1. Jak może na nas wpływać zniechęcenie?

KAŻDEGO dnia mamy różne problemy i staramy się jak najlepiej sobie z nimi radzić. Ale czy nie zgodzisz się, że znacznie łatwiej to robić, gdy nie jest się zniechęconym? Powinniśmy więc patrzeć na zniechęcenie jak na intruza, który chce nas ograbić z pewności siebie, odwagi i radości. W Księdze Przysłów 24:10 czytamy: „Jeśli w czasie trudności się zniechęcisz, twoje siły będą marne”. Rzeczywiście, zniechęcenie może pozbawić nas sił, których potrzebujemy, żeby skutecznie radzić sobie z życiowymi wyzwaniami.

2. Z jakich powodów możemy być zniechęceni i nad czym się zastanowimy w tym artykule?

² Możemy być zniechęceni różnymi rzeczami, na przykład własną niedoskonałością, słabościami czy problemami ze zdrowiem. A może nie otrzymujemy upragnionego zadania w służbie dla Jehowy albo głosimy na terenie, który wydaje się nieowocny. W tym artykule zastanowimy się, co możemy robić, żeby pokonać zniechęcenie.

3. Co nam pomoże patrzeć na swoje słabości w zrównoważony sposób?

³ Ponieważ jesteśmy niedoskonali i mamy różne słabości, łatwo moglibyśmy przestać patrzeć na siebie w zrównoważony sposób. W rezultacie moglibyśmy dojść do wniosku, że z powodu naszych błędów Jehowa nie pozwoli nam wejść do nowego świata. Taki sposób myślenia jest niebezpieczny. Jak powinniśmy patrzeć na swoje słabości? Biblia mówi, że „wszyscy [ludzie] grzeszą” — wyjątkiem  był tylko Jezus Chrystus (Rzym. 3:23). Ale Autor Biblii nie jest surowym cenzorem ani perfekcjonistą. Przeciwnie, jest kochającym Ojcem, który chce nam pomagać. I jest cierpliwy. Rozumie, ile wysiłku nas kosztuje walka ze swoimi słabościami i zachowywanie zdrowego spojrzenia na samych siebie (Rzym. 7:18, 19). Jest gotowy nas w tym wspierać.

4, 5. Jak prawda zawarta w 1 Jana 3:19, 20 pomogła dwóm siostrom nie poddać się zniechęceniu?

⁴ Zobaczmy, z czym zmagały się Deborah i Maria *. Deborah w dzieciństwie często była upokarzana, a rzadko chwalona. Z tego powodu zaczęła źle o sobie myśleć. Nawet kiedy popełniła mały błąd, dochodziła do wniosku, że do niczego się nie nadaje. Podobny problem miała Maria. Była poniżana przez rodzinę, dlatego czuła się nic niewarta. Nawet kiedy poznała prawdę, uważała, że nie jest godna nosić imienia Jehowy.

⁵ Jednak siostry te nie przestały służyć Jehowie. Dzięki czemu? W gorących modlitwach mówiły Mu o swoich troskach (Ps. 55:22). Zrozumiały, że nasz kochający niebiański Ojciec wie, jak nasza przeszłość wpływa na to, co o sobie myślimy. Ale widzi też, co mamy w sercu — dobre cechy, których my sami możemy nie dostrzegać (odczytaj 1 Jana 3:19, 20).

6. Jak może czuć się osoba, której zdarzy się nawrót złego nawyku?

⁶ Czasami komuś, kto walczy z głęboko zakorzenionym nawykiem, zdarza się nawrót. Taka osoba może się poczuć sobą rozczarowana. Oczywiście to normalne, że kiedy zgrzeszymy, czujemy się winni (2 Kor. 7:10). Ale nie powinniśmy popadać w skrajność i myśleć: „Jestem zupełnie do niczego. Jehowa nigdy mi nie wybaczy”. Takie negatywne myślenie nie jest zgodne z prawdą i mogłoby sprawić, że przestalibyśmy służyć Jehowie. Pamiętaj o słowach z Księgi Przysłów 24:10: „Jeśli (...) się zniechęcisz, twoje siły będą marne”. Zamiast się zniechęcać, ‛uporządkuj sprawy’ z Jehową (Izaj. 1:18). Proś w modlitwie, żeby ci wybaczył. On chętnie to zrobi, biorąc pod uwagę twoją szczerą skruchę. Oprócz tego zwróć się do starszych. Bracia ci są gotowi cierpliwie ci pomagać w odzyskaniu zdrowia duchowego (Jak. 5:14, 15).

7. Dlaczego nie powinniśmy się zniechęcać, jeśli walczymy z jakąś słabością?

 ⁷ Jean-Luc, starszy z Francji, tak mówi osobom, które walczą z jakąś słabością: „W oczach Jehowy człowiek prawy to nie ten, który nigdy nie popełnia błędów, tylko ten, który ich żałuje i zawsze okazuje skruchę” (Rzym. 7:21-25). Jeśli więc walczysz z jakąś słabością, nie potępiaj się. Pamiętaj, że na miano prawego nie możemy sobie zasłużyć. Wszyscy potrzebujemy niezasłużonej życzliwości Bożej, której wyrazem jest okup (Efez. 1:7; 1 Jana 4:10).

8. Do kogo możemy się zwrócić, kiedy jesteśmy zniechęceni?

⁸ Szukajmy pokrzepienia u naszych duchowych braci i sióstr. Mogą oni nas wysłuchać, kiedy tego potrzebujemy, i podnieść nas na duchu (Prz. 12:25; 1 Tes. 5:14). Joy z Nigerii, która zmaga się ze zniechęceniem, mówi: „Nie wiem, co bym zrobiła bez zboru. Bracia i siostry są odpowiedzią Jehowy na moje modlitwy. Uczę się nawet od nich, jak zachęcać inne przygnębione osoby”. Pamiętajmy jednak, że bracia i siostry nie zawsze wiedzą, kiedy potrzebujemy zachęty. Może więc będziemy musieli sami zwrócić się do dojrzałego współwyznawcy i poprosić go o pomoc.

9. Jak może nas pokrzepić Psalm 41:3 i 94:19?

⁹ Szukajmy wsparcia u Jehowy. Kiedy mamy problemy zdrowotne, a szczególnie kiedy cierpimy na przewlekłą chorobę, może nam być trudno myśleć pozytywnie. Teraz Jehowa cudownie nas nie uleczy, ale nas pociesza i dodaje nam sił, żebyśmy mogli trwać (odczytaj Psalm 41:3; 94:19). Na przykład może pobudzić naszych współwyznawców, żeby pomogli nam w pracach domowych albo w zrobieniu zakupów. Może też ich pobudzić, żeby się z nami modlili. A nam może przypomnieć pocieszające myśli ze swojego Słowa, między innymi wspaniałą nadzieję na nadchodzący nowy świat, w którym nie będzie już chorób ani bólu (Rzym. 15:4).

10. Dzięki czemu Isang nie poddał się zniechęceniu?

¹⁰ Isang z Nigerii miał wypadek i został sparaliżowany. Lekarz powiedział mu, że już nigdy nie będzie chodził. „Załamałem się, byłem zdruzgotany” — wspomina Isang. Ale czy się poddał? Nie! Co mu pomogło? Wyjaśnia: „Razem z żoną nigdy nie przestaliśmy modlić się do Jehowy i studiować Jego Słowa. Byliśmy też zdecydowani koncentrować się na dobrych rzeczach, które mamy, w tym na nadziei na nowy świat”.

11. Dzięki czemu Cindy zaznała radości w czasie ciężkiej choroby?

¹¹ U Cindy z Meksyku zdiagnozowano zagrażającą życiu chorobę. Jak sobie radziła? Postanowiła, że podczas leczenia postara się każdego dnia dać komuś świadectwo. Opowiada: „Dzięki temu mogłam skupiać się na innych, a nie na operacji, bólu i na tym, jak okropnie się czuję. Robiłam tak: W rozmowach z lekarzami i pielęgniarkami pytałam o ich rodziny. Pytałam też, co ich skłoniło do wybrania tak wymagającego zawodu. Pomagało mi to ustalić, jakie tematy mogłyby do nich trafić. Kilkoro z nich wspomniało, że pacjent rzadko  kiedy pyta lekarza, jak się czuje. I wielu mi za to dziękowało. Niektórzy podali mi nawet dane kontaktowe. W tym trudnym okresie Jehowa dał mi tyle radości, że sama byłam zaskoczona” (Prz. 15:15).

12, 13. Jak osoby chore i niepełnosprawne mogą brać udział w służbie i z jakim rezultatem?

¹² Chorzy i niepełnosprawni mogą być zniechęceni, bo ich możliwości udziału w służbie są ograniczone. Mimo to wielu z nich daje piękne świadectwo. Laurel, siostra z USA, spędziła 37 lat w żelaznym płucu. Chorowała na raka, przeszła poważne operacje i cierpiała na przewlekłe choroby skóry. Ale nawet te skrajne okoliczności nie zamknęły jej ust. Głosiła pielęgniarkom i innym, którzy się nią opiekowali. W rezultacie pomogła poznać prawdę co najmniej 17 osobom! *

¹³ Starszy z Francji o imieniu Richard ma praktyczną sugestię dla tych, którzy nie wychodzą z domu albo znajdują się w domu opieki: „Dobrze jest trzymać na widoku nasze publikacje. To wzbudza ciekawość i może prowadzić do rozmów. Dla naszych drogich sióstr i braci, którzy nie głoszą już od domu do domu, może to być bardzo zachęcające”. Takie osoby mogą też głosić listownie albo telefonicznie *.

14. Jaki wspaniały przykład dał król Dawid?

¹⁴ Ograniczenia związane z wiekiem czy zdrowiem albo inne czynniki mogą sprawić, że nie otrzymamy jakiegoś zadania w zborze czy obwodzie. W takiej sytuacji możemy się czegoś nauczyć od króla Dawida. Kiedy dowiedział się, że to nie on wybuduje świątynię — choć bardzo pragnął to zrobić — w pełni poparł tego, którego wybrał Bóg. Ofiarował nawet na ten cel hojne dary. Jest dla nas wspaniałym przykładem do naśladowania (2 Sam. 7:12, 13; 1 Kron. 29:1, 3-5).

15. Dzięki czemu Hugues pokonał zniechęcenie?

¹⁵ Hugues, brat z Francji, z powodu problemów zdrowotnych przestał usługiwać jako starszy. W domu nie mógł zrobić nawet najprostszych rzeczy. Wspomina: „Na początku czułem się  bezwartościowy i bardzo zniechęcony. Ale z czasem zrozumiałem, że muszę zaakceptować swoje ograniczenia. Nauczyłem się cieszyć z tego, co dalej mogę robić w służbie dla Jehowy. Nie zamierzam się poddać. Tak jak Gedeon i jego 300 wojowników, mimo zmęczenia dalej będę toczył walkę” (Sędz. 8:4).

16. Czego się uczymy od aniołów?

¹⁶ Dobry przykład dają nam wierni aniołowie. Pewnego razu Jehowa poprosił ich o sugestie, jak zwieść niegodziwego króla Achaba. Aniołowie mieli różne pomysły, ale Bóg wybrał tylko jedną propozycję (1 Król. 22:19-22). Czy inni aniołowie się zniechęcili i pomyśleli sobie: „Po co ja się w ogóle starałem?”? Oczywiście, że nie! Aniołowie są naprawdę pokorni i wszelką chwałę przypisują Jehowie (Sędz. 13:16-18; Obj. 19:10).

17. Co powinniśmy zrobić, jeśli jesteśmy przygnębieni, bo nie mamy jakiegoś przywileju służby?

¹⁷ Skupiajmy się na największym zaszczycie — noszeniu imienia Jehowy i głoszeniu o Jego Królestwie. Przywileje dzisiaj są, a jutro może ich nie być, ale to nie one sprawiają, że jesteśmy cenni. Jehowa oraz nasi bracia i siostry kochają nas za to, że jesteśmy skromni i pokorni. Błagaj więc Jehowę, żeby pomagał ci przejawiać te cechy. Rozmyślaj o pokornych i skromnych sługach Bożych opisanych w Biblii. Chętnie usługuj braciom najlepiej, jak potrafisz (Ps. 138:6; 1 Piotra 5:5).

18, 19. Jak możemy zachować radość, nawet jeśli nasz teren wydaje się nieowocny?

¹⁸ Czy poczułeś się kiedyś zniechęcony, bo twój teren wydaje się nieowocny albo zastajesz w domach niewiele osób? Co możesz zrobić, żeby nie stracić radości, a nawet mieć jej więcej? Kilka praktycznych wskazówek znajdziesz w ramce „ Jak ożywić służbę”. Poza tym ważne jest, żeby mieć na tę pracę właściwe spojrzenie. Z czym się to wiąże?

¹⁹ Pamiętajmy, że głównym celem naszej służby jest dawanie świadectwa o imieniu Jehowy i o Jego Królestwie. Jezus jasno powiedział, że drogę do życia znajdzie stosunkowo niewielu (Mat. 7:13, 14). W służbie mamy zaszczyt  współpracować z Jehową, Jezusem i aniołami (Mat. 28:19, 20; 1 Kor. 3:9; Obj. 14:6, 7). Jehowa pociąga do siebie osoby o szczerych sercach (Jana 6:44). Nawet jeśli teraz ktoś nie zareaguje pozytywnie na dobrą nowinę, to być może posłucha jej następnym razem.

20. Czego słowa z Jeremiasza 20:8, 9 uczą nas o pokonywaniu zniechęcenia?

²⁰ Dużo możemy się nauczyć od proroka Jeremiasza. Działał on na wyjątkowo trudnym terenie. ‛Przez cały dzień znosił zniewagi i szyderstwa’ (odczytaj Jeremiasza 20:8, 9). W pewnym momencie poczuł się tak zniechęcony, że chciał się poddać. Ale tego nie zrobił. Dlaczego? „Słowo Jehowy” stało się w jego wnętrzu jak ogień i nie mógł się powstrzymać od głoszenia. Tak samo może być z nami, jeśli napełniamy umysły i serca Słowem Bożym. Jest to jeden z ważnych powodów, żebyśmy codziennie studiowali Biblię i nad nią rozmyślali. Wtedy nasza radość będzie coraz większa, a służba bardziej owocna (Jer. 15:16).

21. Dzięki czemu możemy wygrać walkę ze zniechęceniem?

²¹ „Zniechęcenie może być potężną bronią w ręku Szatana” — zauważa cytowana wcześniej Deborah. Ale Jehowa jest znacznie potężniejszy niż Szatan. Kiedy więc z jakiegoś powodu czujesz się zniechęcony, błagaj Jehowę o wsparcie. On pomoże ci radzić sobie z niedoskonałością i słabościami i wesprze cię w chorobie. Pomoże ci też mieć zrównoważony pogląd na przywileje i wypracować pozytywne nastawienie do służby. Otwarcie mów niebiańskiemu Ojcu o swoich troskach. Z Jego pomocą możesz wygrać walkę ze zniechęceniem.