឹងកម្លាំងពួកគាត់។ យើងក៏នឹងពិចារណាអំពីអ្វីដែលយើងអាចរៀនពីគំរូរបស់ពួកគាត់ និងពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រព្រឹត្តដោយអាណិតមេត្តាទៅលើពួកគាត់។
^ វគ្គ 56 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: ន៉ាអូមី រូថ និងអ័រប៉ាកើតទុក្ខនិងធ្លាក់ទឹកចិត្ត ដោយសារគូរបស់ពួកគាត់បានស្លាប់។ ក្រោយមក រូថនិងន៉ាអូមី អរសប្បាយជាមួយបូអូស ពេលអូបិឌកើតមក។
