۱.‏ دلسردی چه تأثیری می‌تواند بر ما بگذارد؟‏

ما هر روزه با مشکلاتی روبرو هستیم و در حد توانمان با آن‌ها مقابله می‌کنیم.‏ آیا موافقید که دلسردی،‏ مقابله با مشکلات را برایمان سخت‌تر می‌کند؟‏ دلسردی را می‌توان به دزدی تشبیه کرد که اعتمادبه‌نَفْس،‏ شجاعت و شادی را از ما می‌رباید.‏ در کتاب مقدّس آمده است:‏ «اگر در سختی‌ها دلسرد شوی،‏ قوّتت کاهش می‌یابد.‏» (‏امث ۲۴:‏۱۰‏،‏ دج‏)‏ بله،‏ دلسردی می‌تواند قوّت و نیرویی را که برای مقابله با مشکلات نیاز داریم،‏ از ما بگیرد.‏

۲.‏ دلسردی‌مان چه دلایلی می‌تواند داشته باشد و در این مقاله به بررسی چه موضوعی می‌پردازیم؟‏

^۲ دلسردی ما می‌تواند دلایل بسیاری داشته باشد.‏ برای مثال،‏ شاید به دلیل ناکاملی،‏ بیماری یا ضعف‌هایمان دلسرد شویم.‏ همچنین شاید مسئولیتی را که دوست داریم به ما واگذار نشده است و یا در محدوده‌ای خدمت می‌کنیم که چندان پربار به نظر نمی‌رسد.‏ در این مقاله به بررسی راه‌هایی می‌پردازیم که کمکمان می‌کند با دلسردی مقابله کنیم.‏

۳.‏ چگونه می‌توانیم نسبت به ناکاملی و ضعف‌هایمان دیدگاه درستی داشته باشیم؟‏

^۳ ما ممکن است دیدگاه درست خود را نسبت به ناکاملی و ضعف‌هایمان به‌راحتی از دست بدهیم.‏ در نتیجه،‏ شاید فکر کنیم که به دلیل خطاهایمان،‏ یَهُوَه به ما اجازه نخواهد داد که وارد دنیای جدید شویم.‏ چنین طرز فکری می‌تواند برایمان مضر باشد.‏ ما باید چه دیدگاهی نسبت به ناکاملی و ضعف‌هایمان داشته باشیم؟‏ کتاب مقدّس می‌گوید که بجز عیسی مسیح،‏  همهٔ ما انسان‌ها گناهکاریم.‏ (‏روم ۳:‏۲۳‏)‏ اما یَهُوَه هرگز بر گناهانمان تمرکز نمی‌کند و از ما انتظار کاملیت ندارد.‏ او پدری پرمهر و صبور است و می‌داند که مقابله با ضعف‌هایمان و داشتن دیدی درست به آن‌ها می‌تواند برایمان مشکل باشد.‏ از این رو،‏ همواره آمادهٔ کمک به ماست.‏—‏روم ۷:‏۱۸،‏ ۱۹‏.‏

۴-‏۵.‏ مطابق اول یوحنا ۳:‏۱۹،‏ ۲۰‏،‏ چرا دِبرا و ماریا تسلیم دلسردی نشدند؟‏

^۴ نمونهٔ دِبرا و ماریا را در نظر بگیرید.‏ * خانوادهٔ دِبرا،‏ او را در دوران کودکی‌اش تحقیر می‌کردند.‏ او به ندرت تشویق و تحسین می‌شد.‏ بنابراین،‏ در بزرگسالی دیدگاه منفی‌ای نسبت به خود داشت.‏ تا جایی که حتی با کوچک‌ترین خطایی،‏ احساس بی‌کفایتی می‌کرد.‏ ماریا نیز مشکل مشابهی داشت.‏ بستگانش مدام او را تحقیر می‌کردند.‏ از این رو،‏ احساس بی‌ارزشی می‌کرد.‏ او حتی پس از تعمیدش نیز فکر می‌کرد که لیاقت ندارد شاهد یَهُوَه باشد!‏

^۵ دِبرا و ماریا هرگز از خدمت به یَهُوَه دست نکشیدند.‏ آنان تمام احساساتشان را در دعا برای یَهُوَه بیان کردند.‏ (‏مز ۵۵:‏۲۲‏)‏ همچنین پی بردند که پدر پرمهرمان به‌خوبی می‌داند که اتفاقات بد گذشته می‌تواند بر دیدگاهی که نسبت به خود داریم تأثیر بگذارد.‏ با این حال،‏ او همواره خصوصیات خوبی را که در دل داریم می‌بیند؛‏ خصوصیاتی که حتی شاید خودمان از آن‌ها آگاه نباشیم.‏—‏۱یوحنا ۳:‏۱۹،‏ ۲۰ خوانده شود.‏

۶.‏ تکرار یک خطا،‏ ممکن است چه احساسی در شخص به وجود آورد؟‏

^۶ شاید شخصی سخت تلاش کند تا بر ضعفی غلبه کند،‏ اما دوباره خطا کند و دلسرد شود.‏ البته،‏ وقتی مرتکب خطایی می‌شویم کاملاً طبیعی است که تا حدّی احساس تقصیر کنیم.‏ (‏۲قر ۷:‏۱۰‏)‏ اما نباید بیش از حد چنین احساسی داشته باشیم و فکر کنیم:‏ ‹من آدم بی‌لیاقتی هستم.‏ یَهُوَه هرگز مرا نمی‌بخشد.‏› چنین طرز فکری صحیح نیست و می‌تواند ما را از خدمت به یَهُوَه بازدارد.‏ به یاد داشته باشید که امثال ۲۴:‏۱۰ می‌گوید که دلسردی می‌تواند قوّتمان را کم کند.‏ یَهُوَه از ما می‌خواهد که در دعا صریحاً با او صحبت کنیم و بخشش او را بطلبیم.‏ (‏اشع ۱:‏۱۸‏)‏ اگر از صمیم دل توبه کنیم،‏ او ما را می‌بخشد.‏ همچنین باید از پیران جماعت کمک بخواهیم.‏ آنان صبورانه کمکمان می‌کنند تا از لحاظ روحانی تقویت گردیم.‏—‏یعقو ۵:‏۱۴،‏ ۱۵‏.‏

۷.‏ اگر انجام آنچه درست است برایمان مشکل باشد،‏ چرا نباید دلسرد شویم؟‏

^۷ پیر جماعتی از فرانسه به نام ژان‌لوک،‏ به آنانی  که همواره با ضعفی می‌جنگند می‌گوید:‏ «در دید یَهُوَه،‏ شخص درستکار کسی نیست که خطا نمی‌کند.‏ بلکه کسی است که بابت خطایش پشیمان است و تمام تلاشش را می‌کند که خود را تغییر دهد.‏» (‏روم ۷:‏۲۱-‏۲۵‏)‏ بنابراین اگر همواره با ضعفی می‌جنگید،‏ خود را محکوم نکنید.‏ زیرا همهٔ ما خطا می‌کنیم و به لطف بی‌کران یَهُوَه نیاز داریم که از طریق قربانی عیسی شامل حالمان می‌شود.‏—‏افس ۱:‏۷؛‏ ۱یو ۴:‏۱۰‏.‏

۸.‏ هنگام دلسردی و ناامیدی،‏ از چه کسانی می‌توانیم کمک بگیریم؟‏

^۸ هنگام دلسردی و ناامیدی می‌توانیم از برادران و خواهرانمان کمک بگیریم.‏ زمانی که دلمان می‌خواهد با کسی صحبت کنیم،‏ آنان صبورانه به حرف‌هایمان گوش می‌دهند و تشویقمان می‌کنند.‏ (‏امث ۱۲:‏۲۵؛‏ ۱تسا ۵:‏۱۴‏)‏ خواهری از نیجریه به نام جُوی که با حس دلسردی می‌جنگید می‌گوید:‏ «نمی‌دانم بدون هم‌ایمانانم چه بر سرم می‌آمد!‏ تشویق‌های آنان،‏ جواب یَهُوَه به دعاهایم است.‏ اکنون می‌دانم که چگونه افراد دلسرد و ناامید را تشویق کنم؟‏» با این حال،‏ گاه شاید برادران و خواهرانمان ندانند که ما به تشویق و دلگرمی نیاز داریم.‏ بنابراین،‏ شاید لازم باشد که خود نزد هم‌ایمانی باتجربه برویم و دربارهٔ شرایطمان با او صحبت کنیم.‏

۹.‏ مزمور ۴۱:‏۳ و ۹۴:‏۱۹ چگونه به ما دلگرمی می‌دهد؟‏

^۹ کمک یَهُوَه را بطلبیم.‏ اگر از لحاظ جسمی یا روحی در وضعیت مطلوبی نیستیم یا مدت‌هاست که با بیماری دست‌وپنجه نرم می‌کنیم،‏ شاید به‌راحتی دیدگاه مثبت خود را از دست بدهیم.‏ با این که یَهُوَه اکنون به طور معجزه‌آسا بیماری‌مان را درمان نمی‌کند،‏ به ما دلگرمی و قوّت لازم را می‌دهد تا پایدار بمانیم.‏ ‏(‏مزمور ۴۱:‏۳؛‏ ۹۴:‏۱۹ خوانده شود.‏)‏ برای مثال،‏ شاید هم‌ایمانانمان را برانگیزد تا برای کارهای خانه یا خریدهای روزانه کمکمان کنند.‏ شاید برادرانمان را بر آن دارد تا با ما دعا کنند.‏ همچنین شاید کمکمان کند که آیاتی دلگرم‌کننده به یاد آوریم؛‏ مثلاً آیاتی دربارهٔ امید فوق‌العاده‌مان به زندگی ابدی در دنیای جدید،‏ بدون هیچ بیماری و دردی!‏—‏روم ۱۵:‏۴‏.‏

۱۰.‏ ایسان پس از حادثه‌ای که برایش رخ داد،‏ چگونه بر دلسردی‌اش غلبه کرد؟‏

^۱۰ ایسان که در نیجریه زندگی می‌کند،‏ در یک حادثه دچار معلولیت شد.‏ دکترش گفت که او دیگر نمی‌تواند راه برود.‏ ایسان می‌گوید:‏ «دلم شکسته بود و خیلی دلسرد و ناامید شده بودم.‏» آیا او بر دلسردی‌اش غلبه کرد؟‏ بله!‏ چه چیز به او کمک کرد؟‏ ایسان می‌گوید:‏ «من و همسرم هرگز از دعا کردن دست نکشیدیم و همواره کلام یَهُوَه را مطالعه می‌کردیم.‏ همچنین مصمم بودیم که بر برکاتمان تمرکز کنیم؛‏ برکاتی همچون امید زندگی در دنیای جدید.‏»‏

۱۱.‏ سیندی طی دوران درمان،‏ چگونه به شادی فراوانی دست یافت؟‏

^۱۱ سیندی که در مکزیک زندگی می‌کند،‏ دچار بیماری‌ای مهلک شده بود.‏ او چگونه با آن شرایط مقابله کرد؟‏ او تصمیم گرفت که طی دوران درمان،‏ هر روز موعظه کند.‏ سیندی می‌گوید:‏ «به این شکل بجای تمرکز بر بیماری،‏ درد و عمل جرّاحی،‏ بر دیگران تمرکز می‌کردم.‏ هنگام صحبت با پزشکان و پرستاران،‏ ابتدا دربارهٔ خانواده‌شان سؤال می‌کردم.‏ سپس از آنان می‌پرسیدم که چرا چنین شغل سختی را انتخاب کرده‌اند.‏ بعد موضوعی را انتخاب می‌کردم که نظر آنان را جلب کند.‏ برای بسیاری از آنان عجیب بود که یک بیمار،‏ حال و احوالشان را بپرسد.‏ بسیاری بابت توجه و علاقه‌ای که به آنان نشان می‌دادم قدردانی می‌کردند.‏  حتی برخی آدرس یا شمارهٔ تلفنشان را به من دادند.‏ می‌دانستم که یَهُوَه کمکم می‌کند پایدار بمانم،‏ اما انتظار نداشتم که چنین شادی‌ای نصیبم کند!‏»—‏امث ۱۵:‏۱۵‏.‏

۱۲-‏۱۳.‏ برخی از مبشّران سالمند یا بیمار چگونه به موعظه کردن ادامه داده‌اند و تلاش‌هایشان چه نتایجی داشته است؟‏

^۱۲ مبشّران سالمند یا بیمار شاید به دلیل این که دیگر نمی‌توانند همچون گذشته خدمت کنند،‏ دلسرد شوند.‏ با این حال،‏ بسیاری از آنان راه‌هایی برای موعظه کردن یافته‌اند.‏ خواهری به نام لُورِل از آمریکا به مدت ۳۷ سال زیر دستگاه تنفس مصنوعی بود!‏ او سرطان،‏ عمل‌های جرّاحی مختلف و بیماری‌های پوستی را پشت سر گذاشت.‏ اما این مشکلات طاقت‌فرسا نتوانست او را از موعظه کردن بازدارد.‏ او به پرستاران و تیم درمانی که به خانه‌اش می‌رفتند موعظه می‌کرد.‏ به این شکل،‏ لُورِل به ۱۷ نفر کمک کرد که به دانشی دقیق از کتاب مقدّس دست یابند!‏ *

^۱۳ پیر جماعتی به نام ریچارد از فرانسه،‏ برای آنانی که مجبورند در خانه یا خانهٔ سالمندان بمانند،‏ پیشنهادات خوبی دارد.‏ او می‌گوید:‏ «آنان می‌توانند چند کتاب و مجلّه را جلوی دید دیگران بگذارند.‏ این کار می‌تواند کنجکاوی آنان را برانگیزد و به گفتگوهای خوبی بینجامد.‏ این گفتگوها برای هم‌ایمانانی که نمی‌توانند به موعظهٔ خانه‌به‌خانه بروند،‏ بسیار تشویق‌کننده خواهد بود.‏» به علاوه،‏ مبشّرانی که مجبورند در خانه بمانند،‏ می‌توانند از طریق موعظهٔ تلفنی یا نامه‌نگاری،‏ تا جای ممکن در خدمتشان فعال باشند.‏

۱۴.‏ داوود چه نمونه‌ای برای ما به جا گذاشت؟‏

^۱۴ ما به دلیل محدودیت سنی،‏ بیماری یا دلایل دیگر،‏ شاید برای دریافت مسئولیت‌هایی در سازمان یَهُوَه واجد شرایط نباشیم.‏ در این زمینه می‌توانیم درس‌های خوبی از داوود پادشاه بیاموزیم.‏ او از صمیم دل آرزو داشت که معبدی برای یَهُوَه بسازد،‏ اما یَهُوَه شخص دیگری را برای انجام این مسئولیت انتخاب کرد.‏ با این حال،‏ داوود با تمام توان از او حمایت کرد و حتی اعانات قابل توجهی برای ساخت معبد اهدا کرد.‏ به راستی که ما می‌توانیم از نمونهٔ داوود سرمشق گیریم.‏—‏۲سمو ۷:‏۱۲،‏ ۱۳؛‏ ۱توا ۲۹:‏۱،‏ ۳-‏۵‏.‏

۱۵.‏ یوگ چگونه بر دلسردی‌اش غلبه کرد؟‏

^۱۵ برادری به نام یوگ از فرانسه،‏ به دلیل بیماری دیگر قادر نبود به عنوان پیر جماعت به خدمتش ادامه دهد.‏ او حتی از پس کارهای سادهٔ خانه بر نمی‌آمد.‏ یوگ می‌گوید:‏ «ابتدا،‏ شدیداً احساس دلسردی و بی‌ارزشی می‌کردم.‏ اما با گذشت زمان پی بردم که  نباید اجازه دهم محدودیت‌هایم مرا دلسرد کند.‏ پس از آن،‏ انجام آنچه در توانم بود مرا بسیار شاد می‌کرد.‏ اکنون مصمم هستم که همچنان به خدمتم ادامه دهم.‏ می‌خواهم همچون جِدْعُون و ۳۰۰ مردی که همراهش بودند،‏ با وجود خستگی همچنان به نبرد ادامه دهم.‏»—‏داو ۸:‏۴‏.‏

۱۶.‏ ما از نمونهٔ فرشتگان چه می‌آموزیم؟‏

^۱۶ فرشتگان وفادار یَهُوَه،‏ نمونه‌های خوبی برای ما هستند.‏ برای مثال،‏ طی پادشاهی اَخاب،‏ یَهُوَه نظر فرشتگان را برای نحوهٔ فریب اَخاب جویا شد.‏ برخی فرشتگان نظراتی در این باره دادند.‏ اما یَهُوَه نظر یکی از آنان را پذیرفت و به او اطمینان داد که نقشه‌اش عملی خواهد شد.‏ (‏۱پاد ۲۲:‏۱۹-‏۲۲‏)‏ آیا فرشتگان دیگر دلسرد شدند و با خود فکر کردند که ‹اصلاً نباید نظر می‌دادند؟‏› به هیچ وجه!‏ همهٔ فرشتگان وفادار همواره با فروتنی به دنبال جلال یَهُوَه هستند.‏—‏داو ۱۳:‏۱۶-‏۱۸؛‏ مکا ۱۹:‏۱۰‏.‏

۱۷.‏ اگر بر عهده نداشتن برخی مسئولیت‌ها باعث دلسردی‌مان شود،‏ چه باید بکنیم؟‏

^۱۷ بزرگ‌ترین افتخار ما این است که شاهد یَهُوَه هستیم و خبر خوش را موعظه می‌کنیم.‏ همهٔ مسئولیت‌هایی که در سازمان یَهُوَه دریافت می‌کنیم موقتی است.‏ یَهُوَه هرگز ارزش ما را طبق مسئولیتمان نمی‌سنجد.‏ بلکه تواضع و فروتنی است که ما را در دید یَهُوَه و هم‌ایمانانمان،‏ عزیز می‌کند.‏ بنابراین،‏ از صمیم دل کمک یَهُوَه را بطلبید تا بتوانید همواره متواضع و فروتن بمانید.‏ بر نمونه‌های تواضع و فروتنی که در کلام خدا آمده است تعمّق کنید.‏ تا جایی که در توانتان است،‏ با میل و رغبت به برادران و خواهرانتان خدمت کنید.‏—‏مز ۱۳۸:‏۶؛‏ ۱پطر ۵:‏۵‏.‏

۱۸-‏۱۹.‏ چگونه می‌توانیم در محدوده‌ای که چندان پربار به نظر نمی‌رسد،‏ با شادی موعظه کنیم؟‏

^۱۸ آیا تا به حال به دلیل خدمت در محدوده‌ای که چندان پربار به نظر نمی‌رسد دلسرد شده‌اید؟‏ در چنین شرایطی چگونه می‌توانیم با شادی بیشتری به خدمتمان ادامه دهیم؟‏ در کادر «‏ راه‌های افزایش شادی در خدمت موعظه‏» به پیشنهادات خوبی در این باره اشاره شده است.‏ همچنین بسیار اهمیت دارد که دیدگاه درستی نسبت به فعالیت موعظه داشته باشیم.‏ چگونه؟‏

 ^۱۹ هدف اصلی موعظهٔ ما اعلام نام خدا و پادشاهی او به دیگران است.‏ عیسی صریحاً گفت که عدهٔ کمی پیرو او خواهند شد.‏ (‏مت ۷:‏۱۳،‏ ۱۴‏)‏ ما در خدمت موعظه،‏ افتخار همکاری با یَهُوَه،‏ عیسی و فرشتگان را داریم.‏ (‏مت ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰؛‏ ۱قر ۳:‏۹؛‏ مکا ۱۴:‏۶،‏ ۷‏)‏ یَهُوَه آنانی را که به دنبال شناخت او هستند،‏ به سوی خود جذب می‌کند.‏ (‏یو ۶:‏۴۴‏)‏ بنابراین،‏ شخصی که به پیام پادشاهی خدا گوش نمی‌دهد،‏ شاید در دیدار بعدی واکنش مثبتی نشان دهد.‏

۲۰.‏ اِرْمیا ۲۰:‏۸،‏ ۹ چگونه کمکمان می‌کند که با دلسردی مقابله کنیم؟‏

^۲۰ ما می‌توانیم از نمونهٔ اِرْمیای نبی درس‌های زیادی بیاموزیم.‏ او در محدوده‌ای خدمت می‌کرد که موعظه در آن خیلی مشکل بود.‏ مردم آن محدوده «تمامی روز» او را مسخره می‌کردند.‏ ‏(‏اِرْمیا ۲۰:‏۸،‏ ۹ خوانده شود.‏)‏ یک مرتبه،‏ او به‌قدری دلسرد شده بود که می‌خواست موعظه کردن را کنار بگذارد.‏ اما چنین نکرد.‏ چرا؟‏ زیرا «کلام خداوند» در دل او همچون آتشی شعله‌ور و مهارنشدنی بود!‏ اگر ما نیز هر روز کلام خدا را بخوانیم و بر آن تعمّق کنیم،‏ همچون اِرْمیا عمل خواهیم کرد.‏ به این شکل،‏ شادی‌مان روزبه‌روز بیشتر می‌شود و احتمالاً موعظه‌مان پرثمرتر خواهد شد.‏—‏ار ۱۵:‏۱۶‏.‏

۲۱.‏ ما چگونه می‌توانیم با هر گونه دلسردی مقابله کنیم؟‏

^۲۱ دِبرا که پیش از این به او اشاره شد می‌گوید:‏ «دلسردی و ناامیدی یکی از سلاح‌های قدرتمند شیطان است.‏» اما یَهُوَه بسیار قدرتمندتر از شیطان و سلاح‌های اوست.‏ بنابراین،‏ وقتی به هر دلیلی احساس دلسردی می‌کنید،‏ از صمیم دل در دعا از یَهُوَه درخواست کمک کنید.‏ او کمکتان می‌کند که با ناکاملی و ضعف‌هایتان مقابله کنید،‏ در بیماری‌ها پایدار بمانید،‏ دید درستی به مسئولیت‌های تئوکراتیک داشته باشید و دیدگاه مثبتی نسبت به فعالیت موعظه در خود پرورش دهید.‏ به علاوه،‏ شما می‌توانید تمام نگرانی‌های خود را به پدر آسمانی‌تان بسپارید؛‏ چرا که با کمک او بر هر گونه دلسردی غلبه خواهید کرد.‏