Nä, von daut rät daut hia nich. Dis Varsch meent, daut doa wäa väl Trubbels haft, oba tru blift. Woo weet wie daut?

Läs wie uk mol dän Varsch doaver un doahinja. Doa sajcht daut: “Ligj nich opp de Lua soo aus een gottloosa jäajen eenen jerajchten sien Hus; doo nich en sien Hus enbräakjen. Wan een jerajchta uk säwen mol felt, steit dee emma wada opp, oba de gottloose ranen sikj en de Grunt. Frei die nich doatoo wan dien Fient felt, un sie nich froo em Hoat wan hee Ojjlekj haft” (Spr. 24:15-17).

Eenje jleewen, daut et en Spricha 24:16 von wäm rät, waut sindicht un daut dan wada gootmoakt. Twee Gloowesleidasch von Enjlaunt schreewen biejlikj, daut “Priestasch vondoag dän Dach un uk ieeschtemma disen Varsch foaken [soo] jebrukt haben”. Dee schreewen uk, daut daut bedieden wudd, daut “een gooda Mensch . . . groote Sinden moaken kunn. Oba dee wudd Gott doawäajen leewen un Gott wudd dän vejäwen, wäajen dän daut emma wada leet wia.” Soone, waut doa jleichen to sindjen, wudd daut soo aus dit jefaulen. Dee haben daut soo tohoolen, daut Gott an emma wada vejäwen woat, endoont woo foaken see sindjen.

Oba daut es nich, waut de Varsch 16 meent.

Daut hebräische Wuat, waut en Varsch 16 un 17 met “felt” äwasat woat, kaun veschiednet bedieden. Daut kaun bedieden, daut doa opp iernst waut felt, biejlikj, daut een Oss oppem Wajch felt ooda daut doa wäa vom Dak rauffelt ooda daut een Steen oppe Ieed felt (5. Mo. 22:4, 8; Amos 9:9). Oba dit Wuat kaun uk waut aundret bedieden. De Schreft sajcht biejlikj: “Een gooden Maun sien Gank es vom HARN jesechat, un de HAR freit sikj to sienen Wajch. Un wan hee uk felt, soo felt hee nich lank han, wiels de HAR helt am met siene Haunt” (Psa. 37:23-24; Spr. 17:20).

Daut es oppfaulent, daut de Jelieeda Edward H. Plumptre sajcht: “Daut hebräische Wuat fa [‘faulen’] woat kjeenmol soo jebrukt, daut daut ‘sindjen’ bediet.” Een aundra Jelieeda lajcht Varsch 16 soo ut: “Daut halpt nuscht, Gott sien Volkj schlajcht to behaundlen, wiels dee woaren emma jewennen – oba de Gottloose nich!”

Aul daut wiest ons, daut Spricha 24:16 nich doavon rät, daut doa wäa sindicht. Oba daut rät doa von eenen, waut väl Trubbel haft. En dise schlajchte Welt kaun een jerajchta Mensch daut schwoa haben met de Jesuntheit ooda met aundre Trubbels. Daut kaun soogoa, daut hee wäajen sienen Gloowen von de Rejierunk vefolcht woat. Oba hee kaun sikj doaropp veloten, daut Gott am halpen woat, doamet foadich to woaren un nich opptojäwen. Es daut nich soo, daut et fa Gott siene Deena foaken goot utkjemt? Daut es soo, wiels “de HAR helt aul dee opprajcht dee doa faulen, un recht de unjadrekjte opp” (Psa. 41:2-4; 145:14-19).

“Een jerajchta” freit sikj nich doaräwa, daut aundre Trubbel haben. Oba hee weet, “daut et fa dee, dee Ieaforcht fa Gott haben, woat goot gonen” (Liera 8:11-13; Hiob 31:3-6; Psa. 27:5-6).